Σίμτσακ: «Χρειάστηκα πέντε ημέρες για να νιώσω… προπονητής»

Πουκάμισο, παντελόνι, σακάκι, γραβάτα, σκαρπίνια και… πάμε. Η αθλητική περιβολή, οι φανέλες και τα σορτς μπήκαν στη ντουλάπα και ο Βασίλης Σίμτσακ διανύει τις πρώτες ημέρες της μετάβασης από τον ρόλο του παίκτη, σε αυτόν του προπονητή. Στα 37 του, και ενώ είχε συμφωνήσει να αγωνιστεί για έναν ακόμα χρόνο σε ομάδα, το μεράκι της προπονητικής που στριφογύριζε στο μυαλό του τα τελευταία δύο-τρία χρόνια ή καλύτερα η πρόταση της Ούνικς Καζάν του Δημήτρη Πρίφτη, να προστεθεί στα μέλη του τεχνικού τιμ, τον κέρδισε μεμιάς.

Ο πρώην παίκτης των Δούκα, Σπόρτινγκ, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Τρικάλων, Καβάλας, Ίκαρου Καλλιθέας, Πανιωνίου, Άρη και Περιστερίου, που αγαπήθηκε σχεδόν όπου έπαιξε διότι είναι από αυτούς που «πονούσαν» τη φανέλα και τα έδιναν όλα, μίλησε στο sportfm.gr στο περιθώριο της συμμετοχής της ρωσικής ομάδας στο 3ο διεθνές τουρνουά του Ηρακλείου της Κρήτης. Για την καριέρα του, τις πρώτες ημέρες της προπονητικής ζωής, αλλά και το πώς… σκάναρε (αυτός είναι άλλωστε ο ρόλος του στην ομάδα του Καζάν) Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό που αντιμετώπισε σε φιλικά.

Συνέντευξη στον Νίκο Ζέρβα

-Ακόμα δεν έχετε φορέσει… κοστούμι λόγω της εποχής, αλλά πως είναι να βλέπεις και να καθοδηγείς το παιχνίδι από τον πάγκο και να μην είσαι στο παρκέ;

«Είναι τελείως διαφορετική εμπειρία. Έχεις μεγαλύτερη ευθύνη, διότι πρέπει αυτά που σκέφτεσαι να τα περάσεις με σωστό τρόπο στους παίκτες. Είναι κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ. Η πρώτη διαφορά που διαπίστωσα είναι πως άλλαξαν τα… ωράρια μου. Ως παίκτης πήγαινα στο γήπεδο δύο ώρες το πρωί και δύο το απόγευμα και μετά όλη την ημέρα… καφέ. Ως προπονητής, είμαι όλη μέρα στο γήπεδο και σκέφτομαι συνέχεια το μπάσκετ. Αλλά μέχρι στιγμής είναι πανέμορφο και όπως ακριβώς το είχα στο μυαλό μου».

-Πότε άρχισες να σκέφτεσαι, αρχικά την αποχώρηση από την ενεργό δράση, και έπειτα την ενασχόλησή σου με την προπονητική;

«Εδώ και δύο-τρία χρόνια τριγυρνούσε στο μυαλό μου. Δεν το είχα αποφασίσει όμως. Μάλιστα πριν την πρόταση της Ούνικς, είχα συμφωνήσει με ομάδα για να συνεχίσω να παίζω. Όταν όμως έγινε η πρόταση από τον κόουτς Πρίφτη δεν το σκέφτηκα καθόλου. Αμέσως είπα το “ναι”, γιατί τη δεδομένη χρονική στιγμή προτιμούσα να συνεχίσω από αυτό το πόστο».

-Το γεγονός πως ένας δικός σου άνθρωπος όπως ο Δημήτρης Πρίφτης σου δίνει την ευκαιρία, πόσο πιο εύκολη κάνει την μετάβαση;

«Είναι πιο εύκολη, αλλά με γεμίζει με περισσότερη ευθύνη, απ’ ότι να άρχιζα δίπλα σε έναν προπονητή που δεν είχα τόσο καλή σχέση. Πρέπει να είμαι… πέντε φορές πιο σοβαρός, εξελίξιμος, συνεργάσιμος και να μπορέσω να ανταποκριθώ στην ευκαιρία που μου δόθηκε από τον κόουτς και την ομάδα. Προσπαθώ να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό».

