«Μαλέφα, …προσβόλαααα!!!»

Ας υποθέσουμε ότι κάποιος τρελός εφευρέτης έπινε μια νταμιτζάνα κρασί και, βγαίνοντας στο δρόμο, αποφάσιζε να δοκιμάσει την ολοκαίνουργια μηχανή του χρόνου, που μόλις τελειοποίησε, στον πρώτο άνθρωπο που θα έβλεπε μπροστά του…» Α, ξέχασα να σου πω ότι στο «σενάριο» εσύ είσαι ο γείτονας…

Γράφει ο Γιώργος Μαραθιανός

Αφού σε πετυχαίνει, λοιπόν, την ώρα που βγάζεις τα σκουπίδια και σου δίνει τη δυνατότητα να γίνεις εσύ ο πρώτος «τυχερός», παρόλα αυτά σου βάζει τον ίδιο όρο που ακούει παντρεμένος από τη σύζυγο του, μετά από 25 χρόνια γάμου και λίγο πριν το σεξ: «Για λίγα λεπτά και με δυνατότητα… μίας μόνο επιλογής».

Προς στιγμήν σκέφτεσαι να του απαντήσεις με το διακριτικό «ρε άει στο διάολο, τρελάρα, που θα μου βάλεις και όρους!», ωστόσο, για κάποιο μυστήριο λόγο, κρατιέσαι. Έχεις αρχίσει ήδη να μπαίνεις στον πειρασμό… Ο προορισμός, δε, είναι κιόλας έτοιμος στο κεφάλι σου: θα γυρίσεις επιτέλους στα μαθητικά σου χρόνια!

ΑΛΤ!!! Μην κουνηθείς καθόλου!! Δεν χρειάζεται να μπεις στο… χάρχαλο της αλκοόλας για να φέρεις στο νου σου το πιο ξέγνοιαστα χρόνια της ζωής σου!! Το «Αβάπτιστο», μετά από συγκινητική προσπάθεια να «στοιβαχτούν» τόσες αναμνήσεις στις 800 λέξεις που θέλει το αφεντικό -αλλά και, ανά μισάωρο, διακοπή για να σκουπίζεται το πληκτρολόγιο από τα δάκρυα της συγκίνησης- σου επιτρέπει την είσοδο στη δική του «μηχανή του χρόνου».

Ναι, φέρνει -μέσω αντικειμένων, στυλιστικών απόψεων και θρυλικών παιχνιδιών- εσένα, τον περίπου 25χρονο και κατά βάθος ευαίσθητο, αναγνώστη του, πίσω στα χρόνια που πήγαινε… γυμνασιολύκειο, κάπου στα 90s. Σε μια περίοδο που ξεκινά από τότε που έβλεπες «Μαγκάιβερ» , χόρευες «Μακαρένα» και έλεγες το La Vas Qui Rit «Λαβάς τυρί», μέχρι περίπου εκείνη που άρχισες να ανακαλύπτεις το ίντερνετ, να «επιτίθεσαι» σε πληκτρολόγια κινητών στέλνοντας εκατομμύρια sms και να απενοχοποιείς μέσα σου τον αυνανισμό. «Ακόνισε» τη μνήμη σου, πάρε χαρτομάντιλα και… καλό ταξίδι!

Φάκελος «ρούχα»:

Αν υπάρχει ένας λόγος που, κοιτώντας παλιές φωτογραφίες, σκέφτεσαι εναλλακτικούς τρόπους για να «ταΐσεις» το τζάκι σου, σίγουρα είναι τα «συνολάκια» με τα οποία έφτανες κάθε πρωί αργοπορημένος… «στην προσευχή». Μια υποτιθέμενη «αστυνομία μόδας» θα είχε τσουβαλιάσει πολύ κόσμο στα σχολεία τη δεκαετία του 90’, ωστόσο, κατά ένα περίεργο -όσο και μαγικό- τρόπο, τώρα που τα θυμάσαι, νιώθεις να τα αγαπάς ακριβώς το ίδιο με τότε!

Εκτός από τα κλασικά τζιν-σωλήνες που είχαν «λιώσει» πάνω σε διαφόρων ειδών κωλαρίνα, από τα μάτια σου πέρασε σίγουρα κάποια στιγμή ο «σαλιάρης σφίχτης» με την απαράδεκτη κόκκινη φόρμα «Bodytalk» που -ειδικά στην περιοχή των καμπανελίων (sic)- ήταν τραβηγμένη, προκειμένου να επιδειχθεί το «εμπόρευμα». Ένα από τα μεγαλύτερα must, δε, ήταν το θρυλικό μπουφάν «Flight». Σε χακί χρώμα συνήθως και με πορτοκαλί επένδυση από μέσα, έγινε το απόλυτο trademark του διαχρονικού σκετς με τον Καλυβάτση και τις αθηναϊκές πινακίδες στο ΑΜΑΝ.

Στα κλασικά, επίσης, της εποχής οι φόρμες FILA με τα κουμπιά στο πλάι (σίγουρα έστω μια φορά το έχεις θεωρήσει πολύ αστείο να ξεβρακώσεις κάποιον τραβώντας τα) και τα μπλουζάκια του τιτάνα και… πολύ κουλ να πούμε, Fido Dido!! Σε αυτά που θέλουμε να ξεχάσουμε -και περισσότερο ίσως από μας οι κοκκόνες που τα φορούσαν- τα t-shirt με τη μάπα του ξανθού μπόμπιρα-τραγουδιστή Jordi και τα απαράδεκτα μπούστα που… πηγαινοέφερναν τη μάπα ενός ελεεινού κουτσοδόντικου μωρού!

