Ευρωμπάσκετ… ώρα μηδέν: Η απόφαση του Σπανούλη, τα λεπτά χωρίς Γιάννη και η ελπίδα του σουτ

Η μεγάλη ώρα πλησιάζει… Το Ευρωμπάσκετ είναι προ των πυλών και η ελληνική ομάδα είναι έτοιμη να κάνει την προσπάθειά της. Μια ομάδα που δεν είναι η πιο ποιοτική, πλήρης ή αθλητική της διοργάνωσης, αλλά που μπορεί-με λίγη τύχη-να μας προσφέρει χαρές που ο περισσότερος κόσμος δείχνει να μην πιστεύει πως μπορεί να μας χαρίσει.

Η δύσκολη απόφαση του Σπανούλη

Ο Βασίλης Σπανούλης βασανίστηκε πολύ για να καταλήξει στην δωδεκάδα. Φάνηκε και από το γεγονός ότι η Εθνική ομάδα ανακοίνωσε από τις τελευταίες δωδεκάδα για το Ευρωμπάσκετ. Ό,τι κι αν αποφάσιζε ο κόουτς, θα είχε… δίκιο και άδικο μαζί. Γιατί η ομάδα θα χρειαζόταν για ασφάλεια τόσο έναν επιπλέον γκαρντ όσο και έναν επιπλέον ψηλό, αλλά δεν μπορούσε να τους έχει αμφότερους χωρίς να στερηθεί κάτι άλλο. Η επιλογή του Κατσίβελη αντί του Ζούγρη φαίνεται πως έγινε στη λογική του ότι με τον Σλούκα στα 35 και τον Τολιόπουλο να προέρχεται από μυϊκό τραυματισμό, υπήρχε ανάγκη για έναν ακόμη χειριστή στην περιφέρεια. Γιατί δεν θα ήταν δυνατό να περιμένουμε από τον Γιάννη Αντετοκούνμπο να μπαλώνει για πολλά λεπτά και αυτή την «τρύπα», ενώ Καλαϊτζάκης και Λαρεντζάκης δεν μπορούν να ανταποκριθούν για πολλά λεπτά σε αυτό το ρόλο και να απορροφήσουν την πίεση που θα δεχτούν. Επιπλέον, με τον Κατσίβελη υπάρχει ένα ακόμη κορμί που μπορεί να μαρκάρει τρεις θέσεις στην περιφέρεια και παράλληλα με το μέγεθός του να φέρει μια σχετική αμυντική ισορροπία σε σχήματα που έχουν τον Σλούκα ή τον Τολιόπουλο.



Ο Ζούγρης θα πρέπει να περιμένει τη σειρά του και με τον τρόπο που αυτό το παιδί δουλεύει θα έρθει πολύ γρήγορα. Άλλωστε για έναν τύπο που παίζει μπάσκετ μόνο εδώ και 4-5 χρόνια, το ταβάνι είναι πολύ πιο ψηλό από τον περιορισμό που του βάζει το μικρό για σέντερ ύψος του (2,02μ.). Γιάννης, Κώστας, Μήτογλου και Σαμοντούροβ, με βοήθειες από Θανάση και πιθανώς Παπανικολάου, μπορούν να κάνουν τη δουλειά στο 4-5, με την ευχή/ελπίδα να μην έχουμε απώλειες μέσα στο τουρνουά.

Κλειδί τι θα κάνει στα λεπτά χωρίς Γιάννη

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο αγωνίστηκε σχεδόν 37 λεπτά συνολικά στα φιλικά προετοιμασίας της Εθνικής. Σε αυτά είχε συνολικά 45 πόντους με 19/23 βολές (82%) και 13/18 δίποντα (72,2%), 54 στην αξιολόγηση και +11 για την ελληνική ομάδα στο διάστημα που βρισκόταν στο παρκέ. Μικρό το δείγμα, αλλά δεν χρειαζόμασταν και μεγαλύτερο για να αντιληφθούμε την πολυτιμότητά του. Κακά τα ψέματα, η παρουσία του μετατρέπει την τωρινή ομάδα από ένα σύνολο που πιθανότατα θα ολοκλήρωνε την παρουσία του στους «16» ή το πολύ τους «8», σε ένα που μπορεί να προβάλει αξιώσεις για μετάλλιο.



Το ζητούμενο για την Εθνική είναι τα λεπτά που δεν θα αγωνίζεται ο Αντετοκούνμπο. Τα οποία, βέβαια, θα είναι πολύ λιγότερα από ό,τι στα φιλικά, όπου υπήρχε περιορισμός της χρήσης του, αφού στα κρίσιμα ματς δεν πρόκειται να παίζει λιγότερο από 30. Όμως είναι και πάλι αρκετός ο χρόνος, στον οποίο οι υπόλοιποι παίκτες θα πρέπει να κρατήσουν το… οχυρό. Στα διαστήματα αυτά θα δοκιμαστεί η Εθνική ομάδα από το κατέβασμα της μπάλας, μέχρι το σκοράρισμα και φυσικά στην άμυνα και στα ριμπάουντ.

