Ο αντι-Τοροσίδης!

• Μέσα στο χαμό των ημερών στον Ολυμπιακό, με αλλαγή προπονητή και παίκτες να φεύγουν (κυρίως) και να έρχονται, έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα διάφορα άλλα ενδιαφέροντα πράγματα. Όπως για παράδειγμα ο…αντι-Τοροσίδης-παρεμπιπτόντως, ο μέχρι πρότινος ερυθρόλευκος έκανε χθες κιόλας ντεμπούτο στο Καμπιονάτο ως αλλαγή με τη Ρόμα, οπότε προφανώς τον υπολογίζουν σοβαρά.

• Η επιλογή του Νικοπολίδη ήταν από την αρχή ο Ντιακιτέ. Είχε παίξει ο Αφρικάνος και με τον Ζαρντίμ κάποια παιχνίδια βασικός σε αυτή τη θέση, αλλά τώρα φαίνεται πως για πρώτη φορά θα έχει τη δυνατότητα να παίξει σε μία σειρά αγώνων. Και νομίζω ότι είναι μία ορθή επιλογή. Υπό το πρίσμα ότι μόνο έτσι θα μπορέσουν στον Ολυμπιακό να δώσουν μία σοβαρή απάντηση στο απλό, αλλά και σημαντικό ερώτημα, αν ο Ντιακιτέ κάνει για τη θέση του δεξιού μπακ στον Ολυμπιακό.

• Διότι, αυτό είναι το δεύτερο ζητούμενο. Το πρώτο είναι να πηγαίνει καλά η ομάδα και το δεύτερο να βλέπει ο σύλλογος τι ψάρια πιάνουν οι παίκτες ενόψει και της νέας σεζόν. Διότι, εάν ο Ντιακιτέ δεν «δείξει», ο Ολυμπιακός απλούστατα οφείλει να ψάξει για βασικό δεξιό μπακ. Όπως μπορεί π.χ. ο Ντιακιτέ να πάει «καλούτσικα», έτσι κι έτσι όπως λέμε. Αυτό θα σημαίνει ότι μπορεί να υπολογίζεται απλά ως μία λύση, ως εναλλακτική.

• Αν θέλουμε να έχουμε μία πρώτη άποψη για τον Ντιακιτέ; Σίγουρα δεν είναι κακός. Ούτε αμυντικά, ούτε κι επιθετικά. Παίζει όλη την γραμμή και βοηθάει και μπροστά με κάποιες καλές σέντρες. Τοροσίδης δεν είναι. Εννοώ στιλ Τοροσίδη. Γιατί ο Έλληνας διεθνής είναι καλύτερος στο ψηλό παιχνίδι κι έτσι μπορεί και να σκοράρει και γενικά να κάνει φάσεις στα στημένα, ενώ και γενικά βγάζει μία άλλη προσωπικότητα κι έκρηξη στο παιχνίδι του.

• Δεν δείχνει κλάση Τοροσίδη ο Ντιακιτέ. Όμως, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, θα πρέπει να περιμένουμε να τον δούμε περισσότερο. Γιατί έχει μεγάλη σημασία να βλέπεις ένα παίκτη σε μία σειρά αγώνων κι όχι σε ένα ματς τον ένα μήνα και σε ένα άλλο ματς τον άλλο μήνα κ.ο.κ.

• Ότι «κάτι» δείχνει ο Ντιακιτέ, «κάτι» δείχνει. Προς το παρόν δεν μοιάζει αρκετό. Αλλά τουλάχιστον αυτή την στιγμή, πρέπει να παραδεχθούμε το «προς το παρόν».