Δασκαλεμένος, ναι, δάσκαλος, θα δούμε…

Δασκαλεμένος, ναι, δάσκαλος, θα δούμε…

Eίναι δύσκολο να πεις τι ακριβώς προπονητής είναι ο Ζίκο. Είναι μάλλον πιο εύκολο να τον καταλάβεις ως άνθρωπο. Ο Ζίκο κάνει διαχείριση στον Ολυμπιακό, αλλά αυτό γίνεται υποχρεωτικά. Με την ομάδα να έχει μείνει μόνο με ένα φορ και χωρίς παίκτη στα αριστερά ο Βραζιλιάνος υποχρεώθηκε να ψάξει διατάξεις και συστήματα που να επιτρέπουν στον Ολυμπιακό να είναι παραγωγικός. Ακόμα και η χρησιμοποίηση κάποιων πιτσιρικάδων σε συγκεκριμένα ματς (του Φετφατζίδη, του Νικλητσιώτη, του Σοϊλέδη) έγινε με βάση την ανάγκη να υπάρξουν στο γήπεδο και δημιουργικοί παίκτες. Στην άμυνα που έμοιαζε έτσι κι αλλιώς πλήρης, ο Βραζιλιάνος άλλαξε ελάχιστα πράγματα.

Για να δούμε τον Ολυμπιακό του Ζίκο θα πρέπει μάλλον να περιμένουμε καιρό. Για την ώρα βλέπουμε τη νοοτροπία του προπονητή και την προσαρμοστικότητά του.

Ο Βραζιλιάνος έχει καταλάβει ότι ο κόσμος του Ολυμπιακού θέλει στην Ελλάδα να βλέπει την ομάδα να παίζει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας και γνωρίζει πως η εξέδρα δεν συμβιβάζεται με όσους προπονητές κοιτούν πρώτα την άμυνα. Στο Τσάμπιονς Λιγκ η ίδια εξέδρα επιτρέπει οποιαδήποτε τακτική αλχημεία στους προπονητές και οποιαδήποτε συμπεριφορά από την ομάδα, αρκεί να υπάρχει αποτέλεσμα.

Ως αποτέλεσμα δεν νοείται μόνο η νίκη και η ισοπαλία, αλλά και η αξιοπρεπής ήττα: για το παθητικό ποδόσφαιρο που έπαιξε η ομάδα στο Λονδίνο με την Αρσεναλ π.χ. δεν γκρίνιαξε κανείς, μια και η τελική ήττα 2-0 έμοιαζε κολακευτική. Οταν πριν από λίγες μέρες, ο Ζίκο είπε ότι θέλει μία ισοπαλία με την Αλκμααρ και μία νίκη με τον ΠΑΟ, απάντησε σαν σωστός Ολυμπιακός!

Ο Ζίκο έχει καταλάβει την εξέδρα και τον κόσμο του Ολυμπιακού καλύτερα από την ομάδα. Την ομάδα ακόμα τη μαθαίνει. Στον λίγο καιρό που βρίσκεται εδώ πρόλαβε να κάνει και επιλογές που προκάλεσαν αρκετή μουρμούρα. Τέτοια ήταν για παράδειγμα η απόφαση να παίξει στις Σέρρες για το Κύπελλο με όλους σχεδόν τους βασικούς -πράγμα που δεν γλίτωσε τον Ολυμπιακό από τον αποκλεισμό, αλλά μεγάλωσε την κούραση κάποιων παικτών που αγωνίζονται διαρκώς.

Ομως, στο ίδιο σύντομο διάστημα μοιάζει να έχει σχηματίσει την καλύτερη αντίληψη για το πού βρίσκεται. Οχι τυχαία, έπειτα από κάθε ματς το κύριο μέλημά του είναι να ευχαριστήσει τον κόσμο! Ακόμα και οι παραινέσεις του προς τη διοίκηση για μεταγραφές μοιάζουν ενταγμένες σε μια ρητορική εξέδρας. Ποιος οπαδός δεν θέλει ενισχύσεις; Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς του ήταν ότι δεν μάσησε τα λόγια του όταν του είπαν ότι ο Νικοπολίδης ζητούσε από τον πάγκο να κάνει αλλαγές.

