Κλαρίσα Σιλντς: Το κορίτσι-θαύμα της παγκόσμιας πυγμαχίας

Υπάρχουν φορές που η ιστορία κάποιων πρωταθλητών συναρπάζει και προκαλεί δέος πιο πολύ και από την ίδια τους την τεράστια αθλητική καριέρα. Αθλητές που μετέτρεψαν τις δυσκολίες και τις κακουχίες της ζωής σε σύμμαχο και κατάφεραν έτσι να γίνουν πρωταθλητές, Ολυμπιονίκες, σούπερ σταρ.

Η Κλαρίσα Σιλντς είναι μια περίπτωση αθλητή, που αξίζει αναμφισβήτητα τον σεβασμό και το χειροκρότημα όλου του κόσμου. Όχι γιατί σε ένα άθλημα ανδροκρατούμενο όπως είναι η πυγμαχία, κατάφερε να απογειωθεί.

Αλλά γιατί κατάφερε μέσα από τις αντιξοότητες και τα πολύ ζόρικα παιδικά χρόνια να ωριμάσει, να πατήσει στα πόδια της και να διαπρέψει στον κόσμο των ρινγκ. Και όλα αυτά σε μια περίοδο που οι γυναίκες προσπαθούσαν να αποδείξουν ότι δικαιούνται μια θέση στην παγκόσμια πυγμαχία και στους Ολυμπιακούς αγώνες.

Το στόρι και τα κατορθώματα της Κλαρίσα, είναι παράδειγμα για όλους τους νέους αθλητές. Αν υπάρχει θέληση, πείσμα και όρεξη όλα μπορούν να γίνουν. Ακόμα και τα πιο μεγάλα και θεότρελα όνειρα μπορούν να πραγματοποιηθούν. Γιατί στον πρωταθλητισμό η αφοσίωση μπορεί να σε ανεβάσει στο πρώτο σκαλί του βάθρου.

Ένα κορίτσι γεμάτο ήθος, αυτοπεποίθηση, και συγκέντρωση. Ένας άνθρωπος που ξεπέρασε όλα τα εμπόδια, μπήκε μέσα στο ρινγκ και κέρδισε τον σεβασμό που τόσα χρόνια της έλειπε.

Με αφορμή την υποψηφιότητα της για το βραβείο «Αθλήτρια της χρονιάς» στα ατομικά σπορ που διοργανώνονται από την Γυναικεία Αθλητική Επιτροπή, οι επόμενες γραμμές ανήκουν στην Κλαρίσα Σιλντς, σε εκείνη και το στόρι της.

ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ

Γεννημένη στις 17 Μαρτίου του 1995 στο Φλίντ του Μίτσιγκαν, όπου και μεγάλωσε. Τα παιδικά της χρόνια ήταν δύσκολα και γεμάτα αγριότητα. Το Φλίντ δεν είναι μέρος κατάλληλο για να μεγαλώνουν μικρά παιδιά. Όταν το 1980 η αυτοκινητοβιομηχανία του Μπιούκ έκλεισε αυτό προκάλεσε ένα ανεπανόρθωτο πλήγμα που δεν έχει ξεπεραστεί. Η βία έφτασε σε τρομερά επίπεδα και η εγκληματικότητα στους δρόμους από το πρωί έως το βράδυ ήταν καθημερινό φαινόμενο. Η Κλαρίσα πέρασε τα παιδικά της χρόνια εκεί.

Ο πατέρας της μπήκε στη φυλακή όταν εκείνη ήταν μόλις 2 χρονών και αποφυλακίστηκε επτά χρόνια αργότερα όταν πια είχε γίνει εννιά. Ο μεγάλος της αδερφός επηρεασμένος από την παραβατικότητα του πατέρα κατέληξε και εκείνος στη φυλακή. Ενώ η μικρή τότε Κλαρίσα μεγάλωσε με τη μητέρα της.

Δεν γνώρισε τον σεβασμό, και δεν πέρασε χαρούμενα χρόνια ως μικρό παιδί. Καθημερινά πάλευε για να μπορέσει να πατήσει στα πόδια της και να μην δέχεται ψυχολογική και όχι μόνο βία από τους νεαρούς της γειτονιάς. Η ζωή με τη μητέρα της δεν ήταν εύκολη, διότι υπήρχαν οικονομικά προβλήματα, ενώ είχαν μετακομίσει παραπάνω από 11 φορές.

