Γκάλης: «Δεν μετάνιωσα που επέλεξα τον Άρη»

Κάθε άλλο παρά μετανιωμένος με την επιλογή να πάει στον Άρη αντί στο NBA, εμφανίστηκε ο Νίκος Γκάλης. «Δεν μετάνιωσα ποτέ που επέλεξα τον Άρη. Πέρασα τις πιο ωραίες στιγμές της καριέρας μου ως αθλητής. Στιγμές που ήταν αξέχαστες και μοναδικές!», είπε ο παλαίμαχος μπασκετμπολίστας, ο οποίος δεν έκρυψε την επιθυμία να προσφέρει μελλοντικά -από κάποιο πόστο- στην πρώην ομάδα του.

Αναλυτικά η συνέντευξη του Νίκου Γκάλη στο pressaris.gr:


Γιατί δεν πηγαίνεις στο γήπεδο; Πολλοί αναρωτιούνται για ποιο λόγο ο Νίκος Γκάλης απουσιάζει από τα παιχνίδια του Άρη... «Σίγουρα μου λείπει το Αλεξάνδρειο, ο Άρης και ο κόσμος του. Αυτήν την ατμόσφαιρα την αναπολώ συχνά. Αυτήν την αγάπη που μου δείχνουν όλοι όταν τους συναντώ στο γήπεδο ή στους δρόμους της Θεσσαλονίκης θέλω να την ανταποδίδω. Οι οικογενειάρχες θα με καταλάβουν περισσότερο. Όταν έχεις γυναίκα και παιδί, αλλά και προσωπικές επαγγελματικές δραστηριότητες είναι δύσκολο να βρεις ελεύθερο χρόνο. Κάποια στιγμή θα βρεθώ και πάλι στο Αλεξάνδρειο».

Παρακολουθείς τον Άρη έστω από την τηλεόραση; Ενημερώνεσαι για τις εξελίξεις που «τρέχουν» στην ομάδα; «Ευτυχώς που υπάρχει και η τηλεόραση και παρακολουθώ τα παιχνίδια. Έχω και κάποιους φίλους, αλλά και από διάφορα σάιτ πληροφορούμαι τι γίνεται στην ομάδα».

Θέλω να σε ρωτήσω πως σου φαίνεται ο φετινός Άρης; «Γνωρίζω ότι το μπάτζετ του Άρη μειώθηκε φέτος ακόμα περισσότερο, άρα δεν θα πρέπει να είμαστε υπερβολικά απαιτητικοί. Αναλόγως του μπάτζετ, η ομάδα δείχνει τώρα τελευταία ότι πηγαίνει καλά. Δεν μπορώ να γνωρίζω, όμως, τι θα συμβεί στο τέλος, όταν... κλείσει το ταμείο. Θέλω να πω δηλαδή ότι μία θα είναι η συνολική εικόνα του».

Τι σου έχει κάνει εντύπωση απ' αυτόν τον Άρη; «Μου αρέσει που οι παίκτες του πολεμούν μέσα στο γήπεδο, έχουν φιλότιμο και είναι μαχητικοί. Και δεν μπορείς να έχεις παράπονο από αυτόν που παλεύει».

Ο Άρης πανηγύρισε χθες βράδυ με τη νίκη επί της Ρουντούπις την πρόκριση του στις 16 καλύτερες ομάδες του Eurocup. Συμφωνείς πως αποτελεί μια σημαντική επιτυχία; «Πραγματικά, είναι μεγάλη επιτυχία. Η λιθουανική ομάδα ήταν ένα σύνολο με ταλέντο. Όπως ανέφερα ο Άρης είναι μια μαχητική ομάδα και διαπιστώνω πως υπάρχει πολύ καλό κλίμα μεταξύ των παικτών. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Υπήρχε βέβαια και ο κόσμος στην κερκίδα που λύγισε τους Λιθουανούς. Είναι μεγάλη υπόθεση το Αλεξάνδρειο! Διαθέτει μεγάλη παράδοση και ιστορία. Αξίζει ένα μεγάλο μπράβο στους φίλους του Άρη. Εύχομαι καλή συνέχεια στην ομάδα στην επόμενη φάση της διοργάνωσης».

Αν γυρνούσες τον χρόνο πίσω και είχες το δίλημμα «Άρης ή ΝΒΑ», θα έπαιρνες την ίδια απόφαση; «Ούτε συζήτηση. Δεν μετάνιωσα ποτέ που επέλεξα τον Άρη. Πέρασα τις πιο ωραίες στιγμές της καριέρας μου ως αθλητής. Στιγμές που ήταν αξέχαστες και μοναδικές!».

