Εγκωμιάζει Ομπράντοβιτς η «Marca»

Το σχόλιο πως «στο μπάσκετ παίζουν 5 εναντίον 5, όμως στο τέλος νικά πάντα ο Ομπράντοβιτς» είναι το χαρακτηριστικό στο αφιέρωμα που έκανε την Τρίτη η «Marca» για τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Η ισπανική εφημερίδα, με αφορμή την κατάκτηση του έκτου Κυπέλλου Πρωταθλητριών στην ιστορία του Παναθηναϊκού, έκανε μια αποτίμηση της καριέρας του Σέρβου τεχνικού των "πράσινων" και των οκτώ τίτλων στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση, όπως και στον τρόπο που καταφέρνει να παίρνει αυτό που θέλει από τους παίκτες που έχει στη διάθεσή του.

Τα κυριότερα αποσπάσματα του κειμένου: «Οι οκτώ ευρωπαϊκοί του τίτλοι τα λένε όλα και είναι ένα ρεκόρ που δύσκολα θα καταρριφθεί για πολλά χρόνια. Το "κλειδί" της επιτυχίας του Σέρβου είναι ο ρόλος του ως μάνατζερ ανθρώπινων πηγών. Αυτό κάνει τη διαφορά με τους άλλους Ευρωπαίους προπονητές.

Ο Ομπράντοβιτς αισθανόταν πάντα άνετα, έχοντας αστέρια στην ομάδα του. Παίκτες που δεν χρειάζεται να τους πεις τι να κάνουν όταν η μπάλα "καίει". Και στην καθοδήγηση τέτοιων παικτών, δεν υπάρχει άλλος σαν τον Ζέλικο. Τζόρτζεβιτς και Ντανίλοβιτς στην Παρτιζάν, Τόμπσον και Βιγιακάμπα στην Μπανταλόνα, Σαμπόνις και Αρλάουκας στη Ρεάλ Μαδρίτης, Μποντίρογκα, Σπανούλη, Διαμαντίδη, Γιασικεβίτσιους και Μπατίστ στον Παναθηναϊκό, όλοι τους αστέρια που μπορούσαν να πάρουν παιχνίδια, όμως για να το κάνουν χρειάζονταν επιλογές νίκης, χρειάζονταν μία καλή ομάδα.

Λένε ότι ήταν πάντα σε ομάδες με οικονομική ευχέρεια και μπορούσε να παίρνει όποιον παίκτη ήθελε, αλλά ξεχνάνε ότι οι... συμπληρωματικοί παίκτες ήταν αυτοί -που σε αντίθεση με τις άλλες ομάδες- στις δικές του έκαναν τη διαφορά. Δεν χρειάζεται, μάλιστα, να πάμε μακριά για να βρούμε παράδειγμα. Ο MVP του τελικού στην Ελλάδα ήταν ο Αντώνης Φώτσης με 6/6 τρίποντα και 22 πόντους, αλλά το παράδειγμα δεν είναι μόνο ο Φώτσης.

Η Παρτιζάν αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης με τον εκπληκτικό Τζόρτζεβιτς μεν, αλλά και τους δύο πιο αδύνατους ψηλούς των τελευταίων 25 χρόνων, τους Κοπρίβιτσα και Στεπάνοβιτς. Είχε και τον Ρέμπρατσα, αλλά τότε ήταν μόνο 18 χρονών.

Ένα ακόμα παράδειγμα: Όλοι θυμόμαστε το όγδοο ευρωπαϊκό της Ρεάλ κόντρα στον Ολυμπιακό, όπου όλοι θυμούνται τους Σαμπόνις και Αρλάουκας. Θυμάται, όμως, κανείς τους άλλους τρεις; Αντούνεθ, Σάντος και Γκαρσία Κολ!

Ο Ομπράντοβιτς πήρε έναν παίκτη σαν τον Μάικ Μπατίστ, ο οποίος βρισκόταν στη "σκιά" του Γκασόλ στους Μέμφις και πηγαίνοντας στον Παναθηναϊκό έγινε ο πιο "εκρηκτικός" ψηλός του αιώνα στην Ευρώπη. Επίσης, ο Κώστας Τσαρτσαρής έφυγε από το Περιστέρι με πολύ μέλλον και προοπτικές. Εννιά χρόνια μετά ξέρουμε όλοι τι είδους παίκτης είναι ο Έλληνας φόργουορντ. Όμοια και ο Νίκολας, ο οποίος δεν κατάφερε τίποτα στη Βασκονία, αλλά μετετράπη στον "εκτελεστή" της Μακάμπι στον τελευταίο τελικό της Ευρωλίγκας.

Κάθε σεζόν, βλέπουμε προπονητές να μην καταφέρνουν να εντάξουν παίκτες στο σύστημά τους και να τους δώσουν να καταλάβουν τον τρόπο που παίζουν. Ο Ομπράντοβιτς όμως, χρόνο με τον χρόνο, έχει αποδείξει την ικανότητα να παίρνει το μάξιμουμ από τους παίκτες του. Δύο παραδείγματα παικτών που δεν τα κατάφεραν εξίσου καλά στην ισπανική Λίγκα: Ο Λάζαρος Παπαδόπουλος, παίκτης-"κλειδί" στον Παναθηναϊκό, δεν εκπλήρωσε τις προσδοκίες που δημιούργησε στην Αθήνα, όταν έφυγε από κοντά του. Όμοια και ο Πέπε Σάντσεθ, που κατέκτησε μαζί του την Ευρωλίγκα του 2002.

Στην αντίπερα όχθη, παίκτες όπως ο Ιμπραίμ Κουτλουάι, ο οποίος ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα στην Ευρώπη, έκανε τις κορυφαίες εμφανίσεις του δίπλα στον Ομπράντοβιτς, αποδεχόμενος, όπως και αρκετοί άλλοι (Σισκάουσκας, Πέκοβιτς, Τομάσεβιτς) να γίνουν από αστέρια στις ομάδες τους, ρολίστες στα χέρια του Ζέλικο, γνωρίζοντας πως αυτός θα τους οδηγήσει στην επιτυχία.

Φυσικά, όντας πάνω από δυο δεκαετίες στην "ελίτ" των προπονητών, ο Ομπράντοβιτς είχε και τις κακές του στιγμές. Όπως πέρυσι, που ο Παναθηναϊκός αποκλείστηκε πριν το φάιναλ φορ, αλλά όλοι οι παίκτες του και περισσότεροι από 800 οπαδοί έτρεξαν να τον παρακαλέσουν να μη φύγει.

Είναι ένας "θρύλος", που το ταλέντο του και η γνώση του παιχνιδιού, τον μετέτρεψαν στον μεγαλύτερο προπονητή στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Παραφράζοντας, λοιπόν, τα λόγια του πρώην παίκτη της Μπαρτσελόνα, Γκάρι Λίνεκερ, θα μπορούσαμε να πούμε πως το μπάσκετ είναι ένα άθλημα δυο ομάδων των πέντε παικτών, στο οποίο στο τέλος επικρατεί η ομάδα που έχει στον πάγκο της τον Ομπράντοβιτς».

Επιμέλεια: Παναγιώτης Βλαχαδάμης