Και τώρα τί;

Εκρηκτικό το πολιτικό κλίμα, με κυρίαρχα στοιχεία την ένταση και την αβεβαιότητα, χαρακτηριστικά που απειλούν να αποσαρθρώσουν την ήδη κλυδωνιζόμενη συνοχή της ελληνικής κοινωνίας.

Το κύριο ερώτημα που γεννάται μετά και τις νυχτερινές εξελίξεις είναι αμείλικτο. Πώς μπορεί να συνεχισθεί «αναίμακτα» η πολιτική της λιτότητας όταν οι πολίτες βλέπουν την κυβέρνηση της χώρας να παραπαίει ;

Οι μέχρι χθες σύμμαχοι αλληλοσπαράσσονται : Ο Αντώνης Σαμαράς κατηγορεί τον Φώτη Κουβέλη. Ο τελευταίος επιρρίπτει την ευθύνη στον πρωθυπουργό και ο Ευάγγελος Βενιζέλος σε ρόλο «πυροσβέστη».

Το φυτίλι που άναψε τη φωτιά στην ΕΡΤ έκαψε, τελικώς, την τρικομματική κυβέρνηση. Εν μία νυκτί έγινε, ουσιαστικά, δικομματική.

Και αν μέχρι στιγμής οι 167 βουλευτές της συμπολίτευσης (125 της ΝΔ, 28 του ΠΑΣΟΚ, και 14 της ΔΗΜΑΡ) κατά πάσα πιθανότητα θα μειωθούν σε 153 (125+28), η ζημιά δεν είναι μόνον οι αριθμοί.

Είναι η αποδυνάμωση των ερεισμάτων. Της ισχυρής συναίνεσης που -όπως είπε μόλις χθες ο Αντώνης Σαμαράς, χρειάζεται για να υπάρχει πολιτική σταθερότητα και να προωθηθούν απρόσκοπτα οι μεταρρυθμίσεις.

Οι χθεσινές ραγδαίες εξελίξεις, λοιπόν, δημιουργούν εύλογες απορίες. Αν για το θέμα της ΕΡΤ λίγο έλειψε να προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές, άραγε τα νέα μέτρα που έχει ζητήσει η τρόικα για να καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό της διετίας 2013-2014, τι θα προκαλέσουν;

Και όταν από Σεπτέμβρη κλείσουν κρατικά νοσοκομεία και δημόσια σχολεία, όσοι στηρίζουν την κυβέρνηση, δηλ. ο κ. Βενιζέλος και κάποιοι ανεξάρτητοι βουλευτές, θα εξακολουθήσουν, άραγε, να το πράττουν;

Πολλοί αμφιβάλλουν από τώρα ότι η ισχνή κυβερνητική δυναμική θα αντέξει. Για να τα καταφέρει ο κ. Σαμαράς θα πρέπει να ακούσει τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ που μίλησε για ανάγκη να στηριχθούν τα εκατομμύρια των ανέργων και των νεόπτωχων Ελλήνων.

Γατί στο φινάλε, μπορεί η Ελλάδα να έχει προς το παρόν κυβέρνηση, αλλά χωρίς ευτυχισμένους ανθρώπους, καμία χώρα δεν έχει μέλλον.

Ανδρέας Μορφόπουλος