Παίκτες του ΝΒΑ που πήραν πρωτάθλημα στην τελευταία τους σεζόν

Ο ζωντανός θρύλος του ΝΒΑ, Πολ Πιρς, ανακοίνωσε πριν λίγες μέρες ότι η φετινή θα είναι η τελευταία του σεζόν.

Ο 38χρονος φόργουορντ και πρωταθλητής με τους Μπόστον Σέλτικς το 2008, με επιστολή ανακοίνωσε το τέλος της καριέρας του.

Θα αγωνιστεί για 19η σεζόν στο κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ του κόσμου, μένοντας μάλιστα στη «γενέτειρά» του, το Λος Άντζελες για λογαριασμό των Κλίπερς με στόχο να διεκδικήσει όσες πιθανότητες υπάρχουν για την κατάκτηση του φετινού τίτλου στο NBA.

Υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι κορυφαίοι παίκτες στην ιστορία του πρωταθλήματος, οι οποίοι κατάφεραν να κάνουν πράξη την φιλοδοξία του Πιρς. Να στεφθούν πρωταθλητές στην τελευταία χρονιά τους στην ενεργό δράση.


Ρον Χάρπερ (Λος Άντζελες Λέικερς 2000-2001)



Θεωρείται ένας μπασκετικά «ευλογημένος» παίκτης καθώς είχε την τύχη να αγωνιστεί σε δύο από τις καλύτερες ομάδες στην ιστορία του ΝΒΑ. Μετά το πέρασμά του από τους αδύναμους Καβαλίερς και Κλίπερς μετακινήθηκε στο Σικάγο. Εκεί αποτέλεσε τον βασικό πλέιμεικερ των παντοδύναμων Μπουλς την τριετία 1996-1998 όταν οι «Ταύροι» κέρδιζαν σερί πρωταθλήματα με ηγέτη τον μεγάλο Μάικλ Τζόρνταν. Είχε τον ρόλο του ψύχραιμου οργανωτή με το καθαρό μυαλό και το αξιόπιστο μακρινό σουτ που έκανε τη «βρώμικη δουλειά» παίζοντας με πάθος και δεν εμπόδιζε τα αστέρια της ομάδας στον επιθετικό τομέα.

Μετά την φυγή του Τζόρνταν και του Πίπεν, ο Χάρπερ δεν έμεινε εκεί και το millenium μετακόμισε στο LA όπου βρήκε πάλι τον παλιό του προπονητή στους Μπουλς Φιλ Τζάκσον. Μάλιστα τα δύο χρόνια που έμεινε στην ομάδα αποτέλεσε σημαντικό γρανάζι στην καλοκουρδισμένη μηχανή των Λείκερς οργανώνοντας μαεστρικά τις επιθέσεις που είχαν παραλήπτες τον νέο τότε Κόμπε Μπράιαντ και τον θηριώδη Σακίλ Ο’ Νιλ. Το 2001 ήταν η τελευταία του χρονιά, όταν αποχώρησε σαν πρωταθλητής κλείνοντας μια πολύ επιτυχημένη καριέρα 15 ετών, με 5 δαχτυλίδια και αγωνιζόμενος δίπλα σε τεράστιες προσωπικότητες του «μαγικού κόσμου».

Μιτς Ρίτσμοντ ( Λος Άντζελες Λέικερς 2001-2002)



Πρόκειται για έναν από τους πιο χαρισματικούς σκόρερ των προηγούμενων δεκαετιών στο ΝΒΑ, ο οποίος μπορεί να χαρακτηριστεί πολύ υποτιμημένος καθώς αγωνιζόταν σε σχετικά αδύναμες ομάδες μη μπορώντας να αναγνωριστεί η μεγάλη του αξία. Μπήκε στο ΝΒΑ το 1989 και κέρδισε το βραβείο του καλύτερου νεότερου παίκτη -ρούκι- της χρονιάς με μέσο όρο 22 πόντους (!) αγωνιζόμενος στην περίφημη ομάδα των Γουόριορς μαζί με Τιμ Χαρνταγουέι και Κρις Μάλιν. Συνέδεσε το όνομά του με τους Σακραμέντο Κινγκς, όπου μεγαλούργησε χωρίς όμως να καταφέρνει κάποια διάκριση εξαιτίας του χαμηλού επιπέδου της ομάδας.

