Εμείς ως Heartbreak Hotel είμαστε και στο Facebook. Κοιτάξτε μας! Εδώ!
Αν με βάλουν να διαλέξω ένα πράγμα με το οποίο δυσανασχετώ σε μέρες που η ξαφνική μπόρα έρχεται για να χαλάσει την πεποίθηση μας ότι μπήκε το καλοκαίρι, δεν είναι ούτε τα ντους που σου προσφέρουν απλόχερα τα αμάξια που περνάνε σπινταρισμένα μέσα από λακκούβες γεμάτες λασπόνερα, ούτε τα πεζοδρόμια που γλιστράνε και σου προσφέρουν και αυτά θεματικές τούμπες με μεγάλο βαθμό δυσκολίας στην εκτέλεση, ούτε καν η συνειδητοποίηση ότι επειδή αποφάσισα να το παίξω υπεράνω και να μη βάλω ένα μπουφανάκι, το πιο πιθανό είναι να ψάχνομαι μετά γιατί κρύωσα.
Το χειρότερο για μένα είναι οι γιαγιάδες με ομπρέλες. Γιαγιάδες που παρά το γεγονός ότι κρατάνε ομπρέλα, επιμένουν να περπατάνε στην μέσα άκρη του πεζοδρομίου, όπου η βροχή δεν πιάνει, λες και η ομπρέλα τους είναι σουρωτήρι και χρειάζονται έξτρα προστασία.
Αυτές οι γιαγιάδες πολλές φορές μπλέκονται μεταξύ τους κλείνουν τους δρόμους σταματάνε να χαζέψουν τις βιτρίνες ή ακόμα χειρότερα πιάνουν συζήτηση μεταξύ τους κλείνοντας κάθε πέρασμα που θα άφηνε εμάς τους απλούς και χωρίς ομπρέλα πεζούς, να προφυλαχθούμε από την βροχή και να φτάσουμε με πιο μεγάλη άνεση στον προορισμό μας.
Κάποιες φορές σκέφτομαι ότι το κάνουν επίτηδες και ότι υπάρχει ολόκληρο σωματείο γιαγιάδων με ομπρέλες (που θα μπορούσε να έχει και την ευφάνταστη κωδικοποιημένη ονομασία «Γιαγιάδες με Ομπρέλες») και στόχο έχουν να ξεπαστρέψουν εμάς τους νεότερους. Διώχνω γρήγορα από το μυαλό μου αυτές τις σκέψεις γιατί δεν μπορούν να οδηγήσουν σε τίποτα καλό και νόμιμο. Sorry. Μικρή διόρθωση. Σε καλό μπορούν να οδηγήσουν, αλλά όχι σε νόμιμο.
Συγκλονίστηκα χθες
Θα σας προβλημάτισε το τιτλάκι μου ε; Δεν έχει κάποιο κρυμμένο νόημα. Είναι επειδή όντως συγκλονίστηκα χθες διαβάζοντας την είδηση με τίτλο «Γέμισε ο τόπος επικίνδυνους παιδόφιλους».
Ήμουν από αυτούς που νόμιζαν ότι οι παιδόφιλοι δεν είναι επικίνδυνοι και ότι ζουν όλοι μαζί αρμονικά, εξιστορώντας τις περιπέτειες τους ο ένας στον άλλον.
Αν φτάσαμε στο σημείο να κινδυνεύουμε και από τους παιδόφιλους, πάει. Η κοινωνία μας είναι σάπια και δεν θέλω να είμαι μέρος της.
Θα γίνω λοιπόν αντικοινωνικός.
Να ένα μικρό παράδειγμα αντικοινωνικού προβληματισμού: «Αν δαγκώσω επίμονα το χέρι μου μπροστά σε κόσμο, μπορεί να με κατηγορήσει κάποιος για κανιβαλισμό;».
Η πιο πιθανή απάντηση είναι «Όχι. Αλλά μπορεί να με κατηγορήσει για μαλάκα».
Εξακολουθώ να συγκλονίζομαι σήμερα
Καλά δεν συγκλονίζομαι και τόσο, απλά ήθελα να δώσω επικό τόνο. Προσπαθώ να καταλάβω για ποιο λόγο σε διαμάχες τρίτων σαν αυτές που έχουμε τον τελευταίο καιρό, πρέπει να παίρνεις ξεκάθαρη θέση υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς αν και φαινομενικα δεν έχεις κάποιο συμφέρον.
Μάλλον γιατί έχεις αίσθηση της δικαιοσύνης, μεγαλύτερη από τους υπόλοιπους. Μάλιστα. Αυτή είναι η εξήγηση. Και ήταν τόσο φανερή που απορώ πως δεν την είδα.
Και κάπου εδώ αντίο. Και μην ανησυχείτε. Όλα είναι στο μυαλό μας.
Αφήστε το μήνυμα σας μετά τον χαρακτηριστικό ήχο στο: Blood_and_the_city@hotmail.gr
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