-Ήσουν ένας παίκτης που αγαπήθηκε σχεδόν όπου έπαιξε για τη μαχητικότητά σου και την κατάθεση ψυχής που έκανες στα παιχνίδια. Τελικά, πέραν από το ταλέντο, είναι τόσο απαραίτητα αυτά για να παίξεις μπάσκετ στο υψηλό επίπεδο; Είναι κάτι που θα συμβούλευες τα νέα παιδιά να καλλιεργήσουν;

«Αν δεν αγαπάς το μπάσκετ και δεν παθιάζεσαι με αυτό, αλλά και σε ο,τιδήποτε και αν κάνεις είναι δεδομένο πως όσο ταλέντο και αν έχεις, κάποια στιγμή θα σε… αφήσει. Το θέμα είναι να προσπαθείς συνέχεια, γιατί αυτό σε βοηθάει να φτάνεις στα άκρα και να ξεφεύγεις λίγο από τα όρια σου. Χωρίς πάθος, μυαλό και χωρίς όρεξη μένεις στάσιμος».

-Αν σου έλεγα να ξεχωρίσεις τις δύο-τρεις καλύτερες στιγμές της καριέρας σου σε ομαδικό ή και σε ατομικό επίπεδο ποιες θα διάλεγες; Και με ποια ομάδα νιώθεις ότι «δέθηκες» περισσότερο;

«Πρώτα απ’ όλα μου έρχεται η άσχημη στιγμή. Ο τραυματισμός μου και η ρήξη αχιλλείου. Το ότι κατάφερα μετά από αυτό να παίξω μπάσκετ ξανά, ενώ υπήρχαν αρκετοί που μου έλεγαν πως δε θα γίνει και ότι θα σταματήσω, είναι μεγάλο πράγμα. Από εκεί και έπειτα είναι πολλές οι στιγμές. Οι χρονιές μου στον Άρη ήταν γεμάτες και με χαρές και με λύπες αλλά όσα γνώρισα εκεί έχουν θετικό πρόσημο. Οι χρονιές στην Καβάλα ήταν πολύ έντονες γιατί ο κόσμος με αγκάλιασε πολύ όπως και η ομάδα. Σχεδόν στο 95% των ομάδων που έπαιξα πέρασε πολύ όμορφα. Άρης, Καβάλα και Σπόρτινγκ ήταν οι ομάδες που “δέθηκα” περισσότερο, αλλά και στον Πανιώνιο πέρασα όμορφα».

Σου έμεινε κάποιο απωθημένο; Κάτι που να λες «θα μπορούσα να είχα κάνει διαφορετικά» ή «κρίμα που δεν το κατάφερα»;

«Θα ήθελα να αγαπούσα την προπόνηση από πιο μικρός. Άργησα πάρα πολύ. Ουσιαστικά την αγάπησα πραγματικά μόλις τραυματίστηκα. Πιο πριν, δεν έκανε ποτέ έξτρα δουλειά και πράγματα για εμένα, κάτι που δεν ήταν καθόλου σωστό. Θα ήθελα να έχω αλλάξει τη νοοτροπία λίγο νωρίτερα, διότι η αλλαγή έγινε λίγο πριν πάω στην ΑΕΚ. Αν το είχα κάνει, ίσως να ήμουν λίγο καλύτερος παίκτης και τα πράγματα να είχαν εξελιχθεί κάπως καλύτερα για μένα».

-Πρώτες εντυπώσεις από την ομάδα; Βλέπουμε πως υπάρχει ταλέντο, αθλητικότητα, αλλά υπάρχουν διαφορές σε σχέση με πέρυσι…

«Το κύριο στοιχείο μας είναι όπως είπες η αθλητικότητα. Προσπαθούμε από την άμυνα να «ανοίξουμε» το γήπεδο, διότι το μπάσκετ αλλάζει και πάει προς αυτή την κατεύθυνση. Το ταλέντο υπάρχει στην ομάδα κυρίως στην επίθεση, αλλά θέλουμε να βρούμε τις συνεργασίες μας, να περάσουμε τα “θέλω” του προπονητή στο γήπεδο και να ευχαριστιόμαστε αυτό που κάνουμε. Να πηγαίνουμε στο γήπεδο και όλα τα μέλη της ομάδας να χαίρονται που βρίσκονται εκεί. Αν το πετύχουμε αυτό, σιγά-σιγά θα έρθουν και τα αποτελέσματα».