Η πείνα ήταν γνώριμη λέξη για εκείνη αφού πολλές μέρες δεν είχε τη δυνατότητα να φάει ούτε ένα πιάτο φαγητό. Πολλές φορές γίνονταν σκέψεις η μικρή Κλαρίσα να δοθεί σε κάποια άλλη οικογένεια, ώστε να μπορέσει να μεγαλώσει έχοντας τα απαραίτητα αγαθά και τις κατάλληλες συνθήκες που χρειάζονται για ένα μικρό παιδί. Παρόλα αυτά, παρέμενε με τη μητέρα της.

Σε συνεντεύξεις της πλέον δηλώνει χαρακτηριστικά ότι ένα μεγάλο μέρος των επιτυχιών της το χρωστάει στα όσα έζησε μικρή. Έμαθε να πολεμάει και να μάχεται καθημερινά. Οπότε για εκείνη τα λεπτά που παλεύει μέσα στο ρινγκ δεν φαίνονται τόσο δύσκολα. Οι καταστάσεις την έκαναν πιο δυνατή και ώριμη, και της ήταν εύκολο να προσηλωθεί στους πυγμαχικούς στόχους. Όταν έχεις μάθει να παλεύεις στους δρόμους του Φλιντ για την ίδια σου τη ζωή, το να παίξεις 4 γύρους μποξ είναι κάτι εύκολο.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΥΓΜΑΧΙΑ

Το ήθελε και εκείνη, αλλά η ιδέα ήταν του πατέρα της ο οποίος πριν μπει στη φυλακή έπαιζε μποξ σε underground υπόγεια. Όταν πια βγήκε από την φυλακή και η Κλαρίσα ήταν 9 ετών άρχισε να της μιλάει για την πυγμαχία και να της διαφημίζει το άθλημα. Παρόλα αυτά η προσωπική του άποψη ήταν πως η πυγμαχία είναι ένα καθαρά αντρικό σπορ. Δεν είχε αντίρρηση να δοκιμάσει η μικρή, αλλά όχι κάτι παραπάνω. Η προϋπόθεση: Να κλείσει τα 11.

Έτσι και έγινε, στα 11 της επισκέφτηκε το γυμναστήριο του Μπάρτον. Εκεί θα γνωρίσει τον προπονητή της Τζέισον Κράτφιλντ. Ο οποίος από την πρώτη στιγμή θα πιστέψει σε εκείνη.

Ήταν ψηλή και γεροδεμένη, όμως το γεγονός ότι πολλές φορές δεν είχε την οικονομική άνεση να βρει φαγητό δεν της επέτρεπε να τα βγάζει εύκολα πέρα στην προπόνηση.

Έτσι ο προπονητής της αφού ενημέρωσε τη γυναίκα του για την κατάσταση, φρόντιζε να της έχει ένα πιάτο φαγητό πριν και μετά από κάθε προπόνηση.

Η Κλαρίσα είχε πολύ καλή πυγμαχική αντίληψη. Και περνούσε πολλές ώρες στο γυμναστήριο. Όταν άρχισε να παίρνει τα πάνω της με το φαγητό, ο προπονητής της άρχισε να την βάζει στο ρινγκ και να την τεστάρει, ενώ η στιγμή που θα την έβαζε να παίξει με αγόρια δεν άργησε. Η μικρή απέδειξε ότι δεν φοβάται να χτυπήσει και να χτυπηθεί, άκουγε τη γωνία και είχε καθαρό μυαλό. Δεν έδειχνε πως δυσκολευόταν. Τα ένστικτα επιβίωσης που είχε αναπτύξει την βοήθησαν να σταθεί με ευκολία μέσα στο ρινγκ.

Τότε ήταν που ο προπονητής της κατάλαβε ότι έπρεπε να ασχοληθεί σοβαρά με την περίπτωση της και να αρχίσει να την δοκιμάζει σε ερασιτεχνικούς αγώνες. Ήταν μόλις 11 και όλα έδειχναν πως το μέλλον θα ήταν λαμπρό. Άλλωστε η Κλαρίσα είχε αποδείξει από την πρώτη στιγμή που μπήκε στο γυμναστήριο, ότι ήθελε να τα καταφέρει, ήθελε να ξεχωρίσει και ήθελε να αγωνιστεί για τη σημαία.

Μια μέχρι τότε ζωή δύσκολη, συνθήκες βάρβαρες, μα η Κλαρίσα Σίλντς κουβαλούσε μαζί της μια φράση της γιαγιάς της: Μην αφήσεις ποτέ κανέναν να σε μειώσει και να σου κόψει τα φτερά! Έτσι και έκανε, από τη στιγμή που φόρεσε τα πυγμαχικά γάντια, πήρε το αίμα της πίσω.

