Είναι πολύ δύσκολο να μαζεύεις τα κομμάτια σου όταν έχεις αποτύχει και ξέρεις πως δεν στάθηκες στο ύψος των δυνατοτήτων σου. Οι περισσότερες ομάδες θα είχαν ήδη διαλυθεί, με τους παίκτες να κατηγορούν το διπλανό τους, να κράζουν τον προπονητή και να σκέφτονται ήδη τους συλλόγους τους. Έχει γίνει πολλάκις στο παρελθόν από συγκροτήματα που εμφανίστηκαν κατώτερα των περιστάσεων.
Η Εθνική ΔΕΝ το έκανε αυτό. Κράτησε χαρακτήρα κι επέλεξε το δύσκολο δρόμο, να παλέψει ως το τέλος, έστω κι αν γνώριζε πως οι πιθανότητες δεν ήταν με το μέρος της και οι ελπίδες πρόκρισης ήταν απειροελάχιστες, από τη στιγμή που δεν κατάφερε να ορίζει η ίδια και μόνο τη μοίρα της. Ήταν ομάδα ως το τέλος και τελικά επιβεβαίωσε μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο της παρουσίας της σε αυτό το Ευρωμπάσκετ πως αδίκησε τον εαυτό της.
Γιατί αν δεν αυτοκτονούσε απέναντι στη Φινλανδία, αν δεν έχανε στο τελευταίο δίλεπτο από την Ιταλία και αν δεν ξυπνούσε στο 28’ απέναντι στη Σλοβενία, τώρα δεν θα γράφαμε επικήδειους, αλλά διθυράμβους. Όπως γράψαμε όταν κέρδισε την Τουρκία χωρίς τον Σπανούλη ή την Ισπανία βρισκόμενη με την πλάτη στον τοίχο. Kι όπως γράφουμε τώρα, παρότι που έχασε, παίζοντας με...δεκάδα για 50 λεπτά.
Αυτό είναι και το μεγάλο «γιατί;» που αφήνει στα χείλη αυτό το Ευρωμπάσκετ. Αν η Εθνική δεν διέθετε το ταλέντο, την εμπειρία, το βάθος, το σθένος και τα υπόλοιπα συστατικά που απαιτούνται για να διακριθεί, θα συμβιβαζόμασταν με την αποτυχία, θα αποδεχόμασταν τη μετριότητά μας, ίσως και να πανηγυρίζαμε για μία… έκτη θέση, όπως έγινε το 2011 με ένα αρκετά χαμηλότερης ποιοτικής στάθμης ρόστερ, που όμως ανταποκρίθηκε στις χαμηλές απαιτήσεις που υπήρχαν.
Με τα «αν» δεν γράφετε η ιστορία. Όχι όταν ξέρουμε ότι μπορούσαν…
Ψυχραιμία και αξιοποίηση του μαθήματος
Η επόμενη μέρα χρειάζεται ψυχραιμία, σύνεση, ώριμη σκέψη και σωστές αποφάσεις. Από την ομοσπονδία πρωτίστως, τον προπονητή, όποιος κι αν είναι και τους παίκτες. Αν η συμμετοχή στο Μουντομπάσκετ εξασφαλιστεί μέσω wild card, ελπίζουμε το φετινό πάθημα να έχει διδακτικό χαρακτήρα και με τις κατάλληλες επιλογές να παρουσιαστεί μία ισχυρή Εθνική στα παρκέ της Ισπανίας. Αν χάσουμε και… εκτός παρκέ, με συνέπεια να υποχρεωθούμε να διεκδικήσουμε πρόκριση στο Ευρωμπάσκετ του 2015 μέσω προκριματικών το επόμενο καλοκαίρι, είναι αναγκαία μία επανεκκίνηση, με νέα παιδιά και χαμηλό πήχη για τα επόμενα 3-4 χρόνια μέχρι να φτάσουμε ξανά στο σημείο να διεκδικούμε πραγματικά, κι όχι στη θεωρία, μετάλλιο.
Το μόνο βέβαιο είναι πως η Ελλάδα στο μπάσκετ, ακόμη κι όταν χάνει, δεν χάνεται…
Follow @ChristosRobolis
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
