Χάουαρντ: «Σπουδαία όσα πέτυχε ο Διαμαντίδης»

Το εγκώμιο του Δημήτρη Διαμαντίδη "έπλεξε" ο Ντουάιτ Χάουαρντ, ο οποίος ήταν ενήμερος για τα όσα συμβαίνουν στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Ο σέντερ των Ορλάντο Μάτζικ θυμήθηκε ανέτρεξε στην ήττα των ΗΠΑ από την Εθνική Ελλάδας στο Μουντομπασκετ του 2006, δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να αγωνιστεί στην Ευρώπη, ενώ μίλησε με πολύ κολακευτικά λόγια για τον Ντιρκ Νοβίτσκι.

Αναλυτικά η συνέντευξη του «σούπερμαν» στο «Βήμα»:

-Μέσα σε λίγες ώρες τάισες τα περιστέρια στο Σύνταγμα, έπαιξες λατέρνα στην Ερμού, πρόβαρες μια περικεφαλαία στην Πλάκα και έπαιξες μπάσκετ με νεαρούς αθλητές στην Αργυρούπολη…
«Πέρασα φανταστικά! Αυτό που θα μου μείνει όμως είναι τα περιστέρια. Δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να τα ταΐσω βάζοντας την τροφή στα χέρια και τους ώμους μου. Ήταν τρομερή εμπειρία. Μου άρεσε επίσης που περπατήσαμε ανάμεσα στα μαγαζιά, πήγαμε στην Πλάκα και δοκίμασα την περικεφαλαία του Λεωνίδα. Από όταν ήμουν μικρός μου άρεσε φανατικά η ελληνική Ιστορία. Αλήθεια, πού πέφτει η Σπάρτη; Μακάρι να μπορούσα να την επισκεφτώ! Να αισθανθώ λίγη από τη δύναμη των 300 πολεμιστών του Λεωνίδα. Έχω δει πολλές φορές την ταινία και μου άρεσε τόσο πολύ που έχω αποστηθίσει τους διαλόγους. Ειδικά το σημείο όπου ο πρωταγωνιστής φωνάζει… ‘‘This is Sparta’’ (Εδώ είναι Σπάρτη)».

-Μην το πάρεις στραβά, αλλά… ανάλογες κραυγές έβγαζαν οι Έλληνες και στον ημιτελικό του Μουντομπάσκετ του 2006 απέναντι στις ΗΠΑ, στη Σαϊτάμα της Ιαπωνίας, όπου σημειώθηκε η μεγάλη έκπληξη…
«Δεν είχα παίξει σε εκείνο το ματς! Εννοώ δεν είχα αγωνιστεί πολύ. Το θυμάμαι καλά εκείνο το παιχνίδι, αλλά προφανώς ο κόουτς Σιζέφσκι είχε άλλα πράγματα στο μυαλό του. Μου δίνετε όμως την ευκαιρία να σας πω το εξής: Πιστεύω ότι μια ομάδα δε χρειάζεται να είναι γεμάτη σούπερσταρ για να διακριθεί. Αρκεί να συνδυάσει ταλέντο με καλή χημεία για να τα καταφέρει. Μια ομάδα με σταθερό κορμό παικτών, οι οποίοι γνωρίζονται με κλειστά μάτια μεταξύ τους, μπορεί να πετύχει πολλά πράγματα. Όπως η Εθνική Ελλάδος στην Ιαπωνία. Δεν είχε πλουσιότερο ταλέντο από εμάς, αλλά οι παίκτες είχαν ομοιογένεια, έπαιξαν έξυπνα και γι’ αυτό μας κέρδισαν. Γι’ αυτό και επιμένω ότι στη δική μου ομάδα, τους Ορλάντο Μάτζικ, θέλω συμπαίκτες που να τα δίνουν όλα στο παρκέ και όχι να είναι γεμάτη σούπερσταρ. Μια ομάδα όπως η Ελλάδα».