Αντίθετα, αντιμετώπισε τον μικρό Κυριάκο Παπαδόπουλο με χιούμορ. Την πρώτη μέρα που πήγε στου Ρέντη ο μικρός, ο Ζίκο σχολίασε την εμφάνισή του καθόλου χαμηλόφωνα, λέγοντας πως ο τύπος ήρθε ντυμένος λες και θα πάει να φάει ψάρια στο Πασαλιμάνι. Στη διάρκεια της πρώτης προπόνησης ο «Παπ» έκανε ένα λάθος κι ο Ζίκο τον ρώτησε αν θέλει λίγο ψαράκι κι αυτός! Ολα τα καταλαβαίνει και για όλα ενημερώνεται.

Είναι φανερό ότι η βραζιλιάνικη «παροικία» της Αθήνας που από την πρώτη στιγμή τον αγκάλιασε, τον έχει δασκαλέψει σωστά: ο Ολυμπιακός δεν χρειάζεται προπονητές που χτίζουν, αλλά καλούς διαχειριστές και ο Ζίκο έτσι συμπεριφέρεται. Ο Ολυμπιακός του, να είστε βέβαιοι, θα έχει πολύ πάθος το βράδυ της Κυριακής. Η εξέδρα του έτσι απαιτεί…

Δόκτωρ Χενκ και μίστερ Κάτε

Ωρες ώρες αναρωτιέμαι αν ο Τεν Κάτε είναι ένας άνθρωπος ή δύο. Μάλλον είναι δύο. Υπάρχει ο δόκτωρ Χένκ και ο μίστερ Κάτε. Τον δόκτορα Χενκ τον γνωρίσαμε πέρυσι. Ηρθε στην Ελλάδα με ένα κάποιο ύφος και όλη την έπαρση του προπονητή που έχει περάσει από την Τσέλσι, την Μπαρτσελόνα και τον Αγιαξ. Δεν ασχολήθηκε καθόλου με τα μεταγραφικά.

Η εντύπωσή του ήταν ότι η θεωρητική του κατάρτιση, η ολλανδική παιδεία του και φυσικά η τεράστια πείρα του αρκούσαν για να φτιάξει μια ομάδα που θα έπαιρνε το ελληνικό πρωτάθλημα. Βρήκε μια πραγματικότητα που δεν είχε φανταστεί ότι υπάρχει! Τα λόγια του στα αποδυτήρια κυκλοφορούσαν στις εφημερίδες, προικισμένοι παίκτες έκαναν στο γήπεδο του κεφαλιού τους και στις προπονήσεις πλάκα, διαιτητές τον κορόιδευαν μπροστά στα μάτια του και δημοσιογράφοι τον έβγαζαν άχρηστο, συγκρίνοντάς τον με συναδέλφους του που δεν είχε ακούσει ότι υπήρχαν προηγουμένως, όπως κάποιος κύριος Πεσέιρο.

Εφτασε ένα βήμα πριν από την απόλυση, είδε τους παίκτες του να τον κοιτούν απορημένα όταν τους είπε ότι μια ομάδα είναι προτιμότερο να κερδίζει με 4-3, παρά με 1-0, έπαθαν τα νεύρα του όταν διαπίστωσε πως προπονητικές επιλογές, όπως το προσεχτικό rotation, στην Ελλάδα αντιμετωπίζονται ως «αποδείξεις έλλειψης στρατηγικής» και «αποτυχημένα πειράματα». Κάποια στιγμή βρέθηκε να απολογείται σε προέδρους για τη δουλειά του και να νουθετείται από μετόχους να χρησιμοποιήσει ποδοσφαιριστές που είχαν αποκτηθεί στις καλοκαιρινές μεταγραφές για να αποφασίσει η εταιρεία τι παίκτες είναι –λες και η όποια γνώμη του δεν έφτανε!

