Ο «Big Mac» έκρινε το αποτέλεσμα...

Διάβαζα στον αθλητικό Τύπο όσα υπέροχα συνέβησαν στο προχθεσινό συμβούλιο της Σούπερ Λίγκας και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ο βασικός λόγος για τον οποίο συγκεντρώθηκαν τα αγόρια μου ήταν όχι για να εκλέξουν νέο πρόεδρο, αλλά για να πληροφορηθούν ποιον είχαν μέχρι εκείνη τη μέρα...

Στοιχηματίζω ότι όλοι θα βούρκωσαν απ’ τη συγκίνηση μόλις έμαθαν ότι αυτός ήταν ο Θανόπουλος. Και πρώτος ο ίδιος ο Νικόλας μου, όταν τον ενημέρωσε σχετικά ο Πηλαδάκης...

Ο «Θανό», σύμφωνα με το ρεπορτάζ της «Εξέδρας», στον αποχαιρετιστήριο λόγο του μίλησε ακριβώς όπως διοίκησε: Αδιάφορα: «Θέλω να σας ευχαριστήσω για τη συνεργασία και να ζητήσω συγγνώμη που δεν μπόρεσα να ανταποκριθώ στα καθήκοντά μου, αφού λόγω εσωτερικών προβλημάτων έπρεπε να ασχοληθώ σχεδόν αποκλειστικά με την ΑΕΚ».

Μαγεύτηκα. Τον ίδιο πάνω κάτω λόγο -αν αλλάξεις την ΑΕΚ με τον Παναθηναϊκό- θα μπορούσε να εκφωνήσει και ο Καραμανλής στο συνέδριο της Ν.Δ. Οι σύνεδροι θα διέγραφαν τα παλιά μονομιάς. Σφουγγάρι. Μέχρι που θα του ζήταγαν γονυπετείς να ξαναβάλει υποψηφιότητα για την αρχηγία του κόμματος...

Φαντάζομαι ότι τα μέλη της Λίγκας μόλις ξεπέρασαν το σοκ της αποκάλυψης της ταυτότητας του προέδρου, θα αναστέναξαν ανακουφισμένα και θα ευχαρίστησαν τον Θεό που η ΑΕΚ είχε τόσο καιρό εσωτερικά προβλήματα. Διότι αν δεν είχε και ο Νικόλας μου εκτελούσε απερίσπαστος τα καθήκοντά του ως πρόεδρος της διοργανώτριας αρχής του πρωταθλήματος, αμφιβάλλω αν θα υπήρχε Λίγκα σήμερα...

Ισως την αγόραζε και αυτή ο Μπάμπης Κοζώνης για να ξεμουδιάσει ο τραπεζικός λογαριασμός του. (Παρεμπιπτόντως θέλω να τονίσω ότι δεν συμμερίζομαι την ανησυχία των φίλων της «Ενωσης» για την έκβαση των διαπραγματεύσεων με τον Χαράλαμπο. Μόνο όταν η οικογένεια Καραλή -μητέρα, εξαδέλφη κ.ά.- άρει τη στήριξή της στον Ελληνα Κροίσο θα αρχίσω να ιδρώνω. Προς το παρόν δέχομαι το πίστευε -τον Καραμπάτση- και μη ερεύνα και περιμένω τα ευχάριστα…)

Ομολογώ, φίλε αναγνώστη, ότι οι διάλογοι του Πατέρα με τον Κόκκαλη, με τους οποίους ασχολήθηκαν οι περισσότεροι δημοσιογράφοι, με άφησαν παγερά αδιάφορο. Ως γνωστόν τα ακριβά αρώματα βρίσκονται σε μικρά μπουκάλια και οι επικοί διάλογοι στους προέδρους των μικρότερων ομάδων...

(Γιάννη Κομπότη, σε πικάρω για το μέγεθος της ομάδας σου προκειμένου να συνεχίσεις το χτίσιμο της αυτοκρατορίας των «40 βιρτουόζων από τη Λιβαδειά»)

Ο Γιάννης, αγαπητέ αναγνώστη, έκλεψε όπως αναμενόταν την παράσταση. Διάβασε τη στιχομυθία του με τον Τσακίρη όπως την παρουσιάζει ο Δημήτρης Ευαγγελάτος στη «SportDay», για να πάρεις μια μικρή γεύση:

«Ο Τσακίρης του Πανιωνίου φέρεται να είπε "Δεν φταίνε ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟ, φταίμε εμείς οι υπόλοιποι που είμαστε μαλάκες". Και ο Κομπότης φέρεται να απάντησε "Δεν είναι κακό να αναγνωρίζει κάποιος τι είναι, αλλά σημασία έχει τι κάνει γι’ αυτό"».

