Οι δημοσιογράφοι του sport-fm.gr τολμούν και… προβλέπουν: Ποιος θα κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο;

Η φάση των ομίλων του Παγκοσμίου Κυπέλλου του Κατάρ ολοκληρώθηκε, με τις 32 ομάδες να γίνονται 16 και τα νοκ άουτ να ξεκινούν ευθύς αμέσως σήμερα.

Βαριά ονόματα έμειναν εκτός, αουτσάιντερ έκαναν την έκπληξη, και κάπως έτσι συμπληρώθηκε το παζλ των «16».

Σε 15 ημέρες από τώρα θα γνωρίζουμε και ποιος θα είναι ο νέος πρωταθλητής κόσμου, με τους δημοσιογράφους του sport-fm.gr να κάνουν τις προβλέψεις τους για το ποιος θα σηκώσει το βαρύτιμο τρόπαιο στον ουρανό της Ντόχα.

Ιδού, λοιπόν, τι... βλέπουμε!

Βάιος Τσούτσικας: Γαλλία

Τρικολόρ, δυστυχώς... Σίγουρα δεν θα το πάρει η Ιαπωνία. Καλό το παραμύθι ως το τώρα αλλά αν όχι στους «16» τότε στο επόμενο βήμα θα την πατήσει. Δυστυχώς, δεν θα το πάρει ούτε η Αγγλία: Κάποια μπανανόφλουδα θα βρουν μπροστά τους οι συμπαθείς παίκτες του Σάουθγκεϊτ και θα αναγκάσουν τους φίλους τους να βγάλουν από τα ντουλάπια τις ταινίες του Μπάσετ.

Βγάζουμε εκτός και τη Σενεγάλη αλλά και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Να τις χειροκροτήσουμε για την πορεία τους και μέχρι εκεί. Μαζί τους και το Μαρόκο, η Αυστραλία, η Πολωνία. Για να μην το κουράζουμε: Η ερώτηση εδώ είναι αν ζούμε μια νέα γαλλική δυναστεία ή την αναβίωση της βραζιλιάνικης δύναμης. Αυτοί οι δύο μοιάζουν οι επικρατέστεροι με βάση τόσο την εικόνα τους στο τουρνουά όσο και το βάθος του ρόστερ τους.

Υπάρχει και η Αργεντινή. Του Μέσι. Και μόνο γι’ αυτό(ν) πρέπει και μπαίνει στη συζήτηση, όμως. Ως τρίτη δύναμη. Από τους τρεις αυτούς, λοιπόν, θέλω Αργεντινή αλλά βλέπω Γαλλία.

Σταύρος Χονδροθύμιος: Γαλλία

Με την ολοκλήρωση της φάσης των ομίλων δεν υπήρξε ομάδα που να μας έβγαλε τα μάτια! Αν και πριν την έναρξη της διοργάνωσης Βραζιλία και Αργεντινή παρουσιαζόταν ως τα μεγάλα φαβορί με τη Γαλλία να ακολουθεί και να έπονται Αγγλία και Ισπανία, καμιά στο χορτάρι δεν μας έπεισε να ρίξουμε τον οβολό μας σε αυτή.

Ειδικά η Αργεντινή δεν έπεισε κανέναν, η Αγγλία και η Ισπανία έδειξαν ότι υπάρχουν και παιχνίδια που αν και θεωρητικά είναι πιο δυνατές ομάδες δυσκολεύονται να κυριαρχήσουν, ενώ η Βραζιλία παρά το πολύ γεμάτο ρόστερ της, κερδίζει μεν αλλά δεν βγάζει στο γήπεδο τη σιγουριά και την ανωτερότητα που περιμέναμε.

Οπότε μένει η Γαλλία, που παρά τις σημαντικές της απουσίες δείχνει ότι της αρκεί ένα καλό χρονικό διάστημα μέσα στους αγώνες της για να πατήσει το… γκάζι και να «καθαρίσει» την νίκη. Για αυτό το λόγο και μόνο οι Γάλλοι είναι ικανοί να παραμείνουν παγκόσμιοι πρωταθλητές και αν συνυπολογίσουμε ότι από τα αστέρια του μουντιάλ, το δικό τους, ο Εμπαπέ δηλαδή, δείχνει να είναι πιο φορμαρισμένος από τους υπόλοιπους (Μέσι, Νεϊμάρ, Κριστιάνο, Κέιν).

Τάσος Νικολόπουλος: Γαλλία

Η αλήθεια είναι πως το Παγκόσμιο Κύπελλο στο Κατάρ δεν το παρακολουθώ με το ίδιο πάθος, που θα έκανα αν μιλούσαμε για καλοκαίρι. Ίσως έχει να κάνει, βέβαια, και με το γεγονός ότι δεν είχα μεγάλες απαιτήσεις από τη Γερμανία, την οποία υποστηρίζω. Μην κοιτάτε που πήρα στο debate την συμπαθή, καθ’ όλα, Πολωνία. Είπαμε, δεν ήθελα να μπλέξω με Σπύρο Σιαμπλή! Από την άλλη, δεν περίμενα και τέτοιο κάζο από τη «μάνσαφτ», με δεύτερο συνεχόμενο αποκλεισμό στη φάση των ομίλων…