Ενδεικτικό είναι ότι αν και είχε για 7 συνεχόμενα χρόνια πάνω από 22 πόντους μέσο όρο με το Σακραμέντο, κατάφερε μόλις μια χρονιά (1996) να μπει στα playoffs όπου αποκλείστηκε και στον πρώτο γύρο. Στη συνέχεια αγωνίστηκε για μια τριετία στους Ουάσινγκτον Γουίζαρντς όπου διατήρησε αρκετά ψηλά τους μέσους όρους του. Η μοίρα όμως χρωστούσε σε αυτόν τον σπουδαίο παίχτη ένα πρωτάθλημα και το κατάφερε στην τελευταία του σεζόν, το 2002 με τους Λέικερς έχοντας βέβαια πολύ μικρή συνεισφορά. Υπήρξε 6 φορές All-Star και χρυσός Ολυμπιονίκης το 1996 στην Ατλάντα με τις ΗΠΑ και το 2014 εισήχθη στο Hall of Fame.

Ρόμπερτ Πάρις ( Σικάγο Μπουλς 1996-1997)



Ένας ακόμη θρύλος των Μπόστον Σέλτικς, ο οποίος είναι ο παίκτης που έχει αγωνιστεί τις περισσότερες σεζόν στην ιστορία του ΝΒΑ μαζί με τους Κέβιν Γουίλις και Κέβιν Γκαρνέτ (21). Ο "Τσιφ", όπως χαϊδευτικά τον έλεγαν, ήταν ο σέντερ της δυναστείας των Σέλτικς τη δεκαετία του ’80 δίπλα στους Μπερντ και Μακχέιλ. Αθόρυβος, εργάτης, καλός αμυντικός και μπλοκέρ, δυνατός στα ριμπάουντ, συνεπής και σταθερός σκόρερ κυρίως από ασσίστ συμπαιχτών και με πολύ αξιόπιστο σουτ από μέση απόσταση. Ο "Double Zero" (ο αριθμός που φορούσε στην φανέλα του ήταν δύο μηδενικά) γνώριζε τον ρόλο του ως υποστηρικτή του "μεγάλου Λευκού" Λάρι Μπερντ και είχε τεράστια συμβολή στα τρία πρωταθλήματα των Σέλτικς στα 80’s (1981, 1984,1986).

Μάλιστα το 1997, στην τελευταία του σεζόν στο ΝΒΑ, λίγο πριν κλείσει τα 44, αγωνίστηκε με τη φανέλα των Σικάγο Μπουλς που ήταν υπερδύναμη της εποχής και στέφθηκε πρωταθλητής νικώντας τους Γιούτα Τζαζ με 4-2 στους τελικούς. Με αυτό τον τρόπο μάλιστα έγινε ο γηραιότερος παίχτης που πήρε δαχτυλίδι. Με ύψος 2,13 μ. έγινε πολύ γνωστός για το σκληροτράχηλο αμυντικό του πνεύμα. Αποτελεί μέλος του Hall of Fame του αθλήματος από το έτος 2003, ενώ το 2006 ανακηρύχθηκε ένας από τους 50 κορυφαίους μπασκετμπολίστες του ΝΒΑ. Αγωνίστηκε σε 1.611 αγώνες του πρωταθλήματος (ρεκόρ στην ιστορία του NBA), κυρίως με τα χρώματα των «Κελτών» της Βοστώνης.

Μπιλ Ράσελ (Μπόστον Σέλτικς 1968-1969)



Το όνομα του Μπιλ Ράσελ είναι γραμμένο με χρυσά γράμματα στην ιστορία του μπάσκετ και ό,τι και να γράψουμε για τον 11 φορές πρωταθλητή του ΝΒΑ είναι λίγο. Το αστείρευτο ταλέντο του έκανε τους Σέλτικς να τον επιλέξουν στο νούμερο 2 του ντραφτ του 1956. Από εκεί και πέρα η πορεία του είναι λίγο ή πολύ γνωστή. Ο Ράσελ έκανε θραύση στον «μαγικό κόσμο» και αποτέλεσε τον ηγέτη της πιο θρυλικής ομάδας στην ιστορία του ΝΒΑ. Από το 1957 μέχρι το 1969 οι Σέλτικς κυριαρχούσαν στο πρωτάθλημα, κερδίζοντας 11 δαχτυλίδια σε 13 χρόνια, εκ των οποίων τα 8 στη σειρά (1959-1966), σερί μεγαλύτερο από οποιαδήποτε άλλη ομάδα σε επαγγελματικό πρωτάθλημα της Αμερικής.