Σκέφτεσαι κάποια στιγμή να βοηθήσεις τον Άρη αν βρεθεί ένας ρόλος που να σου ταιριάζει; «Ναι, δεν το κρύβω. Περνάει συχνά από το μυαλό μου. Επειδή όμως είμαι ένας άνθρωπος που δεν συμβιβάζεται εύκολα, δεν μου αρέσει να προσποιούμαι και να παρακαλάω τον καθένα, προσπαθώ να εντοπίσω από ποιο πόστο μπορώ να βοηθήσω τον Άρη. Εφόσον προκύψει όμως μια διοίκηση που θα είναι εύρωστη, έχω στο μυαλό μου κάτι, αλλά θα πρέπει να υπάρξουν και οι κατάλληλες προϋποθέσεις. Να γίνω όμως ξαφνικά πρόεδρος ή παράγοντας νομίζω πως δεν μου ταιριάζει».

Ποιο θεωρείς πως είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμα σου και ποιο το μεγαλύτερο λάθος σου; «Δεν χρειάζεται να σκεφτώ πολύ για να απαντήσω. Πήγαμε με τον Άρη τρεις φορές σε φάιναλ φορ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Για εκείνη την εποχή που υπήρχαν μεγαθήρια στο ευρωπαϊκό μπάσκετ ήταν ένας άθλος. Πετύχαμε άθλο και με την Εθνική ομάδα στο Ευρωμπάσκετ της Αθήνας. Ήταν αξέχαστες στιγμές. Όσον αφορά το μεγαλύτερο λάθος μου; Ουδείς αλάνθαστος. Δεν μπορώ να συγχωρήσω κάποιους που μου φέρθηκαν αχάριστα».

Αναπολείς συχνά τις παλιές μεγάλες στιγμές; Παρακολουθείς βίντεο ή βλέπεις φωτογραφίες του ένδοξου παρελθόντος; «Ναι, σε ανύποπτες στιγμές μου έρχεται ξαφνικά η επιθυμία να κάνω ένα «φλας μπακ» στα παλιά. Μου λείπουν αυτές οι στιγμές και διαλέγω μια κασέτα από έναν αγώνα και ξαναθυμάμαι τα παλιά. Είναι ένα πολύ όμορφο συναίσθημα. Αναρωτιέμαι συχνά μέσα μου πως πέρασαν τόσο γρήγορα τόσα χρόνια. Μετά προσγειώνομαι αμέσως και ομολογώ μέσα μου για να συμβιβαστώ με την πραγματικότητα λέγοντας "όλα τα ωραία δυστυχώς κάποτε τελειώνουν».

«Η οικογένειά μου το πιο μεγάλο... χρυσό μετάλλιο της ζωής μου»

Τα είχες όλα στη ζωή σου. Σου λείπει κάτι που θα ήθελες να αποκτήσεις; «Όχι. Θα ήμουν αχάριστος και άπληστος αν έλεγα αυτή τη στιγμή ότι μου λείπει κάτι. Είμαι πλήρης και δεν το κρύβω πως αυτό οφείλεται και στην οικογένεια που δημιούργησα. Αυτό είναι πραγματικά το πιο μεγάλο... χρυσό μετάλλιο της ζωής μου».

Παίζεις καθόλου μπάσκετ όταν βρίσκεις την ευκαιρία; «Όχι, δεν παίζω και δεν μου λείπει. Αισθάνομαι μέσα μου μεγάλη ενέργεια. Γυμνάζομαι όμως σχεδόν καθημερινά. Είμαι σε καλή φυσική κατάσταση. Όποιος με προσκαλέσει σε κάποιο φιλικό μονό δεν θα πω όχι!».

Η κόρη σου, η Στέλλα έχουμε μάθει ότι τελικά προτίμησε το τένις... «Γιατί να μην το προτιμήσει; Είναι και το «γονίδιο» όπως λένε. Κι εγώ παλιά έπαιζα πολύ τένις και ήμουν και καλός όπως μου έλεγαν. Άρα λοιπόν είναι φυσιολογικό και η Στέλλα να έχει κλίση σε αυτό το άθλημα. Και όπως μου λένε και οι προπονητές της τα πηγαίνει πολύ καλά. Την παρακολουθώ κι εγώ στις προπονήσεις. Μην ξεχνάτε άλλωστε ότι το τένις αρέσκονται να το παίζουν πολλές γυναίκες. Της ταιριάζει σαν άθλημα».

Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα και είναι ώρα για ευχές. Ποιες είναι οι δικές σου ευχές; «Εύχομαι σε όλον τον κόσμο, στους φίλους του Άρη και στα μέλη της ομάδας ολόψυχα καλές γιορτές με υγεία πάνω από όλα».