Σε πρώτη ανάγνωση κάποιος ανυποψίαστος νέος θα κατέληγε στο συμπέρασμα ότι ο μπρουτάλ Κομπότης αποδέχεται τον χαρακτηρισμό -διότι σε αντίθεση με όλους τους άλλους διαθέτει το γνώθι σαυτόν- και κάνει μάλιστα μια γενναία αυτοκριτική, δείγμα του ήθους και του απαράμιλλου θάρρους του. Δεν διαφωνώ, όμως πρόκειται για τη μισή αλήθεια...

Η άλλη μισή είναι ότι ο πρόεδρος της καρδιάς μας είναι τόσο σκληρός με τον εαυτό του διότι έστω και αργά αντελήφθη το απονενοημένο του διαβήματος στο οποίο προέβη λίγες μέρες πριν...

Το ρεπορτάζ της «Εξέδρας» είναι διαφωτιστικό:

«Για λογαριασμό της "κόκκινης" πλευράς έδρασαν τόσο ο Γιώργος Λούβαρης -πολύ αργά- όσο και ο Γιάννης Κομπότης -πιο νωρίς- αλλά και ο Βασίλης Γκαγκάτσης, ο οποίος φέρεται να έχει παίξει τον δικό του ρόλο στο να στηρίξει ο ΠΑΟΚ τον Παπουτσάκη. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι οι επαφές του Κομπότη έφτασαν στο σημείο να συναντηθεί μέχρι και με τον Μάκη Ψωμιάδη».

Μου σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο. Αν ήταν οποιοσδήποτε άλλος στη θέση του Κομπότη -ο Βασίλης μου ίσως, ο οποίος φημίζεται για πολλά πράγματα, όχι όμως και για την ικανότητά του να λύνει τον κύβο του Ρούμπικ σε τριάντα δεύτερα- θα τον δικαιολογούσα. Απ’ τον Κομπότη όμως, που πιάνει πουλιά στον αέρα, δεν το περίμενα ποτέ...

Είναι δυνατόν ένας τόσο ευφυής άνθρωπος να πιστεύει ότι θα μπορούσε να αλλάξει γνώμη στον «Big Mac»; Τον πουροκόφτη του, -με πολύ κόπο- ίσως και να τα κατάφερνε. Τη γνώμη του όμως ποτέ...

Δυστυχώς για τον Γιάννη σύντομα κατάλαβε όχι μόνο τη ματαιότητα της πράξης του αλλά και τον κίνδυνο να συμβεί το ανεπανόρθωτο. Εκεί που πήγαινε για μουστάκι να βγει στο τέλος ξυρισμένος. Η συνέχεια του ρεπορτάζ του Νίκου Παπανάγνου σοκάρει:

«Στην προσπάθεια του Κομπότη να τον πείσει να στηρίξει τον Παπουτσάκη βρέθηκε σε φάση να δέχεται εκείνος πιέσεις από τον Ψωμιάδη για να ψηφίσει τον Πατέρα. Είπατε τίποτα;». Ενα μόνο πράγμα θα μπορούσαμε να πούμε και πέραν τούτου ουδέν: xαρά στο κουράγιο του ατρόμητου Γιάννη που άντεξε το ασφυκτικό πρέσινγκ του Μάκαρου και δεν λύγισε στο τέλος...

Η δύναμη της πειθούς του γνωστού φιλάθλου της Καβάλας άλλωστε είναι παροιμιώδης. Δεν θα μου φαινόταν περίεργο, αν η εκλογή του προέδρου της Σούπερ Λίγκας κρινόταν από την ψήφο του Παπουτσάκη, να έπαιρνε ο «Big Mac» σε μια γωνιά τον Απόστολο, να του ψιθύριζε δυο φωνήεντα και να τον έπειθε τελικά να ψηφίσει Πατέρα. Impossible is nothing για τον Μάκη. Μάρτυς μου ο Παπακώστας...