Πουλάνε μούρη, πουλάμε… τρέλα

Κάθεσαι αναπαυτικά στον καναπέ σου να δεις μπάλα. Είπαμε μπάλα -οπότε αυτόματα αποκλείουμε το ελληνικό πρωτάθλημα. Έχεις παραγγείλει τα… φαγιά (sic), έχεις μαζέψει και τα υπόλοιπα κοπρόσκυλα τους φίλους σου και όλοι μαζί περιμένετε να απολαύσετε επιτέλους ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο (καλά, στο στοίχημα το ‘χετε παίξει, αλλά τέλοσπαντων…)

Επειδή, όμως, κατά βάθος ξέρεις τι… τζιτζιφιόγκος είσαι, έχεις υποσχεθεί, στον εαυτό σου πάνω απ’ όλα, πως αυτή τη φορά δε θα αφήσεις τον χαβαλέ να σε παρασύρει. Σήμερα δεν θα ξεκινήσεις να βλέπεις την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και θα καταλήξεις να επιχειρηματολογείς για το αν το σουβλάκι είναι -ή όχι- καλαμάκι και για τη χρησιμότητα της τρύπας στα ντόνατ. Σήμερα θα δεις μπάλα και θα ασχοληθείς μόνο με τους πρωταγωνιστές της!

Αμ δε! Έχασες! Διότι, ποιος σου είπε πως τα διάσημα παλικάρια που κλωτσάνε το «τόπι» στα ευρωπαϊκά γήπεδα, δίνουν λιγότερες αφορμές για χαβαλέ απ’ όσο μπορεί να το κάνει το οποιοδήποτε «άκυρο» θέμα;

Διότι έχεις όλη την καλή διάθεση να παραμείνεις σοβαρός, έχεις αποφασίσει να επικεντρωθείς στα «τριγωνάκια», τα 1-2 και τις γκολάρες και εκεί ακριβώς που έχεις αρχίσει να τα καταφέρνεις, αρχίζουν να «παρελαύνουν» -με κοντινά πλάνα- από την οθόνη σου, τη μια η ανθυγιεινή φυσιογνωμία του Τέβες, την άλλη η «γλυκιά ύπαρξη» του Ρούνεϊ και την τρίτη η «αεράτη» παρουσία του Ζούλιο Μπαπτίστα. Ε, εντάξει!!! Άνθρωπος είσαι, θα λυγίσεις!!!

Αφού, λοιπόν, γίνει απόλυτα αποδεκτό -για άλλη μια φορά- πως «δεν κόβει η… πόρνη τη… συνουσία» (κύριος…), παρουσιάζεται το αποτέλεσμα της τελευταίας ήττας από τον -υπέρτατο «πειρασμό»- χαβαλέ: Επιλέξαμε δέκα ποδοσφαιρικές φάτσες από τα ευρωπαϊκά γήπεδα, αναλύσαμε «ανατριχιαστικά»… μάπα και… σουλούπι και φανταστήκαμε το επάγγελμα που σε μια άλλη ζωή θα ακολουθούσαν…


1.Γουέιν Ρούνεϊ - οικοδόμος (χειριστής μπετονιέρας)

Από μικρός στο μεροκάματο. Πτωχός πλην τίμιος, αλλά και… άσος στα μπετά. «Πρώτος στην πιάτσα στα… κοκτέιλ», όπως περιγραφικά και περήφανα καυχιέται, την ώρα που σφουγγίζει τον ιδρώτα, από το καρό -δεμένο σε τέσσερις γωνίες-μαντίλι που φοράει στο -άσβερκο- κεφάλι του. Η μπετονιέρα το πρωί «κελαηδάει» στα ροζιασμένα χέρια του κι εκείνος το βράδυ «κελαηδάει» στο σπίτι. Το «μάνα, δεν μου κολλάν’ τα ένσημα» βρίσκεται πιο συχνά στα χείλη του και από το «Άσος άφιλτρο» που καπνίζει «για να πάνε κάτω τα φαρμάκια».

