Πάνε… μαλλιοκούβαρα!

Dreadlocks, cornrows… δύσκολο να μεταφραστούν στα ελληνικά, αλλά όλοι πλέον ξέρουν τι σημαίνουν. Μαλλιά… τιθασευμένα με περίπλοκους τρόπους. Μαλλιά που όμως έχουν τη σημασία τους για τους αθλητές. Γιατί ναι, και οι άνδρες έχουν θέμα με το τριχωτό της κεφαλής τους και όχι μόνο όταν αυτό αρχίζει να τους εγκαταλείπει.

Για κάποιους αθλητές μάλιστα, αποδεικνύεται φετίχ. Γιατί ο Τζέισον Ρίτσαρντσον, ο Γουίλ Κλέι, ο Αριες Μέριτ και ο Κώστας Δουβαλίδης- μεταξύ πολλών άλλων βέβαια- έχουν τους λόγους τους. Δεν επέλεξαν τυχαία να βλέπουν την κώμη που διατηρούν όταν κοιτάζονται στον καθρέφτη.

Ο πιο… κολλημένος με το θέμα είναι σαφώς ο Ρίτσαρντσον. «Ξέρω, είμαι ο τρελός, αδύνατος τύπος με τα μαλλιά», λέει ο παγκόσμιος πρωταθλητής των 110 μ. εμπόδια. Το «μαλλιά» βέβαια, είναι σχετικό. Τα dreadlocks για τα οποία είναι ιδιαίτερα υπερήφανος είναι υπόθεση επτά χρόνων και φτάνουν ως τη μέση της πλάτης του. «Σίγουρα είμαι ένα είδος Σαμψών. Πιστεύω ότι υπάρχει… δύναμη στα μαλλιά μου. Δεν θα αισθανόμουν ο εαυτός μου αν δεν τα είχα», προσθέτει ο Αμερικανός που θεωρεί πιο σπουδαία την κόντρα της τρίχας με τον Μέριτ, παρά εκείνη στις κούρσες.

«Οκ, καλά είναι και τα δικά του. Αλλά σίγουρα έχω καλύτερα μαλλιά. Τα dreadlocks είναι δέσμευση στην τελειότητα!», λέει ο Ρίτσαρντσον για τα cornrows του παγκόσμιου πρωταθλητή κλειστού, παραβλέποντας το γεγονός ότι και ο Μέριτ χρειάζεται αμέτρητες ώρες για να τα ετοιμάσει. «Βέβαια αν τα έκοβε, θα το εκτιμούσα για να μην μας μπερδέψουν», συμπληρώνει ο Ρίτσαρντσον που δεν αντέχει τις συγκρίσεις, αλλά ο αντίπαλός του ούτε να το ακούσει δεν θέλει.

Στις σχετικές πιέσεις υπέκυψε ο Γουίλ Κλέι. Και το μετάνιωσε. Πριν από περίπου δύο εβδομάδες ο παγκόσμιος πρωταθλητής του κλειστού στο τριπλούν αποχωρίστηκε τα dreadlocks που τόσο αγαπούσε. Αρχισε να τα φτιάχνει από το σχολείο, την ίδια χρονιά κέρδισε τον πρώτο του αγώνα μήκος. Και από τότε ήταν το γούρι του. Πριν από δύο εβδομάδες όμως η… γκρίνια της μητέρας του έγινε αφόρητη. Και ακολούθησε η τραυματική του επίσκεψη στον κουρέα.

«Ημουν εκεί για τρεις ώρες κοιτάζοντας τον καθρέφτη. Ελεγα συνεχώς στον εαυτό μου ότι δεν είμαι εγώ αυτό που βλέπω», λέει ο Κλέι, που παρότι δεν έχασε το γούρι- μπήκε στην Ολυμπιακή ομάδα των ΗΠΑ τόσο στο μήκος όσο και στο τριπλούν- δεν έχει συνηθίσει ακόμη στην αλλαγή. «Μου λείπουν! Ισως να τα ξαναφήσω να μεγαλώσουν», συμπληρώνει με πόνο.

Τα παραπάνω τα έχει δοκιμάσει ο Δουβαλίδης τα προηγούμενα χρόνια. Από πέρυσι όμως αποφάσισε να κάνει ένα… πείραμα. Να διαπιστώσει την άγρια ομορφιά της τρίχας που φτάνει… 20 εκ. από το κεφάλι του και κάνει τον κόσμο να αναρωτιέται αν είναι τακτικές οι επισκέψεις του χεριού του στην πρίζα! Παρότι όλοι όταν τον βλέπουν του λένε «τι μαλλί είναι αυτό», εκείνος γελά και επιμένει.

«Εχω να κουρευτώ δύο χρόνια. Ηθελα να δω πώς θα ήταν μακριά τα μαλλιά μου», λέει ο κάτοχος του πανελληνίου ρεκόρ των 110 μ. εμπόδια. Αν και δεν έγινε για γούρι, αρνείται να αλλάξει την κώμη του τώρα που όλα κυλούν ιδανικά και οι επιδόσεις του συνεχώς βελτιώνονται. «Γλυκό που δένει δεν το χαλάς. Και τρέχω καλά με αυτά παρότι όλοι μου λένε ότι χωρίς αυτό το μαλλί θα ήμουν πιο γρήγορος γιατί δεν έχει… αεροδυναμικό σχήμα!», συμπληρώνει γελώντας και συνεχίζει να σατιρίζει την κατάσταση λέγοντας πως μόνο σε μία περίπτωση θα κουρευόταν. «Αν έφτανα ποτέ κοντά στα 13 δευτερόλεπτα, τότε ναι, θα έκοβα τα μαλλιά μου για να σπάσω αυτό το φράγμα!», λέει και ξεκαρδίζεται.

Μήπως όμως κρύβεται κάτι άλλο σε αυτό τον… αυτοσχέδιο αποθηκευτικό χώρο που σχηματίζει το μαλλί του; Κάτι που είχε ερευνήσει πρώτη η επταθλήτρια Σοφία Υφαντίδου. «Κάποτε μου είπε πως μάλλον κρύβω μία… τουρμπίνα στο μαλλί και για αυτό τρέχω γρήγορα. Είναι το μυστικό μου όμως και δεν θα αποκαλύψω τίποτα περισσότερο!», καταλήγει ο Δουβαλίδης.

Επιμέλεια: Ρούλα Βλασσοπούλου