Κωνσταντόπουλος vs Παρασκήνιο, σημειώσατε 1 ή 2;

Σε τόσο μεγάλες μάχες δεν υπάρχει ισοπαλία, εκτός αν μπορέσει ο Ντούσαν Μπάγεβιτς ν΄ανεβάσει επίπεδα ολόκληρα τη φετινή ΑΕΚ και ο Μάριο Μπερέτα να προεκτείνει τη δουλειά του Φερνάντο Σάντος τόσο πολύ, μέχρι την πρωτιά της Σούπερ Λίγκας. Αν δεν γίνουν οι προαναφερθείσες κοσμογονικές αλλαγές στο ποδόσφαιρο της χώρας μας, και ο επόμενος τίτλος θα είναι πράσινος ή κόκκινος! Επειδή με βάση τον τίτλο του κειμένου, τώρα, και αυτό που γράφω είναι εξαιρετικά επικίνδυνο να παρεξηγηθώ, ορίζω πως το «πράσινος» δεν αντανακλά στον Νίκο Κωνσταντόπουλο και το «κόκκινος» στο Παρασκήνιο. Στη συνείδηση του κόσμου, ανεξαρτήτως συλλογικών προτιμήσεων, η ομάδα που κατακτά το πρωτάθλημα στην Ελλάδα είναι και αυτή που κινεί τα νήματα στο Παρασκήνιο (μεγάλη η χάρη του που χρησιμοποιώ κεφαλαίο γράμμα, αλλά νομίζω του «αξίζει»!) και, ειδικότερα, στη διαιτησία. Εδώ βρίσκεται, νομίζω, και το νόημα της κίνησης Γιάννη Βαρδινογιάννη, που είναι συμβολικό.

Δεν μπορεί να υπάρχει κάποιος άλλος λόγος, πέραν της αποστασιοποίησης του Παναθηναϊκού από τον έλεγχο οποιουδήποτε Παρασκηνίου, που -επιτρέψτε μου να πω- είναι μία τίμια κίνηση μεν, εξίσου αφελής, επειδή στην Ελλάδα βρισκόμαστε, δε. Ο Νικόλας Πατέρας κατηγορήθηκε από τους αντιπάλους του, ότι μπόρεσε ν΄αλλάξει τη φορά της κεντρομόλου δύναμης των «παραποδοσφαιρικών» λειτουργιών και να τις συγκεντρώσει γύρω του. Ο Παναθηναϊκός εξασφάλισε το κάτι παραπάνω από το 50-50 στη διαιτησία και πήρε τον τίτλο. Τα πρόσωπα που έχουν ενεργό ρόλο, αυτήν τη στιγμή, στη λειτουργία της ΠΑΕ, εντύπωσή μου είναι πως, τη δυνατότητα του πρώην προέδρου του «τριφυλλιού» δεν την έχουν. Για τον Κάρλος Φρέιτας και τον Δημήτρη Γόντικα δεν το συζητάω, αφού και οι ρόλοι τους δεν συνάδουν με τέτοιες επαφές… Τρίτου Τύπου. Ο ένας είναι τεχνικός διευθυντής κι ο άλλος πρώτος αντιπρόεδρος της ΠΑΕ, ουσιαστικά Γενικός Διευθυντής ποδοσφαίρου, που «τρέχει» όλα τα υπόλοιπα ζητήματα.