2.Μανουέλ Αλμούνια - κομμωτής

Κλασική εφαρμογή της περίπτωσης «άμα δεν μπορείς, γίνε κομμωτής». Ταχύς στα χέρια και ανάλαφρος στις κινήσεις -το μόνο πράγμα που χειρίζεται καλύτερα από το ψαλίδι είναι εμφανές, από τις «ατίθασες» ανταύγειές του, ποιο είναι. Η λεπτεπίλεπτη φωνίτσα και οι αυτοαποθεωτικές κραυγές του τύπου «ένα όνειρο στην έκανα την βαφή, χρυσή μου» αναστατώνουν συχνά πυκνά το συνοικιακό κομμωτήριο της Ροζίτας, όπου δουλεύει.


3.Αντρές Ινιέστα - μετρ σε κυριλέ εστιατόριο

Παιδί με καλλιέργεια, αρχές και μανία να «τρυπώσει» στην καλή κοινωνία. Αν τον κοιτάξεις πάνω από 15 δευτερόλεπτα, αυτόματα σου ‘ρχεται στο μυαλό η φυσιογνωμία του αρραβωνιαστικού, που ξεπροβάλλει πίσω από την τεράστια ανθοδέσμη, στην πρώτη επίσκεψη στο πατρικό. Μιλάει Γαλλικά, χαλαρώνει με Σούμπερτ και -ντυμένος στο ατσαλάκωτο κοστούμι του- προσπαθεί, πριν δείξει στους «φραγκάτους» τον δρόμο «για το φουαγιέ», να «τσεκάρει» καμιά καλή κόρη-υποψήφια νύφη.


4. Ντιντιέ Ντρογκμπά - συνοδός κυριών

Απόδοση, αξιοπιστία, εχεμύθεια. Η brutal απάντηση στην ξενέρωτη εικόνα του ζιγκολό που καλλιέργησε ο κατσίφλωρας Ρίτσαρντ Γκιρ. Φερόμενος και ως έμπνευση της υπερπαραγωγής «ο Πα-Λούκι Λουκ στην Άγρια Στύση» και γνωστός για την ομοιότητά του με τον «καλό τον μύλο», ο εξωτικός Ντιντιέ έχει να το περηφανεύεται: «τα λεφτά της, πάντως, δεν τα ζήτησε καμία πίσω…»


5.Γιον Άρνε Ρίισε - περιπτεράς

Η γνωστή καχύποπτη φάτσα που μισοκρύβεται πίσω από τα Maltesers και τις Halls. Κατά κανόνα, αρκετά «Εβραίος» για να σου βάλει «καπέλο» μέχρι και στο αναπτηράκι το Bic και αρκετά «μπαγλαμάς», για να μην μπορεί να κάνει πρόσθεση μονοψήφιων ακεραίων αριθμών, χωρίς την χρήση κομπιουτερακίου. Με ένα ελαφρύ «ζέσταμα» της παλάμης και μια υπόσχεση να αγοράζεις… σιγαρέττα από εκεί για τον επόμενο μήνα, εξασφαλίζεις πληροφορίες για την γειτονιά, που θα έκαναν αρχεία της ΚΥΠ να μοιάζουν με «ειδήσεις σε τίτλους».

6.Βάλτερ Σάμουελ - βιολιτζής σε πανηγύρια

Βιρτουόζος. Με απαράμιλλο ταλέντο, απαραίτητο αξεσουάρ την… αρκούδα και μεγάλη φιλοδοξία να τον αξιώσει κάποια στιγμή ο Πανάγαθος να μπει στην ορχήστρα του Γιώργου Μάγκα, «χαϊδεύει» τ’ αυτιά των τυχερών ακροατών του από κεφαλοχώρι σε κεφαλοχώρι. Οι πληροφορίες πως το τεράστιο χρυσαφένιο σκουλαρίκι στο αυτί φοριέται για να ξεχωρίζει από την αρκούδα, αποδίδονται σε ανταγωνιστές, που σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να παίξουν το όργανό τους όπως αυτός.


