Τα μαγειρέματα του ντέρμπι!

Κάθε φορά που πλησιάζει ντέρμπι Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου. Οι πιο παράξενες αντιδράσεις έρχονται από ανθρώπους που ποτέ δεν θα περίμενες ότι μπορεί να κρύβουν έναν μικρό κάφρο κάτω από την καθημερινή τους εμφάνιση. Κάθε φορά που πλησιάζει ντέρμπι νιώθω λίγο παράταιρος με το σκηνικό που διαμορφώνεται και αυτό γιατί όσο περνάνε τα χρόνια, τόσο πιο πολύ διαπιστώνω ότι η ατάκα που μου ταιριάζει για τη συγκεκριμένη υπόθεση είναι …«ωχ και δεν με νοιαααααάζει».

Και για να μην μπλεχτούμε, όπου λέμε ντέρμπι Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού μπορείτε να βάλετε όποια ομάδα θέλετε. ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Άρη κτλ. «Ωχ και δεν με νοιαααααάζει».

Ναι έχει ενδιαφέρον το ποιος θα κερδίσει, αλλά θα το σκεφτώ για παραπάνω από πέντε λεπτά όταν θα έχει τελειώσει τα ματς; Και πολλά λέω ας τα κάνω δύο τα λεπτά.

Λες όταν ήμουν μικρός να είχα πέσει μέσα σε κάποιο καζάνι γεμάτο με αντιντερμπίτιδα; Και αν ναι γιατί δεν το θυμάμαι; Και αν που είναι αυτό το καζάνι γιατί νομίζω ότι μία δόση ακόμα τη χρειάζομαι.

Οι ώρες λοιπόν θα περάσουν, το ντέρμπι θα έρθει και θα κάτσω να το δω μαζί με τους υπόλοιπους, που θα έχουν έτοιμες τις φαρέτρες τους με τα θανατηφόρα βέλη. Βέλη με εισαγωγικά ή χωρίς, έτοιμα να εκτοξευθούν προς τους μισητούς αντιπάλους.

Don’t get me wrong, ‘cause I usually enjoy a good bloodbath

Μια περιέργεια όμως να μπω σε μια τέτοια ψυχοσύνθεση συνεχούς επαγρύπνησης λόγω ενός ντέρμπι την έχω. Το πιο πιθανό είναι όμως ότι θα μείνω με την περιέργεια.

Γιατί πολύ απλά πλέον δεν με νοιάζει. Παλιότερα με ένοιαζε. Τώρα όχι. Το αν φταίω εγώ ή αν αυτό που βλέπω τα τελευταία χρόνια μου προκάλεσε αυτή την απάθεια, θα το κρίνει ο χρόνος.

Προς το παρόν απολαμβάνω περισσότερο την παρακολούθηση μιας γάτας στην προσπάθεια της να πιάσει ένα περιστέρι.

Go, perfect your fall…

Βαριέμαι μέχρι θανάτου τις συζητήσεις στην τηλεόραση ενόψει των Δημοτικών Εκλογών. Όχι ότι δεν με ενδιαφέρει το τι γίνεται στην πόλη μου, αλλά περιμένω τη μέρα που θα ακούσω έναν άνθρωπο να μιλάει διαφορετικά. Έναν άνθρωπο που θα βγει εκτός προγράμματος και θα μιλήσει όπως μιλάμε όλοι μας ή όπως μιλάνε οι ίδιοι όταν δεν έχουν κάμερα απέναντι τους.

And no matter what, Smile for them all

Μέχρι τότε τα μαγνητοφωνημένα μηνύματα που μεταφέρει ο καθένας τους ζωντανά σαν να έχει καταπιεί κασέτα, θα με αφήνουν όχι μόνο παγερά αδιάφορο, αλλά και ζεστά αντίθετο. Και ξέρω ότι δεν είμαι μόνος μου, αλλά αυτή είναι η αντίληψη της πλειοψηφίας του κόσμου. Είμαστε πολλοί αλλά ο καθένας το ζει μόνος του. Όταν σταματήσουμε να το ζούμε μόνοι μας και το περάσουμε όλοι μαζί, τότε ίσως τα πράγματα αλλάξουν. Θα γίνει αυτό σύντομα;

Not in your lifetime…

Αντικαταστήστε την Αμερική με τη χώρα της επιλογής σας.



Μαντεύω ότι επιλέξατε Ελλάδα;

I Chef, you Chef, He Chefs

Και αν για κάποιο λόγο ενδιαφέρεστε για τα reality μαγειρικής που μας δείχνουν πως μπορείς να φτιάξεις τη μικρότερη μερίδα του κόσμου και κάποιος να σε κρίνει για το πόσο μικρή την έχεις κάνει, μπράβο σας.
Δηλαδή το πρότυπο σήμερα είναι ότι πρέπει να είναι μικρή και γευστική; Δηλαδή η μεγάλη και γεμάτη λιπαρά είναι εκτός μοδός;

They Chef

Ευγενία εσύ πώς τα βλέπεις τα παιδιά;


Υ.Γ. Αν το Φθινόπωρο έχει τρεις μήνες και ο Σεπτέμβριος ήταν χάλια, ο Οκτώβριος ακόμα πιο χάλια και ακολουθούμε αυξητική πορεία, τότε πόσο χάλια μπορεί να είναι ο Νοέμβριος; Και μήπως τώρα στα γεράματα από την τόση γκρίνια έχω καταλήξει emo; Αλλά οι emo έχουν εξαφανιστεί και δεν έχω και φράντζα. Μήπως τότε να αφήσω φράτζα;



Εμείς ως Heartbreak Hotel είμαστε και στο Facebook. Κοιτάξτε μας! Εδώ!

Αφήστε το μήνυμα σας μετά τον χαρακτηριστικό ήχο στο: Blood_and_the_city@hotmail.gr