Αλήθεια είναι, επίσης, ότι δεν με έχει ενθουσιάσει κάποια ομάδα, μετά την ολοκλήρωση της φάσης των ομίλων. Από τις παραδοσιακές δυνάμεις, Βραζιλία, Γαλλία, Αγγλία, Αργεντινή και Ισπανία έχουν δείξει ωραία πράγματα σε διαστήματα των αγώνων τους, αλλά μέχρι εκεί… Ωραίες στο μάτι είναι επίσης η Σενεγάλη και το Μαρόκο, αλλά έχουν ταβάνι! Στο δια ταύτα, βλέπω να φτάνουν μέχρι το τέλος της διαδρομής η Αργεντινή και η Γαλλία. Κι αν πρέπει να επιλέξω, θα πάω στους «τρικολόρ», οι οποίοι θα γίνουν back to back πρωταθλητές κόσμου!

Χρήστος Ρομπόλης: Αργεντινή

Ήρθε η ώρα… Η Αργεντινή θα το σηκώσει γιατί πρέπει! Γιατί είναι η τελευταία παρουσία του Μέσι σε Μουντιάλ και η μοίρα τού χρωστά αυτό που του στέρησε ο χασογκόλης Ιγκουαΐν το 2014. Γιατί μπορεί να μην έχει την πληρότητα και το βάθος της Βραζιλίας και της Ισπανίας, μπορεί να μην έχει αθλητικότητα και φρεσκάδα της Γαλλίας ή της Αγγλίας, αλλά προόδευσε στη φάση των ομίλων από το σοκ με τη Σαουδική Αραβία μέχρι το ψυχόδραμα με το Μεξικό και την παράσταση απέναντι στην Πολωνία.

Και γιατί έχει στις τάξεις της τον καλύτερο ποδοσφαιριστή του κόσμου να την κουβαλά, έστω και περπατώντας, στους ώμους του. Και που αν φτάσει αυτή τη φορά ως το τέλος της διαδρομής, δεν θα χωρά αμφιβολία ποιος είναι ο G.O.A.T.

Νίκος Ράλλης: Αργεντινή

Δεν ξέρω γιατί και, κυρίως, δεν το θέλω ή τέλος πάντων δεν με νοιάζει. Εγώ Αγγλία υποστηρίζω -επίσης δεν ξέρω γιατί- από το μακρινό 1998, όταν στρώθηκα στον καναπέ για το πρώτο μου Παγκόσμιο Κύπελλο και κόντεψα να περάσω το χέρι μου στην τηλεόραση, καθότι ψύχραιμος από μικρός, όταν ο Ντέβιντ Μπέκαμ έκανε εκείνη την ηλιθιότητα με τον Ντιέγκο Σιμεόνε. Απλά, αφενός επειδή... Αγγλία είμαστε, «it's coming home» και άλλα τέτοια γραφικά, και η Σενεγάλη έχει, επίσης, «λιοντάρια», και αφετέρου επειδή υπέκυψα στο μπούλιγνκ περί γκαντεμόσαυρας, αφότου έγραψα στο σάιτ ότι είναι οιωνός κούπας το γεγονός ότι ένας παίκτης της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (Ράσφορντ) πετυχαίνει τρία γκολ στη φάση των ομίλων για πρώτη φορά από τον Μπόμπι Τσάρλτον το 1966, θα πω Αργεντινή!

Ξαναλέω, δεν ξέρω γιατί, αλλά εδώ και καιρό, κάνα μήνα πριν τη σέντρα στο Κατάρ, μου είχε καρφωθεί στο μυαλό ότι ο Λιονέλ Μέσι, παρότι δεν πλαισιώνεται πια στην «αλμπισελέστε» από κάτι φοβερό και τρομερό, θα το κάνει, τελικά, λίγο πριν βάλει τίτλους τέλους στην καριέρα του. Αυτή η αίσθηση, λοιπόν, που υπάρχει στο κεφάλι μου από τον Οκτώβριο, φούντωσε μετά τη φάση των ομίλων, όχι γιατί χάζεψα με την μπάλα της Αργεντινής -κάθε άλλο- αλλά αυτήν τη στιγμή βλέπω ότι έχει τη μεγαλύτερη λύσσα! Και, καμιά φορά, στις μεγάλες διοργανώσεις, αυτό αρκεί.

Νίκος Ζέρβας: Πορτογαλία

Παγκόσμιο Κύπελλο Νοέμβρη και Δεκέμβρη μήνα, με την αγαπημένη μου Ευρωλίγκα σε πλήρη εξέλιξη και με μηδαμινή διάθεση ενδελεχούς παρακολούθησης ποδοσφαιρικών αγώνων… Θα το προτιμούσα καλοκαίρι, όμως θέλοντας και μη, αν εργάζεσαι στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6, μεταξύ των… κραυγών, «βγάλε κάρτααα ρεεεε», «και άλλο κορνεράκιιιιι» και «σφύρα το να τελειώνουμε», θα ρίξεις… κλεφτές ματιές.

