Πάμπλο Γκαρσία πες την αλήθεια!

Το σκηνικό που προέκυψε με την αποχώρηση του Πάμπλο Γκαρσία από την προπόνηση του ΠΑΟΚ μου φάνηκε πολύ παράξενο.

Αντιγράφω από το ρεπορτάζ της Sportday

Ο Ουρουγουανός σηκώθηκε κι έφυγε την ώρα της προπόνησης έπειτα από διάλογο που είχε με τον Μάκη Χάβο. Ο άσος του «Δικεφάλου του Βορρά» έδειξε να δυσανασχετεί και τότε ο υπηρεσιακός προπονητής του είπε: «Αν δεν σου αρέσει μπορείς να φύγεις». «Αυτό θα κάνω», απάντησε ο ποδοσφαιριστής κι άφησε τη φανέλα του κατευθυνόμενος εκτός γηπέδου.

Ακόμα πιο παράξενη μου φάνηκε η προσπάθεια από την πλευρά της ΠΑΕ να υποβαθμίσει το θέμα αρχικά έστω και αν στη συνέχεια με απόφασή της δεν του επέτρεψε να ταξιδέψει στην Ισπανία για τον αγώνα με τη Βιγιαρεάλ.

Το δελτίο τύπου του ΠΑΟΚ

«Οι βασικοί του αγώνα εναντίον του Παναθηναϊκού ακολούθησαν στο τέλος πρόγραμμα αποθεραπείας, στο οποίο δεν συμμετείχε ο Pablo Garcia έπειτα από άδεια που πήρε από τον προπονητή».


Η αλήθεια είναι λίγο διαφορετική…

"With great power comes great responsibility"

Ο Ουρουγουανός σηκώθηκε κι έφυγε την ώρα της προπόνησης έπειτα από διάλογο που είχε με τον Μάκη Χάβο. Ο άσος του «Δικεφάλου του Βορρά» έδειξε να δυσανασχετεί λόγω των ιστών αράχνης που κρέμονταν από το χέρι του και τότε ο υπηρεσιακός προπονητής του είπε: «Αν είσαι ο Spiderman μπορείς να φύγεις». «Αυτό θα κάνω», απάντησε ο ποδοσφαιριστής.

Το δελτίο τύπου της ΠΑΕ

«Οι βασικοί του αγώνα εναντίον του Παναθηναϊκού ακολούθησαν στο τέλος πρόγραμμα αποθεραπείας, στο οποίο δεν συμμετείχε ο Pablo Garcia έπειτα από την ανακάλυψη του προπονητή, ότι ο Ουρουγουανός είναι ο Spiderman».


This is my gift, my curse. Who am I? I'm Spiderman

Shoot me again i ain't dead yet

Πάντα διαβάζω με ενδιαφέρον τις καινούργιες μεθόδους που φέρνουν μαζί τους οι προπονητές, όταν αναλαμβάνουν μία ομάδα. Για τον Μανόλο Χιμένθ ο λόγος, που δεν έφερε μόνο καινούργιες μεθόδους αλλά και ανθρώπους για να τις υποστηρίξουν. Ο Μιγκέλ Μορίγια είναι ψυχολόγος. Και έχει ρόλο στις προπονήσεις. Οι παίκτες τον αγαπούν και τον αποθεώνουν. Οk. Δεν έχω κανένα λόγο να πιστεύω το αντίθετο.

Αντιγράφω από το ρεπορτάζ της Sportday

Προχθές στο ξενοδοχείο ο Μορίγια ήταν αυτός που έδινε το πρόσταγμα για τον χαβαλέ. Κατά τη διάρκεια των ασκήσεων, φώναζε «3», «4» ή «5» και οι παίκτες (που όφειλαν να είναι σε εγρήγορση) αγκαλιάζονταν ανά τριάδες, τετράδες και πεντάδες, σε ένα απίστευτα αστείο σκηνικό, με τρεξίματα, θόρυβο, σπρωξίματα, σκριναρίσματα, αγκαλιάσματα και «φατούρο» σε όσους ξέμεναν εκτός των γκρουπ που σχηματίζονταν. Μια διαδικασία που διασκεδάζει, αποφορτίζει και στέλνει το μήνυμα: όλοι είναι ίσοι και με ίδια δικαιώματα ακόμη και στην... καρπαζιά.