-Ποιοι είναι οι στόχοι που έχουν τεθεί; Προσθέσατε πρόσφατα και τον Έρικ ΜακΚόλουμ στο ρόστερ…

«Είναι πολύ νωρίς να μιλάμε για στόχους. Με τα όσα έχω ζήσει μέχρι τώρα στην ομάδα, ο πρώτος στόχος είναι αυτός που σου είπα. Να θέλει η ομάδα να πηγαίνει στο γήπεδο για προπόνηση. Να είναι όλοι μαζί αγαπημένοι. Αν αυτό υπάρξει σε μεγάλο βαθμό θα βγει και στο γήπεδο».

Το Καζάν είναι μακρινό και οι θερμοκρασίες πολύ χαμηλές. Πως είναι μέχρι τώρα η προσαρμογή;

«Ευτυχώς δεν έχω και ποτέ δεν είχα τέτοια θέματα. Βρήκα από την πρώτη μέρα το σπίτι που θα μείνω, το αυτοκίνητό μου και όλα είναι μία χαρά. Η πόλη είναι πολύ όμορφη και το μόνο που με δυσκόλεψε τις πρώτες πέντε-δέκα ημέρες, ήταν το να βγάλω τον παίκτη από μέσα μου και να συμπεριφέρομαι όσο το δυνατόν πιο σωστά σαν προπονητής. Νιώθω πλέον πολύ άνετα, σα να είμαι χρόνια σε αυτή τη θέση».

-Ποιες είναι οι εντυπώσεις σου από το τουρνουά εδώ στην Κρήτη;

«Πραγματικά πολύ όμορφη διοργάνωση. Συμμετείχαν ομάδες υψηλού επιπέδου, ο κόσμος είχε την ευκαιρία να δει καλούς παίκτες που δε μπορεί να τους δει άλλη φορά εδώ στην Κρήτη. Για μας τις ομάδες είναι δύσκολα φιλικά και έχουμε την ευκαιρία να δούμε πως αντιδράμε με καλύτερους από εμάς αντιπάλους. Βγάζουμε τα συμπεράσματά μας. Ένα μεγάλο “ευχαριστώ” στην πόλη και στην διοργανώτρια αρχή που μας φιλοξένησε».

-Αντιμετωπίσατε τον Παναθηναϊκό σε φιλικό, είδες και τον Ολυμπιακό, πόσο διαφορετικοί θα είναι φέτος και τι πιστεύεις πως μπορούν να πετύχουν στην πολύ δύσκολη όπως προδιαγράφεται Ευρωλίγκα;

«Ο Παναθηναϊκός δεν έχει αλλάξει σχεδόν καθόλου την αγωνιστική του φιλοσοφία γιατί έχει ίδιο προπονητή. Έκανε κάποιες κινήσεις και αλλαγές που η ομάδα πιστεύει πως θα της βγουν σε καλό, αλλά ο τρόπος παιχνιδιού δεν έχει αλλάξει σε μεγάλο βαθμό. Ο Ολυμπιακός ψάχνει πολύ τον αιφνιδιασμό σε πρώτο ή δεύτερο χρόνο, τα συστήματά του είναι γρήγορα σε εκτέλεση, με πολύ κίνηση χωρίς τη μπάλα και θέλει να κάνει πολλές επιθέσεις για να πηγαίνει το σκορ σε υψηλά επίπεδα. Είναι όμως πολύ νωρίς για να πούμε πράγματα, διότι οι προπονητές κάνουν ακόμα δοκιμές. Θα φανεί στην πορεία, γιατί η Ευρωλίγκα είναι ένα πάρα πολύ δύσκολο πρωτάθλημα. Υπάρχουν τραυματισμοί, διακυμάνσεις στην ψυχολογία του κάθε παίκτη και όλα αυτά βγαίνουν μέσα στη σεζόν. Όποιος αντέξει μέχρι το τέλος σε όλα αυτά, πιστεύω πως θα πάει καλά».