Η απουσία της Ελλάδας και της αγαπημένης μου Ιταλίας, με έχει μετατρέψει σε ουδέτερο παρατηρητή -θα χαρώ βέβαια με Αργεντινή-, αλλά ένα προαίσθημα το έχω. Νομίζω λοιπόν πως θα το πάρει χώρα που κανείς δεν περιμένει. Δεν έχουν θέλξει άλλωστε με την απόδοσή τους οι ισχυρές δυνάμεις-φαβορί και βλέποντας λίγο τις διασταυρώσεις, πιστεύω πως η Πορτογαλία έχει το υλικό, την εμπειρία και, πλέον, το «βάρος» της φανέλας για να κάνει την έκπληξη. Και τρόπο -εκνευριστικό κάποιες φορές για το φιλοθεάμων κοινό- έχει με τον μαέστρο Φερνάντο Σάντος στον πάγκο και προσωπικότητα με τον Κριστιάνο Ρονάλντο διαθέτει, αλλά και αρκετούς παικταράδες σε όλες τις θέσεις.

Νικόλας Ακτύπης: Αργεντινή

Πιθανότατα δεν θα πρωτοτυπήσω επιλέγοντας την Αργεντινή, άλλωστε μιλάμε για ένα εκ των φαβορί πριν καν αρχίσει η διοργάνωση. Πέρα από το αγωνιστικό σκέλος και την δεδομένη ποιότητα της ομάδας, υπάρχουν ένα-δύο στοιχεία που ίσως –αυτή τη φορά- κάνουν την διαφορά σε σχέση με προηγούμενες (αποτυχημένες) απόπειρες της «αλμπισελέστε». Το βασικότερο είναι ότι πλέον, μετά από τόσες πίκρες σε Παγκόσμιο Κύπελλο, όλοι έχουν αντιληφθεί ότι η ψύχωση με τον Μέσι και η ελπίδα ότι στο πρόσωπό του βρέθηκε ο νέος Μεσσίας μετά τον Μαραντόνα, δεν οδηγεί πουθενά.

Αυτή η Αργεντινή μπορεί να το κατακτήσει, μοιράζοντας σωστά την πίεση που δημιουργεί αυτό το «πρέπει» που ακολουθεί την εθνική ομάδα τον 21ο αιώνα κι έχει κάνει σπουδαίες φουρνιές να αποτυγχάνουν. Και αφού μιλήσαμε για αποτυχίες, οι Νοτιαμερικανοί έχουν και την «ευλογία» της γκέλας στην πρεμιέρα. Δηλαδή, έζησαν την ψυχρολουσία τόσο νωρίς όσο χρειάστηκε για να ξακαβαλήσουν το (όποιο) καλάμι, να την διαχειριστούν και να την ξεπεράσουν. Τα λεφτά μου στην Αργεντινή.

Διονύσης Καππάτος: Αργεντινή

Μπορεί μια ομάδα η οποία ξεκινά με τον χειρότερο τρόπο και πέφτει θύμα της μεγαλύτερης και πρώτης έκπληξης του Μουντιάλ να το κατακτήσει; Φυσικά. Αυτή η Αργεντινή μπορεί να το κατακτήσει.

Γιατί; Διότι οι διασταυρώσεις είναι τέτοιες που μπορούν να την φέρουν εύκολα στα μεγάλα παιχνίδια. Γιατί κατάφερε να διαχειριστεί την εξαιρετικά μεγάλη πίεση μετά την ήττα στο πρώτο της παιχνίδι στο Μουντιάλ από τη Σαουδική Αραβία. Γιατί φέρει στους… ώμους της τον τίτλο του Κόπα Αμέρικα άρα και ένα ψυχολογικό αβαντάζ έναντι άλλων μεγάλων ομάδων της Λατινικής Αμερικής.

Και το τελευταίο; Γιατί όταν ένας παίκτης σαν το Μέσι, ανακοινώνει ότι το εφετινό Μουντιάλ θα είναι το τελευταίο της καριέρας του, τότε από αυτόν περιμένουμε να δώσει τα πάντα για να φτάσει μέχρι το τέλος και μάλιστα έχοντας και ένα επιτυχημένο τέλος.

Και μην ξεχνιόμαστε… Ο Μέσι έχει δείξει ήδη τις προθέσεις του και το πάθος που έχει μέσω των πανηγυρισμών του στο δεύτερο ματς της διοργάνωσης αλλά και μέσω των δηλώσεών του.

Γιώργος Μαραθιανός: Πορτογαλία

Δεν χρειάζεται να ψάξεις ποια ομάδα από τις 16 που προχώρησαν στο Μουντιάλ θα σηκώσει στο τέλος την κούπα. Μπορείς να καταλήξεις στο ίδιο συμπέρασμα (ίσως και με μεγαλύτερη ασφάλεια) αν κάνεις… ανάποδα τη διαδικασία: Αν σκεφτείς ποια ομάδα ΔΕΝ θα το πάρει! Η Βραζιλία λοιπόν δεν θα το πάρει επειδή έχει καλή ομάδα (πιθανότατα την καλύτερη), αλλά ηγέτη τον λιγουλάκο Νεϊμάρ.

