Θανάσης Ράλλης

Amy Winehouse and the losing game

Σπάνια η μουσική είναι κοινά αποδεκτή. Σπάνια ένας καλλιτέχνης καταφέρνει να περάσει τα τραγούδια του στους ακροατές όλων των ειδών. Όποιο είδος μουσικής και αν άκουγες όμως και αν το αυτί σου είναι ανοιχτό σε ακούσματα, δεν μπορούσες να μην παραδεχτείς ότι η Amy Winehouse ήταν μεγάλη τραγουδίστρια.


Εμείς ως Heartbreak Hotel είμαστε και στο Facebook. Κοιτάξτε μας! Εδώ!

Σπάνια η μουσική είναι κοινά αποδεκτή. Σπάνια ένας καλλιτέχνης καταφέρνει να περάσει τα τραγούδια του στους ακροατές όλων των ειδών. Όποιο είδος μουσικής και αν άκουγες όμως και αν το αυτί σου είναι ανοιχτό σε ακούσματα, δεν μπορούσες να μην παραδεχτείς ότι η Amy Winehouse ήταν μεγάλη τραγουδίστρια.

Είναι αλήθεια δύσκολη υπόθεση να μπορείς να περνάς τα προσωπικά σου βιώματα στον υπόλοιπο κόσμο. Πολλές φορές γίνεται χωρίς να το έχεις σκοπό. Πολλές φορές μια ιστορία που έχεις να διηγηθείς, βρίσκει ανταπόκριση από ανθρώπους που ανακαλύπτουν σε αυτή, κομμάτια του εαυτού τους.

Και αυτή είναι η μεγαλύτερη επιτυχία τους. Μια προσωπική υπόθεση γίνεται ξαφνικά κομμάτι όλων. Και η μουσική, σου δίνει αυτή τη δυνατότητα.

Στα πέντε χρόνια που κράτησε η απογείωση της Amy Winehouse τα τραγούδια της ακούστηκαν πολύ και παντού. Από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση μέχρι το μπαράκι της γειτονιάς και το μεγαλύτερο κλαμπ. Ποτέ όμως δεν κουράστηκες να τα ακούς. Γιατί κάθε φορά σου δημιουργούσαν το ίδιο συναίσθημα με την πρώτη φορά που τα είχες ακούσει.

Και μπορεί ο θάνατος της να προκαλεί θλίψη, μόνο και μόνο από το γεγονός ότι μια τέτοια τραγουδίστρια χαράμισε το ταλέντο της στις καταχρήσεις, αλλά δεν μπορούμε παρά να είμαστε ευγνώμονες για τις νότες που έμειναν πίσω.

Η θλίψη είναι για τους κοντινούς ανθρώπους. Η στεναχώρια είναι για τους φίλους.

Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά. Αυτοί που λένε ότι δεν πρέπει να δίνεις αξία σε έναν άνθρωπο που αυτοκαταστράφηκε, ενώ είχε όλο τον κόσμο στα πόδια της και χρήματα αρκετά για να έχουμε μια καλύτερη ζωή, εμείς, οι φίλοι μας, οι συγγενείς μας και όλοι οι γνωστοί μας μαζί.

Ξέρουμε όμως όλοι κατά βάθος ότι ο άνθρωπος δύσκολα αντιστέκεται στα πάθη του. Πολλές φορές η κατηφόρα είναι μονόδρομος χωρίς εισιτήριο επιστροφής και όταν πάψεις να βλέπεις τον πάτο σημαίνει ότι για σένα δεν υπάρχει τέρμα στην κατηφορική διαδρομή. Γιατί όταν αποφασίσεις να παίξεις ένα τέτοιο παιχνίδι, το πιο πιθανό είναι να χάσεις.

Υπάρχει ελπίδα από αυτό το σημείο και μετά;

Πάντα. Αλλά το να την αρπάξεις από τα μαλλιά και να επιστρέψεις στην επιφάνεια γίνεται όλο και πιο δύσκολο και στο τέλος μοιάζει με όνειρο.

Αυτό που μένει στο τέλος είναι πράγματα για να θυμάσαι. Και σε αυτή την περίπτωση πράγματα για να ακούς. Τραγούδια που θα μας συντροφεύουν για πολλά χρόνια ακόμα.



Υ.Γ. Το Heartbreak Hotel επέστεψε από τις διακοπές του και μετά τον φόρο τιμής στην Amy Winehouse ετοιμάζεται να διηγηθεί τις καλοκαιρινές του περιπέτειες. Το πρώτο μέρος που έρχεται σύντομα σε μία οθόνη κοντά σας ονομάζεται:

«Don’t throw paper in the toilet. Really».




Αφήστε το μήνυμα σας μετά τον χαρακτηριστικό ήχο στο: Blood_and_the_city@hotmail.gr

Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.

close menu
x