Fight Club - Στα χαρακώματα

FC: Για σένα, μεγάλε αρχηγέ

Η αλήθεια είναι ότι σοκαριστήκαμε από το νέο της οριστικής αποχώρησής σου από την ενεργό δράση. Παρακολουθώντας σε να οργώνεις τα γήπεδα ακατάπαυστα την τελευταία 20ετία είχαμε πλέον πεισθεί ότι η μέρα αυτή θα συνέπιπτε τουλάχιστον με την καταστροφή του κόσμου (που έχουν προβλέψει οι Μάγια και έχουν επιβεβαιώσει Χαρδαβέλλας και Λιακόπουλος), οπότε και θα το υποδεχόμασταν ως φυσική ακολουθία των πραγμάτων

Κοσμαγάπητε Γκάρι Νέβιλ,

Η αλήθεια είναι ότι σοκαριστήκαμε από το νέο της οριστικής αποχώρησής σου από την ενεργό δράση. Παρακολουθώντας σε να οργώνεις τα γήπεδα ακατάπαυστα την τελευταία 20ετία είχαμε πλέον πεισθεί ότι η μέρα αυτή θα συνέπιπτε τουλάχιστον με την καταστροφή του κόσμου (που έχουν προβλέψει οι Μάγια και έχουν επιβεβαιώσει Χαρδαβέλλας και Λιακόπουλος), οπότε και θα το υποδεχόμασταν ως φυσική ακολουθία των πραγμάτων.

Η απόφασή σου να την ανακοινώσεις λίγες μέρες προτού κλείσεις τα 36 σου χρόνια με αυτό τον αιφινιδιαστικό τρόπο μας βρήκε απροετοίμαστους. Ναι Γκάρι, νιώθουμε σαν παιδάκια που τα κρατάει από το χέρι ο πατέρας τους για να διασχίσουν μαζί μια πολυσύχναστη λεωφόρο και ξαφνικά, στη μέση του δρόμου και με τα αυτοκίνητα να έρχονται από το βάθος καταπάνω μας σαν τρελά, ο πατέρας εξαφανίζεται και πρέπει μόνοι μας να βρούμε την άκρη. Είναι πολύ δύσκολο αυτό, πανάθεμά σε, το καταλαβαίνεις;

Δεν ήταν η παρουσία σου αυτή καθεαυτή, Γκάρι, που έκανε τη δουλειά, που σκέπαζε την ψυχή μας τις παγωμένες νύχτες του χειμώνα σαν διπλό πάπλωμα, όχι. Ήταν οι συμβολισμοί που μοίραζες απλόχερα σε όλους τους ποδοσφαιρόφιλους. Κανόνες και μαθήματα ζωής που ταίριαζαν στον καθένα, διδάγματα που μας έκαναν να νιώθουμε μόνιμα και ισότιμα μέλη της παγκόσμιας ποδοσφαιρικής δημοκρατίας. Γιατί μόνο εσύ, μέσα από τη σκληρή δουλειά, και παρά την απαξίωση και τον πόλεμο που δέχτηκες, βγήκες νικητής και τροπαιούχος. Και μ’ αυτή σου την πορεία ζωής γέμισες με αισιοδοξία το πικρό σκοτάδι κάθε επίδοξου ποδοσφαιριστή που ματώνει κάθε μέρα στα χαλίκια χωρίς να ξέρει τι του επιφυλάσσει το αύριο, γιατί ήταν σαν να του έλεγες «εγώ τα κατάφερα άρα μπορείς κι εσύ, άρα μπορεί ο καθένας να πετύχει».

Στα 20 αυτά χρόνια εκατοντάδες λεγεωνάριοι, εκατοντάδες αριβίστες μισθοφόροι πάτησαν το πόδι τους στο Μάντσεστερ χωρίς κανένας να θυμάται πια σήμερα το όνομά τους. Εσύ ήσουν πάντα εκεί. Από το Σεπτέμβριο του 1992 που έκανες -μόλις στα 17 σου- το επίσημο ντεμπούτο σου εναντίον της Τορπέντο Μόσχας μέχρι και την τελευταία σου εμφάνιση, φέτος την Πρωτοχρονιά στη νίκη επί της Γουέστ Μπρομ, ήσουν ο ίδιος παίκτης -γι’ αυτό άλλωστε έγινες και σημείο αναφοράς. 602 παιχνίδια με την Γιουνάιτεντ και άλλα 85 με την εθνική δεν στάθηκαν ικανά να αλλοιώσουν τον ποδοσφαιρικό σου χαρακτήρα ούτε στο ελάχιστο.

Γιατί εσύ, Γκάρι, ήσουν, είσαι και θα παραμείνεις εσαεί το απόλυτο υπόδειγμα σταθερότητας. Κάποιοι κακόβουλοι μπορεί να υποστηρίζουν ότι το γεγονός πως σε μια καριέρα 20 χρόνων το μόνο πράγμα που βελτίωσες κάπως ήταν η σέντρα σου -και λένε την αλήθεια. Άφες αυτοίς όμως, ου γαρ οίδασι τι λέγουσιν. Γιατί αν έκαναν τον κόπο να τραβήξουν την κουρτίνα και να δουν τι κρύβεται από πίσω της θα έβλεπαν τι σημαίνει για τους φιλάθλους το να έχουν ένα «δικό τους παιδί» στην ομάδα. Έναν καχεκτικό, ασχημούλη, μέτριο δεξιό μπακ που όμως έχει ταυτιστεί με την ομάδα, μισεί κάθε τι «αλλότριο» και το δείχνει σε κάθε ευκαιρία, και ο οποίος είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμος να «θυσιαστεί» προκειμένου αυτή να πετύχει τους σκοπούς της. Και που μπορεί να φόρεσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού μόλις για πέντε χρόνια, όμως αυτό μοιάζει σαν να ήταν από πάντα ραμμένο στο μπράτσο του.

Οι βιαστικοί, που θα σπεύσουν να σε υμνήσουν κατόπιν εορτής, ίσως ακούσεις να σε χαρακτηρίζουν «Τάσο Πάντο των πλουσίων». Αδικεί και τους δυο σας η άτυπη αυτή σύγκριση, είστε πολλά παραπάνω απ’ αυτό. Για σένα όμως ξέρουμε ότι ακόμα κι αν το μέλλον σε βρει σε μια θέση σχολιαστή, με κοστούμι και γραβάτα που θα σου σφίγγει το λαιμό, κανείς δεν θα μπορέσει να σου πάρει τη λάμψη της μάχης από τα μάτια. Αυτή τη λάμψη του πολεμιστή, τη δική σου, θα φυλάξουμε στην καρδιά μας κι εμείς, για να φωτίζει το δρόμο που απλώνεται μπροστά μας και να αντέξουμε να συνεχίσουμε να τον περπατάμε.

Οι πιστοί σου.

Υ.Γ. Ένα σύνθημα βγαίνει από τα χείλη. Το έχεις ξανακούσει, αλλά είναι αυτό που σε εκφράζει καλύτερα απ’ όλα. Τραγουδιέται στο ρυθμό του «Rebel rebel» του Ντέιβιντ Μπόουι. Πάμε όλοι χέρια! Neville Neville, your future's immense / Neville Neville, you play in defence / Neville Neville, like Jacko you're bad / Neville Neville, is the name of your dad.

Γιάννης Τσαούσης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr

Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.

Σχετικά βίντεο

close menu
x