Η Αργεντινή δεν θα το πάρει επειδή ο παροξυσμός να το πάρει ο Μέσι θα κάνει τα ποδάρια τους βαριά σαν να φοράνε τσιμεντένιο παπουτσάκι. Η Γαλλία δεν θα το πάρει επειδή έχει χάσει την κ…λα της και ο τεχνικός διευθυντής της Παρί είναι παιχτάρα, αλλά μπλαζέ. Η Ισπανία δεν θα το πάρει επειδή τα πιτσιρίκια της έχουνε μέλλον, αλλά εδώ μιλάμε για το παρόν και στα δύσκολα μπορεί να κάνουν κακάκια.

Η Ολλανδία δεν θα το πάρει επειδή πρέπει να πληρώσει τη βλασφημία του να κατεβαίνει παίζοντας… αμυντικά. Η Κροατία δεν θα το πάρει επειδή με πολύ καλύτερη (και νεότερη) ομάδα βγήκε δεύτερη, θα βγει τώρα πρώτη; Η Αγγλία δεν θα το πάρει επειδή… είναι η Αγγλία και αν χρειαστεί, θα βρει μόνη της έναν τρόπο να το χάσει. Οι Ελβετία, Μαρόκο, Νότια Κορέα, Ιαπωνία, Σενεγάλη, Πολωνία, Αυστραλία και ΗΠΑ δεν θα το πάρουν, επειδή έχει και η φαντασία τα όρια της (και καμία δεν έχει Χαριστέα).

Οπότε, τι μένει; Η φορτσάτη Πορτογαλία, με την «αλεπού» Σάντος στον πάγκο, κορμό δεμένο στο γήπεδο, ποιότητα σε όλες τις γραμμές και τον Κριστιάνο Ρονάλντο να ΜΗΝ πανηγυρίζει την κούπα αν δεν βάλει γκολ στον τελικό!

Αποστόλης Λιβάνιος: Γαλλία

Υπάρχει μία… κατάρα που κυνηγάει τους κατόχους του τροπαίου και κάποια στιγμή θα σπάσει. Για να αφήσουμε όμως τα μεταφυσικά στην άκρη, η Γαλλία διαθέτει το πακέτο για να κάνει το repeat παρά τις ηχηρές απουσίες, με κορυφαία όλων εκείνη του Μπενζεμά, αλλά σίγουρα δεν «πονάει» σε αυτή τη θέση η πρωταθλήτρια κόσμου.

Πιο ουσιαστική είναι του Καντέ από τα χαφ. Η ποιότητα είναι μπόλικη στο ρόστερ και ας μην είναι τόσο αστραφτερό όσο το 2018, αλλά κοιτώντας τους μονομάχους των νοκ-άουτ λίγοι είναι στα στάνταρ των «μπλε». Η Βραζιλία, η οποία καλείται να δείξει χαρακτήρα μετά από σχεδόν 20 χρόνια, έχοντας πλούσιο ταλέντο, όπως και άλλες φορές. Η Αργεντινή που θα χρειαστεί να διαχειριστεί το «πρέπει» που υπάρχει και πάλι, δίχως να έχει συνολικά τόσο δυνατό ρόστερ όσο άλλες φορές. Η Αγγλία, η οποία δεν εμφανίζεται ποτέ συνεπής στα μεγάλα ραντεβού, η Ισπανία που έχει πλούσιο ταλέντο, αλλά δεν είναι τόσο ψημένη στην παρούσα φάση και η Πορτογαλία που έχει ένα πολύ γεμάτο γκρουπ παικτών το οποίο δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι απίθανο να φτάσει έως το τέλος, αλλά δεν υπερτερεί συνολικά των Γάλλων.

Έχει απαλλαχθεί ήδη από δύο δυνατούς αντιπάλους. Τη Γερμανία που στα μονά παιχνίδια είναι άλλη ιστορία και το Βέλγιο. Με «όπλο» το γεγονός ότι έχει τον ίδιο προπονητή 10 χρόνια, διαθέτει Εμπαπέ και ισορροπία, αλλά και το know-how η Γαλλία δείχνει ικανότατη να παραμείνει στον θρόνο.

Σπύρος Σιαμπλής: Βραζιλία

Ήθελα Γερμανία, έβλεπα Γαλλία, αλλά πιστεύω ότι θα το πάρει… η Βραζιλία! Καλό ε; Μπορεί και όχι, προχωράμε. Η πρώτη επιλογή, προφανώς δεν χρίζει ιδιαίτερης ανάλυσης. «Ταγμένος» στη «μάνσαφτ» εδώ και δεκαετίες, ο Χάνζι Φλικ και τα παιδιά του δεν μας έκαναν την χάρη, αλλά αυτό είναι… off topic. Ο λόγος που, ενώ αρχικά έδωσα την ψήφο εμπιστοσύνης μου στους «μπλε», τελικά την ανακάλεσα δεν είναι άλλος από την εικόνα της «σελεσάο».