Ο Μπιλ Ράσελ κυριαρχούσε στα δύο καλάθια όντας ένας από τους καλύτερους αμυντικούς στην ιστορία του ΝΒΑ. Δεν άλλαξε ποτέ ομάδα στην 13χρονη καριέρα του και μάλιστα στην τελευταία του σεζόν το 1969 κέρδισε το πρωτάθλημα με τους Σέλτικς έχοντας χρέη παίχτη-προπονητή(!) νικώντας τους Λος Άντζελες Λέικερς με 4-3 στους τελικούς. Οι «μάχες» του με το αντίπαλο δέος της εποχής Γουίλτ Τσάμπερλειν έχουν μείνει στην ιστορία. Είναι ο παίχτης με τα περισσότερα δαχτυλίδια, έχει εισαχθεί στο Hall of Fame και αποτελεί σίγουρα ένα μεγάλο κεφάλαιο για το κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ του κόσμου αλλά και για το άθλημα γενικότερα.

Ντέιβιντ Ρόμπινσον ( Σαν Αντόνιο Σπερς 2002-2003)



Είναι εκτός από τους μεγαλύτερους σέντερ όλων των εποχών και ένας από τους πιο ευγενικούς ανθρώπους που πάτησαν ποτέ το πόδι τους σε γήπεδο μπάσκετ στο NBA. Πάντα σοβαρός, πειθαρχημένος, ήρεμος, μετριόφρων, με παραδειγματική ζωή και υποδειγματικό σώμα (το ποσοστό λίπους στο σώμα του ήταν κάτω από 6% σε όλη την καριέρα του).

Ο Ρόμπινσον είναι από τις μοναδικές περιπτώσεις στην ιστορία του μπάσκετ. Ένας αθλητής-μαθητής, με τη λέξη μαθητής να πρέπει πιθανότατα να μπει πρώτη. Σκοπός του από νεαρή ηλικία ήταν να σπουδάσει, κάτι που κατάφερε στο Ναυτικό των Η.Π.Α., όπου πήρε πτυχίο στα μαθηματικά. Αποφοιτώντας από το πανεπιστήμιο, όλες οι ομάδες είχαν το δίλημμα αν θα τον επιλέξουν στο ντραφτ του 1987. Τελικά, καμία δεν χρειάστηκε… να σκεφτεί πολύ, καθώς οι Σπερς με συνοπτικές διαδικασίες τον επέλεξαν στο νούμερο 1 και άλλαξαν την ιστορία τους.

Ο λόγος που υπήρχε αυτός ο… σκεπτικισμός ήταν ότι ο Ρόμπινσον θα έπρεπε να υπηρετήσει 2 χρόνια (από τα 5 συνολικά) στο Ναυτικό πριν παίξει μπάσκετ, ενώ μετά θα μπορούσε κάλλιστα να επιλέξει να μην υπογράψει στην ομάδα που τον διάλεξε και να μείνει ελεύθερος. Οι Σπερς ρίσκαραν, περίμεναν ως το 1989, αλλά δικαιώθηκαν απόλυτα. Οι αριθμοί και τα κατορθώματά του στο ΝΒΑ προκαλούν… ζάλη καθώς έχει στο ενεργητικό του κάποιες από τις πιο σπουδαίες εμφανίσεις στην ιστορία του ΝΒΑ (71 πόντοι σε έναν αγώνα, διψήφια νούμερα σε 4 στατιστικές κατηγορίες του παιχνιδιού-το λεγόμενο quadruple double).

Παρέμεινε και τα 14 χρόνια της καριέρας του στους Σαν Αντόνιο Σπερς, όπου λατρεύτηκε και αποτέλεσε μαζί με τον Τιμ Ντάνκαν ένα δίδυμο ψηλών που κυριάρχησε. Μάλιστα, το 2003, στην τελευταία του σεζόν οδήγησε τους Σπερς στην κατάκτηση του πρωταθλήματος απέναντι στους Νετς με σκορ 4-2. Η φανέλα του με το νούμερο «50» στέκεται αγέρωχα στην οροφή του ΑΤ&Τ. Γνωστός και για την μεγάλη φιλανθρωπική του δράση, ο «ναύαρχος» Ντέιβιντ Ρόμπινσον στις 11 Σεπτεμβρίου του 2009 μπήκε κι αυτός στο πάνθεον των καλύτερων (hall of fame).

Επιμέλεια: Άγγελος Μαλουσάρης