-Μετά την ήττα σας στη Σαϊτάμα αρκετά αμερικανικά δίκτυα είχαν υποστηρίξει ότι η βασική αιτία ήταν η έλλειψη κινήτρου, ενώ αντιθέτως ο αρχηγός της Ελλάδας Μιχάλης Κακιούζης θα έχει να το λέει στα εγγόνια του…
«Μπορώ να μιλήσω για τον εαυτό μου. Είχα πολύ ισχυρό κίνητρο! Απλώς δεν μπορείς να κάνεις πολλά από τον πάγκο (γελάει). Κάθε φορά όμως που χάνει η εθνική ΗΠΑ από οποιαδήποτε ομάδα του εξωτερικού γίνεται πρωτοσέλιδο».

-Αλήθεια, παρακολουθείς την πορεία του ευρωπαϊκού μπάσκετ; Παρεμπιπτόντως, γνωρίζεις ότι ο MVP της Ευρωλίγκας και αντίπαλός σου στην Ιαπωνία, Δημήτρης Διαμαντίδης, ανήκει στην ίδια εταιρία που σπονσοράρει και εσένα;
«Μπορώ να πω ότι μου αρέσει πολύ το ευρωπαϊκό μπάσκετ, αλλά λόγω της τεράστιας διαφοράς ώρας είναι δύσκολο να παρακολουθώ τους αγώνες. Χαίρομαι που ανήκω στην ίδια εταιρία με τον Διαμαντίδη, έναν παίκτη που έχει απογειώσει το παιχνίδι του και αναδείχθηκε MVP της Ευρωλίγκας. Είναι σπουδαία αυτά που έχει πετύχει στην Ευρώπη και του εύχομαι τα καλύτερα».

-Ένας παίκτης με συμβόλαιο κοντά στα 18 εκατ. δολάρια όπως εσύ δεν θα μπορούσε φυσικά να αγωνιστεί σε ευρωπαϊκό σύλλογο. Δεδομένου ωστόσο ότι μπορεί να προκύψει λοκ άουτ στο NBA θα το σκεφτόσουν να αγωνιστείς για λίγο στην Ευρώπη;
«Δεν το έχω σκεφτεί. Δεν θα είχα πρόβλημα, αλλά πιστεύω ότι αν έχουμε λοκ άουτ στο NBA θα προτιμήσω να κάνω πράγματα τα οποία δεν έχω χρόνο να κάνω όσο αγωνίζομαι στο πρωτάθλημα. Μου αρέσει η υποκριτική, να παίζω σε ταινίες, σε καρτούν, να ανοίγω συνεχώς καινούριες πόρτες και να γνωρίζω διαφορετικά πεδία. Από την άλλη, δεν ξεχνώ ότι η βασική απασχόλησή μου είναι το μπάσκετ, οπότε κατά τη διάρκεια πιθανού λοκ άουτ δε θα σταματήσω να γυμνάζομαι και να προσπαθώ να γίνω καλύτερος».

-Εκτός από τις διακρίσεις σου στα παρκέ του NBA, είσαι πασίγνωστος για το φιλανθρωπικό σου έργο. Δεδομένου ότι θα έχεις σίγουρα φίλους που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα λόγω της παγκόσμιας κρίσης, αντιλαμβάνεσαι ότι οι δωρεές είναι ένας τρόπος που σε κάνει να νιώθεις καλά με τον εαυτό σου;
«Μου αρέσει να ανταποδίδω και να βοηθάω ανθρώπους που το έχουν ανάγκη. Έχω υπάρξει και στις δυο πλευρές. Για πολλά χρόνια δεν είχαμε αρκετά ως οικογένεια, αλλά ποτέ δεν γκρινιάξαμε. Πάντοτε ευγνωμονούσαμε το Θεό για τα μικρά πράγματα που είχαμε και τώρα που με ευλόγησε ώστε να βγάζω τόσα χρήματα δε γίνεται να μην επιστρέψω μερικά στην κοινωνία. Θεωρώ ευλογία τις φιλανθρωπίες και πρέπει να το κάνουν όλοι όσοι έχουν την οικονομική ευχέρεια. Να δίνουν πίσω, να προσφέρουν ένα χαμόγελο σε ανθρώπους που το χρειάζονται. Ήταν πάντα ο στόχος μου να βοηθώ τους άλλους».