Απουσιάζει ο άνθρωπος που θα έχει την ιδιότητα να προασπίσει τα συμφέροντα των «πρασίνων» στα κέντρα εξουσίας, εκτός αν το ρόλο αυτόν τον αναλάβει ο Γιάννης Βαρδινογιάννης, γεγονός στο οποίο δίνω λίγες πιθανότητες να συμβεί. Η σύνθεση υψηλών στελεχών του Παναθηναϊκού, στην παρούσα φάση, μού θυμίζει τον Ρομπέν των Δασών! Γενναία απόφαση να τονίσουμε την εσωτερική λειτουργία του συλλόγου, και να πετύχουμε ό,τι πετύχουμε επειδή είμαστε καλύτεροι από τους άλλους, όμως αν δεν πιάσει η μαγιά αυτή, στον κόσμο του «τριφυλλιού» που θα ζητά απαντήσεις ποιος θα τις δώσει; Στην Αγγλία, για παράδειγμα, ο ρόλος του προέδρου ενός κλαμπ της Πρέμιερ Λιγκ είναι, φαινομενικά, διακοσμητικός. Δεν ζω εκεί για να γνωρίζω την ποδοσφαιρική πραγματικότητα και τη χρησιμότητα του εν λόγω αξιώματος, όμως ρωτώ: πόσοι γνωρίζετε το όνομα του προέδρου της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, της Λίβερπουλ, και το προχωρώ, της Φούλαμ, της Μπόλτον ή της Σάντερλαντ;

Στην Ελλάδα, όμως, τα πρωταθλήματα έχουν τη σφραγίδα των προέδρων! Ο Νίκος Κωνσταντόπουλος υπήρξε από τα πιο βαριά χαρτιά της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Μπορεί λόγω της προηγούμενης ιδιότητάς του να έχει ιδέα τι πάει να πει Παρασκήνιο, όμως άλλο πράγμα η ζούγκλα στα σαλόνια, κι άλλο η ζούγκλα στα αλώνια! Άλλο πράγμα ο Εθνικός Κήπος κι άλλο ο Αμαζόνιος… Ο Νίκος Κωνσταντόπουλος υπήρξε επί σειρά ετών στην πρώτη γραμμή της πολιτικής στην Ελλάδα, ως πρόεδρος κοινοβουλευτικού φορέα. Έχει μάθει στη δημόσια προβολή κι έκθεση, αλλά στο ποδόσφαιρο, ίσως, αυτή να είναι πιο επώδυνη ακόμη, ειδικά σε σχέση με την εποχή που τη βίωσε ως πολιτικό πρόσωπο. Είναι άνθρωπος μορφωμένος, άριστος χειριστής του λόγου (ως νομικός) και σίγουρα προσδίδει αίγλη στο προφίλ ενός ποδοσφαιρικού συλλόγου. Σκεφτείτε πως το όνομά του είχε ακουστεί ακόμη και για τη θέση του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας!

Τη δεδομένη χρονική στιγμή ο κ. Κωνσταντόπουλος δεν «συνασπίζει» τον κόσμο της αθηναϊκής ομάδας, όμως δεν ευθύνεται αυτός (κι ας δέχθηκε την πρόταση του Τζίγκερ) που δεν εφαρμόζει την έννοια της ονομασίας του κόμματος, του οποίου ήταν ηγέτης, στον Παναθηναϊκό. Σε μία ελεύθερη μετάφραση της κίνησης του Γιάννη Βαρδινογιάννη μπορούμε ν΄αντιμετωπίσουμε και σημεία αιχμών προς τον Νικόλα Πατέρα. «Εγώ θα το πάρω κι έτσι», ίσως; Τζόγος μεγάλος για τον μεγαλομέτοχο της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, ο οποίος γνωρίζει και την αδελφική φιλία που συνδέει τον Πατέρα με τον Βαγγέλη Μαρινάκη, νέο ισχυρό άνδρα του Ολυμπιακού. Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε… Όσον αφορά το δίλημμα που αναφέρεται στον τίτλο, η ουσία του, θέλω να συμπληρώσω, είναι περισσότερο εικονική. Αν χάσει τον τίτλο ο νυν νταμπλούχος Ελλάδας, η ευθύνη δεν θα είναι του κ. Κωνσταντόπουλου. Αν διατηρήσει τα σκήπτρα θα πρόκειται για «μία διαφανή επικράτηση του καλύτερου, για μία νέα μέρα για το ποδόσφαιρο, για την αρχή μίας νέας καλύτερης περιόδου για τον αθλητισμό», όπως θα έλεγε και ο ίδιος αν προσάρμοζε έναν πολιτικό του λόγο στο… αθλητικότερον!