Και τώρα γράφω αυτά που θα ήθελα να διαβάσω στην πραγματικότητα

Προχθές στο ξενοδοχείο ο Μορίγια, ήταν αυτός που έδινε το πρόσταγμα για τον χαβαλέ. «Χαβαλές κύριοι» φώναξε δυνατά. Οι παίκτες δεν πολυγούσταραν όμως και τον έγραψαν κανονικά. Τότε ο Μορίγια άρχισε να φωνάζει νούμερα. «Είναι τρελός ο τύπος» είπε ένας από τους παίκτες και οι υπόλοιποι κούνησαν το κεφάλι τους δείχνοντας ότι συμφωνούν. «Όποιος δεν θέλει να κάτσει, να πάει να πιει καφέ» είπε ο Μορίγια. Οι παίκτες άρχισαν να τρέχουν ανά τριάδες, τετράδες και πεντάδες, σε ένα απίστευτα αστείο σκηνικό, με θόρυβο, σπρωξίματα, σκριναρίσματα, αγκαλιάσματα και «φατούρο» σε όσους ξέμεναν πίσω και γέμισαν την καφετέρια.

«Μόνο εσύ έμεινες Γκερέιρο;» είπε ο Μορίγια.

Παρόλα αυτά θα ήθελα σε αυτό το σημείο να τονίσω ότι μ’ αρέσουν πάντα οι καινοτομίες. Αυτό που δεν μ’ αρέσει είναι οι υπερβολές στην παρουσίαση τους. Και τώρα γυρίζω το χρόνο πίσω. Είναι Δευτέρα βράδυ. Λίγο πριν τις 10.



Με την ευγενική χορηγία των: «Σουβλάκια Πειρασμός» και «Pizza Express»

Έκατσα να δω το «Νησί» στο Mega. Ευτυχώς δεν την πάτησα όπως την προηγούμενη φορά και δεν πέτυχα ούτε λεπτό από τη ζωή της άλλης.

Απογοητεύτηκα όμως. Και δεν έχω διάθεση να αναλύσω ένα ολόκληρο επεισόδιο. Πρώτον: Επειδή μπορεί να έγινε μία απόπειρα να μπούμε στο κλίμα της Σπιναλόγκας μέσα από την απουσία διαλόγων και την έμφαση στην ατμόσφαιρα, αλλά παραλίγο να με πάρει ο ύπνος.

Δεύτερον: Το τραγούδι που παίζει ενδιάμεσα, αν και ψηφίζω Μπάμπαλη με τα χίλια, είναι λίγο εκτός κλίματος.

Κάποιες πρόχειρες σημειώσεις που κράτησα ήταν το «άσε μας ρε Δημητράκη με τις λεμονιές» όταν ο πιτσιρικάς επέμενε ότι οι λεμονιές στο σπίτι του ήταν καλύτερες από της Σπιναλόγκας και το «φάτε και σκάστε» που σκέφτηκα όταν ο Μάινας προσπαθούσε να πείσει τις κόρες του να φάνε.

Κλείνοντας να πω ένα μπράβο στον Στέλιο Μάινα για την αντοχή του στο κουπί, αφού από τα σαράντα λεπτά του επεισοδίου τα 25 πρέπει να πήγαινε πέρα δώθε με τη βάρκα.

Δεν είμαι ρομαντικός το ξέρω. Γι αυτό και όταν είδα τη δασκάλα να χτυπάει τα παιδιά με τη βέργα, μου ήρθε για κάποιο λόγο στο μυαλό η Elizabeth Bathory.

Εμείς ως Heartbreak Hotel είμαστε και στο Facebook. Κοιτάξτε μας! Εδώ!

Αφήστε το μήνυμα σας μετά τον χαρακτηριστικό ήχο στο: Blood_and_the_city@hotmail.gr