«Σφύριξε» (ο Τζιμπρίλ) κι έληξε (το πρωτάθλημα)!

Συμπαθέστατος ο Νίκος Βέρτης και καλός καλλιτέχνης, αλλά πολύ θα ήθελα φιέστα των νέων Πρωταθλητών στον Πάνο Κιάμο!! Και τον Σισέ να τραγουδάει, τη νέα του μεγάλη επιτυχία «Σφύριξα κι έληξες»! Γιατί κάπως έτσι έχουν, φέτος, τα πράγματα. Ο Γάλλος σούπερ σταρ του Παναθηναϊκού έκανε τη διαφορά και υπήρξε ακρογωνιαίος λίθος της φετινής προσπάθειας του «τριφυλλιού». Όχι μόνο για τα γκολ που σημείωσε, ορισμένα εκ των οποίων χάρισαν κρίσιμους βαθμούς, αλλά και για το γεγονός πως μπόρεσε να «ξεκλειδώσει» παιχνίδια που άλλες χρονιές η ομάδα, είτε πάσχιζε να τα κερδίσει είτε τα έχανε! Η ατάκα του Σωτήρη Νίνη στη συνέντευξη που παραχώρησε στον NovaΣΠΟΡ FM 94,6 είναι ό,τι πιο σωστό και αληθινό έχω ακούσει τελευταία: «Όταν φύγουν από την Ελλάδα ο Σισέ και ο Ζιλμπέρτο, τότε θα καταλάβουμε την αξία τους».

Πραγματικότητα, δηλαδή, που ισχύει σχεδόν πάντα στην πατρίδα μας, ν΄αναγνωρίζουμε, δηλαδή, προσωπικότητες όχι on time και στη χειρότερη περίπτωση μετά θάνατον! Το φετινό πρωτάθλημα φέρει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του Τζιμπρίλ Σισέ. Ενέπνευσε την κερκίδα, δίνοντάς της μία αισιοδοξία που έλειπε, σε ποδοσφαιριστές όπως ο Νίνης η επιρροή του ήταν ευεργετική και γενικά, πέραν της αξίας του, η αύρα του έκανε τη διαφορά. Πιθανώς ο Παναθηναϊκός να επωφελήθηκε και την εμμονή του για επιστροφή στην Εθνική Γαλλίας, αλλά και αυτό πιστώνεται στα συν της μεταγραφής. Ακούω για δύο προσθήκες τύπου Σισέ, που θα ενδυναμώσουν το υπάρχον ρόστερ. Θα πρέπει να πληρώσει πολλά χρήματα η αθηναϊκή ομάδα και να ξανακερδίσει τον πρώτο αριθμό του λαχείου, όπως στην περίπτωση του Γάλλου.

Η ποσοτική αναφορά «δύο Σισέ» κακό θα κάνει και επικοινωνιακά, γιατί είναι αδύνατον να βρει ο Παναθηναϊκός δύο παίκτες με τα στοιχεία του επιθετικού του, για τις υπόλοιπες θέσεις που θέλει ενίσχυση. Γιατί για παράδειγμα ο Μεσές δεν είναι Σισέ, ο Κρόντλρουπ δεν το συζητώ και για να είμαι ειλικρινής αυτό το σημείο αναφοράς με τον εν λόγω παίκτη, μου φέρνει κακές θύμησες κατά νου, με την περιβόητη ατάκα «ο Γκονζάλες είναι δύο Ριβάλντο». Ο Τζιμπρίλ μπορεί να είναι τρεις Μήτρογλου, δύο Μπλάνκο, τέσσερις Ντάρμπισιρ για κάποιους, γι΄αυτόν που σκέφτεται, όμως, λογικά και βλέπει αντικειμενικά είναι ξεχωριστός. Μπορεί ν΄αποτελέσει πρότυπο μεταγραφής, αποκλείεται, πάντως, να βρεθεί κάποιος ακριβώς σαν αυτόν, που να επιλέξει να έρθει σε ελληνική ομάδα, ώστε να συνεχίσει την καριέρα του.

