Πιτίνο: «Πολύ καλύτερος άνθρωπος από ό,τι νομίζουν ο Γιαννακόπουλος»

Θέση για την κριτική που ασκείται συχνά-πυκνά στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο πήρε ο Ρικ Πιτίνο σε συνέντευξή του σε ιστοσελίδα του Ισραήλ. Ο Αμερικανός τεχνικός μίλησε για τον Παναθηναϊκό, την απόφασή του να δουλέψει στην Ελλάδα, αλλά έδωσε τα προγνωστικά του για ΝΒΑ και Ευρωλίγκα.

Αναλυτικά, ο Ρικ Πιτίνο μίλησε για:

- το άδειο ΟΑΚΑ στο ματς με τη Φενέρ: «Είμαι λίγο μπερδεμένος. Συγκρίνω τα πάντα με τις ΗΠΑ και μου είναι δύσκολο να φανταστώ ένα παιχνίδι NBA χωρίς οπαδούς. Εκεί, αν κάποιος κάνει κάτι παραβατικό στην εξέδρα, 50 άνθρωποι ασφαλείας θα τον πετάξουν έξω από το γήπεδο. Εδώ είναι διαφορετικά. Το ΟΑΚΑ είναι η καλύτερη έδρα που έχω πάει ποτέ. Επίσης εξαιρετικές έδρες είναι του Κάνσας, της Βοστώνης και του Τελ Αβίβ. Οι οπαδοί είναι αυτοί που μας δίνουν το πλεονέκτημα και απέναντι στη Φενέρ παραλίγο να μας στοιχίσει».

-το δίλημμα Σέλτικς ή Παναθηναϊκός: «Είναι δύο κλαμπ με παράδοση αλλά και πολύ διαφορετικά. Η κύρια διαφορά είναι στην υποδομή: Δεν νομίζω ότι έχουν χτίσει ένα νέο γήπεδο μπάσκετ στην Ελλάδα τα τελευταία 50 χρόνια. Για τα ματς πρωταθλήματος πηγαίνουμε σε γήπεδα που θυμίζουν... λύκειο. Ας ελπίσουμε ότι αυτό θα αλλάξει καθώς η οικονομική κρίση υποχωρεί. Σε δύο ή τρεις εβδομάδες στο ΟΑΚΑ θα έχουμε 10 βαθμούς, χωρίς θερμότητα και θα είναι δύσκολες οι προπονήσεις. 'Όμως δεν πρέπει να παραπονιέσαι. Τουλάχιστον τοποθέτησαν την τουαλέτα στο γραφείο μου, οπότε δεν χρειάζεται να στέκομαι όρθιος όπως στο δάσος».

- τον Δημήτρη Διαμαντίδη: «Αν προσπαθήσετε να βρείτε τον ιδανικό παίκτη μπάσκετ, πιθανότατα θα πάρετε τον Διαμαντίδη. Δεν τον έχω προπονήσει, αλλά έχω δει τις ιδιότητες που είχε ως παίκτης: Clutch παίκτης, εξαιρετικός αμυντικός και ένας ιδιαίτερα ταπεινός άνθρωπος. Θα μπορούσα να τον απολαύσω εδώ. Στην πραγματικότητα, ο καθένας θα μπορούσε».

-την είσοδό του στο Hall Of Fame: «'Εχω πολλές αναμνήσεις από εκείνη την εβδομάδα. Μέσα σε τρεις μέρες έμαθε ότι ο γιος μου Ρίτσαρντ είχε πάρει τη θέση του προπονητή στη Μινεσότα, ένα άλογο που είχα, κέρδισε έναν σημαντικό αγώνα, μπήκα στο Hall Of Fame και έφτασα στον Final 4 του NCAA. Δεν είχε κοιμηθεί καθόλου εκείνη την εβδομάδα!»

- τους μεγαλύτερους παίκτες που έχει προπονήσει: «Ο Πάτρικ Γιούιν είναι πάνω απ' όλους. Επίσης και οι Πολ Πιρς, Μαρκ Τζάκσον, Τζαμάλ Μάσμπερν και Ντόνοβαν Μίτσελ».

-τα προγνωστικά του για ΝΒΑ, NCAA και EuroLeague: «Στο ΝΒΑ θα επιλέξω Μιλγουόκι Μπακς ή Λος Άντελες Λέικερς. Το NCAA είναι πολύ ανοικτό. Θα μπορούσε να είναι το Γκονζάγκα, το Ντιουκ ή το Οχάιο. Στην Euroleague θέλω και ελπίζω για εμάς αλλά νομίζω ότι η Εφές έχει σημαντικό πλεονέκτημα. Εκτός από το ταλέντο είναι καλά προπονημένη και σίγουρα θέλει να κερδίσει κάτι που έχασε πέρυσι στον τελικό. Θα είναι πιο πεινασμένη. Έτσι είχε γίνει και εμάς, στο Κεντάκι, όταν είχαμε χάσει τη μία χρονιά το πρωτάθλημα και την επόμενη το πήραμε».

- την επιλογή το να ζήσει σε άλλη ήπειρο: «Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος μου τηλεφώνησε πριν από ένα χρόνο και μου πρότεινε να έρθω στον Παναθηναϊκό. Νωρίτερα, είχα πάρει μέρος σε ένα podcast και έκανα συνέντευξη με τον προπονητή της Φιλαδέλφειας Μπρετ Μπράουν που προπονούσα στο κολέγιο. Ζήτησα από τον Μπρετ να μου πει για ποιον λόγο πήγε στην Αυστραλία. Και μου είπε: «Ετοίμασα μόνο τις βαλίτσες μου, δεν ήξερα κανέναν και πέταξα για τη νέα εμπειρία». Στη συνέχεια, ήρθε το τηλεφώνημα από τον Δημήτρη. Αν δεν ήταν το podcast, πιθανότατα δεν πήγαινα στην Ευρώπη σε ηλικία 66 ετών!»

- τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο: «Οι άνθρωποι δεν τον ξέρουν αρκετά καλά και είναι πολύ καλύτερος άνθρωπος από ό, τι νομίζουν. Είναι νέος και έχει πολλή πίεση πάνω του. Ένα σύνθετο άτομο που περνάει μια περίπλοκη ζωή. Οι ιδιοκτήτες των ομάδων στο το ΝΒΑ βγάζουν εκατομμύρια δολάρια, ενώ εκείνος χάνει περίπου πέντε εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Για μένα, ως Αμερικανός, αυτό δεν έχει νόημα. Κανείς στην Αμερική δεν θα το έκανε αυτό, αλλά ο Παναθηναϊκός είναι ένα θρυλικό club και είναι τόσο σημαντικό για αυτή την οικογένεια».

- το ευρωπαϊκό μπάσκετ: «Το ευρωπαϊκό μπάσκετ είναι το καλύτερο μπάσκετ που έχω συναντήσει ποτέ. Αγνό μπάσκετ. Η επίθεση, ο τρόπος με τον οποίο παίζουν άμυνα, η προπόνηση. Είναι σαν το κολέγιο, αλλά με ώριμους και όχι με νέους παίκτες που προσπαθούν να βρουν το δρόμο τους. Το NBA άλλαξε τα τελευταία χρόνια και έγινε ένας All Star αγώνας σε κάθε παιχνίδι. Χθες που μίλησα στο τηλέφωνο με το γιο μου, μου είπε το ίδιο πράγμα».

-το δίλημμα Λούιβιλ ή Κεντάκι: «Ήμουν στο Λούιβιλ για πολλά χρόνια και ήταν λογικό να υπάρχουν σκαμπανεβάσματα. Όμως το τέλος ήταν πικρό. Στο Κεντάκι ήταν καταπληκτικά. Δεν είχα μια κακή μέρα σε αυτό το μέρος. Μπορώ να πω ότι μου άρεσε περισσότερο».

- να δουλεύει ακόμη στα 67 του: «Για ένα χρόνο προσπάθησα να κάνω το αντίθετο και δεν ήταν τόσο διασκεδαστικό. Είμαι μέτριος παίκτης του γκολφ και μέτριος στο να ξεκουράζομαι. Μου αρέσει να διαβάζω, αλλά η προπονητική είναι ένας εθισμός για μένα. Μερικοί ροκ αστέρες, όπως ο Μικ Τζάγκερ, εξακολουθούν να παίζουν σε συναυλίες. Δεν χρειάζονται τα χρήματα, αλλά αγαπούν αυτό που κάνουν. Λατρεύω να προπονώ, μου αρέσει να διδάσκω, μου αρέσει να επικοινωνώ. Όταν είμαι με τους παίκτες μου, αυτό με κρατάει νέο».

- τον ημιτελικό Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό πέρυσι: «Ήταν 0:00 στο ρολόι, το ημίχρονο έληξε, και ο Ολυμπιακός δεν εμφανίστηκε στη συνέχεια στο παρκέ. Τότε είπα στον διαιτητή: 'Θα τους δώσετε τεχνική ποινή; Ποιος είναι ο κανόνας;' Αυτός απάντησε: 'Βρίσκονται ήδη στο πούλμαν'. Ρώτησα: 'Τι εννοείς; Δεν μπορούν να φύγουν!' Δεν θα μπορούσα να το καταλάβω! Ποτέ δεν έζησα κάτι τέτοιο.Υπάρχει επίσης αντιπαλότητα μεταξύ Κεντάκι και Λούιβιλ, αλλά όταν τελειώσει το παιχνίδι, πρέπει να σεβαστείς τον άνθρωπο που είναι μπροστά σου. Αν δεν υπάρχει κανένας σεβασμός, δεν υπάρχει ανταγωνισμός και προσπαθώ να βοηθήσω ώστε να αφομοιωθεί αυτό το πράγμα και εδώ. Οι δύο στους τρεις φιλάθλους που θέλουν φωτογραφία μαζί μου είναι οπαδοί του Ολυμπιακού.»