Το σουτ δίνει ελπίδες

Το παρήγορο για το φετινό καλοκαίρι είναι πως η τωρινή στελέχωση της Εθνικής ομάδας μοιάζει πολύ πιο συμβατή για τον Greek Freak. Μπορεί να λείπει η ασφάλεια του Καλάθη στο κατέβασμα και τη δημιουργία, η προσωπική άμυνα του Γουόκαπ και το μέγεθος αμφότερων στα γκαρντ, ωστόσο η φετινή εκδοχή της Εθνικής ομάδας (μπορεί να) σουτάρει πολύ καλύτερα από το αποκαρδιωτικό 29,8% των Ολυμπιακών Αγώνων.



Στα επτά φιλικά του καλοκαιριού είχε το συμπαθητικό 35,6% (67/188) και μάλιστα παίζοντας σε αρκετά ματς χωρίς ικανούς σουτέρ όπως ο Σλούκας, ο Τολιόπουλος και ο Μήτογλου. Το πιο εντυπωσιακό είναι πως στα δύο ματς που έπαιξε ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, με Λετονία και Γαλλία, η ελληνική ομάδα είχε 25/52 τρίποντα (!), ήτοι 48%. Αν στο Ευρωμπάσκετ η Εθνική σουτάρει +40% θα είμαστε ευτυχισμένοι, καθώς αυτό θα σημαίνει ότι ο Αντετοκούνμπο θα έχει συμπαραστάτες, καθώς αυτός θα ανοίγει το γήπεδο με τις πάσες του και εκείνοι θα του ανοίγουν τις άμυνες, σε μια… win-win κατάσταση.

Καλές αποστάσεις, καλή δημιουργία, αλλά λάθη, κατοχές και… βολές

Φυσικά δεν αρκεί ο Γιάννης Αντετοκούνμπο και η ευστοχία στο τρίποντο για το ευ ζην της Εθνικής ομάδας στο Ευρωμπάσκετ. Στα φιλικά είδαμε αρετές που πρέπει να διατηρήσουμε, αλλά και αδυναμίες που απαιτείται να καμουφλαριστούν. Η ελληνική ομάδα, παρότι δεν σκόραρε πολύ στα τεστ αυτά, μόλις 74,8 πόντους ανά αγώνα (αριθμός που ανέβηκε χάρη στους 104 πόντους του φιλικού με τη Λετονία), είχε 19,7 ασίστ ανά αγώνα. Αριθμός αρκετά ικανοποιητικός και αποτέλεσμα του μπάσκετ με καλή κυκλοφορία, αλτρουισμό και δημιουργία αποστάσεων που διδάσκει ο Σπανούλης στους παίκτες του.



Ασφαλώς υπήρξαν όμως και πολλά λάθη, 13,1 ανά αγώνα, πολλά εκ των οποίων πρόσφεραν εύκολο σκορ στο ανοιχτό γήπεδο για τους αντιπάλους. Τα λάθη αυτά, σε συνδυασμό με τα 11,5 χαμένα ριμπάουντ κατά μέσο όρο έφεραν την ελληνική ομάδα να μετρά -4 κατοχές ανά αγώνα στα επτά φιλικά του Αυγούστου. Αυτά, σε συνδυασμό με το απογοητευτικό 67,9% στις βολές (91/134) είναι τα μεγαλύτερα «κουσούρια» που παρουσίασε η ελληνική ομάδα στα φιλικά της και πρέπει να περιορίσει γιατί θα στοιχίσουν ακριβά στα δύσκολα παιχνίδια που θα έρθουν.

ΥΓ: Για εμάς που αγαπήσαμε το μπάσκετ πρώτα από την Εθνική ομάδα, αυτή είναι η ομορφότερη εποχή του χρόνου. Ο καθένας μπορεί να έχει τις αντιρρήσεις του για τη στελέχωση της Εθνικής, το κοουτσάρισμα του Σπανούλη ή οτιδήποτε αγωνιστικό. Δημοκρατία έχουμε και δικαίωμα του καθενός είναι αυτό, εφόσον γίνεται από αγνή αγάπη κι ενδιαφέρον για την «επίσημη αγαπημένη». Και ανυστερόβουλα. Αυτό που, δυστυχώς, δεν αντέχεται είναι να κρίνεται η ελληνική ομάδα με οπαδικά κριτήρια, επειδή λόγου χάρη κάποιος δεν γουστάρει τον Σλούκα, τον... Γουόκαπ, τον Λιόλιο ή τον… Βασιλακόπουλο. Ή-ακόμη χειρότερα-να κρίνεται με μισανθρωπία επειδή κάποιος δεν γουστάρει το χρώμα των Αντετοκούνμπο ή του Ντόρσεϊ. Η Εθνική ομάδα δεν ανήκει σε κανέναν παίκτη και καμία διοίκηση, είναι όλων των Ελλήνων. Κυρίως αυτών που την αγαπάνε αγνά και πάνω από… χρώματα.