Και αερόστατο στην Τούμπα!

Εμείς ως Heartbreak Hotel είμαστε και στο Facebook. Κοιτάξτε μας! Εδώ!

Ποτέ δεν θα καταλάβω τη χρησιμότητα ενός ελικοπτέρου, εκτός κι αν το χρησιμοποιούμε για λόγους αναψυχής. Να κοιτάμε τον κόσμο από ψηλά δηλαδή. Άντε και για να παρατηρούμε την κίνηση στους δρόμους. Άντε και για να πετάμε αβγά στους από κάτω και να κρυβόμαστε. Αλλά αυτό με τα αβγά μπορούμε να το κάνουμε και χωρίς ελικόπτερο.

Μου διαφεύγει λοιπόν η χρησιμότητα του ελικοπτέρου στην Τούμπα στον αγώνα του ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό, εκτός κι αν είναι κόλπο των υπευθύνων ασφαλείας για να δουν το ματς ενώ είναι κεκλεισμένων των θυρών. Αυτό μας έλειπε τώρα. εκτός από τύπους σε πολυκατοικίες να έχουμε και τύπους σε ελικόπτερα. Τι θα ακολουθήσει; Τύποι σε κανόε καγιάκ στην άσφαλτο; Τύποι που κάνουν τους αόρατους; Βιολογικά σουβλάκια;

Γενικά έχω ένα πρόβλημα με τις δηλώσεις και τις ανακοινώσεις. Θες να πάρεις μέτρα, κάντο διακριτικά και αποτελεσματικά. Όταν ανακοινώνεις από πριν τις προθέσεις σου, το πιο πιθανό είναι ότι ο άλλος θα έρθει προετοιμασμένος. Ακόμα χειρότερα μπορεί να προκαλέσεις ακόμα περισσότερο.

Ελικόπτερα και μαλακίες.

Τι θα ήταν πιο χρήσιμο; Ένα αερόστατο. Δεν κάνει θόρυβο και δεν εξαγριώνει τον κόσμο. Έχετε δει κανέναν να εκνευρίζεται από πέταγμα αερόστατου; Αλλά έτσι είμαστε εμείς εδώ στην Ελλάδα. Φημιζόμαστε για τις δηλώσεις μας. Ο ένας κάνει κουμάντο εδώ, ο άλλος κάνει κουμάντο εκεί, όλοι κάνουν κουμάντο κάπου. Και μπράβο τους.

Όπως ο σκύλος «μαρκάρει» με τον γνωστό σε όλους τρόπο την περιοχή του. Και έρχεται και η αστυνομία και λέει πάρτε και ένα ελικόπτερο για να γίνει πιο φανταχτερό το σκηνικό.

Ένα αερόστατο λοιπόν. Αυτό ναι. Είναι πρωτότυπο και έχει προοπτικές για να γίνει μόδα. Γιατί στον κόσμο των επαναλαμβανόμενων κλισέ και του αναμασήματος ιδεών, αυτό που μας λείπει είναι οι φρέσκιες ιδέες. Όσο χαζοχαρούμενες και να φαίνονται.

Ακόμα καλύτερο θα ήταν να βλέπαμε έναν κλόουν να πετάει πάνω από το γήπεδο κρατώντας μπαλόνια. Και σας το προτείνει αυτό ένας άνθρωπος που έχει κινδυνέψει σοβαρά από κλόουν. Το πώς στην ευχή του διαόλου έγινε αυτό θα σας το αποκαλύψω μια άλλη φορά.

Όλα τα παραπάνω, με τα ελικόπτερα, τους χιλιάδες αστυνομικούς και τον φόβο των επεισοδίων λίγο θα πρέπει να μας αφορούν. Έχουμε πιο σημαντικά πράγματα να κάνουμε Όπως το να βάλουμε τις σκέψεις μας σε μία τάξη. Όχι σε δύο. Σε μία.

Μήπως είναι ο ρυθμός της πόλης που μας κάνει να μην μπορούμε να συγκεντρωθούμε σε κάτι και να του αφιερώσουμε όλο το δημιουργικό μας χρόνο και καταλήγουμε συνήθως με έναν αχταρμά σκέψεων, που σπάνια βγάζει νόημα στους γύρω μας, που καταλήγουν να μας κοιτούν με μισό μάτι, την ώρα που και αυτοί έχουν ακριβώς το ίδιο πρόβλημα και όταν έρχονται στη θέση μας είμαστε εμείς που τους κοιτάμε με μισό μάτι;

Δεν έχω απάντηση. Απλά κάνω πολλές ερωτήσεις μαζεμένες.

Θα κλείσω το σημερινό μου κείμενο με μία αποκάλυψη. Ανακάλυψα τη Δευτέρα κάτι που ίσως σε πολλούς ανθρώπους να κάνει εντύπωση, σε μένα πάλι περνάει αδιάφορό. Το πότε θα καταστραφεί ο κόσμος.

Έχω διαβάσει αρκετές φορές το «Γυρίστε τον Γαλαξία με ωτοστόπ» αλλά μόλις χθες όταν ξεφύλλισα τις πρώτες του σελίδες, κατάλαβα το κρυμμένο του μήνυμα προς εμένα. Ίσως γιατί τώρα η περιγραφή του με πλησίασε τόσο πολύ.

Διάβασα λοιπόν την παρακάτω παράγραφο:

«Ο Άρθουρ Ντεντ ήταν κι αυτός σχεδόν τριάντα ετών, ψηλός, μελαχρινός και πάντα λιγάκι νευρικός. Αυτό που τον ανησυχούσε περισσότερο ήταν το ότι οι άνθρωποι τον ρωτούσαν πάντα τι ήταν αυτό που τον ανησυχούσε. Εργαζόταν στον τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό και συνήθιζε να λέει στους φίλους του πως ήταν πολύ πιο ενδιαφέρον από ό,τι νόμιζαν. Και ήταν-οι περισσότεροι φίλοι του δούλευαν σε διαφημιστικά γραφεία».

Σας το λέω εγώ που με ξέρω (όσο μπορώ να με ξέρω τουλάχιστον, γιατι είναι πολλές οι φορές που με εκπλήσσω, συνήθως αρνητικά). Αν εξαιρέσουμε το όνομα μου, που δεν είναι Άρθουρ Ντεντ και το γεγονός ότι δεν θα με αποκαλούσατε και ψηλό, όλα τα άλλα είναι ακριβής περιγραφή της ζωής μου.

Σύμφωνα με το βιβλίο λοιπόν, ο κόσμος καταστρέφεται μία Πέμπτη μεσημέρι. Ας προετοιμαστούμε λοιπόν. Τώρα το αν θα καταστραφεί μόνο ο δικός μου κόσμος ή ολόκληρος δεν το γνωρίζω.

Στο κάτω κάτω και να μην δικαιωθώ θα είμαι ο πρώτος που θα έχω πει μια μαλακία και δεν θα έχει βγει αληθινή;

Αυτά για σήμερα.

Και ένα μήνυμα σε σένα Ελλάδα...

Συνέχισε έτσι!



Αφήστε το μήνυμα σας μετά τον χαρακτηριστικό ήχο στο: Blood_and_the_city@hotmail.gr