Ο διαφορετικός «Ζοτς» και η σιγουριά για το έκτο

Γράφει από τη Βαρκελώνη ο Τάσος Νικολόπουλος

Το Final 4 της Ευρωλίγκας είναι μια πραγματική γιορτή του μπάσκετ και αυτό φαίνεται με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο, τόσο στα πρόσωπα των φιλάθλων που έχουν την τύχη να παρακολουθούν από κοντά τους αγώνες, όσο και στα πρόσωπα των παικτών και των προπονητών των τεσσάρων φιναλίστ. Ανεξάρτητα από το όποιο άγχος έχουν, γιατί παίζουν τους κόπους μιας ολόκληρης χρονιάς, βλέπει κανείς χαμογελαστά πρόσωπα και γεμάτα ικανοποίηση γιατί δίνουν το παρόν σε αυτό το μεγάλο γεγονός.

Προσωπικά και όντας η πρώτη μου παρουσία σε ένα τέτοιο γεγονός, το είδα και το κατάλαβα καλύτερα στη συνέντευξη Τύπου για τον μεγάλο τελικό της διοργάνωσης. Η συγκεκριμένη συνέντευξη Τύπου, όπως εύστοχα παρατήρησε ένας πολύπειρος συνάδελφος είναι η. χαρά του δημοσιογράφου γιατί μπορεί να ρωτήσει ό,τι θέλει και χωρίς τον «κίνδυνο» να τα. ακούσει, αν η ερώτηση δεν έχει ουσία και ενδεχομένως ενοχλεί είτε τον προπονητή, είτε τον παίκτη στον οποίο απευθύνεται.

Έχω παρακολουθήσει αρκετές συνεντεύξεις Τύπου του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, κυρίως μετά από αγώνες του Παναθηναϊκού είτε στο ελληνικό πρωτάθλημα, είτε στην Ευρωλίγκα, αλλά πρώτη φορά τον είδα τόσο ευδιάθετο και χαμογελαστό. Οι περισσότεροι έχουν την εικόνα του από τον πάγκο της ομάδας, όπου τον βλέπουν συνήθως να φωνάζει στους παίκτες του όταν δεν εκτελούν σωστά τις εντολές του, να διαμαρτύρεται προς τους διαιτητές για κάποια απόφαση του και τα άλλα σχετικά.

Ωστόσο, σήμερα είδα και απόλαυσα έναν άλλο «Ζοτς», ο οποίος απάντησε αδιαμαρτύρητα σε όλες τις ερωτήσεις, ανεξάρτητα αν του άρεσε το περιεχόμενο ή όχι, έναν «Ζοτς», που γέλασε (όχι χαμογέλασε) τουλάχιστον πέντε φορές στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, έναν «Ζοτς» που έκανε μέχρι και «χάι-φάιβ» με τον προπονητή της Μακάμπι Τελ Αβίβ, Ντέιβιντ Μπλατ, μετά από ένα σχόλιο του δεύτερου. Ήταν τόσο χαλαρός και τόσο ήρεμος λες και είχε τελειώσει το Final 4, μα πάνω από όλα, έδειχνε σίγουρος για την ομάδα του και πεπεισμένος ότι το απόγευμα της Κυριακής αυτός και οι παίκτες του θα κατακτήσουν άλλο ένα τρόπαιο και συγκεκριμένα το έκτο στη μεγάλη ιστορία του Παναθηναϊκού.