Δεν θα πίστευα ποτέ ότι θα έγραφα κάτι τέτοιο, έστω κι αν είναι πρόωρο αφού μιλάμε με βάσει την εικόνα των ομάδων στη φάση των ομίλων. Είναι ωστόσο και γεγονός: Η Βραζιλία, πέραν της ποιότητας που διαθέτει, είναι σοβαρή. Παράταιρα σοβαρή! Πιέζει, επιτίθεται κατά κύματα, ποντάρει στην ατομική ικανότητα των παικτών της, έχει όμως πάντα «συμπαγή» εικόνα και στα μετόπισθεν. Σπάνιο, για αυτήν… Το μοναδικό τέρμα που δέχτηκε, άλλωστε, ήταν στο 93’ του αδιάφορου ματς με το Καμερούν... Η δε Γαλλία, θα κληθεί σε… βάθος τουρνουά να διαχειριστεί και τις σημαντικές απώλειες που της έτυχαν. Συνεπώς, από μένα είναι… ναι για την Βραζιλία.

Γιώργος Τσανάκας: Ισπανία

Ένα θα πω και πάρτε το ως δεδομένο! Η ομάδα που θα κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο, θα μιλάει… ισπανικά. Θα μου πείτε, βουλωμένο γράμμα διαβάζεις αλλά δεν πειράζει. Συνεχίζω τον μονόλογο… Η Αργεντινή αποτελεί την αγαπημένη και αυτή που θέλω σαν τρελός να το σηκώσει, για πολλούς και ευνόητους λόγους. Παρόλα αυτά, φοβάμαι πως ίσως η ομάδα να μην έχει το απαραίτητο βάθος και αν στραβώσει ένα ματς, να πάνε… όλα στραβά. Κάπως έτσι, βλέπω ένα τσακ ανώτερη την Ισπανία. Κυρίως διότι διαθέτει «νιάτα», περισσότερα τρεξίματα, βάθος στο ρόστερ και μεγαλύτερη ένταση. Έχει όλα τα φόντα εφόσον δεν δείξει την ίδια υπεροψία στη συνέχεια, να σηκώσει την κούπα. Πρέπει βέβαια να περάσει το εμπόδιο της Αργεντινής στα ημιτελικά, καλώς εχόντων των πραγμάτων…

Παναγιώτης Κεφαλάς: Γαλλία

Σ’ αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο η Γαλλία έχει ταλαιπωρηθεί σφόδρα. Ακόμη και πριν την έναρξη της διοργάνωσης στο Κατάρ, ο Ντιντιέ Ντεσάν έχανε με τραυματισμούς του έναν παίκτη πίσω από τον άλλον. Φυσικά, το μεγαλύτερο πλήγμα για τους «τρικολόρ» ήταν η απουσία της τελευταίας στιγμής του Καρίμ Μπενζεμά.

Κόντρα, λοιπόν, σε όλα τα προβλήματα η Γαλλία παρουσίασε ένα αρκετά σοβαρό πρόσωπο –σε γενικές γραμμές- στον όμιλό της και προκρίθηκε ως πρώτη. Το τελευταίο ματς με την Τυνησία δεν υπολογίζεται αφού το ίδιο έκανε τόσο ο Ντιντιέ Ντεσάν με την ομάδα που «κατέβασε», όσο και ο… διαιτητής. Από ‘κει και πέρα, όλα τα «φώτα» έχουν πέσει σε Βραζιλία, Αργεντινή και Ισπανία… Ωστόσο, η Γαλλία είναι πρωταθλήτρια κόσμου, το ρόστερ και το επιτελείο έχουν το «know-how» από το προηγούμενο Μουντιάλ, οπότε δεν μπορείς να την «ξεγράψεις». Έχει… Κιλιάν Εμπαπέ και δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό…

Σταύρος Καλογεράκης: Γαλλία

Οι «τρικολόρ» είναι από τις ομάδες που από τα προηγούμενα χρόνια διαθέτουν έναν κορμό ποδοσφαιριστών. Παράλληλα, έχουν την τύχη να έχουν στις τάξεις τους ένα από τα… βαριά «όπλα» στη διοργάνωση, τον Κιλιάν Εμπαπέ. Στο παιχνίδι με την Τυνησία η Γαλλία έπαιξε με τα «δεύτερα», όμως από τη στιγμή που αρχίζουν τα δύσκολα, ο Ντεσάν δεν θα προχωρήσει σε πειραματισμούς και οι παίκτες, από την πλευρά τους, θα προσπαθήσουν να φτάσουν στην back to back κατάκτηση του χρυσού τροπαίου. Κάτι που έχουν καταφέρει μόνο η Ιταλία (1934, 1938) και η Βραζιλία (1958, 1962). Οπότε γιατί όχι μετά από 60 χρόνια να επαναληφθεί μία ανάλογη ιστορία, αυτή τη φορά στο Κατάρ.

Εύα Ζαχαριουδάκη: Πορτογαλία

Αντιπαθητικός; Ίσως. Υπερπαίκτης; Σίγουρα. Ικανός να κάνει τα αδύνατα δυνατά για να κερδίσει αυτό που θέλει; Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο έχει αποδείξει περίτρανα ότι τα θέλει όλα δικά του. Όταν μιλάμε για τον τελευταίο πιθανότατα μεγάλο τίτλο της καριέρας του (πριν αρχίσει να διεκδικεί το πρωτάθλημα Σαουδικής Αραβίας και το ασιατικό Champions League) η θέλησή του μοιάζει από άλλη διάσταση (και, ενδεχομένως, εκτός ορίων).

