FC: Κάθε κορίτσι θέλει/ νά’ χει φίλο τον όμορφο (Μπαλο)Τέλι

Εντάξει, παραπλανητικός ο τίτλος, αλλά από την άλλη μεριά ξέρω ένα σωρό κοριτσόπουλα που «μελώνουν» βλέποντας τον Μάριο τον Μπαλοτέλι να βγάζει τη μπλούζα και να κάνει ποζεριές, την ντίβα αυτή με το βαριεστημένο - ψαρωτικό ύφος, με τα περίεργα - γελοία κουρέματα, με τις όμορφες και διάσημες συνοδούς ή συντρόφους. Καλή του ώρα εκεί που είναι και καλή τους τύχη στην προσπάθειά τους να τον γνωρίσουν, μόνο που το θέμα μας δεν είναι εμφανισιακό αλλά παικτικό.

Τα τελευταία χρόνια για ελάχιστους ποδοσφαιριστές έχουν γραφτεί περισσότερα πράγματα, απ’ ό,τι έχουν γραφτεί για τον Μπαλοτέλι. Και όπως συμβαίνει συνήθως σ’ αυτούς για τους οποίους λέγονται και γράφονται πολλά, τα περισσότερα ή τα μισά πάνω - κάτω δεν αφορούν στα αγωνιστικά τους κατορθώματα, αλλά στα εξω-αγωνιστικά: ο Μάριο κοπάνησε αυτόν, ο Μάριο μέθυσε και τον σταμάτησε η Αστυνομία, έτρεχε με τόσα χιλιόμετρα, αλλάζει τις φιλενάδες σαν T-shirts, είχε στο πορτ-παγκάζ μια τσάντα με μισό εκατομμύριο λίρες, σηκώθηκε κι έφυγε από την προπόνηση, δήλωσε φίλος της Μίλαν αν και παίκτης της Ίντερ, έκανε το ένα ή το άλλο. Κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά, μας θυμίζει σε μερικές εκλάμψεις του πόση μπάλα ξέρει, πόσα σπουδαία πράγματα μπορεί να κάνει, πως μπορεί να μετατρέπει την τρέλα του σε ποδοσφαιρική ουσία κι εκεί που όλοι τραβάνε τα μαλλιά τους από τα καμώματά του, ξαφνικά βρίσκονται να τρίβουν τα μάτια τους απ’ αυτό που μόλις έκανε.

Αδικεί τον εαυτό του ο Μπαλοτέλι με τα διάφορα καμώματά του; Ενδεχομένως ναι, αλλά δική του είναι η ζωή, αυτός ξέρει πώς θα τη ζήσει και στο κάτω - κάτω όλη αυτή η «ελαφρότητα» ή ιδιορρυθμία του δεν βλέπω να του έχει στοιχίσει και πολύ: στη Σίτι παίζει, έναν σκασμό λεφτά παίρνει, αν για κάποιον λόγο θελήσει να φύγει ή να τον φύγουν ουρά θα κάνουν οι ενδιαφερόμενες ομάδες, βασικός στην Εθνική Ιταλίας είναι και με δυο δικά του γκολ η Ιταλία άφησε έξω τους Γερμανούς και προκρίθηκε στον τελικό του Euro, άρα είναι πλέον κάτι σαν «Εθνικός Ήρωας». Θα φτάσει ποτέ του σε επίπεδο top-class ποδοσφαιριστή, ώστε να γίνει σημείο αναφοράς; Ο ίδιος το θεωρεί σίγουρο, οι ειδικοί λένε ότι μάλλον δεν...

Ό,τι και να γίνει και ό,τι και να απογίνει, ένα είναι το σίγουρο: ο «τρελός» είναι ευτυχισμένος μέσα στην τρέλα του κι όσο τα πράγματα του πάνε καλά, τόσο ξορκίζει και πιο πίσω τους - όποιους - δαίμονες έχει μέσα στο κεφάλι του, περνάει ζάχαρη, διασκεδάζει με τον δικό του μοναδικό τρόπο το ποδόσφαιρο, συνεχίζει να το βλέπει σαν «παιχνίδι» ή χόμπι που όμως τον βοηθά να περνά βασιλικά, να γνωρίζει γκόμενες, να είναι πρώτη μούρη στα κλαμπς, να οδηγεί πανάκριβα αυτοκίνητα, να είναι φίρμα. Κι όλα αυτά, για ένα παιδί με καταγωγή από τη Γκάνα, μαύρος σε μια χώρα λευκών, που έχει ακούσει χιλιάδες φορές τη λέξη «Αράπης», είναι πράγματα πολύ σημαντικά.

Κώστας Βαϊμάκης

www.fightclub.gr

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr