Κούπα, που χάνεται λόγω της «αρρώστιας» και με αυτοκτονία!

Το βασικό αξίωμα που προκύπτει, μετά την ολοκλήρωση της 6ης αγωνιστικής, είναι πως η ΑΕΚ δύσκολα θα μπορέσει φέτος να κυνηγήσει τον τίτλο. Πέραν των αγωνιστικών προβλημάτων της, τα οποία, επίσης, δεν χρειάζεται ν΄ αποδειχθούν, η Ένωση δεν αποτελεί υπολογίσιμο αντίπαλο των Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού, στα «αρμόδια» γραφεία. Εργοτέλης και Αστέρας Τρίπολης, με την υπάρχουσα θέση τους στη βαθμολογία, μπορούν απλά να περηφανεύονται ότι δεν θα κινδυνέψουν με υποβιβασμό κι επουδενί πως μπορούν να κάνουν πρωταθλητισμό. Ο Άρης είναι μία ξεχωριστή περίπτωση: για όσους θέλουν να εκφράζουν τη διαφορετικότητά τους, με τη γνώμη που υποστηρίζουν, είναι η ομάδα που παίζει την καλύτερη μπάλα στην Ελλάδα.

Όταν, όμως, ένα σύνολο, που με βάση αυτούς που το αποτελούν θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μία μέτρια προς κακή ισπανική ομάδα και όχι μία μέτρια προς καλή ελληνική (το όνομα του συλλόγου, το όνομα του γηπέδου και ο Σηφάκης είναι ό,τι πιο ελληνικό έχουν να επιδείξουν οι Θεσσαλονικείς), δεν μπορεί να κερδίσει τη χειρότερη ομάδα του πρωταθλήματος, πώς ν΄ απειλήσει Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό; Το να θες να δείξεις στο κοινό σου πως βλέπεις κι άλλες ομάδες στην τηλεόραση, πέραν των «μεγάλων», δεν σημαίνει, σε καμία περίπτωση, πως ο Άρης παίζει καλό ποδόσφαιρο και είναι αποτελεσματικός. Συνέπεια των παραπάνω είναι πως ο τίτλος θα «πάει», φέτος, είτε στη μόνιμη «κατοικία» του τα τελευταία χρόνια, τον Πειραιά, είτε θα «ντυθεί» στα πράσινα.

Ο Παναθηναϊκός, πέραν του εμφατικού 4-0 και των τριών βαθμών με τη Λάρισα, κέρδισε ένα καλό «αντιβιοτικό» για την «αρρώστια» που τον... τρώει τα τελευταία χρόνια. Τα αυθόρμητα χαμόγελα στις κερκίδες, πριν ακόμη σκοράρει ο Σισέ, η αποθέωση του αποδιοπομπαίου τράγου στο παρελθόν, Λουκά Βύντρα, και το αίσθημα να διαλύσει τον αντίπαλο και όχι απλά να τον κερδίσει είναι θετικά στοιχεία για τη συνέχεια της σεζόν. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πως επειδή μετά από έξι αγωνιστικές, το «τριφύλλι» είναι στο +2, θα πάρει και το πρωτάθλημα, παρά μόνο ότι είναι ένα βήμα μπροστά! Και στο σημείο αυτό καταδικάζουμε και τη γραφικότητα των διαπιστώσεων της πλάκας «ξανά στην κορυφή ο Ολυμπιακός / και πάλι πρώτος ο Παναθηναϊκός), στο μεσοδιάστημα των αγώνων των δύο μονομάχων, κάθε αγωνιστική.

Η «αρρώστια» της αυτοκαταστροφής των περασμένων ετών, της κακομοιριάς, της γκρίνιας, δεν γιατρεύεται τόσο γρήγορα και αυτό είναι κάτι που θέλει προσοχή, από τα «κεφάλια», στην αθηναϊκή ομάδα. Ωστόσο, γίνονται βήματα προς τα μπροστά, τα οποία, όμως, δεν εξασφαλίζουν και την αποφυγή της αυτοχειρίας, που είναι παρεπόμενο της προαναφερθείσας ασθένειας και ο δεύτερος μεγάλος εχθρός για τον τίτλο, του φετινού Παναθηναϊκού. Ο Ολυμπιακός, στη σχετική λίστα, είναι ακόμη πιο πίσω! Το «τριφύλλι» έχει το ρόστερ για την πρωτιά, αρκεί ο Τεν Κάτε να εξακολουθήσει την παρούσα τακτική του, η οποία είναι η ενδεδειγμένη. Χειρίστηκε άψογα τη μη προσαρμογή και το λογικό ντεφορμάρισμα του Σισέ, με τον Γάλλο σούπερ σταρ να βγαίνει κερδισμένος, μάλλον, από αυτήν την αντιμετώπιση.

Βάζει σταδιακά τον Σωτήρη Νίνη στο παιχνίδι, γνωρίζοντας πως είναι, ίσως, ο μόνος που μπορεί να κάνει τον Σισέ να τελειώσει με είκοσι γκολ το πρωτάθλημα! Ο Νίνης την προηγούμενη φορά που πήρε ρόλο στην ομάδα τα έκανε θάλασσα και αυτός ξέρει πολύ καλά το γιατί. Τώρα, ο Ολλανδός τον θεωρεί αναπληρωματικό και καλά κάνει, με αξία, όμως, η οποία δεν παραγνωρίζεται πως είναι βασικού και αναντικατάστατου παίκτη. Αυτό μακάρι να γίνεται με προοπτική να μάθει στον Νίνη, πως να διαχειρίζεται την επιτυχία, που σίγουρα θα έχει στο μέλλον.

Με τον Τζιμπρίλ Σισέ να σκοράρει και να «φτιάχνει» τη διάθεση της κερκίδας (με το συνεχές φίλημα της φανέλας, το άγγιγμα του σήματος στο μέρος της καρδιάς και με τις τούμπες του), με τον Κατσουράνη να συνεχίζει να προσφέρει σε παραπάνω από έναν τομέα του παιχνιδιού, τον Τζόρβα να μετατρέπεται σε... Κέρβερο και με τη θεώρηση πως ο Παναθηναϊκός έχει πολλούς ηγέτες, επομένως σε κάθε ματς μπορεί να «ξεπετάγεται» κι ένας, το πρωτάθλημα αυτό δεν χάνεται! Αρκεί ο Τεν Κάτε να συνεχίσει ακριβώς όπως αντιμετωπίζει τώρα την ομάδα, και να εμποτίζεται αυτή, με κάθε νίκη που θα έρχεται, με τη νοοτροπία πρωταθλητή και την αφοσίωση στο στόχο. Τώρα αυτά είναι τα στοιχεία που κάνουν «μπαμ», επομένως και τη διαφορά στον Παναθηναϊκό.