-Βλέποντας το παράδειγμα του Ντιρκ Νοβίτσκι, ο οποίος χρειάστηκε να περιμένει 13 χρόνια για να στεφθεί πρωταθλητής NBA, εκτιμάς ότι πρέπει να ακολουθήσεις το δρόμο του Γερμανού ή να επιλέξεις το σύντομο μονοπάτι του Λεμπρόν Τζέιμς, ο οποίος άφησε το Κλίβελαντ για να διεκδικήσει τον τίτλο με το Μαϊάμι;
«Δεν νομίζω ότι υπάρχει σύντομος ή μακρύς δρόμος. Ο μέσος οπαδός βλέπει μόνο αρνητικά στην απόφαση του Λεμπρόν να πάει στο Μαϊάμι για να κατακτήσει ένα πρωτάθλημα. Ως παίκτης θέλεις πάντα να είσαι επιτυχημένος. Όσο μπορείς και όσο είσαι ακόμα νέος. Δείτε την περίπτωση του Κέβιν Γκαρνέτ. Αγωνίστηκε πολλά χρόνια στη Μινεσότα και ποτέ δεν είχε την ευκαιρία να διεκδικήσει το δαχτυλίδι του πρωταθλητή. Ήταν πιστός στην ομάδα του, έκανε ό,τι μπορούσε αλλά δε ν τα κατάφερε. Πήγε όμως στη Βοστώνη και έχοντας το ίδιο όραμα με τους Πολς Πιρς και Ρέι Άλεν έπαιξε σε δύο τελικούς και πήρε ένα πρωτάθλημα. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι υπάρχει ένας δρόμος για τον καθένα από εμάς. Από εσένα εξαρτάται το ποιόν θα διαλέξεις. Φτάνοντας στη δική μου περίπτωση, δε θα ήθελα να περιμένω 13 χρόνια όπως ο Νοβίτσκι για να πάρω ένα πρωτάθλημα. Θέλω παραπάνω από έναν τίτλο και θέλω να το πετύχω στο Ορλάντο».

-Αν η ραβέρσα του Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ αποτελεί μία από τις πιο ξακουστές κινήσεις στην ιστορία του NBA, το σουτ χωρίς ισορροπία (“fadeaway jumper”) του Νοβίτσκι το πιο “φονικό όπλο” στο πρωτάθλημα. Πόσο δύσκολη είναι η αντιμετώπισή του;
«Δε συμβαίνει συχνά να τον μαρκάρω, αλλά παρακολουθώντας τον να παίζει μπορώ να σας πω ότι είναι πολύ δύσκολο να τον αντιμετωπίσεις. Δεν μπορείς εύκολα να μπλοκάρεις τα σουτ του. Του έχω ρίξει μερικές τάπες, αλλά ομολογώ ότι ήταν πολύ δύσκολο. Μου αρέσει να τον βλέπω να παίζει, ενώ πρόκειται και για μια εξαιρετική προσωπικότητα στα γήπεδα του NBA. Είναι πολύ σημαντικό για τον Ντιρκ το ότι κατέκτησε το πρωτάθλημα και τώρα που το σκέφτομαι ξανά, θα μπορούσε να πει κάποιος ότι το σουτ του χωρίς ισορροπία, αποτελεί σήμα κατατεθέν, όπως η ραβέρσα του Καρίμ. Τόσοι και τόσοι παίκτες έχουν δοκιμάσει να την εκτελέσουν, αλλά ουδείς με απόλυτη επιτυχία. Ίσως του χρόνου βάλω τη ραβέρσα στο παιχνίδι μου».