Ευτυχώς για αυτόν, στο πλάι του έχει μια ομάδα ικανή να φτάσει μαζί του ως το τέλος. Ο εγωισμός του δείχνει να επηρεάζει θετικά την Πορτογαλία, η οποία δεν εξαρτάται αποκλειστικά από αυτόν, παρά τα... τερτίπια του, που ο Φερνάντο Σάντος (ένας ακόμα λόγος για κούπα) διαχειρίζεται άψογα.

Παναγιώτης Βλαχαδάμης: Βραζιλία

Η Βραζιλία και η Γαλλία θεωρούσα πως ήταν τα πρώτα φαβορί γα την κατάκτηση του Μουντιάλ του Κατάρ. Όμως, μετά τους τραυματισμούς και την απουσία των Καντέ, Πογκμπά και Μπενζεμά από τη φετινή διοργάνωση, οι «καριόκας» αυτόματα έγιναν το πρώτο φαβορί. Η ομάδα του Τίτε διαθέτει μια μεγαλύτερη πληρότητα στις γραμμές της, σε σχέση με τους υπόλοιπους «μνηστήρες», και πάσχει μόνο στα πλάγια μπακ σε περίπτωση που απουσιάσουν οι Ντανίλο και Άλεξ Σάντρο.

Επίσης, έχει πλέον ξαναγίνει λατινοαμερικάνικη ομάδα μετά τον εξευρωπαϊσμό της που την οδήγησε στις αποτυχίες των τεσσάρων τελευταίων διοργανώσεων. Και αφού δεν θα παίξει στα προημιτελικά με την ομάδα μου, την Ισπανία, όπως φαινόταν και περίμεναν οι περισσότεροι, η «σελεσάο» αναμένεται να ξεπεράσει, εύκολά η δύσκολα, τα εμπόδια των Αργεντινής, Πορτογαλίας που πιθανόν να βρεθούν στον δρόμο της.

Γιάννης Πολιάς: Πορτογαλία

Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν το είχα με τις μακροχρόνιες προβλέψεις. Ωστόσο αφού είδαμε τη φάση των ομίλων και οι μισοί αποχαιρέτησαν (μεταξύ των οποίων και βαριά ονόματα όπως η Γερμανία, το Βέλγιο και η Ουρουγουάη), μια πιο καλή μαντεψιά μπορεί να γίνει.

Πιάνοντας τα θεωρητικά φαβορί, αφήνουμε εξαρχής εκτός Ολλανδία, Ισπανία και Κροατία που δεν μου γεμίζουν και πολύ το μάτι. Καλή η Αγγλία αλλά μέχρι ένα σημείο, με καλύτερα σταυρώματα θα είχε περισσότερες πιθανότητες. Τετράδα ενδεχομένως θα είναι οι Αργεντινή, Βραζιλία, Γαλλία και Πορτογαλία, συνεπώς από εδώ θα γίνει η διαλογή.

Κατόπιν σκέψης, θα επιλεχτεί η Πορτογαλία! Βάθος που καμία άλλη ομάδα δεν έχει, δίψα τεράστια αλλά και know how των νοκ άουτ όπως είχε αποδειχτεί περίτρανα και στο Euro του 2016.

Αναστασία Βοσνάκη: Αργεντινή

Όχι επειδή το θέλω, αλλά γιατί θα το δείξει μέσα στο γήπεδο πως θα φέρει το… τρίτο τρόπαιο στην Αργεντινή. Μετά τον Κέμπες και τον «Ντιεγκίτο», ήρθε η ώρα του Λιονέλ Μέσι για να προσθέσει τη μοναδική κούπα που του λείπει από τη συλλογή του.

Η ήττα από τη Σαουδική Αραβία έκανε καλό στην Αργεντινή, η οποία αντέδρασε και έκανε το 2/2 απέναντι σε Μεξικό και Πολωνία, χωρίς να δεχτεί γκολ και μάλιστα με καλό συνολικά ποδόσφαιρο. Η «αλμπισελέστε» ανεβαίνει και ο Μέσι κάνει εξαιρετικό τουρνουά, με τον Λιονέλ Σκαλόνι να έχει βρει την ιδανική ενδεκάδα και η ομάδα να πηγαίνει ρολόι. Dieguito este Mundial sera para ti!

Βαλεντίνα Νικολακοπούλου: Ισπανία

Στις 18 Δεκεμβρίου οι χριστουγεννιάτικοι δρόμοι της Ισπανίας θα γεμίσουν εκστασιασμένους οπαδούς. Ναι, καλά το καταλάβατε, μετά τη φάση των ομίλων, ποντάρω στην ομάδα του Λουίς Ενρίκε για να σηκώσει το τρόπαιο του Μουντιάλ στο Κατάρ. Μπορεί να καρδιοχτύπησε για να περάσει –τελικά- στα νοκ-άουτ, ούσα αποκλεισμένη για τρία ολόκληρα λεπτά, μπορεί να ευχαριστεί τους Γερμανούς, μπορεί σαν ομάδα να είναι πολύ φρέσκια, με 20 από τους 26 διεθνείς της να παίζουν για πρώτη φορά σε Παγκόσμιο Κύπελλο, όμως έχει ατελείωτο ταλέντο, έναν πολύ ικανό προπονητή, τον Λουίς Ενρίκε και φυσικά των Άλβαρο Μοράτα.