- τις κάμερες και τα μικρόφωνα κατά τη διάρκεια των τάιμ άουτ: «Οι ΗΠΑ ακολουθούν σωστή πολιτική. Δεν είμαστε στον κόσμο της Μαίρη Πόπινς, αλλά σε έναν κόσμο γεμάτο άγχος και ανταγωνισμό. Αν δεν μπορείτε να χειριστείτε τη γλώσσα, μην πάτε σε αυτό. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς είναι ένας θρυλικός προπονητής που έχει κάνει τόσα πολλά στην καριέρα του. Μερικοί προπονητές βρίζουν και μερικοί όχι. Μου άρεσε ότι στο επόμενο παιχνίδι, μετά από το σύντομο χρονικό διάστημα, είπε στους παίκτες: «Παρακαλώ παίξτε άμυνα». Στο παρελθόν προπονούσα έναν Μορμόνο και κάθε φορά που έκανε ένα λάθος έλεγε «freak» επειδή οι Μορμόνοι δεν βρίζουν. Κάποια στιγμή του είπα: Αν εσύ νομίζεις ότι ο Θεός δεν καταλαβαίνει τι προσπαθείς να πεις, μην το κάνεις. Ή πες «αντε γ....» ή μην πεις τίποτα. Και εγώ χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη αρκετά κατά τη διάρκεια των τάιμ άουτ, αλλά όχι ως βρισιά προς στους παίκτες, αλλά ως μέρος της προσπάθειάς τους να τους παρακινήσω. 'Ας κυριαρχήσουμε, κερδίστε το γαμ....ο παιχνίδι'. Δεν πρόκειται να ζητήσω συγγνώμη γι 'αυτό».

- τον Νικ Καλάθη: «Είναι σκακιστής. Είναι τόσο ανορθόδοξος, έχει εξαιρετικό μέγεθος και τον βοηθά. Είναι πάντα δύο βήματα μπροστά από όλους και ξέρει ακριβώς ποιο θα είναι το play».

- το ότι το όνομά του έγινε σύνθημα στο ΟΑΚΑ: «Δεν έχω συνηθίσει να τραγουδούν το όνομά μου. Μου συνέβη στο Κεντάκι και στον Παναθηναϊκό και είναι κάτι που εκτιμώ πολύ. Όταν είσαι 67, δεν το περιμένεις. Λαμβάνω τεράστιο σεβασμό εδώ και είναι υπέροχο. Έχω ένα από τα χαμηλότερα συμβόλαια στην EuroLeague, αλλά τα χρήματα δεν σημαίνουν πολλά για μένα σε αυτό το στάδιο της ζωής μου».

- το μότο της ζωής: «Όσο πιο σκληρά δουλεύεις, τόσο πιο επιτυχημένος είσαι. Το μπάσκετ έχει αλλάξει πολύ. Πριν από 25 χρόνια το 80% της επιτυχίας εξαρτιόταν από τη στρατηγική, και ίσως το 15% από το κίνητρο. Πάντα λέω στους παίκτες που το 'εγώ' κρατά την επιτυχία μακριά. Όταν είναι όλα περιστρέφονται γύρω από εσάς, τότε θα είναι επικίνδυνο».

- το Τελ Αβίβ: «Ήμασταν στο Ισραήλ πέρυσι και πέταξα πίσω στις 4 π.μ. Ήμουν πολύ απογοητευμένος γιατί εγώ ήθελα για λίγο να δω τους Αγιους Τόπους. Για ένα πρόσωπο σαν εμένα, μπορεί να είναι το πιο καταπληκτικό πράγμα στον κόσμο. Λέω στον Μάνο Παπαδόπουλο: 'Ξέρω ότι αγαπάς τη γυναίκα σου, αλλά γιατί βιάζεσαι να επιστρέψεις σπίτι;' Όταν επιστρέφω στις ΗΠΑ, οι άνθρωποι ρωτούν πώς είναι το Τελ Αβίβ, η Βαρκελώνη και άλλα μέρη και δεν μπορώ να πω τίποτα. Η Μακάμπι η πιο physical και αμυντική ομάδα στην EuroLeague. Ακόμα και μετά την απώλεια αρκετών παικτών λόγω τραυματισμών. Αυτοί παίζουν σαν τους Ντιτρόιτ Πίστονς και όποιος μπορεί να το κάνει μπορεί να κερδίσει τίτλους».