«Θεία τιμωρία επειδή είναι άθεος»: Η ολέθρια απόφαση που κόστισε στον Φιλιμόνοφ την καριέρα του

Μπορεί ως Σοβιετική Ένωση να μετρούσε σημαντικές επιτυχίες, σε διεθνές και διασυλλογικό επίπεδο, ωστόσο από τότε που η Ρωσία πήρε τη σύγχρονη μορφή της, οι ποδοσφαιρικές της διακρίσεις μειώθηκαν.

Τους αποκλεισμούς στη φάση των ομίλων στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 και το Euro του 1996 είχε διαδεχτεί η αδυναμία πρόκρισης στο Μουντιάλ του '98, έτσι η κλήρωση με Γαλλία και Ουκρανία στα προκριματικά για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2000, ήταν κρίσιμη.

Το ξεκίνημα ήταν τραγικό, με τρεις συνεχόμενες ήττες ενάντια στις δύο προαναφερθείσες ομάδες αλλά και την Ισλανδία να αφήνουν από νωρίς πίσω την ομάδα του Ανατόλι Μπίσοβετς, που θα έχανε στη συνέχεια τη δουλειά του.

Τη θέση του στην άκρη του πάγκου θα αναλάμβανε ο Όλεγκ Ρόμαντσεφ, με την εκτός έδρας τριάρα ενάντια στην Αρμενία τον Μάρτιο του 1999 να σημαίνει την αντεπίθεση. Μία από τις αλλαγές που είχε εφαρμόσει ο νέος ομοσπονδιακός τεχνικός, ήταν να δώσει γάντια βασικού σε έναν τερματοφύλακα που γνώριζε από την κοινή τους παρουσία στη Σπαρτάκ Μόσχας.



Ο Αλεξάντρ Φιλιμόνοφ ήταν 26 ετών εκείνη την εποχή και βασικός γκολκίπερ της ομάδας της πρωτεύουσας και η εμπιστοσύνη που του έδειξε ο Ρόμαντσεφ ωφέλησε όλες τις πλευρές.

Στο μεταξύ, η ρωσική αντεπίθεση συνεχιζόταν. Ένα απίθανο διπλό, 3-2, ενάντια στη Γαλλία τον Ιούνιο του '99 έδωσε αέρα στην παρέα του Καρπίν, του Μοστοβόι, του Ονόπκο και του Αλένιτσεφ, η οποία μετά το 0-0-3 στο ξεκίνημα έφτασε τις έξι συνεχόμενες νίκες!

Κάπως έτσι, την 9η Οκτωβρίου 1999, το Λουζνίκι γέμισε με κάτι λιγότερο από 80.000 ανθρώπους, ανάμεσα στους οποίους και ο νέος τότε πρωθυπουργός της Ρωσίας, Βλάντιμιρ Πούτιν.

Αντίπαλος, η Ουκρανία. Τα δεδομένα, απλά. Με νίκη, οι Ρώσοι περνούσαν στην τελική φάση του Euro που θα γινόταν σε Ολλανδία και Βέλγιο. Σε άλλη περίπτωση, η ομάδα του Ρόμαντσεφ θα έμενε εκτός συνέχειας και οι άσπονδοι γείτονες θα πλασαρίζονταν στην πρώτη δυάδα.



Ο Φιλιμόνοφ ήξερε πως θα έχει απέναντί του ένα επιθετικό δίδυμο που είχε αρχίσει τότε να φτιάχνει το όνομά του. Ο λόγος για τους Σεφτσένκο και Ρεμπρόφ, που αποτελούσαν τη… διπλή αιχμή του δόρατος των Ουκρανών και τη μεγάλη τους ελπίδα για την παρθενική τους παρουσία σε τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης.

Αναμενόμενα, το ματς ήταν στην κόψη του ξυραφιού για αρκετή ώρα. Το 0-0 δεν άλλαζε και η αγωνία στις κατάμεστες κερκίδες του θρυλικού Λουζνίκι αυξανόταν, καθώς σε περίπτωση ισοπαλίας, η Ρωσία έμενε εκτός και η Ουκρανία συνέχιζε στα μπαράζ.

Στο 75', η μπάλα στήθηκε έξω από την περιοχή του Σοφκόφσκι για φάουλ, την εκτέλεση του οποίου ανέλαβε ο Καρπίν. Ο τότε χαφ της Θέλτα και νυν ομοσπονδιακός τεχνικός της Ρωσίας είχε αποφασίσει να σουτάρει με όλη του τη δύναμη. Η κίνηση αυτή αποδείχτηκε σωστή, καθώς η μπάλα καρφώθηκε με ορμή στο βάθος της ουκρανικής εστίας και έδωσε προβάδισμα πρόκρισης στους γηπεδούχους!

Φτάνει να άντεχαν για το ένα τέταρτο που απέμενε. Ο Φιλιμόνοφ κρατούσε το μηδέν στα μετόπισθεν και γνώριζε πως μία παρουσία σε Euro θα ανέβαζε ακόμη περισσότερο τις μετοχές του.



Δύο λεπτά πριν το 90', όμως, ήρθε η καταστροφή. Οι φιλοξενούμενοι κέρδισαν φάουλ σε πλάγια θέση από τα αριστερά, με τον Σεφτσένκο να αναλαμβάνει να φέρνει την μπάλα στην περιοχή. Ο Ρόμαντσεφ προβληματίστηκε βλέποντας τον Φιλιμόνοφ να μην δείχνει σίγουρος όταν η μπάλα έφυγε από το πόδι του επιθετικού με τη Μίλαν.