7.Τζενάρο Γκατούζο - σερβιτόρος σε κεμπαπτζίδικο

Νεύρα, νεύρα, πολλά νεύρα. Όσο «τσακάλι» είναι στη δουλειά και όσο «μαεστρικά» δουλεύει τον δίσκο, άλλο τόσο δεν το έχει σε τίποτα -δια ασήμαντον αφορμήν- να μετατραπεί σε… δισκοβόλο. Νευριάζει με «τις κουφάλες που έρχονται να φάνε στου Θανάση και νομίζουνε πως ήρθανε στο Χίλτον», νευριάζει με «τις κηδείες τους βοηθούς που μου φέρανε και δεν μπορούν να πάρουν τα πόδια τους», νευριάζει με τον καιρό, νευριάζει με την σκιά του. Αν στο μαγαζί που δουλεύει, το φαγητό καταλήξει στο στομάχι και όχι στα μούτρα σου, το λιγότερο που πρέπει να αισθάνεσαι λέγεται «ευχαριστημένος».


8.Ζούλιο Μπαπτίστα - εκτελεστής «συμβολαίων»

Όχι ακριβώς η ιδανική περίπτωση για να του κορνάρεις στο φανάρι. Με ποινικό μητρώο πιο μαύρο και από τον τελευταίο (λευκό) που του έφερε… αντίρρηση σε κάποια από τις… πολιτισμένες συζητήσεις που συνηθίζει να κάνει, δεν είναι τυχαίο που θεωρείται εξπέρ στα «πισώπλατα αυτομαχαιρώματα» και τις «εθελούσιες βουτιές σε ποτάμια». Ο πληθυντικός δεν θα ήταν μια άσχημη αρχή στο -απευκταίο- ενδεχόμενο να χρειαστεί ποτέ να συνομιλήσεις μαζί του.


9. Μαρουάν Φελαϊνί - αποθηκάριος σε Mall

Η τέλεια δουλειά-ξεκάρφωμα. Ένα επάγγελμα που δε θα κινούσε ποτέ τις υποψίες και θα τον άφηνε να δουλέψει ανενόχλητος το μεγάλο κόλπο του. Ο Μαρουάν είναι Ιρακινός καμικάζι και ολημερίς και οληνυχτίς στο -επιβαρυμένο- κεφάλι του, άλλη έγνοια από την «τζιχάντ» δεν υπάρχει. Το αψεγάδιαστα εκπονημένο σχέδιο του -να τοποθετήσει τον ισχυρό εκρηκτικό μηχανισμό στο «θάμνο» που παμπόνηρα έχει πλασάρει ως μαλλί- δεν μπορεί παρά να του εξασφαλίσει την επιτυχία της μεγάλης επίθεσης. Σε λίγες μέρες τα πιλάφια και οι παρθένες του παραδείσου θα είναι όλα πια δικά του.

10. Φρανκ Ριμπερί - μπουζουκτσής

Το «πρώτο μπουζούκι» στην κομπανία του μεγάλου «μαέστρου» Αποστόλη Ρούκουνα. Ταλαιπωρημένος από την ζωή, αλλά και πάντα έτοιμος να τη «ρουφήξει», θα τον πετύχεις στα μεγάλα κέφια να «σολάρει» με το «εργαλείο» του πίσω από τον…σβέρκο, από την πίσω μεριά του πάλκου. Παίζει από εκεί, διότι μια φορά που βρέθηκε μπροστά και χαμογέλασε, μαράθηκαν τα γαρύφαλα στα πανέρια των λουλουδούδωνε (sic). Ασίκης και «καρντάσι» από τα λίγα, όλη η πιάτσα ξέρει πως -αν και… μισοριξά- δεν το ‘χει σε τίποτα να σε κάνει λίγο πιο… όμορφο από τον ίδιο, σε περίπτωση… ατασθαλίας.



Γιώργος Μαραθιανός