Κυρίως δεν άντεχε να ακούει για το ποδόσφαιρο που έπαιζε ο ΠΑΟ και τα σπουδαία αποτελέσματα που αυτό έφερε. Γι' αυτόν ό,τι είχε δει στο βίντεο όταν ανέλαβε την ομάδα έμοιαζε σκέτη πλήξη. Ο δόκτωρ Χενκ άλλαξε πέρυσι 5 συστήματα στον ΠΑΟ, είδε την ομάδα του να σκοράρει πιο πολύ από οποιαδήποτε άλλη στο πρωτάθλημα, βοήθησε έξι–επτά ποδοσφαιριστές να γίνουν καλύτεροι, αλλά δεν έπεισε ούτε τον ελληνικό Τύπο ούτε μερίδα της εξέδρας και των παραγόντων του ΠΑΟ για το αποτελεσματικό της δουλειάς του. Ενας άλλος στη θέση του, εξίσου ξεροκέφαλος, θα συνέχιζε στον ίδιο δρόμο, αλλά ο δόκτωρ Χενκ άφησε τη θέση του στον μίστερ Κάτε που είναι ο νέος προπονητής του ΠΑΟ, αν δεν το έχετε καταλάβει.

Ο μίστερ Κάτε δεν φωνάζει στις προπονήσεις και εμπιστεύεται τα παιδιά του απόλυτα. Οταν ο Σπυρόπουλος του επιτέθηκε γιατί του έκανε κριτική, ο μίστερ Κάτε ζήτησε από τον Αντωνίου να μην τον τιμωρήσει. Στον Δάρλα που έμεινε στον ΠΑΟ χωρίς ο ίδιος να ξέρει ποιος είναι έδωσε ευκαιρίες και τον έκανε βασικό. Στο Καραϊσκάκη θα βασιστεί στους Ελληνες: ακόμα κι ο Σεϊταρίδης προορίζεται για βασικός κι ας μην έχει παίξει καθόλου.

Ο ΠΑΟ του μίστερ Κάτε κερδίζει με 1-0 κλείνοντας τον αντίπαλο τις πιο πολλές φορές. Δεν δέχεται και δεν δημιουργεί πολλές φάσεις, έχει μια σταθερή σχεδόν ενδεκάδα και ο προπονητής του στηρίζεται σε δεκαπέντε παίκτες. Επίσης, η διαχείρισή του δεν βασίζεται πάνω στην πιθανότητα να δημιουργηθεί μια διαφορετική (στην ιστορία του ΠΑΟ) ομάδα, αλλά πάνω στην υποχρέωση της νίκης.

Ο μίστερ Κάτε υπάρχει για να λύνει προβλήματα και αυτό το κάνει καλά. Ο Σισέ βάζει γκολ, ο Νίνης είναι βασικός, η άμυνα βελτιώθηκε, η χρησιμότητα του Σίλβα έγινε κατανοητή, όπως και η εξάρτηση από τον Καραγκούνη. Ομως συνολικά ο ΠΑΟ δεν είναι ούτε όσο απρόβλεπτος ήταν πέρυσι (με τα καλά του και τα στραβά του, αλλά και με μια πρωτόγνωρη ζωντάνια…) ούτε όσο θεαματικός υποσχόταν ότι θα γίνει.

Πέρυσι είχε βάλει σε ένα ημίχρονο τρία γκολ στον Αρη και στον ΠΑΟΚ και είχε κερδίσει τρία ματς παίζοντας με παίκτη λιγότερο. Με δέκα παίκτες παραλίγο να νικήσει τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη. Φέτος έμεινε ο Αστέρας με δέκα και ίσα που τον ισοφάρισε. Είναι καλός προπονητής ο Μίστερ Κάτε, αλλά προσωπικά νοσταλγώ τον δόκτορα Χενκ. Αυτός, ναι, μπορούσε να κερδίσει 4-2 στο Καραϊσκάκη, ετούτος θα πάει για το 0-0…