Άλλωστε μερικές εβδομάδες νωρίτερα, στο εντός έδρας 2-0 ενάντια στην Αρμενία, ο 26χρονος γκολκίπερ είχε κάνει μέτρια εμφάνιση, που είχε φέρει σκέψεις στον ομοσπονδιακό τεχνικό να τον αφήσει στον πάγκο, πριν αποφασίσει εντέλει να τον εμπιστευτεί.

Όσο η μπάλα βρισκόταν στον αέρα μετά την εκτέλεση του Σέβα, ο Ρώσος τερματοφύλακας ξεκίνησε να βγει, φτάνοντας μέχρι τη γραμμή της μικρής περιοχής. Κάπου εκεί, συνειδητοποίησε πως η μπάλα κατευθυνόταν στην εστία, έτσι έκανε γρήγορα βήματα προς τα πίσω.

Και ενώ την πρόλαβε, έκανε το μοιραίο λάθος να επιχειρήσει να την μπλοκάρει αντί να τη διώξει όπως όπως. Αποτέλεσμα, να τη βάλει ουσιαστικά μόνος του στα δίχτυα, παγώνοντας το Λουζνίκι και χαρίζοντας μία ανέλπιστη λύτρωση στους Ουκρανούς.



Το 1-1 ήταν το τελικό σκορ, με τη Γαλλία να παίρνει την πρωτιά και την απευθείας πρόκριση για το Euro, το οποίο θα κατακτούσε, ενώ οι Ουκρανοί συνέχισαν στα μπαράζ, εκεί όπου υπέστησαν οδυνηρό αποκλεισμό από τη Σλοβενία του Ζάχοβιτς με συνολικό σκορ 2-3 - με τον Σοφκόφσκι να δέχεται κι αυτός ένα γελοίο γκολ από τον Ατσίμοβιτς.

Στη Ρωσία, το όνομα του υπεύθυνου για το κάζο ήταν κρεμασμένο στα μανταλάκια. Ο Φιλιμόνοφ έγινε ο αποδιοπομπαίος τράγος, χάνοντας τη θέση του στην εθνική αλλά και στη Σπαρτάκ, φτάνοντας να παίξει μέχρι και με τη Β’ ομάδα!

Τα όσα είχε πετύχει στην καριέρα του μέχρι τότε, ήταν σαν να σβήστηκαν. Κάποιοι έκαναν λόγο για «θεία τιμωρία», επειδή ο Φιλιμόνοφ δεν είχε μιλήσει με τον ιερέα που είχε επισκεφτεί την ομάδα πριν το ματς, λόγω του ότι ήταν άθεος. Άλλοι αποκάλυψαν ότι ο Ρώσος τερματοφύλακας αντιμετώπιζε σειρά προσωπικών προβλημάτων τα οποία δεν γνώριζε ο Ρόμαντσεφ.

Η αποχώρηση από τη Σπαρτάκ ήρθε φυσιολογικά, με τον Φιλιμόνοφ να γίνεται παίκτης της… Ντινάμο Κιέβου, όπου αποτελούσε Νο2 πίσω από τον Σοφκόφσκι! Στο Μουντιάλ του 2002, που η Ρωσία έδωσε το παρών, πολλοί ξαφνιάστηκαν με την συμπερίληψή του στην αποστολή, αν και δεν αγωνίστηκε σε κανένα ματς.



Τα επόμενα χρόνια, άλλαξε πολλές ομάδες, επιστρέφοντας στα πάτρια εδάφη για τη Μόσχα, πριν πάει στην Κύπρο και τη Νέα Σαλαμίνα. Το 2009 βρέθηκε στο Ουζμπεκιστάν για τη Λοκομοτίβ Τασκένδης, ενώ στη Ρωσία θα έπαιζε ξανά με Άρσεναλ Τούλα και Ντολγκοπρούντνι πριν αποσυρθεί σε ηλικία 45 ετών το 2018!

Και αν με την εθνική ομάδα η σχέση του είχε τελειώσει άδοξα, η απόφασή του να ασχοληθεί για λίγο με το beach soccer είχε δικαιωθεί, καθώς το 2011 θα πανηγύριζε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και το Διηπειρωτικό Κύπελλο. Μακριά από την άμμο όμως, τα όνειρα του Φιλιμόνοφ είχαν χαθεί στο βάθος της εστίας του Λουζνίκι, τον Οκτώβριο του '99…

Ο ίδιος πάντως, προσπάθησε να κρατήσει μια διαφορετική στάση. Το 2009, θα δήλωνε πως ήταν «ήταν ένα τυπικό λάθος τερματοφύλακα, ξέρω τι στοίχισε στη χώρα, έχω ακούσει χιλιάδες ιστορίες για το πώς κάποιος μπορεί να χάσει τον προσανατολισμό του μετά από ένα λάθος, αλλά εγώ πήρα πρωτάθλημα με τη Σπαρτάκ το 2002 και μετά πήγα στο Παγκόσμιο Κύπελλο.

Με έκαναν κακό μετά από χρόνια, είπαν για τον παπά και το διαζύγιό μου, είπαν ακόμη και ότι πούλησα το ματς ή ότι με είχαν δασκαλέψει να φάω το γκολ. Τι να πω; Εξαιτίας μου, η Ρωσία δεν πέρασε στο Euro. Είναι αλήθεια».