Γκάλης ή Διαμαντίδης; Μην κουράζεστε άδικα...

Νίκος Γκάλης ή Δημήτρης Διαμαντίδης; Ένα ανούσιο ερώτημα στο οποίο πολλοί καλούνται από χθες να βρουν απάντηση. Γιατί όμως κάποιος να μπει καν σε διαδικασία σύγκρισης των δύο; Σύμφωνοι, η ανθρώπινη φύση αναπόφευκτα κάνει συγκρίσεις, από το παλιό μας αυτοκίνητο με το νέο, το χθεσινό φαγητό με το σημερινό, την πρώην μας σύντροφο με τη νυν και πάει λέγοντας. Όμως για ποιο λόγο να βασανίζουμε το μυαλό μας και απλώς να μην απολαμβάνουμε αυτό που έχουμε μπροστά μας τιμώντας και σεβόμενοι πάντα το παρελθόν; Γιατί αυτοί που απαντούν Γκάλης να χαρακτηρίζονται οπισθοδρομικοί κι εκείνοι που προτιμούν τον Διαμαντίδη... ιερόσυλοι; Ίσως το μοναδικό τους κοινό σημείο να είναι τα λίγα λόγια, τα πολλά έργα και η ακόρεστη δίψα για τίτλους.

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Η διαδικασία σύγκρισης πέρα από άδικη, όχι τόσο για τους δύο παίκτες όσο για το ίδιο το μπάσκετ και τους φιλάθλους που πρέπει να το απολαμβάνουν χωρίς ενοχές και ανάγκη επιλογής, είναι και άκαιρη. Πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικούς παίκτες, δύο εντελώς διαφορετικές προσωπικότητες, που έδρασαν σε εντελώς διαφορετικές εποχές και υπό εντελώς διαφορετικές συνθήκες. Και όμως με κάποιον μαγικό τρόπο ανταποκρίνονταν ο καθένας άριστα στην ανάγκη της εποχής του και των συμπατριωτών τους.

Ο Νίκος Γκάλης είναι για τους περισσότερους εξ ημών (γιατί είχαν προηγηθεί κι άλλοι εξαιρετικοί παίκτες) ο πρώτος... έρωτας και γι’ αυτό δεν πρόκειται ποτέ να ξεχαστεί. Ήρθε σαν Μεσσίας από την Αμερική, έβαλε το μπάσκετ στον αθλητικό χάρτη της χώρας και μέσα στα σπίτια μας κι ώθησε σε αυτό χιλιάδες παιδιά, πολλά εκ των οποίων είναι παίκτες που θαυμάζουμε σήμερα. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης είναι ο αξιότερος από μία σειρά συνεχιστών του έργου του, διατηρώντας το μπάσκετ ζωντανό σε μία εποχή γενικότερης παρακμής. Όσους τίτλους κι αν κατακτήσει όμως, ατομικούς, με τον Παναθηναϊκό ή την Εθνική ομάδα, δεν θα σβήσουν από τη μνήμη μας τον Νίκο Γκάλη. Άλλωστε δεν είναι αυτός ο σκοπός του «Μήτσου». Πρώτη μεγάλη διαφορά, λοιπόν, η... αποστολή των δύο παικτών.

Η δεύτερη μεγάλη διαφορά αφορά την αγωνιστική φιλοσοφία καθενός. Ο Νίκος Γκάλης είναι αναμφίβολα ο περισσότερο προικισμένος με ατομικό ταλέντο Έλληνας παίκτης που εμφανίστηκε ποτέ. Ικανός να κερδίσει μία ομάδα μόνος του, ξεχώρισε σε μία εποχή που το μπάσκετ προσφερόταν για τέτοιους ήρωες. Και ήρωες που μπορούσαν να κοιτάξουν στα μάτια και να κατατροπώσουν τα μεγαθήρια της εποχής είχε ανάγκη το ελληνικό μπάσκετ για να βρεθεί στην κορυφή. Γι ‘αυτό και ο Νικ λατρεύτηκε σαν Θεός.

Ο Δημήτρης Διαμαντίδης αντιπροσωπεύει άριστα την εξέλιξη του μπάσκετ και πώς πρέπει να παίζεται αυτό σήμερα. Πιθανότατα δεν είναι ο περισσότερο ταλαντούχος παίκτης, δεν είχε καν εντοπιστεί σαν ακατέργαστο διαμάντι από τις «μικρές» Εθνικές ομάδες κι άργησε να βγει στο προσκήνιο, αλλά αναμφίβολα είναι ο καλύτερος συμπαίκτης. Στην εποχή που το «ένας εναντίον όλων» αποτελεί πλέον μία μακρινή ανάμνηση και οι νίκες, οι τίτλοι έρχονται μόνο με ομαδική προσπάθεια, ο Καστοριανός γκαρντ είναι η απάντηση. Τη στιγμή, λοιπόν, που για τον Νίκο Γκάλη οι συμπαίκτες πολλές φορές έμοιαζαν... περιττοί, αφού η κλάση του αρκούσε για να νικήσει τους πάντες και τα πάντα, για τον Δημήτρη Διαμαντίδη είναι απαραίτητοι, όχι για να βοηθήσουν τον ίδιο, αλλά για να βοηθήσει εκείνος αυτούς και μέσα από αυτή τη διαδικασία ολόκληρη την ομάδα.

Αν υπήρχε χρονομηχανή, θα μπορούσαμε να μεταφέρουμε τον Διαμαντίδη στα ‘80’s και τον Γκάλη στο σήμερα. Και πιθανότατα θα απογοητευόμασταν. Ο μεν Γκάλης θα εγκλωβιζόταν σε μία καλά προσαρμοσμένη πάνω του άμυνα και θα εκτίθετο στην άλλη πλευρά του παρκέ, αφού το μαρκάρισμα δεν ήταν ποτέ το φόρτε του. Ο δε Διαμαντίδης την ώρα που η ομάδα του θα περίμενε από αυτόν 30+ πόντους σε κάθε αγώνα, εκείνος θα έψαχνε την πάσα και τον ελεύθερο συμπαίκτη.

Δεν είναι, συνεπώς, θέμα του ποιος είναι καλύτερος από τους δύο. Η ουσία είναι πως ο καθένας είναι ο καλύτερος για την εποχή του. Ανταποκρίνονται άριστα στις ανάγκες του αθλήματος, αλλά και της κοινωνίας. Ο Νίκος Γκάλης ήταν ο άνθρωπος που έπεισε τους Έλληνες ότι μπορούν να είναι πρώτοι, να τα βάλουν με τους δυνατούς και να τους νικήσουν, όχι με κλεφτοπόλεμο, αλλά με την αξία τους. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης είναι αυτός που έρχεται σήμερα να στείλει το μήνυμα προς κάθε πατριώτη πως η σκληρή δουλειά ανταμείβεται και πως η επιτυχία μπορεί να έρθει με κόπο, προσήλωση και ομοψυχία μεταξύ των ανθρώπων που τους ενώνει ο ίδιος σκοπός.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com