Πριν από 70 χρόνια...

Βρισκόμαστε στο 2010 και λίγες ώρες πριν τον μεγάλο τελικό του Κυπέλλου ανάμεσα στον Παναθηναϊκό με τον Άρη, ένας νεαρός συντάκτης προσπαθεί να βρει την προϊστορία των δύο ομάδων στο θεσμό. Μπροστά από τα μάτια του περνάνε αναμετρήσεις από όλες τις φάσεις αλλά όσο και να γυρνάει το χρόνο πίσω δεν μπορεί να βρει αγώνα των δύο ομάδων σε τελικό.

«Είμαι σίγουρος ότι κάποιος έχει παραποιήσει τα στοιχεία και προσπαθεί να κρύψει την αλήθεια από τον κόσμο» σκέφτεται ο συντάκτης, αλλά γρήγορα εγκαταλείπει αυτό τον συλλογισμό αφού του φαίνεται κομματάκι απίθανό να έχει δημιουργηθεί μία τόσο μεγάλη συνομωσία απλά για να καλύψει μία αναμέτρηση Παναθηναϊκού-Άρη σε τελικό.

Ο χρόνος γυρίζει προς τα πίσω. Η δεκαετία του 80’ φεύγει, το ίδιο και αυτή του 70’ και ο νεαρός συντάκτης έχει αρχίσει να κλονίζεται. Λες να μην έχουν παίξει ποτέ σε τελικό; Δεν έχει άλλα επιλογή από το να συνεχίσει το ψάξιμο στα σκονισμένα ράφια ενός σκοτεινού δωματίου. Ήταν τόσο απόρρητα τα αρχεία; Όχι. Απλά κάποιος έχει ξεχάσει να πληρώσει το λογαριασμό του ρεύματος ενώ η καθαρίστρια έχει να περάσει από το γραφείο πάνω από μία εβδομάδα.

Ο νεαρός συντάκτης ακουμπά την πλάτη του στον τοίχο. Βρίσκεται σε απόγνωση. Εκείνη τη στιγμή όμως έγινε κάτι που δεν το είχε προβλέψει… Το σημείο του τοίχου που είχε χρησιμοποιήσει για να στηριχθεί γυρίζει απότομα και τον φέρνει σε μία διαφορετική διάσταση του δωματίου. Το φώς είναι εκτυφλωτικό. Όταν τα μάτια του προσαρμόζονται στη λάμψη, συνειδητοποιεί ότι τα βλέπει όλα ασπρόμαυρα. Ένα ημερολόγιο είναι κρεμασμένο στον τοίχο. Ο νεαρός συντάκτης το πλησιάζει και διαβάζει την ημερομηνία. «2 Ιουνίου 1940». Επιτέλους η μηχανή του χρόνου που σχεδίαζε λειτούργησε!

Τι το σημαντικό είχε αυτή η ημερομηνία όμως; Αυτή ήταν η ημερομηνία που διεξήχθη ο πρώτος και τελευταίος τελικός ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Άρη.

Καλοκαιράκι του 1940 στην Αθήνα λοιπόν. Λίγους μήνες πριν ο πόλεμος χτυπήσει και την Ελληνική πόρτα. Ο δρόμος μας οδηγεί στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Όλα μοιάζουν και είναι διαφορετικά. Τα χιλιάδες αυτοκίνητα που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε έξω από το γήπεδο του Παναθηναϊκού δεν υπάρχουν. Υπάρχουν όμως άνθρωποι. Χιλιάδες άνθρωποι. Εκείνο το μεσημεράκι της Κυριακής 2 Ιουνίου…

Ο Παναθηναϊκός καθαρίζει το ματς στο 13’ λεπτό όταν και προηγείται ήδη 3-0! Το μόνο που καταφέρνει ο Άρης είναι να μειώσει σε 3-1 στο ’61 λεπτό. Οι πράσινοι κατακτούν το πρώτο κύπελλο της ιστορίας τους!

Τα στοιχεία του ματς:

Κυριακή 2 Ιουνίου 1940- Γήπεδο Λεωφόρου Αλεξάνδρας, 4ος τελικός Κυπέλλου Ελλάδας

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ – ΑΡΗΣ: 3-1 (3-0)

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Χάτζος - Σύρκος, Κρητικός, Στρουμπούλης, Καμπέρος, Σβολόπoυλος, Αντώνης Μηγιάκης, Μπαλτάσης, Συμεωνίδης, Τριανταφύλλης, Τσούτσος

ΑΡΗΣ: Γκότσης - Μάγρας, Aμπραχαμιάν, Σταυράμπεης, Σιώτης, Νικολαΐδης, Χατζηνικολάου, Σιδηρόπουλος, Κλεάνθης Βικελίδης, Ράμμος, Κολωνιάρης

Διαιτητής: Σωτήρης Ασπρογέρακας

Σκόρερ: 9' Μπαλτάσης 1-0, 10΄ Τριανταφύλλης 2-0, 13' Μηγιάκης 3-0, 61' Χατζηνικολάου 3-1

Πως ήταν όμως ο κόσμος το 1940; Το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης είχε ήδη αρχίσει να παραδίδεται στις φλόγες του πολέμου.

Τα λόγια δεν μπορούν να μεταφέρουν εικόνες. Τα τραγούδια όμως μπορούν…

Ελλάδα 1940



Στην Αμερική κυριαρχεί το σουίνγκ…



Ενώ στον κινηματογράφο κάνει πρεμιέρα ο «μεγάλος δικτάτωρ» του Τσάρλι Τσάπλιν!