Ο Ισπανός φορ, των τριών γκολ ήδη σε αυτό το τουρνουά, έχει κι άλλο πλεονέκτημα: ξέρει από καρδιοχτύπια αφού ανήκει στην Ατλέτικο. Η «φούρια ρόχα» θα περάσει εύκολα το Μαρόκο, θα βρει τον Κριστιάνο, θα τον περάσει κι εκείνον και μετά θα έχει πάρει τη… φόρα που χρειάζεται. Μπορεί όλοι να λένε ότι αυτό το ισπανικό ρόστερ θα πρωταγωνιστήσει στο μέλλον, αλλά εγώ λέω καλύτερα να ζεις στο παρόν!

Μανώλης Μουσουράκης: Βραζιλία

Υποστηρικτής της Αργεντινής από μικρός, θαυμαστής του Μέσι αιωνίως. Ωστόσο, εδώ θα απαντήσουμε σαν να έπρεπε να ποντάρουμε τον οβολό μας. Απλά και ξεκάθαρα: Βραζιλία. Είναι η πρώτη φορά μετά από πολλές διοργανώσεις που η «σελεσάο» πληροί και τα τρία ακόλουθα στοιχεία: Δίψα, ποιότητα και σοβαρότητα. Σημαντικότερο προφανώς το τελευταίο, μιας και πάντα διέθετε λίγο έως πολύ καλό ρόστερ (οκ, ξεχάστε τη φάση με τον Φρεντ στην κορυφή της επίθεσης).

Η ομάδα του Τίτε έχει δείξει μέχρι στιγμής ότι ακόμα κι εάν το ματς δεν της πάει εξαρχής… πρίμα, διαθέτει την απαραίτητη υπομονή συνοδευμένη με αγωνιστικό σχέδιο. Αρκεί φυσικά να ενδιαφέρεται για το παιχνίδι. Εξού και βγάζουμε από την εξίσωση το «στραπάτσο» με το Καμερούν (κι όχι μόνο λόγο του εκτεταμένου ροτέσιον). Και τα παραπάνω ισχύουν ακόμα και να μην προλάβει τελικά να επιστρέψει ο Νεϊμάρ. Ο δρόμος μέχρι τα ημιτελικά είναι ευνοϊκός (Νότια Κορέα στους «16» και Ιαπωνία ή Κροατία στους «8»). Στους «4» οι διασταυρώσεις βγάζουν Αργεντινή. Εάν είναι να αποτύχει η πρόβλεψη, ας συμβεί εκεί…

Δημήτρης Παπαδήμας: Αργεντινή

Θα πάω με τον Λιονέλ Μέσι και την παρέα του. Η Αργεντινή μπορεί να ξεκίνησε την πορεία της στο φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο με την ήττα-σοκ από τη Σαουδική Αραβία, ωστόσο στη συνέχεια απέδειξε πως διδάχθηκε από τα λάθη της, «έδεσε» την άμυνά της και πήρε νίκες με 2-0 στις δύσκολες αναμετρήσεις με Μεξικό και Πολωνία, πανηγυρίζοντας ως πρώτη την πρόκριση από τον 3ο όμιλο.

Με τον Μέσι να ηγείται μαεστρικά των προσπαθειών της, στο τελευταίο Μουντιάλ της καριέρας του, και με τους Λαουτάρο, Ντι Μαρία να ετοιμάζονται να ανεβάσουν ρυθμούς για να του... συμπαρασταθούν στα νοκ-άουτ, η «αλμπισελέστε» φαντάζει ικανή να φτάσει μέχρι τέλους και να κατακτήσει το πολυπόθητο τρόπαιο, για τρίτη φορά στην ιστορία της!

Χρήστος Κατριμουστάκης: Νότια Κορέα

Η αλήθεια είναι ότι δεν χωράει αμφιβολία ότι τα μεγάλα ονόματα έχουν πιο πολλές πιθανότητες. Όμως αυτό που μετράει είναι η καρδιά. ΟΚ, μπορεί η Πορτογαλία να έκανε τη χάρη στον Πάουλο Μπέντο, όμως τα συμπαθητικά παλικάρια από τη Νότια Κορέα θέλουν και μπορούν να τρελάνουν τον κόσμο. Φουλ απίθανο εδώ που τα λέμε όμως οι 6-7 Κιμ, οι άλλοι 4-5 Χουάνγκ μαζί με τους «δικούς μας» είναι ικανοί και φτιαγμένοι για μεγάλα πράγματα.

Μακάρι να τα καταφέρουν, μεταξύ μας θα είχε όντως τρελή πλάκα να γίνει αυτό. Και όλα αυτά χωρίς να έχουν υπέρ τους τη διαιτησία του 2002 και με πολλά πολλά χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι τους. Όπως έλεγαν και οι αρχαίοι Κορεάτες λοιπόν (ποτέ και για κανέναν λόγο), πάμε παικταράδες μου!

