Και τώρα... τελικός!

Φθάσαμε στο τέλος λοιπόν. Από σήμερα το βράδυ ένα ακόμα Μουντιάλ θα περάσει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Αντίπαλοι στο μεγάλο τελικό η Αργεντινή και η Γερμανία. Η ομάδα του Σαμπέγια αν και δεν έθελξε με το ποδόσφαιρο που έπαιξε ήταν, ειδικά στα νοκ- άουτ ματς, ιδιαιτέρως αποτελεσματική. Η ομάδα του Λεβ από την άλλη παρουσίασε, μαζί με την Ολλανδία του φαν Χάαλ, το καλύτερο θέαμα χωρίς να αφήνει στο περιθώριο και την ουσία ή την σκοπιμότητα όπου αυτή χρειάστηκε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το παιχνίδι κόντρα στην Γαλλία όπου το γρήγορο γκολ του Χούμελς το διαχειρίστηκε υποδειγματικά.
Πολλοί κατηγορούν τον προπονητή της Αργεντινής για τον τρόπο που αγωνίζεται η ομάδα του. Χωρίς φαντασία, αν και διαθέτει στις τάξεις της τον κορυφαίο παίκτη του κόσμου Λιονέλ Μέσι και αρκετούς ποδοσφαιριστές πρώτης γραμμής, με σαφείς αμυντικούς προσανατολισμούς επιδιώκει κατά βάση να μην δεχθεί κάποιο τέρμα. Αναχρονιστικό στυλ που έφερε όμως το επιθυμητό αποτέλεσμα αφού η Albiceleste έφθασε σε τελικό 24 ολόκληρα χρόνια μετά την τελευταία της παρουσία. Η Γερμανία από την άλλη φθάνει στην τετράδα για τέταρτη συνεχόμενη φορά, αλλά σε τελικό έχει να παίξει από το 2002 όταν και ηττήθηκε από την μεγάλη Βραζιλία του Ρονάλντο. Οι Λατίνοι έχουν κατακτήσει το βαρύτιμο τρόπαιο δύο φορές, το 1978 και το 1986 στο τουρνουά του Ντιέγκο, ενώ τα πάντσερ τρεις, το μακρινό 1954 στο λεγόμενο θαύμα της Βέρνης, το 1974 εντός έδρας και το 1990 με ένα πέναλτι εφεύρεση του Μεξικανού διαιτητή Κοδεσάλ απέναντι στην σημερινή τους αντίπαλο. Πρόκειται για ένα ζευγάρι με μακρά ιστορία στα Παγκόσμια Κύπελλα. Από το 1958 που βρέθηκαν για πρώτη φορά αντιμέτωποι σε φάση ομίλων έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Δύο τελικοί, το 1986 και το 1990 με μια νίκη για τον καθένα, δύο αναμετρήσεις σε προημιτελική φάση, το 2006 και το 2010, στις οποίες επικράτησαν οι Ευρωπαίοι, στην Ν.Αφρική μάλιστα πριν από τέσσερα χρόνια με εμφατικό τρόπο.
Τι περιμένουμε να δούμε σήμερα; Δύσκολο να πει κανείς με βεβαιότητα τι θα γίνει. Θα μπορέσει η παρέα του Μέσι να κρατήσει μακρία από την εστία του Ρομέρο τους Γερμανούς επιθετικούς; Πως θα αντιδράσει αν βρεθεί, για πρώτη φορά σε αυτό το Μουντιάλ, πίσω στο σκορ; Θα αλλάξει ο Λεβ τις συνήθειες του και θα προσαρμόσει την αμυντική του τακτική σε έναν παίκτη ή θα ακολουθήσει την πεπατημένη των προηγούμενων αγώνων όπου οι Γερμανοί αγωνίζονταν με το ίδιο σύστημα ανεξαρτήτως αντιπάλου;
Σε κάθε περίπτωση ο σημερινός τελικός δεν έχει ξεκάθαρο φαβορί. Μπορεί η εντυπωσιακή παρουσία στον ημιτελικό με την Βραζιλία να έκανε πολλούς να πιστέψουν ότι οι Ευρωπαίοι έχουν σημαντικό προβάδισμα έναντι των Λατίνων αλλά τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση. Δύο φορές στα νοκ- άουτ ματς οι Αργεντίνοι βραχυκύκλωσαν επιθετικές ομάδες, το Βέλγιο και την Ολλανδία, οπότε γιατί να μην το κάνουν και τρίτη. Τεχνικά το ματς θα κριθεί στην μάχη του κέντρου. Αν το σύνολο του Σαμπέγια δεν θέλει να έχει προβλήματα πρέπει να μαρκάρει πολύ κι με αρκετούς παίκτες. Μόνος του ο Μασεράνο δεν αρκεί. Από την άλλη είναι η πρώτη φορά που η ψηλή και δυσκίνητη άμυνα της ομάδας του Λεβ θα βρει απέναντι της παίκτες με τα χαρακτηριστικά του Λαβέτσι, του Αγκουέρο και των υπολοίπων. Στη σκακιέρα των πάγκων ο εκλέκτορας της Αργεντινής μάλλον είναι ο πιο αδύναμος κρίκος. Δεν έχει δείξει σε κανέναν αγώνα πως με τις αλλαγές του επιχειρεί να διαφοροποιήσει τον ρυθμό ή να διορθώσει τα κακώς κείμενα. Μάλλον με αλλαγές που έχει προαποφασίσει πριν την έναρξη του ματς μοιάζουν. Ο Γερμανός τεχνικός έχει άλλη φιλοσοφία. Δεν προσαρμόζεται στις συνθήκες του αγώνα ή στο προφίλ των αντιπάλων του. Επιχειρεί να φέρει το ματς στα μέτρα του και να έχει την πρωτοβουλία η ομάδα του.
Τελειώνοντας το Μουντιάλ μας αφήνει έχω την αίσθηση μια γλυκόπικρη γεύση. Από την μία η χαμένη ευκαιρία της εθνικής μας και από την άλλη τα αρκετά γκολ και το όμορφο θέαμα που μας προσέφεραν, κυρίως στην φάση των ομίλων, οι ομάδες. Από τη μία τα μεγάλα αστέρια δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, από την άλλη όμως, με φωτεινή εξαίρεση τον Κολομβιανό Ροντρίγκεζ, ούτε νέους ήρωες γέννησε η διοργάνωση. Λίγοι νέοι παίκτες ξεχώρισαν, σημαντικές εθνικές ομάδες απέτυχαν παταγωδώς. Το Μουντιάλ αυτό θα περάσει στην ιστορία ως το τουρνουά των τερματοφυλάκων.