Φάκελος «παπούτσια»:

Και εδώ ισχύουν πάνω-κάτω αυτά που προηγήθηκαν για τα ρούχα, με τα διαφόρων ειδών «πατούμενα» να κατέχουν κι εκείνα σημαντικό ποσοστό στη διαμόρφωση του ίματζ. Αν ήσουν «μαγκί», ροκάς -ή και σε κάποιες περιπτώσεις, απλά «σαλιάρης»- φορούσες μπότες Wermacht ή Martins με σίδερο στη μύτη ή τουλάχιστον τα κλασσικά All Star. Αν ήσουν «και-καλάς», φορούσες μποτάκια Ellesse και στην πιο αθλητική εκδοχή τα θρυλικά Stansmith. Αν ήσουν, δε, …καριόλα (κάθε σχολείο είχε τις δικές του ), φορούσες τα τρισάθλια τρίπατα, με τη σόλα που έμοιαζε φτιαγμένη από μπαμπού.

Αν ήσουν, δε, «κολλημένος» με τα αθλητικά, σίγουρα θα είχες «σκάσει» κάποια μέρα, έχοντας στο φρύδι ύφος και στο πόδι το μαύρο Nike με το τεράστιο AIR στο πλάι. Στην ίδια κατηγορία και τα Strike, με το αξεπέραστο τηλεοπτικό σλόγκαν «φοράει Strikes και καρφώνει», ενώ στην αντι-κατηγορία τα μαϊμού Adidas, με τα εμπνευσμένα λογότυπα «Adibas» ή «Adidie», που μπορούσαν να σε βάλουν για κανένα μήνα τουλάχιστον στο περιπαικτικό στόχαστρο των «προχώ» παρεών.

Φάκελος «ηλεκτρονικά παιχνίδια»:

Σύμφωνοι, δεν είχες τα γραφικά και την ποικιλία παιχνιδιών του Playstation, κονσόλες τύπου Wi θα σου φαινόταν τότε βγαλμένες από αποτυχημένη ταινία επιστημονικής φαντασίας -ακόμα και οι υπολογιστές ήταν στην εποχή που άρχισαν να μπαίνουν στα ελληνικά σπίτια και οι επιδόσεις τους σήμερα θα τους απέφεραν τουλάχιστον το χαρακτηρισμό «μπρίκι». ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ!!! Το άνοιγμα της μπούκας σου όταν έπαιξες πρώτη φορά ATARI (θρυλικό το παιχνίδι με τους μποξέρ που φαίνονταν από πάνω και είχαν το σχήμα κάβουρα) και η αγωνία σου να ανοίξεις κάποια Χριστούγεννα το καινούργιο σου Sega Master System είχαν, στο θέμα των παιχνιδιών, την ίδια «γλύκα» που είχε το πρώτο φιλί στο θέμα των «νταλαβερίων». Χαραγμένος, δε, μια για πάντα στην καρδιά σου θα παραμείνει ο… δεύτερος πιο υπεύθυνος λόγος για το πιάσιμο των χεριών σου, το ανεπανάληπτο GameBoy. Και ΝΑΙ, είναι σίγουρο ότι τώρα σκέφτηκες τη στιγμή που κόλλαγε η κασέτα και θεωρούσες πολύ προφανή λύση να τη βγάλεις και να φυσάς έπειτα σαν… Βαρδάρης στην πίσω πλευρά!!!

Φάκελος «αντικείμενα»:

Εδώ και αν θα μπορούσε να συμπεριληφθεί «στρατός» ολόκληρος πραγμάτων, που έχουν συνδεθεί, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, με τα χρόνια του σχολικού «χαβαλέ». Απίστευτης έμπνευσης -και πολλές φορές αμφιβόλου χρησιμότητας- κατασκευές, συμπληρώματα στο ντύσιμο, διάφορα «μπιρμπίλια» που σε διευκόλυναν στην «πώληση μούρης». Από τα πλέον κλασικά, τα περίφημα δυναμιτάκια Minerva, που υπήρξαν λόγος «εκτόξευσης» εκατομμυρίων «γαμοσταυριδίων» από ποικίλων ειδών στόματα και ένας από τους λόγους καθιέρωσης της έκφρασης «έκλασα μέντες». Παρόμοια επιτυχία στην πρόκληση εκνευρισμού κατέκτησαν με το σπαθί τους οι περίφημες «μπουγελόφατσες», με τη μνημειώδη τάση τους να σημαδεύουν τα κοριτσίστικα μπούστα -ειδικά αυτά που «σκεπάζονταν» από λευκά λεπτά μπλουζάκια.


Μια θέση στους «θρύλους», δε, έχει εξασφαλίσει το -για τους περισσότερους πρώτο τους- κινητό ΝΟΚΙΑ 3210, ενώ μεγάλο μέρος της… κατάρτισης των σημερινών 25αρηδων οφείλεται στις σελίδες περιοδικών όπως το ΜΠΛΕΚ και η Σούπερ Κατερίνα. Τέλος, αναζητείται ακόμα ο λόγος που μια μινιατούρα άσχημου μωρού σε… χανζαπλαστί χρώμα και με μαλλί Φελαϊνί, όπως ήταν ο «Ευχούλης», έκανε τόσο μεγάλη καριέρα ως διακοσμητικό, μπρελόκ και οποιουδήποτε άλλου είδους «μπιχλιμπίδι»…