Δημήτρης Κάππας: Αργεντινή

Είναι πολύ πιθανό, να πηγαίνω κι εγώ με τη μάζα. Αυτή τη φορά, όμως, ο ρομαντισμός μου για το ποδόσφαιρο και η αγωνιστική κατάσταση της Αργεντινής στις δύο τελευταίες αναμετρήσεις της, πάνε πακέτο.

Μπορεί να ξεκίνησε με το «αριστερό» στη διοργάνωση, χάνοντας από τη Σαουδική Αραβία με ανατροπή, αλλά το σύνολο του Σκαλόνι έβγαλε αντίδραση και κατέλαβε την πρώτη θέση στον όμιλο. Νομίζω, πως όλοι οι αγνοί φίλοι του ποδοσφαίρου θα ήθελαν να δουν τον Λιονέλ Μέσι να σηκώνει το βαρύτιμο τρόπαιο στον ουρανό της Ντόχα στο 1003ό του παιχνίδι!

Η «αλμπισελέστε» απέβαλλε το λατινοαμερικάνικο στυλ της, έπαιξε πιο «ευρωπαϊκά» και δημιούργησε πολλές ευκαιρίες κόντρα στην Πολωνία. Επόμενος αντίπαλος η Αυστραλία και πιθανή διασταύρωση στα ημιτελικά με Βραζιλία!

Οι Αργεντινοί έχουν ποιότητα, πλάνο, περίσσιο πάθος και φυσικά τον Μέσι! Έχουν βρει τον δρόμο τους, με την κατάκτηση του Κόπα Αμέρικα το 2021, και αν... βαδίσουν στα χνάρια αυτής της επιτυχίας, θα φτάσουν και στην κορυφή του κόσμου!

Γιώργος Ζαχαρίου: Γαλλία

Θα ήθελα πολύ να γράψω σε αυτό το κείμενο την μεταφρασμένη στα ιταλικά εκδοχή του «it’s coming home» αλλά δυστυχώς ούτε τη γλώσσα της γειτονικής χώρας μιλώ τόσο καλά αλλά ούτε και βλέπουμε την πρωταθλήτρια Ευρώπης στα γήπεδα του Κατάρ.

Ωστόσο με γνώμονα τα όσα έχουμε παρακολουθήσει ως τώρα σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο, Βραζιλία και Γαλλία έχουν κάνει τις πιο πειστικές εμφανίσεις.

Οι παγκόσμιοι πρωταθλητές του Ντεσάν, φρονώ πως διαχειρίζονται άψογα το αρνητικό κλίμα που προέκυψε από τη σωρεία τραυματισμών του Μπενζεμά, του Ενκουνκού και του Λούκας Ερναντές, αλλά και τις γνωστές από καιρό –πλην σημαντικότατες- απουσίες, των Πογκμπά-Καντέ.

Πλήρεις οι Γάλλοι από τα δοκάρια έως και την κορυφή της επίθεσης με ένα «κράμα» νιάτων και εμπειρίας, με αρκετές επιλογές από τον πάγκο για μια ομάδα πιο συσπειρωμένη από κάθε άλλη στο τουρνουά. Σε αυτό υπερτερούν οι «τρικολόρ» από τη «σελεσάο» και ίσως το συγκεκριμένο στοιχείο φέρει το back to back στο Παρίσι και τον Παναγιώτη Κεφαλά σε... έκσταση!

Αλέξανδρος Τσιριγώτης: Αργεντινή

Οι Πολωνοί είχαν την ευκαιρία να σκοτώσουν το «λιοντάρι» πριν μεγαλώσει, τώρα όμως μεγάλωσε και δεν φοβάται κανέναν. Εφόσον κατάφερε να βγει από τους ομίλους, νομίζω πως η Αργεντινή είναι πλέον το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Η «αρμάδα» του Μέσι μετά το σοκ της ήττας από τη Σαουδική Αραβία στην πρώτη αγωνιστική των ομίλων όχι μόνο δεν κατέρρευσε υπό το βάρος της πίεσης, αλλά επέδειξε μια τρομερή ορμητικότητα στα δύο επόμενα παιχνίδια με Μεξικό και Πολωνία, όπου «πάτησε» τους αντιπάλους της που έμοιαζαν ανήμποροι να αντιδράσουν.

Ο Λιονέλ Μέσι δείχνει έτοιμος να ηγηθεί της προσπάθειας της Αργεντινής να φτάσει στη «Γη της Επαγγελίας», ενώ η τριάδα με Μακ Άλιστερ, Φερνάντες και Ντε Πολ στο κέντρο μοιάζει η πιο αποτελεσματική από όλες.

Πέρα όμως από αυτά, η «αλμπισελέστε» έχει μάλλον το πιο βατό μονοπάτι μέχρι την τετράδα. Στη φάση των «16» την περιμένει η αξιόμαχη μεν, ελλειμματική δε Αυστραλία, ενώ στους προημιτελικούς θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει τον νικητή μεταξύ Ολλανδίας και ΗΠΑ. Ο δρόμος, επομένως, είναι ανοιχτός.