Θανάσης Ράλλης

Ένα ποτηράκι ακόμα

Το Heartbreak Hotel προσπαθήσει να ανακαλύψει το ιδανικό μέγεθος, ενώ η νυχτερινή ζωή της Αθήνας παίρνει τα μαθήματα της από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Ακόμα: Ανάμεσα σε δύο γυναίκες επιλέγουμε και τις δύο ενώ μικρό πέρασμα κάνει και ο Highlander.


Δύο εβδομάδες χωρίς πρωτάθλημα είναι πολλές. Όχι γιατί το ποδόσφαιρο που βλέπουμε είναι συναρπαστικό, αλλά τουλάχιστον θα έχουμε κάτι να ασχολούμαστε. Και πάντα είναι καλό να έχεις κάτι να ασχολείσαι. Αν δεν μπορείς να το βρεις το πιο πιθανό είναι να γίνεις μούμια. Και πιστέψτε με όταν σας λέω, ότι κανείς στις μέρες μας δεν συμπαθεί τις μούμιες.

Πόσα εξώφυλλα μπορεί να αντέξει ο ελληνικός οργανισμός για την Εθνική; Πόσα αφιερώματα να κάνουμε για τον Φετφατζίδη; Πόσο να ασχοληθούμε με την τιμωρία του Παναθηναϊκού όταν και ο ίδιος ο Παναθηναϊκός ρίχνει τους τόνους.
Πόσο να ασχοληθούμε με το αλκοόλ; Πολύ ακόμα! Αφού έχει το γούστο του…

Αντιγράφω από το ρεπορτάζ της Sportday…

«Έχει κάνει οικογένεια από πολύ μικρός και η ζωή του στην Ανδαλουσία ήταν πολύ ήσυχη. Αφιερωμένη στο ποδόσφαιρο και τα τρία παιδιά του.Ο Μανόλο Χιμένεθ, ωστόσο, δεν ζει στον... Αρη κι αντιλαμβάνεται ότι δεν ακολουθούν όλοι τον δικό του τρόπο ζωής.

«Θέλω να προσέχετε στην καθημερινότητά σας. Φυσικά και μπορείτε να βγαίνετε, αλλά όχι να το... παρατραβάτε. Έχετε οικογένεια, φίλους και φυσικά μπορείτε να βγαίνετε για φαγητό ή για ένα ποτό», είπε χαρακτηριστικά και κινούμενος στα όρια... της Τροχαίας, πρόσθεσε: «Μπορείτε, λοιπόν, να πιείτε μία μπίρα ή ένα ποτό, τέλος πάντων, αλλά όχι δεύτερο. Ούτε τρίτο, φυσικά»
.

Size does matter after all

Το μέγεθος είναι περίεργο πράγμα. Δύσκολα μπορείς να το υπολογίσεις με τα λόγια. Μπορώ να πω κάτι και να παρερμηνευθεί. «Είναι τόσο μεγάλο όσο το φαντάζεσαι» ή «είναι τόσο μεγάλο όσο θα ήθελες να είναι». Συνήθως οι προσδοκίες δεν επιβεβαιώνονται ή τουλάχιστον δεν εκπληρώνονται στον βαθμό που θα ήθελε ο αποδέκτης. Μην πάει το μυαλό σας αλλού. Μιλάμε ακόμα για ποτήρια.

Ο Μανόλο Χιμένεθ μίλησε λοιπόν για ένα ποτήρι μπύρα. Μήπως εννοούσε αυτό;



Ξυπόλυτος στα αγγούρια

Τα καταραμένα έργα στο Ηλεκτρικό, εδώ και δύο χρόνια, με έχουν ρίξει τον τελευταίο καιρό (από τότε που έκλεισε η αγαπημένη μου Βικτώρια) στην καυτή αγκαλιά του 040. Του άγρυπνου 24ωρου στρατιώτη, που κάνεις τις βόλτες του από τον Πειραιά μέχρι το Σύνταγμα. Έχω δει πολλά, είναι η αλήθεια, σε αυτό το διάστημα που κάνω την απόσταση Σύνταγμα-Καλλιθέα, αλλά το τελικό χτύπημα ήρθε χθες. Αφού παρέμεινε απατηλό, το όνειρο που είχα όταν είδα την ταμπέλα «Ρόδον», ότι θα έχουμε μία επαναφορά του θρυλικού συναυλιακού χώρου, επανήλθα στην πραγματικότητα με άσχημο τρόπο.

Η αφίσα του σχήματος που θα εμφανίζεται στο «Ρόδον» στη Συγγρού με αποτελείωσε. Δεν είναι τόσο τα πρόσωπα που εμφανίζονται. Δεν έχω κάποιο προσωπικό πρόβλημα, ούτε με τον Χάρη Ακριτίδη, ούτε με τη Σαμπρίνα, ούτε με τον Αλέξη Νείρο. Θα μπορούσα να αποκτήσω στην περίπτωση που έμπλεκαν στις δουλειές μου, αλλά επειδή ελπίζω ότι δεν θα το κάνουν, δεν νομίζω ότι θα έχουμε πρόβλημα.



Γιατί όμως ρε παιδιά φωτογραφίζεστε ξυπόλυτοι; Δεν σας είπε κανείς ότι αυτή η μόδα σταμάτησε το 1997 ή μήπως η φωτογραφία είναι από τότε; Οι γιγαντιαίες πατούσες δεν έχουν καμία επιτυχία πλέον πιστέψτε με. Και αν δεν πιστεύετε εμένα ρωτήστε τον Φρόντο.



I posotita does matter after all

Ένας από τους μεταλλωρύχους της Χιλής έχει κι άλλο λόγο να αισθάνεται τυχερός. Εκτός βέβαια από το γεγονός ότι επέζησε τόσο καιρό μαζί με άλλους 32 άντρες, σε 50 τετραγωνικά, πολλά μέτρα κάτω από τη γη. Στην επιφάνεια τον περίμενε εκτός από τη γυναίκα του και η ερωμένη του… Αυτός βέβαια όταν έμαθε για τα μαλλιοτραβήγματα ήταν κύριος… «τις θέλω και τις δύο» απάντησε. Δεν τον αδικώ καθόλου. Μόλις αντίκρισα τη φωτογραφία είπα ακριβώς το ίδιο…



Some heads are gonna roll…

Και αφού ήρθε η ώρα να κλείσουμε και για σήμερα, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάτι. Εδώ και λίγες ημέρες έχω την εντύπωση ότι παίζω στο Highlander 2. Μάλλον φταίει ο ουρανός. Το χρώμα του για την ακρίβεια. Αυτή η μαυρίλα. Συνήθως μ’ αρέσει, αλλά τόσες μέρες συνεχόμενα δεν την έχω συνηθίσει. Βέβαια στο Highlander 2 ο ουρανός έφερνε προς το κόκκινο. Και δεν έχω δει κανέναν τύπο με σπαθί να προσπαθήσει να μου κόψει το κεφάλι. Οπότε μάλλον δεν παίζω στο Highlander 2.

Θα μου πείτε o Highlander, ήξερε ότι έπαιζε στο Highlander 2;

I'm only happy when it rains...


Εμείς ως Heartbreak Hotel είμαστε και στο Facebook. Κοιτάξτε μας! Εδώ!

Αφήστε το μήνυμα σας μετά τον χαρακτηριστικό ήχο στο: Blood_and_the_city@hotmail.gr

Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.

close menu
x