Αλβέρτης, ο «απόγονος» του Γκάλη!

Όταν η γραφικότητα του διαχωρισμού σε μπασκετικούς και ποδοσφαιρικούς δεν υπήρχε ούτε σε επίπεδο φιλάθλων, ούτε σε επίπεδο δημοσιογράφων «βασίλευε» ο Νίκος Γκάλης και ο Δημήτρης Σαραβάκος. Τουλάχιστον στα δικά μου μάτια! Εμβληματικές φυσιογνωμίες, που έμαθαν στη δική μου τη γενιά ν΄ αγαπά τα σπορ που εκπροσωπούσαν και υπηρετούσαν. Ακόμη και κοινωνικά φαινόμενα, όπως είναι τα σπορ, με μεγάλο λαϊκό έρεισμα αν δεν έχουν στις τάξεις τους μεγάλους παίκτες να τα «συντηρήσουν» τότε ο χρόνος τα διαβρώνει και τα «μικραίνει». Ο Νίκος Γκάλης είναι μία ξεχωριστή περίπτωση, γιατί έμαθε μπάσκετ σε όλη την Ελλάδα. Για να μην παρεξηγηθώ, εκφράζομαι με βάση τα δικά μου βιώματα και δεν είναι σκοπός μου να μειώσω κανένα μεγάλο αθλητή του παρελθόντος ή του παρόντος.

Βλέποντας από την τηλεόραση τη σπουδαία γιορτή, που με άριστο τρόπο οργάνωσε ο Παναθηναϊκός, για να τιμήσει τον Φραγκίσκο Αλβέρτη, μπήκα στη διαδικασία να θυμηθώ αν ο μεγάλος Γκάλης έζησε κάτι παρόμοιο, από τότε που σταμάτησε το μπάσκετ. Λυπάμαι, αλλά δεν βρήκα κάτι που να πλησιάζει καν τη φιέστα του ΟΑΚΑ. Ο Αλβέρτης είναι ο συνεχιστής του «Nick the Greek» και αυτό είναι αξίωμα πλέον. Δεν χρειάζεται να το αποδείξει ούτε ο ίδιος, ούτε κανείς άλλος. «Μιλούν» οι τίτλοι του και η διαχρονικότητά του. Σε σχέση με πολλούς συλλόγους στην Ελλάδα, ο Αλβέρτης, μόνος του, έχει παραπάνω τρόπαια και δεν θέλω να το προχωρήσω, ώστε να μη φθάσω σε αδιέξοδες συγκρίσεις. Είναι βήμα να τιμώνται αυτοί οι αθλητές, με «βασιλικό» τρόπο, και όχι να ξεχνιούνται. Αποτελεί πρόοδος τούτο για την ανέλιξη των σπορ και του ενδιαφέροντος του κόσμου προς αυτά.

Σίγουρα μία ομάδα εκπροσωπεί περισσότερα πράγματα απ΄ότι ένας άνθρωπος μονάχος του! Όταν έχουμε να κάνουμε, όμως, με προσωπικότητες του βεληνεκούς των προαναφερθέντων, κάτι «παίρνουν» και οι ομάδες από δαύτους. «Ο κόσμος χρειάζεται ήρωες», θα έλεγε κάποιος παλαιότερα, σε άλλες εποχές, αλλά αποπροσανατολιστικούς όρους δεν χρησιμοποιώ. Ο κόσμος χρειάζεται διασκέδαση, θέαμα, κίνητρο να περάσει ωραίες στιγμές στα γήπεδα, ακόμη και την καλώς εννοούμενη εκτόνωση! Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης αποτελεί τον άξιο μπασκετικό «απόγονο» του Νίκου Γκάλη και τώρα ήρθε η ώρα να ψάξουμε τον επόμενο. Θα είναι ο Διαμαντίδης, που χθες πήρε το χρίσμα του αρχηγού από τον κόσμο; Θα δείξει!

ΥΓ.: Όσον αφορά την Εθνική ομάδα μία παρατήρηση, που και πάλι έχει σχέση με τον Παναθηναϊκό. Σε προηγούμενο άρθρο ανέφερα πως πρέπει να προσέξει ορισμένες κακοτοπιές, αν θέλει να στεφθεί φέτος πρωταθλητής. Και αναφέρομαι σε εξωαγωνιστικούς παράγοντες. Η «φασαρία» με πρωταγωνιστές Καραγκούνη, Κατσουράνη, Σεϊταρίδη στο ημίχρονο με τη Λετονία, είναι το νούμερο ένα θέμα που πρέπει να λύσει ο Τεν Κάτε, με την επιστροφή των διεθνών του «τριφυλλιού». Σ΄ ένα πρωτάθλημα που θα κριθεί και από την προσφορά των Ελλήνων παικτών, η αποκατάσταση των σχέσεων των εν λόγω παικτών, πρέπει να είναι μέγιστη προτεταιότητα.