Αν ήταν «φρόνιμος» ο Τέρι και ο Σισέ διεθνής!

Το ανθρώπινο στοιχείο επικρατεί ακόμη και στα είδωλα, στους άφθαρτους, τους τέλειους που βλέπει ο κόσμος στην τηλεόραση και θαυμάζει. Αν μπορούσαν οι, ανά τον κόσμο, αστέρες να κοντρολάρουν τη δόξα και το χρήμα, που τους έδωσε απλόχερα η μοίρα και οι συγκυρίες, θα ήταν επίγειοι Θεοί, υπαρκτοί, και θα ζούσαν ακόμη σε πιο μακρινό πλανήτη απ΄ό,τι τώρα. Εφόσον, λοιπόν, επικρατεί διαμορφώνει καταστάσεις, που αφορούν και υπόλοιπο κόσμο, πέραν αυτών. Το Τσέλσι-Μάντσεστερ Σίτι θα ήταν, μάλλον, διαφορετικό παιχνίδι αν δεν είχε προηγηθεί η εξέλιξη του ερωτικού σκανδάλου, με πρωταγωνιστές τους Τέρι, Μπριτζ και τη γυναίκα του δεύτερου. Ο αρχηγός των Λονδρέζων βρέθηκε στο επίκεντρο της επικαιρότητας, σε μία αναμέτρηση κόντρα σ΄έναν υπολογίσιμο αντίπαλο, όχι, όμως, αποδεκτά ικανό να πετύχει τέσσερα γκολ στο «Στάμφορντ Μπριτζ». Η συγκεκριμένη Σίτι, υπό άλλες συνθήκες, δεν θα ήταν ούτε στο μισό ικανή να διασύρει τους «μπλε» στο ίδιο τους το σπίτι, σε μία έδρα απόρθητο κάστρο!

Παρακολουθούσα στην τηλεόραση την καθιερωμένη «χαιρετούρα» πριν τη σέντρα κι από εκεί φαινόταν ο τρόπος με τον οποίο βίωναν οι συμπαίκτες των πρωταγωνιστών τα γεγονότα. Ο Ντρογκμπά χαμογελούσε αμήχανα σε κάθε παίκτη της Σίτι και τον αγκάλιαζε, οι περισσότεροι παίκτες των γηπεδούχων διέπονταν από μία… ένοχη αμηχανία, λες και πήγαν αυτοί με τη γυναίκα του Μπριτζ! Από την άλλη, είδα έντεκα «στρατιώτες», αποφασισμένους ν΄αγωνιστούν για την τιμή του συμπαίκτη τους. Ανέκφραστοι, σοβαροί, έδιναν την εντύπωση πως περιμένουν απλά το σύνθημα για να εξαϋλώσουν τους αντιπάλους τους. Αν και είχα ποντάρει τα χρήματά μου στην Τσέλσι, από τη σέντρα ήμουν, σχεδόν, βέβαιος πως θα αποτύγχανα. Γιατί, πολύ απλά, μία προσωπική ιστορία δύο παλιόφιλων και συμπαικτών, τωρινών εχθρών που ούτε ματιά δεν αντάλλαξαν και φυσικά ούτε χειραψία, καθόρισε την τύχη μίας αναμέτρησης ποδοσφαίρου, υψηλού επιπέδου. Που ανέδειξε νικήτρια όχι την καλύτερη ομάδα, αλλά την πιο επηρεασμένη από τα εξωαγωνιστικά!

Φέτος, ο Τζιμπρίλ Σισέ ήρθε στην Ελλάδα, πληρώθηκε, βέβαια, καλά για ν΄αποφασίσει την κάθοδό του στα νότια της Ευρώπης, ενδόμυχα, όμως, είχε έναν πολύ μεγαλύτερο στόχο από τα εκατομμύρια ευρώ, τα οποία δεν του λείπουν. Η επιστροφή του στην Εθνική Γαλλίας ήταν ένα προσωπικό κίνητρο, που το έβγαλε ο στράικερ του Παναθηναϊκού τόσο έντονα προς τα έξω, που φθάσαμε όλοι μας, ν΄ασχολούμαστε περισσότερο με τα γούστα του Ντομενέκ, παρά με την πορεία του «τριφυλλιού»! Και δεν υπερβάλω, απλά θυμηθείτε τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, μεσοβδόμαδα, όταν οι «πράσινοι» ήταν στο +8 από το δεύτερο της βαθμολογίας. Χωρίς να έχει τροφοδοτηθεί σωστά, σε όλη τη διάρκεια της σεζόν, έχει σημειώσει έναν σούπερ αριθμό τερμάτων, θεωρώ υποκινούμενος για την επίτευξη του δικού του προσωπικού του στόχου, με το όλο κλίμα να το «εκμεταλλεύεται» η αθηναϊκή ομάδα, που έχει στις τάξεις της έναν παίκτη να κάνει τη διαφορά, όχι σ΄ένα ματς, αλλά συνέχεια.

Σκεφτείτε τα δύο αυτά παραδείγματα και δεν νομίζω να διαφωνήσετε πως τελικά η λειτουργία ενός συνόλου καθορίζεται και από την προσωπική ιστορία που κουβαλάει κάθε μέλος του! Ακόμη και στην εποχή του άκρατου επαγγελματισμού και της μηχανοποιημένης σκέψης και ενέργειας. Η έκβαση ενός ποδοσφαιρικού αγώνα κρίθηκε από την απιστία της μίας γυναίκας, από την εξαπάτηση ενός άνδρα, από τον ερωτικό παρορμητισμό ενός άλλου. Ίσως κριθεί ένα πρωτάθλημα και μία εξαίρετη πορεία στην Ευρώπη, από τη θέληση ενός παίκτη να καλύψει το χαμένος έδαφος στην καριέρα του, να ξαναγίνει διεθνής και πρώτο θέμα στη χώρα που τον μεγάλωσε και τον ανέδειξε. Φανταστείτε να ήταν διεθνής ο Γάλλος και «φρόνιμος» ο Τέρι. Ίσως τα πράγματα να ήταν λίγο διαφορετικά, απ΄αυτά που γράψαμε παραπάνω.