«Είναι η ζωή μου…»

Ο Παύλος Καπώνης κατέκτησε στις 20 Οκτωβρίου τον παγκόσμιο τίτλο IMC και μιλώντας στο www.sport-fm.gr περιγράφει την πορεία από την δύσκολη προετοιμασία του μέχρι την κατάκτηση της ζώνης. Παράλληλα μιλά για την ενασχόλησή του με τα μαχητικά αθλήματα, τους επόμενους στόχους του και τους επόμενους μαχητές που ετοιμάζει.

-Πόσα χρόνια ασχολείσαι με το άθλημα;
«Ασχολούμαι 28χρονια ..!! Ήμουν 8 ετών όταν έκανα το πρώτο βήμα μου στον μαγικό χώρο τον πολεμικών Τεχνών … Ξεκίνησα όπως και οι περισσότεροι από το παραδοσιακό και αγαπημένο μας Καράτε. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε στην Ελλάδα και κάτι άλλο να κάνεις. Στα 13-14 «ψάχτηκα»! Ήθελα κάτι πιο δυνατό, πιο ολοκληρωμένο και ρεαλιστικό. Μεταπήδησα στο μποξ και αργότερα στο κικ-μποξ. Στη συνέχεια ήρθε το Μουάι Τάι το οποίο και… ερωτεύτηκα στην κυριολεξία. Το θεωρώ το πιο ολοκληρωμένο μαχητικό άθλημα. Αργότερα, έφυγα Ταϊλάνδη! Τη μία φορά, ακολούθησαν κι άλλες πολλές… Ήμουν από τους πρώτους στην Ελλάδα που έπαιξαν Τάι στο παραδοσιακό του είδος. Έτσι, κάπως ξεκίνησε η πορεία μου… Αυτή η σχέση δεν χάλασε ποτέ! Το αγαπώ και ακριβώς αυτή την φιλοσοφία προσπαθώ να περάσω και στους μαθητές μου».

-Τι σε κράτησε 28 χρόνια στο χώρο;
«Το άθλημα το οποίο ασχολούμαι με συμπληρώνει… Κάνω τη γυμναστική μου, αγωνίζομαι όσο πιο συχνά μπορώ και μέσω της διδασκαλίας μοιράζομαι εμπειρίες και γνώσεις με τους μαθητές μου.. Μην το ψάχνεις, είναι η ζωή μου! Ανεβαίνω πάνω στο ρινγκ και ζω γι’ αυτή τη διαδικασία. Είμαι ένας άνθρωπος που θέλει να μαθαίνει συνέχεια. Εγώ λειτουργώ έτσι. Μαθαίνω πράγματα και θέλω να τα εφαρμόζω πάνω στους αγώνες, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να δείξω στα παιδιά μου τι πρέπει να κάνουν, πώς πρέπει να αντιμετωπίσουν δύσκολες καταστάσεις κι αν αυτά που δουλεύουμε αποδίδουν καρπούς ή όχι».

-Πώς βγήκε το ψευδώνυμο Diamond;
«Ο δάσκαλος μου, Μάστερ Σκεν μου το έβγαλε . Με χαρακτήρισε αθλητή σκληρό και όμορφο εσωτερικά όπως το διαμάντι! Όλοι οι δάσκαλοι στον χώρο μας βγάζουν παραδοσιακά κάποιο χαρακτηριστικό ψευδώνυμο στους επαγγελματίες αθλητές».

-Θυμάσαι κάποιον αγώνα ιδιαίτερα;
«Ένας αγώνας που πραγματικά τον χάρηκα, ήταν το 2011, με τον Σταμάτη Μπιτάκο, όπου μέσα σε μία νύχτα , μετά από πολύ ξύλο πήρα 2 τίτλους».

-Στο Battle 7 στις 20 Οκτωβρίου πήρες τον παγκόσμιο τίτλο απέναντι σε έναν Ταϊλανδό αθλητή, που ήταν το νούμερο 1 στην παγκόσμια κατάταξη, και τώρα είσαι εσύ. Θεωρείς ότι αυτή ήταν η μεγαλύτερη νίκη στην καριέρα σου;
«Ένας παγκόσμιος τίτλος, σίγουρα είναι μια μεγάλη διάκριση και μου προσέφερε απίστευτη χαρά. Η αξία του νικητή κρίνεται πάντα από τη αξία του ηττημένου και ο Ταϊλανδός είναι από τους πιο έμπειρους αντιπάλους που έχω αντιμετωπίσει μέχρι σήμερα. Η νίκη μου έδωσε τρομερή ικανοποίηση. Είχα κάνει πολύ δυνατή προετοιμασία, είχα μελετήσει τον αντίπαλο μου πολύ με τον προπονητή μου, τον Σταμάτη Μουζακίτη και αν και ήταν πολύ πιο έμπειρος από εμένα, ήξερα ότι αν ακολουθούσα πιστά το σχέδιο μάχης που είχαμε δουλέψει θα είχαμε το ανάλογο αποτέλεσμα».

-Ποιο ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι στην προετοιμασία;
«Η εξαντλητική δίαιτα. Έπρεπε να παίξω σε κατηγορία που ήταν πιο κάτω από τα αγωνιστικά κιλά μου, γιατί σε αυτή τη κατηγορία υπήρχε κενό για τον παγκόσμιο τίτλο. Και ζορίστηκα πραγματικά να πιάσω τα κιλά της κατηγορίας. Τελικά τα κατάφερα αν και είχα πολλούς πειρασμούς».

-Θα βρίσκεσαι και στο Battle 8;
«Ναι, αλλά ως προπονητής. Ήδη προετοιμάζω τρεις αθλητές του Diamond Camp, για να αγωνιστούν στις 21 Δεκεμβρίου, και πιστεύω ότι με την σειρά τους και αυτοί θα μας βγάλουν ασπροπρόσωπους προσφέροντας θέαμα και κερδίζοντας τις εντυπώσεις, σε πραγματικούς αγώνες Μουάι Τάι».

-Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
«Θέλω να αφοσιωθώ στις σχολές και στους μαθητές μου και να δώσω όλη μου την ενέργεια στη διδασκαλία χτίζοντας τους αυριανούς πρωταθλητές που θα μας κάνουν υπερήφανους σηκώνοντας τη σημαία μας ψηλά σε όλο τον κόσμο».