FC: Πες μου ποιος φόβος σε νίκησε πάλι

Το έχεις προσέξει κι εσύ. Μαζεύονται πολλοί σιγά-σιγά, έτσι; Το σύννεφο της μιζέριας δεν έρχεται ποτέ μόνο του, πάντα φέρνει βροχή. Πράγματα που πριν καιρό δεν σε απασχολούσαν καν, έχουν τώρα μεταβληθεί σε βαρίδια της καθημερινότητας. Και κάθε απλή διεκπεραίωση -ακόμα και του πιο εύκολου πράγματος- μετράει πια σαν «δυσβάσταχτη υποχρέωση» στη σκέψη και μόνο της οποίας βγάζεις άρνηση, σαν άλογο που τσινάει πριν το εμπόδιο.

Αυτό είναι που λένε «το κλίμα βαραίνει». Μια παγίδα όμοια με βελόνα αναισθησιολόγου, που τρυπάει ένα κομμάτι του συναισθηματικού φάσματος με συνέπεια αυτό να νεκρωθεί, την ίδια ώρα που το υπόλοιπο κομμάτι γίνεται υπερευαίσθητο στα εξωτερικά ερεθίσματα. Δυστυχώς όχι με τη μορφή που, για παράδειγμα, το γυναικείο σώμα αντιδρά με σύγκορμο ρίγος σ’ ένα ερωτικό χάδι, αλλά τοποθετώντας έναν μεγεθυντικό φακό που εξετάζει κάθε τι που συμβαίνει μέσα από το παραμορφωτικό του πρίσμα.

Δεν είναι μόνο η έλλειψη χρημάτων ή η γενικότερη μείωση του εισοδήματος. Δεν είναι μόνο η αίσθηση χειροτέρευσης των συνθηκών ή η επαγγελματική αβεβαιότητα ή -ακόμα χειρότερα- μια ανθρώπινη απώλεια στον στενό κύκλο. Οι επενέργειες αυτών στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση είναι κοινές για όλους σε κάθε εποχή και κάθε περίσταση. Εδώ μιλάμε για τη δημιουργία ενός βαθύτερου υποστρώματος που κινητοποιείται για να ξυπνήσει μέσα σου γνήσιο, ανόθευτο φόβο για πράγματα όπως:

-Την αδιόρατη απειλή που νιώθεις από τον άνθρωπο που περπατάει από πίσω σου, ακόμα και σε πολυσύχναστο δρόμο.
-Την ανησυχία για τη ζημιά που μπορεί να προκαλέσει ένα spam mail, ακόμα κι αν δεν το ανοίξεις ή δεν πατήσεις το λινκ που αναγράφεται εντός του.
-Μια «φτιαγμένη» εξάτμιση κάνει θόρυβο, κάπου μακριά. Η σπίθα του φόβου ανάβει.
-Αυτός τώρα έρχεται για να μου καθαρίσει το τζάμι ή θα με ληστέψει;
-Θα χρειαστεί άραγε να ξεφτιλιστώ ή να ντροπιαστώ για να διατηρήσω τα κεκτημένα;

Το καμπανάκι χτυπάει πολύ συχνότερα πια. Γιατί ο νους προσπαθεί πάντα να ελέγξει το μέλλον και αυτή την προσπάθεια έρχεται η τωρινή συνθήκη και την δένει κόμπο. Και μέσα σε όλες τις ήδη γνωστές «-φοβίες» και το άγχος έρχεται να προστεθεί κάτι ακόμα. Αυτό το σκοτάδι όμως έχει ρίζες. Δεν χρειάζεται να τις δεις, αρκεί να τις πιάσεις με τα χέρια σου και να τις τραβήξεις. Αποτρέποντας έτσι το «0-1» και κάνοντας ταυτοχρόνως στην αντεπίθεση το «1-0». Με όπλα την ψυχραιμία και την αυτοκυριαρχία, σταδιακά όλα μπορούν να (επανα)τοποθετηθούν στη σωστή τους διασταση. Κι αν τα ερεθίσματα των επίπλαστων φόβων εξαφανιστούν και καθαρίσουν τα «μέσα μάτια», μόνος εχθρός πια θα παραμείνει η αδράνεια. Αυτή όμως είναι μια άλλη, πιο σύνθετη ιστορία.

Γιάννης Τσαούσης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr