B’ Όμιλος: Ελλάς… μπορείς!

Ελλάδα: Κι όπου μας βγάλει

Τέλος σε μια σειρά αποτυχημένων παρουσιών σε μεγάλες διοργανώσεις θέλει να βάλει η Εθνική. Ελλείψεις υπάρχουν και ουκ ολίγες (Σπανούλης, Κουφός, Περπέρογλου, Σχορτσανίτης, Μαυροκεφαλίδης αλλά και οι μη κληθέντες Φώτσης και Μπράμος), όμως άλλη τόση είναι η αποφασιστικότητα για ένα νέο ξεκίνημα, με πολλά νέα πρόσωπα και με νέο προπονητή, τον Φώτη Κατσικάρη. Τα μεγάλα λόγια αποφεύχθηκαν και προσδοκία όλων είναι αυτή η ομάδα να φτάσει όπου την οδηγήσουν οι δυνατότητές της κι όχι… παρακάτω, όπως συνέβη στα προηγούμενα χρόνια.



Αστέρι: Δύσκολο το ερώτημα, αλλά επιλέγουμε τον Κώστα Παπανικολάου. Η αλματώδης εξέλιξή του τον έφερε στους Ρόκετς αφού πέρασε με «άριστα» τις εξετάσεις στο υψηλότερο επίπεδο της Ευρώπης με Ολυμπιακό και Μπαρτσελόνα.

Ατού: Το ομαδικό πνεύμα και η ταχύτητα στο ανοιχτό γήπεδο δείχνουν να είναι οι αρετές της Εθνικής.

Αδυναμία: Η έλλειψη αθλητικών ψηλών με γρήγορα πόδια στοιχίζει σε ριμπάουντ και την αντιμετώπιση του πικ εν ρολ.

Γκαρντ: Νίκος Ζήσης (Ούνιξ Καζάν), Βαγγέλης Μάντζαρης, Κώστας Σλούκας (Ολυμπιακός), Νικ Καλάθης (Γκρίζλις), Κώστας Βασιλειάδης (ελεύθερος).

Φόργουορντ: Κώστας Παπανικολάου (Ρόκετς), Γιάννης Αντετοκούνμπο (Μπακς), Γιώργος Πρίντεζης (Ολυμπιακός), Κώστας Καϊμακόγλου (Ούνιξ Καζάν).

Σέντερ: Γιάννης Μπουρούσης (Ρεάλ Μαδρίτης), Ίαν Βουγιούκας (ελεύθερος), Ανδρέας Γλυνιαδάκης (ελεύθερος).

Κροατία: Ισχυρή και με στόχους

Στο Ευρωμπάσκετ έφτασε στην πηγή, αλλά δεν ξεδίψασε με μετάλλιο. Έδειξε, ωστόσο, πως διαθέτει ένα εξαιρετικό ρόστερ με πολύ μέλλον. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο η ομάδα του Γιασμίν Ρέπεσα κατεβαίνει πάνοπλη και με δικαιολογημένα υψηλούς στόχους.



Αστέρι: Ο Άντε Τόμιτς αποτελεί την απάντηση σε όσους πιστεύουν πως οι πανύψηλοι και αργοί σέντερ είναι πλέον εκτός… μόδας. Πρωταθλητής στην Ισπανία με την Μπαρτσελόνα, αποτελεί το σημείο αναφοράς σε μια ομάδα με πολλούς ποιοτικούς παίκτες.

Ατού: Το ταλέντο , η πληρότητα σε όλες τις θέσεις και το βάθος του ρόστερ είναι κάτι που δεν αμφισβητείται από κανέναν.

Αδυναμία: Οι κροατικές ομάδες έχουν αποδειχτεί κατώτερες των περιστάσεων τα προηγούμενα χρόνια, όταν δεν τους έλειπε το ταλέντο, αλλά είχαν ζήτημα χαρακτήρα, νοοτροπίας και ομαδικού πνεύματος.

Το ρόστερ :

Γκαρντ: Ρόκο Λένι Ούκιτς (Τσεντεβίτα), Όλιβερ Λαφαγέτ (Ολυμπιακός), Κρούνοσλαβ Σιμόν (Λοκομοτίβ Κουμπάν).

Φόργουορντ: Μπόγιαν Μπογκντάνοβιτς (Νετς), Μάριο Χεζόνια (Μπαρτσελόνα), Λούκα Μπάμπιτς (Τσεντεβίτα), Ντάμιαν Ρούντεζ (Πέισερς), Ντάριο Σάριτς (Αναντολού Εφές).

Σέντερ: Νταμίρ Μάρκοτα (Μπιλμπάο), Άντε Τόμιτς (Μπαρτσελόνα), Λούκα Ζόριτς (Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ), Λούκσα Άντριτς (Αστάνα).

Αργεντινή: Αποδυναμωμένη και γερασμένη

Ένα μεγάλο αίνιγμα είναι η Αργεντινή. Γιατί εξακολουθεί μεν να διαθέτει σπουδαίες μονάδες, ωστόσο αυτές είναι… ίδιες με αυτές που διέθετε προ δεκαετίας. Και… λιγότερες, αφού από το Μουντομπάσκετ θα λείψουν Τζινόμπιλι, Ντελφίνο Χ. Γκουτιέρες. Πάντως ουδείς μπορεί να υποτιμήσει την παρέα των «γκαούτσος» που είναι πάντα πιστοί στο εθνόσημο.



Αστέρι: Ο Λουίς Σκόλα μπορεί να μην έχει πλέον πρωταγωνιστικό ρόλο στο ΝΒΑ, αλλά παραμένει σπουδαίος παίκτης και ελλείψει Τζινόμπιλι θα επωμιστεί το ρόλο του πρώτου ηγέτη της ομάδας.

Ατού: Οι Αργεντινοί μπορεί να είναι ελλιπείς, αλλά είναι πολεμιστές. Έτσι παρότι το ρόστερ τους δεν είναι ανάλογα ποιοτικό του πρόσφατου παρελθόντος, αποτελούν σκληρό καρύδι για κάθε αντίπαλο.

Αδυναμία: Με εξαίρεση 4-5 παίκτες υψηλού επιπέδου, που είναι και αρκετά μεγάλοι σε ηλικία, δεν υπάρχει ανάλογη ποιότητα στους υπόλοιπους του ρόστερ και δικαιολογημένα πολλοί αμφιβάλλουν για το μέλλον της ομάδας αυτής.

Το ρόστερ:

Γκαρντ: Πάμπλο Πριγκιόνι (Νικς), Φακούντο Καμπάτσο (Πενιαρόλ), Νικολάς Λαπροβιτόλα (Φλαμένγκο), Σελέμ Σαφάρ (Μπόκα Τζούνιορς),

Φόργουορντ: Λουίς Σκόλα (Πέισερς), Μάρκος Μάτα (Φράνκα), Αντρές Νοτσιόνι (Ρεάλ Μαδρίτης), Βάλτερ Χέρμαν (Φλαμένγκο), Λεονάρντο Γκουτιέρες (Πενιαρόλ).

Σέντερ: Ματίας Μπορτολίν (Ρεγκάτας Κοριέντες), Μάρκος Ντελία (Όμπρας Σανιτάριας), Ταβαγέκ Γκαλίτσι (Κίλμες).

Πουέρτο Ρίκο: Ικανοί για το καλύτερο και το χειρότερο

Απρόβλεπτη και συνεπώς επικίνδυνη για τους αντιπάλους, αλλά και τον ίδιο της τον εαυτό ομάδα είναι εδώ και χρόνια το Πουέρτο Ρίκο. Και δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση η ομάδα που παρατάσσει στο Μουντομπάσκετ. Μπορεί να λείπουν πια ο αρχισκόρερ Λάρι Αγιούσο και ο γίγαντας Πίτερ Τζον Ράμος, αλλά λύσεις υπάρχουν πολλές κι ακόμη περισσότερη… τρέλα που μπορεί να οδηγήσει τους Πορτορικανούς σε εκπλήξεις.



Αστέρι: Ο Τζέι Τζέι Μπαρέα είναι ο πιο προικισμένος παίκτης της ομάδας και ηγέτης από τη στιγμή που ο Κάρλος Αρόγιο έχει γίνει πια 35 ετών. Ο βραχύσωμος γκαρντ των Τίμπεργουλβς μπορεί να προκαλέσει ανακατωσούρα σε οποιαδήποτε άμυνα.

Ατού: Στη μέρα τους κι όταν βρουν ρυθμό, μπορούν οι Πορτορικανοί να κερδίσουν οποιονδήποτε.

Αδυναμία: Η έλλειψη βάθους στον πάγκο και συνέπειας στην απόδοση είναι τα μεγάλα μειονεκτήματα της ομάδας του Πάκο Όλμος.

Το ρόστερ:

Γκαρντ: Κάρλος Αρόγιο (Γαλατάσαραϊ), Χουάν Χοσέ Μπαρέα (Τίμπεργουλβς), Κάρλος Ριβέρα (Λεόνες Ντε Πόνσε), Νταβίντ Χουέρτας (Πιράτας Ντε Κεμπραντίγιας).

Φόργουορντ: Άλεξ Γκαλίντο (Κανγκρεχέρος ντε Σαντούρσε), Άνχελ Βασάγιο (Λεόνες ντε Πόνσε), Αλεξάντερ Φράνκλιν (Ίντιος ντε Μαγιαγκές), Ρενάλντο Μπάλκμαν (Καπιτάνες ντε Αρεσίμπο), Ραμόν Κλεμέντε (Ίντιος ντε Μαγιαγκές).

