Οι ζωντανοί θρύλοι της Γιουνάιτεντ για τον Νέβιλ

Την τελευταία παράσταση στην ένδοξη καριέρα του, δίνει απόψε το βράδυ (21:30) ο Γκάρι Νέβιλ στο φιλικό που διοργάνωσε προς τιμήν του η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με τη Γιουβέντους στο «Θέατρο των Ονείρων». Σε μια πορεία 20 ετών όπου απέδειξε πως δεν αρκεί κάποιος να είναι απλά χαρισματικός για να ξεχωρίσει σε ένα απαιτητικό πρωτάθλημα, όπως το αγγλικό και στην Ευρώπη. Παλιοί και νέοι συμπαίκτες του (κυρίως από την σπουδαία φουρνιά του 99’) τον αποχαιρετούν, όπως μόνο εκείνοι ξέρουν.

Ρόι Κιν: «Όταν ο Γκάρι μπήκε για πρώτη φορά στα αποδυτήρια στα 18 του χρόνια, έμοιαζε περισσότερο με 38άρη- μετρούσαν τα λόγια του. Όλοι λένε ότι γκρίνιαζα πολύ, αλλά ο Νεβ ήταν χειρότερος! Νομίζω από τους καλύτερους επαγγελματίες και χαρακτήρες που γνώρισα. Για τον Γκάρι το σήμα της Γιουνάιτεντ σήμαινε πολλά και το έδειχνε, κάτι που εκτίμησε ιδιαίτερα ο κόσμος».

Άντι Κόουλ: «Σπουδαίος τύπος. Γκρίνιαζε συνεχώς, αλλά πάντα στο σωστό τάιμινγκ και με γνώμονα το καλό της ομάδας. Μας κρατούσε σε εγρήγορση. Ήταν ένας εκπληκτικός άνθρωπος, με μεγάλη αίσθηση του χιούμορ και όπως φάνηκε όλα αυτά τα χρόνια, ένας εξαιρετικός ποδοσφαιριστής για τη Γιουνάιτεντ και την εθνική Αγγλίας».

Ντουάιτ Γιορκ: «Είχε μέταλλο νικητή. Όταν έφυγε πια ο Ρόι (Κιν) είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου για να πάρει το χρίσμα του ηγέτη στην ομάδα. Η περίπτωση του Γκάρι είναι παρόμοια με εκείνη του Ντένις Έργουϊν. Έπαιζε συχνά και είχε σταθερά καλή απόδοση, χωρίς να τραβάει πάνω του τα φλας. Χρειάζoνται τέτοιοι παίκτες για να κατακτάς τίτλους».

Πατρίς Εβρά: «Με βοήθησε απίστευτα από την πρώτη ημέρα που πάτησα το πόδι μου στο Μάντσεστερ. Από το να βρω σπίτι, μέχρι να μου δείξει τις εγκαταστάσεις της ομάδας. Μιλούσε πολύ, λες κι είχε καταπιεί ραδιόφωνο (γέλια)! Παρόλα αυτά, είμαι πολύ χαρούμενος που είχα την τύχη να αγωνιστώ μαζί του, γιατί ήταν εξαιρετικός επαγγελματίας, έπαιζε με ψυχή και αγαπούσε παράφορα τη Γιουνάιτεντ».

Επιμέλεια: Παναγιώτης Σγαρδέλης