Δέκα χρόνια χωρίς τον Ρασίντ Γεκινί: Το άδοξο τέλος της «βόμβας» του Ολυμπιακού

Σαν σήμερα «έφυγε» από τη ζωή ο Ρασίντ Γεκινί. Ο «ταύρος» από την Καντούνα, ο οποίος βρέθηκε στα μέρη μας για λίγους μήνες για λογαριασμό του Ολυμπιακού (1994-95). Δίχως να κάνει αισθητή την παρουσία του ή για την ακρίβεια απογοητεύοντας με την εικόνα του. Το 2012 άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 49 ετών.

Η καριέρα του
Ξεκίνησε επαγγελματικά σε ηλικία 18 ετών από την τοπική ομάδα της περιοχής του στην Καντούνα. Σε συλλογικό επίπεδο δεν έκανε κατάφερε να κάνει το μεγάλο «μπαμ». Πάντως, έπαιξε σε Ισπανία (Σπόρτινγκ Χιχόν) και Πορτογαλία (Σετουμπάλ), αλλά γνωστός στο ευρύ κοινό έγινε μέσω της εθνικής Νιγηρίας. Για την ακρίβεια πρόκειται για παίκτη-σύμβολο, καθώς στο Μουντιάλ του 1994 άνοιξε το σκορ στην αναμέτρηση με τη Βουλγαρία (τελικό σκορ 3-0), πετυχαίνοντας το μοναδικό του τέρμα στη διοργάνωση, αλλά το σημαντικότερο γεγονός είναι ότι σημείωσε το παρθενικό τέρμα των «αετών» σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Μπαίνοντας με την μπάλα στα δίχτυα. Κυριολεκτικά! Κάνοντας έναν πανηγυρισμό, ο οποίος έχει μείνει στην ιστορία.


Αποτέλεσε βασικότατο στέλεχος εκείνης της ομάδας, η οποία, μάλιστα, είχε κατακτήσει το Κόπα Άφρικα λίγους μήνες πριν με το 2-1 επί της Ζάμπια στον τελικό. Δεν σκόραρε στο παιχνίδι το οποίο σφράγισε την κατάκτηση του τροπαίου, αλλά αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με 5 γκολ σε ισάριθμα ματς. Παράλληλα, είχε σκοράρει στον ημιτελικό με την Ακτή Ελεφαντοστού, κάνοντας το 2-2 στο 40’, ενώ σφράγισε την πρόκριση ευστοχώντας στο τελευταίο πέναλτι (4-2). Γενικότερα, πάντως, ήταν πολύ καλή η παρουσία του στην εθνική Νιγηρίας, αφού σε 62 συμμετοχές πέτυχε 37 γκολ.

Το αποτυχημένο πέρασμά του από τον Ολυμπιακό

Μια από τις πιο ηχηρές, αλλά και πλέον αποτυχημένες μεταγραφές (όχι ως κίνηση, αλλά βάσει αποτελέσματος) του Σωκράτη Κόκκαλη στον Ολυμπιακό ήταν αναμφίβολα ο Ρασίντ Γεκινί. Τον έφερε στο λιμάνι λίγους μήνες μετά την παρουσία του στο Μουντιάλ των ΗΠΑ, αλλά τον είχε κλείσει καιρό πριν. Ο αρχικός ενθουσιασμός για τον «ταύρο» της Καντούνα μετετράπη σε απογοήτευση, αφού στον έναν χρόνο (1994-95) παραμονής του στον Πειραιά δεν κατάφερε να προσαρμοστεί.




Παρέμεινε μέχρι τον Οκτώβριο του 1994 στον Ολυμπιακό, έκανε μόλις έξι συμμετοχές, τις οποίες συνδύασε με 2 γκολ. Ένα στο 1-1 με τον Εδεσσαϊκό, ενώ το δεύτερο στο 6-1 επί του Ιωνικού. Μετά τα δύο παιχνίδια με τη Μαρσέιγ για το Κύπελλο UEFA έγινε ξένο σώμα. Στο πρώτο παιχνίδι αγωνίστηκε μόνο στο δεύτερο ημίχρονο, ενώ στη ρεβάνς, όπου έπαιξε και στα 90 λεπτά, ήταν εντελώς… αθόρυβος. Λίγες ημέρες μετά συμφώνησε με τη διοίκηση για… διαζύγιο.





Κι όμως προερχόταν από εξαιρετική σεζόν, καθώς είχε αναδειχθεί πρώτος σκόρερ στην Primeira Liga, σημειώνοντας 21 γκολ με τη φανέλα της Σετουμπάλ. Συνολικά, είχε πετύχει 37 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις τη σεζόν πριν έρθει στην Ελλάδα. Παρότι τον είχε κλείσει πολύ νωρίς, ο Ολυμπιακός χρειάστηκε να δαπανήσει ένα πολύ σημαντικό ποσό για να τον αποκτήσει από τους Πορτογάλους. Αρχικά υπήρχε η αίσθηση ότι άξιζε ο κόπος και ότι θα έπιαναν τόπο. Η σχέση του με τα αντίπαλα δίχτυα ήταν καλή και έδειχνε «ζεστός» στα ανεπίσημα παιχνίδια. Ωστόσο, δεν υπήρξε επιβεβαίωση μέσω των επίσημων υποχρεώσεων, έπεσε και σε μια ιδιαίτερη περίοδο για τον σύλλογο, εκείνη των λεγόμενων «πέτρινων χρόνων».

Τι έκανε μετά τον Ολυμπιακό
Παρότι θεωρήθηκε από πολλούς τελειωμένος, ο Γεκινί «κρέμασε» τα παπούτσιά του 10 χρόνια μετά την παρουσία του στον Ολυμπιακό. Αποσύρθηκε από την ενεργό δράση στα 42 του και τελευταίος σταθμός της καριέρας του ήταν η άσημη Gateway FC της πατρίδας του. Μετά τους Πειραιώτες αγωνίστηκε σε 8 (!) ακόμη ομάδες. Συνολικά έπαιξε σε 12 ομάδες. Σε θεωρητικά ανταγωνιστικό επίπεδο παρέμεινε, πάντως, μέχρι το 1998, όταν και αποχώρησε από τη Ζυρίχη, ενώ μετά τους «ερυθρόλευκους» έπαιξε στη Σπόρτινγκ Χιχόν και τη Σετουμπάλ.

«Έφυγε» σχεδόν… μόνος του
Από το 2005 και μετά, όταν και αποσύρθηκε, ουσιαστικά εξαφανίστηκε από προσώπου γης. Κλείστηκε στον εαυτό του και το 2011 έκαναν γνωστό τα ΜΜΕ της πατρίδας του ότι πάσχει από μακροχρόνια κατάθλιψη και διπολική διαταραχή. Επιπλέον, υπήρχε η φήμη ότι έπασχε και από κάποια άλλη πάθηση ψυχιατρικής φύσεως. Ο Ρασίντ Γεκινί «έφυγε» στις 4 Μαΐου του 2012, δίχως να γίνουν γνωστά τα ακριβή αίτια του θανάτου του, παρά μόνο ότι ταλαιπωρήθηκε η υγεία του τα τελευταία χρόνια και ακόμα και στη χώρα του αναρωτιούνται ακόμα τι ακριβώς έχει συμβεί. Έμενε μόνος του για αρκετά χρόνια, παρότι είχε παντρευτεί τρεις φορές, ενώ από τους γάμους απέκτησε και τρεις κόρες. Την Γεμισί, την Ομογεμί και την Νταμιλολά.