Ποιο… Νησί, μωρέ; Έχει clasico!

Είναι το πασχαλινό τραπέζι μετά τη νηστεία…

Είναι το κρεβάτι με την «κυρά» σου στην πρώτη άδεια από το στρατό…

Είναι η ντουλάπα με τις μπύρες που βρίσκουν οι άλλοι στη διαφήμιση…

Με όποια -ειδυλλιακή- κατάσταση (και όποιο… έπιπλο) κι αν το συγκρίνεις, ένα είναι σίγουρο: Από τη συνεύρεση του θεού της μπάλας με τη μαγεία των συναισθημάτων, ντέρμπι μεγαλύτερο από το «clasico» δεν προέκυψε ποτέ…

Γράφει ο Γιώργος Μαραθιανός

Αν αυτά που χωρίζουν την Μπαρτσελόνα με τη Ρεάλ Μαδρίτης ήταν χιλιόμετρα -και τα έβαζες στη σειρά- πιθανότατα πήγαινες (και ερχόσουν) τουλάχιστον δύο βολές (sic) μέχρι την Ισπανία.

Τόσες, όσες δεν θα σου χρειάζονταν περισσότερες, για να συνειδητοποιήσεις πως αυτοί οι δύο δεν… σκοτώνονται απλά για μια μπάλα και 22 «μούσκαρους» που την κυνηγάνε! «Καθρεφτίζουν» πάνω της τη σύγκρουση δύο ολόκληρων κόσμων! Διότι αν οπουδήποτε αλλού στον πλανήτη η απόλυτη αντίθεση είναι το «άσπρο-μαύρο», στην Ισπανία είναι το «άσπρο-μπλαουγκράνα».

Οι Καταλανοί απέναντι στους Καστιγιάνους. Οι «καταγγελίες» ή οι «υπερβολές» για τον Φράνκο. Η «μεταγραφή» ή η «αρπαγή» του Αλφρέδο Ντι Στέφανο. Η «μετακίνηση» ή η «προδοσία» του Λούις Φίγκο. Τα πιο έντονα χρώματα σε έναν ποδοσφαιρικό πίνακα τόσο γοητευτικό, ώστε να τραβάει πάνω του κάθε χρόνο τα βλέμματα των περισσότερων τηλεθεατών παγκοσμίως –μετά τον τελικό του Champions League.

Και πώς να μην το κάνει, όταν ακόμα και οι αριθμοί υποτάσσονται στη μεταξύ τους «ισορροπία του τρόμου». Πώς να μην το κάνει, όταν έχουν παίξει περισσότερα από 200 παιχνίδια (208 για την ακρίβεια) σε όλες τις διοργανώσεις (πρωτάθλημα, Κύπελλο, Λιγκ Καπ, Σούπερ Καπ και Champions League) και η μεταξύ τους διαφορά στις νίκες δεν χρειάζεται περισσότερα από τα δάχτυλα ενός χεριού για να μετρηθεί!

Τέσσερις μόλις φορές έχει πανηγυρίσει παραπάνω η «βασίλισσα» (85 έναντι 81). Ακριβώς τόσες, όσες οι συνεχόμενες επιτυχίες των «μπλαουγκράνα», που τους μετέτρεψαν σε «αφεντικά» την τελευταία διετία. Με μια μικρή λεπτομέρεια: Τότε δεν υπήρχε Μουρίνιο…

Διότι, αν υπάρχει ένας άνθρωπος που μπορεί ταυτόχρονα να ενσαρκώσει τον –όποιο- φόβο της Μπαρτσελόνα και τις ελπίδες της Ρεάλ να της σπάσει το «μονοπώλιο», αυτός σίγουρα είναι ιδιότροπος και… φοράει παλτό. Α, ναι! Είναι και πρωταθλητής Ευρώπης…

Απέναντι στον προηγούμενο κάτοχο του τίτλου (Πεπ Γκουαρντιόλα), αλλά και στον κίνδυνο, ούτε το… παλτό –ακόμα και αν τους κουκουλώσει τα μάτια- να μη σταματήσει τους Μέσι, Τσάβι, Βίγια και Ινιέστα, ο «εκλεκτός» σίγουρα θα κάνει τα κόλπα του.

Αν οι Κασίγιας, Αλόνσο και Κριστιάνο τα κάνουν να αποδειχθούν αρκετά, θα έχει αποδείξει ξανά (όπως με την Ίντερ) ότι η Μπαρτσελόνα δεν είναι «άτρωτη». Αν όχι, η πιθανότητα να μην μπορεί… κανένας άλλος να το καταφέρει από τον πάγκο της Ρεάλ θα αγγίξει τη βεβαιότητα..

Ναι, σαν αυτή τη βεβαιότητα που έχουμε οι απανταχού «καψούρηδες» με το… τόπι, πως η μεγαλύτερη ίσως προσμονή για δευτεριάτικο βράδυ τα τελευταία χρόνια θα μας βρει -ανεξαρτήτως αποτελέσματος- με το… βλαμμένο χαμόγελο της ικανοποίησης στο στόμα…

Ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς κρίνει το αντίστοιχο περυσινό ντέρμπι…



Δείτε την απόλυτη ονείρωξη των «μπλαουγκράνα», με το επικό 6-2 του 2009…



…και την αντίστοιχη ηδονή των «μερένχες», που ξεκίνησε με «paseo» της αιώνιας αντιπάλου και κατέληξε σε τεσσάρα εναντίον της…



Κι εδώ δείτε τρέιλερ για το αποψινό ντέρμπι…