Σέντερ: Ρίκι Σάντσες (Κανγκρεχέρος ντε Σαντούρσε), Ντάνιελ Σαντιάγκο (Κανγκρεχέρος ντε Σαντούρσε), Χόρχε Ντίαζ (Πιράτας Ντε Κεμπραντίγιας).

Σενεγάλη: Χαμηλοτάβανη ομάδα

Η πρώτη κατά σειρά αντίπαλος της Ελλάδας στο Μουντομπάσκετ είναι η Σενεγάλη. Εμφανίζεται για τέταρτη φορά στην ιστορία της στη διοργάνωση και δεν μπορεί να περιμένει κάτι περισσότερο από τη χαρά της συμμετοχής.



Αστέρι: Ο Γκοργκί Ντιένγκ είναι μακράν του δευτέρου ο καλύτερος παίκτης της Σενεγάλης. Επελέγη το 2013 στο νούμερο 21 του ντραφτ από τους Τζαζ και παίζει στους Τίμπεργουλβς, με τους οποίους ο 24χρονος σέντερ είχε 4,8 πόντους και 5 ριμπάουντ σε 13,8 λεπτά ανά αγώνα.

Ατού: Τα αθλητικά προσόντα των παικτών της Σενεγάλης είναι τεράστια. Δεν υστερούν ούτε σε ύψη…

Αδυναμία: Το ταλέντο των παικτών δεν συνάδει με την αθλητικότητά τους.

Το ρόστερ:

Γκαρντ: Ζαν Ντ’Αλμέιδα (Ταρμπ-Λουρντ), Μαμαντού Εντογέ (Σεντ Λουί), Τιέρνο Νιάνγκ (Γουίσκονσον, NCAA).

Φόργουορντ: Αμπντού Μπατζί (Νοσατάλ), Μοχάμεντ Ντιόπ (Σεντ Λουί), Μορίς Εντούρ (Οχάιο Στέιτ, NCAA), Μαλαγέ Εντογιέ (Παρί Λεβαλουά), Ιμπραχίμα Τόμας (Αζάντ Τεχεράνης).

Σέντερ: Γκοργκί Ντιένγκ (Τίμπεργουλβς), Μουχάμαντ Φαγέ (Ρέθυμνο), Χαμαντί Εντιαγέ (Γκουανγκζού Ράινος), Τζιμπρίλ Τιάμ (Τογιάμα Γκράουσες).

Φιλιππίνες: Αν δεν είχε και Μπλατς

Κι όμως, πρόκειται για την ομάδα που πριν από 60 χρόνια ήταν τρίτη στον κόσμο. Οι Φιλιππίνες, βέβαια, μόνο… μπασκετομάνα δεν είναι, αφού έκτοτε δεν έχουν να παρουσιάσουν σχεδόν τίποτα και σε αυτό το Μουντομπάσκετ θα είναι από τις πιο αδύναμες, αν όχι η πιο αδύναμη, ομάδες.



Αστέρι: Ο Άντρεϊ Μπλατς έχει γεννηθεί στη Νέα Υόρκη, αλλά έγινε… Φιλιππινέζος και θα δώσει κάτι από ΝΒΑ στη «δεύτερη» πατρίδα του. Ο 28χρονος σέντερ μόνο τυχαίος δεν είναι, καθώς την τελευταία σεζόν είχε με τους Νετς 11,2 πόντους και 5,3 ριμπάουντ ανά αγώνα.

Ατού: Ο Άντρεϊ Μπλατς, η άγνοια κινδύνου και το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού είναι τα μόνα στοιχεία στα οποία μπορούν να ποντάρουν οι Φιλιππίνες.

Αδυναμία: Το ρόστερ δεν έχει ούτε ποιότητα, ούτε βάθος, ούτε εμπειρίες, ούτε κορμιά.

Γκαρντ: Τζίμι Αλαπάγκ (Τρόπανγκ Τέξτερς), Γκάρι Ντέιβιντ (Μεράλκο Μπολτς), Λιούις Τενόριο (Σινέμπρα Σαν Μιγκέλ), Πολ Λι Ντάλισταν (Ελάστο Πέιντερς), Τζέισον Γουίλιαμ (Τρόπανγκ Τέξτερς).

Φόργουορντ: Ρανιντέλ Ντε Οκάμπο (Τρόπανγκ Τέξτερς), Μαρκ Πίνγκρις (Σούπερ Κόφι Μίξερς), Γκέιμπ Νόργουντ (Ελάστο Πέιντερς), Τζεφ Τσαν (Ελάστο Πέιντερς)

Σέντερ: Άντρεϊ Μπλατς (Νετς), Τζουν Μαρ Φαγιάρντο (Σαν Μιγκέλ Μπέρμεν), Τζάπεθ Αγκιλάρ (Σινέμπρα Σαν Μιγκέλ).