Αυτό το εκρηκτικό μείγμα ταλέντου και δύναμης (και θα περάσω στα δυσάρεστα, αλλά η κριτική πρέπει να γίνεται όταν τα πανηγύρια είναι νωπά και όχι στις αποτυχίες) έχει κουκουλώσει, πάντως, χτυπητές αδυναμίες του φετινού Παναθηναϊκού, σε όλους τους τομείς. Το ρόστερ του είναι πλήρες και το γράφαμε από αυτό το βήμα εξ αρχής, όμως επιδέχεται βελτιώσεων. Ενοχλητική είναι και η νοοτροπία ορισμένων, που κάνουν λόγο για την αρχή μίας δυναστείας (φαντάζομαι από άκρατο ενθουσιασμό και όχι από συμφέρον!), μόλις με μία κούπα, μετά από έξι χρόνια και πέντε σεζόν ανομβρίας για το «τριφύλλι». Μου θυμίζει αυτή η αστεία αντιμετώπιση της πραγματικότητας τον τρόπο που κατέβηκε ο Παναθηναϊκός να παίξει με τον Ολυμπιακό, στο πρόσφατο παιχνίδι στο «ΟΑΚΑ».

Που ήθελε, δηλαδή, να ρίξει τέσσερα γκολ στο σκήνωμα του αντιπάλου του και τελικά έχασε τ΄αυγά και τα καλάθια! Γιατί για να διαλύσεις κάποιον, πρέπει πρώτα να τον κερδίσεις. Για να χτίσεις, λοιπόν, μία δυναστεία, πρέπει πρωτίστως να επιβάλλεσαι κάθε χρόνο που περνά. Από το ένα πρωτάθλημα, μέχρι τα πέντε, π.χ., σερί η απόσταση είναι τεράστια! Και ειδικά για πρωτάρηδες σε τέτοιες διαδρομές… Καλύφθηκαν, επίσης, από την επιβλητική παρουσία του Γάλλου και ορισμένων συμπαικτών του και λάθη από την τεχνική ηγεσία. Το ξέσπασμα του Νίκου Νιόπλια, μετά το 2-0 με τον Ηρακλή, ήταν άκαιρο όση πίεση και να δέχθηκε στο διάστημα που βρίσκεται στον πάγκο των Πρωταθλητών. Για ποια πίεση μιλάμε, όμως; Αν έχανε ο «λίγος», ομολογουμένως, Τεν Κάτε το ντέρμπι του «Ολυμπιακού Σταδίου» όπως το έχασε ο Έλληνας τεχνικός, που θα τον είχαμε όλοι μας κρεμάσει; Στον Πύργο των Αθηνών ή στην Ακρόπολη; Αν θυσιαζόταν η πρόκριση με το «καφενείο» της Σταντάρ, για να έρθει το διπλό στην Τρίπολη;

Με τον Νιόπλια στον πάγκο δεν άνοιξε μύτη! Με βάση τα αποτελέσματα που έφερε επί των ημερών του ελπιδοφόρου Έλληνα τεχνικού, ο Παναθηναϊκός, η κριτική που δέχθηκε είναι αστεία, με μπόλικη στοργή και προδέρμ. Τη δέχομαι αυτήν την αντιμετώπιση, γιατί τον εργαζόμενο πρέπει να τον αφήνεις απερίσπαστο να κάνει τη δουλειά του και να τον κρίνεις στο τέλος. Απλά η ειλικρίνεια δεν βλάπτει! Σε μία συνέντευξη σε εφημερίδα της προτίμησής του, σήμερα π.χ., θα μπορούσε να πει τι του άφησε ο Τεν Κάτε και το επιτελείο του και τι θ΄αφήσει αυτός στον επόμενο, εφόσον αντικατασταθεί. Ή να παραδεχθεί τη στιγμή που επέλεξε (μάλλον λόγω ανασφάλειας), τέλος πάντων, πως ο Ολλανδός τού άφησε και την καλύτερα γυμνασμένη ομάδα, φέτος, που θα μπορούσε σε ορισμένα διαστήματα της σεζόν να παίξει τρία ημίχρονα, τη στιγμή που οι μεγάλοι αντίπαλοι «έσκαγαν» στο 60΄!

ΥΓ. Για τους υψηλά ιστάμενους στο πράσινο στρατόπεδο: ο Ολυμπιακός φτιάχνει και κολυμβητήριο δικό του, τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός δεν έχει καν δικό του ποδοσφαιρικό γήπεδο. Όπως πάνε τα πράγματα, θα φτιάξει και γήπεδο… κρίκετ ο Ολυμπιακός, ΔΙΚΟ ΤΟΥ, κι ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός θα παίζει ακόμη ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΜΕΝΟΣ στο «ΟΑΚΑ»!!!