Τα πάθη του… Νονού

Ακόμα και αν θέλεις να ξεχάσεις τις υποχρεώσεις σου… αυτές δεν σε ξεχνούν. Οι περισσότεροι αποφασίζοντας να βουτήξουν στην κολυμπήθρα ένα μωράκι και να γίνουν οι πνευματικοί του γονείς έχουν μόνο κατά νου το «βάφτισε με να σου μοιάσω». Να δημιουργήσουν έναν (οι πολιτικοί πολλούς) νέο κλώνο του καταπληκτικού τους εαυτού. Καλώς ή κακώς τα «βάσανα» δεν τελειώνουν με την ονοματοδοσία. Για την ακρίβεια κάπου εκεί αρχίζουν.

Γράφει η Φλώρα Μιχαλοπούλου

Έχω χαλαρώσει στον καναπέ του σπιτιού μου βλέποντας μια ταινία σε ελεύθερο κανάλι. Η αλήθεια είναι πως λόγω της συγκυρίας φέτος δεν είχα καταλάβει πόσο κοντά είναι το Πάσχα. Η αγαπητή μου τηλεόραση όμως φρόντισε να μου το θυμίσει. Πρώτο διάλειμμα για διαφημίσεις… Όλα φυσιολογικά, αυτοκίνητα, απορρυπαντικά, τράπεζες, σερβιέτες. Συνεχίζω ανυποψίαστη την ταινιούλα μου. Έρχεται όμως το δεύτερο break λίγο μετά τις 22:00 να με αφυπνίσει. Παιχνίδια, λαμπάδες, πασχαλινά αβγά κλπ κλπ κλπ. Και εκεί είναι που παθαίνω το πρώτο σοκ και αρχίζω να αναρωτιέμαι:

Πρώτον και κυριότερο, αυτοί που επέλεξαν τα προϊόντα που απευθύνονται σε παιδιά να προβάλλονται μετά τις δέκα το βράδυ για να μην τις βλέπουν οι άμεσα… ενδιαφερόμενοι μάλλον ζουν σε άλλο κόσμο. Οι μπόμπιρες σήμερα όχι μόνο ξέρουν τι παίζει αλλά μπορούν να σε πουλήσουν και να σε αγοράσουν σε χρόνο dt και μάλιστα να το κάνουν πολύ καλύτερα από ότι ένας κουστουμάτος του ΧΑΑ!

Δεύτερον, πιο πιτσιρίκι κοιμάται πλέον τόσο νωρίς; Που τα περισσότερα στο σχολείο συζητούν πόσο πιο καλά από τον Παπακαλιάτη θα μπορούσαν να γράψουν το σενάριο του 4 και πόσο άδικη ήταν η κριτική του Κοτέντου στο next top model!

Η κρίση αυτή δεν κράτησε για πολύ οπότε άφησα τις βαθυστόχαστες αναζητήσεις μου στην άκρη και αποφάσισα πως πρέπει να επιτελέσω το καθήκον της νονάς. Θα τα σκάσω που θα τα σκάσω λοιπόν πήρα τηλέφωνο το πνευματικό μου τέκνο προκειμένου να το ρωτήσω ποια από όοοοοοοολες τις λαμπάδες θέλει. Μετά από συζήτηση ενός τετάρτου που μου εξηγεί -αλλά εγώ πρέφα δεν παίρνω- τι ακριβώς θέλει, αναλαμβάνει η φυσική μητέρα να μου εξηγήσει. Που να ξέρω εγώ τα gormiti ε; Που να τα ξέρω; Οι γνώσεις μου περιορίζονται στους thunder-thunder-thunder cats , στους transformers-μεταφορτωθείτε άντε και στον power ranger τον μπλε. Και ενώ στην άλλη άκρη η ευτυχής μάνα μου εξηγεί τι είναι οι gormiti και μου συμπληρώνει «Μην τολμήσεις να πάρεις καμία από αυτές τις @@ριες», ακούγεται από πίσω το 7χρονο βαφτιστήρι «Νονά μην την ακούς, το χάσμα γενεών φταίει» και έρχομαι και παθαίνω πολιτισμικό ταράκουλο.

Ήρθε η ώρα της «μάχης» λοιπόν. Του δικού μου Γολγοθά αφού πρέπει να επισκεφθώ ένα από τα απείρων τετραγωνικών παιχνιδάδικα. Τσουρομάδισμα για το πάρκιν, μπινελίκι για το καρότσι. Επιτέλους είμαι μέσα ή μάλλον προσπαθώ να μπω μέσα που γίνεται της επί χρήμασι εκδιδομένης γυναικός το σιδηρούν κιγκλίδωμα! Χάνομαι στους διαδρόμους προσπαθώντας να εντοπίσω τον «στόχο» και χαζεύοντας μου έρχεται μαζί και ο ντουβρουτζάς. Barbie βασιλοπούλα, Barbie χωριατοπούλα, Barbie ξανθιά, μελαχρινή, σοκολατί, το liar jet της Barbie, το beetle της Barbie, η βίλα στα ΒΠ της Barbie, το εξοχικό στη Μύκονο της Barbie κλπ κλπ κλπ. Καλά όταν εγώ «ασχολούμουν με αυτά, το κορίτσι αυτό είχε ένα σπίτι και ένα τροχόσπιτο, άντε και μερικά ρουχαλάκια. Πρέπει να έκανε την περιουσία του Κεν φίλο και φτερό, η bitch. Ε! Ας έκανε κι αυτός ένα προγαμιαίο συμβόλαιο», μουρμουράω και συνεχίζω την «μάχη» για την ανεύρεση της λαμπάδας-φραμπαλά.
Όταν επιτέλους την εντοπίζω σκάω χαμόγελο γιατί ευτυχώς έχει πολλές κόπιες οπότε δεν θα μπω στην διαδικασία «διεκδίκησης» της τελευταίας λαμπάδας. Πενήντα ευρώ η τιμή για ένα κερί σκέτο! Στην ουσία αγοράζεις το παιχνίδι και όχι τη λαμπάδα! Τα παιδάκια πάνε πια κομμουνιστικά στην εκκλησία την Ανάσταση. Ένα σκέτο-μίνιμαλ κερί, χωρίς τίποτε επάνω με μοναδικές εναλλαγές στο χρώμα του, αφού τα παρελκόμενα της λαμπάδας έχουν μείνει σπίτι. Τι να πεις;

Τα πάθη του νονού όμως δεν σταματούν εκεί αφού πρέπει να βρω και το κατάλληλο αβγό-έκπληξη. Λες και δεν έχουν όλα σοκολάτα! Το πίνω και αυτό το ποτήρι. Βρίσκω το σωστό και προχωράω στο ταμείο. Να σου τυλίξουν την λαμπάδα υπερπαραγωγή σε συσκευασία δώρου ούτε για αστείο! Τα παίρνω όλα όπως-όπως και βουρ για την έξοδο. Επιτέλους, τέλος!