Κάθε φορά που πρωτοέμπαινε στο ρινγκ περνούσαν μπροστά από τα μάτια της τα όσα βίωσε στο Φλίντ, απόπειρες δολοφονιών, ξύλο, αίμα, και στο τέλος η δολοφονία του κολλητού της σε ένα στενό της γειτονιάς. Έπαιρνε μια ανάσα λοιπόν και κάθε της χτύπημα γινόταν όλο και πιο δυνατό. Όχι επειδή η τεχνική της ήταν άριστη, αλλά επειδή η ψυχή της ξεπερνούσε κάθε εμπόδιο.

O ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ

Προετοιμαζόταν για Ολυμπιάδα πολύ πριν η γυναικεία πυγμαχία γίνει Ολυμπιακό άθλημα. Είχε ξεκινήσει την προετοιμασία για σοβαρούς ερασιτεχνικούς αγώνες από το 2006, όταν ήταν 12 ετών. Η γυναίκες συμμετείχαν για πρώτη φορά στο άθλημα της Πυγμαχίας στη Ολυμπιάδα του 2012 στο Λονδίνο. Η Κλαρίσα δεν είχε τον στόχο, διότι φάνταζε σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Παρόλα αυτά ήταν πάντα έτοιμη να ριχτεί στη μάχη σε επίπεδο υψηλής ερασιτεχνικής πυγμαχίας.



Ως έφηβη είχε κερδίσει παγκόσμιους τίτλους σε πρωταθλήματα. Το 2011 τράβηξε τα βλέμματα στο Εθνικό Αστυνομικό Πρωτάθλημα, οπού κέρδισε σε ανοιχτή κατηγορία και το όνομα της φιγούραρε πρώτο στις βαθμολογικές λίστες. Τότε ο προπονητής έθεσε υψηλούς στόχους και ενώ είχε πια γίνει γνωστό ότι στους Ολυμπιακούς του 2012 θα συμμετάσχουν και γυναίκες στην πυγμαχία, έκαναν τα αδύνατα δυνατά ώστε μέσα σε έναν χρόνο να πάρει την πρόκριση για το Λονδίνο.

Το πρόγραμμα της εκείνη την περίοδο ήταν σκέτη τρέλα. Πολύωρες προπονήσεις τεχνικής, ενδυνάμωσης και φυσικής κατάστασης. Ήταν μόλις 16 ετών και για να καταφέρει να πάρει την πρόκριση θα έπρεπε να κερδίσει μεγαθήρια της γυναικείας πυγμαχίας. Όμως το κορίτσι από το Μίτσιγκαν, ήταν αποφασισμένο. Με ύψος 1,78 και βάρος 75 κιλά ήταν μια δύσκολη αντίπαλος σε μια κατηγορία που το κάθε χτύπημα μπορεί να φέρει εύκολα ένα νοκ άουτ.

Τον Απρίλιο του 2011 στο Ηπειρωτικό Ελιτ Πρωτάθλημα Γυναικείας Πυγμαχίας βγήκε πρώτη στην κατηγορία της, ενώ στον τελικό κοντραρίστηκε με την τρείς φορές Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Μαίρη Σπένσερ από τον Καναδά, η οποία μέχρι τότε είχε στο παλαμαρε της το ρεκόρ 25 αγώνων με μηδέν ήττες!

Η Κλαρίσα Σιλντς απέδειξε ότι έχει ταλέντο, όρεξη και δύναμη να πάρει την πρόκριση και την ευκαιρία για τους Ολυμπιακούς αγώνες. Όμως θα έπρεπε να περάσει ένα ακόμη δύσκολο τεστ ώστε η θέση και το εισιτήριο για Λονδίνο να κλείσουν οριστικά. Έτσι το 2012 λίγο πριν τους Ολυμπιακούς έπρεπε να δείξει τι αξίζει. Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ερασιτεχνικής Πυγμαχίας στην Κίνα, η Κλαρίσα κέρδισε με ευκολία μια αθλήτρια από την Ινδία με 27-10. Αλλά έχασε στον τελικό από Σαβάνα Μάρσαλ με 8-14.

Η μόνη ήττα για την Σιλντς στην ερασιτεχνική της καριέρα. Έπαθε σοκ από το αποτέλεσμα, αλλά η ευκαιρία για τους Ολυμπιακούς της δόθηκε.

Έτσι λίγους μήνες αργότερα η δεκαεπτάχρονη πλέον αθλήτρια βρισκόταν στο Λονδίνο, έτοιμη να αγωνιστεί. Από τον βούρκο του Φλιντ ήταν μαζί με όλη την αφρόκρεμα των σπορ στους Ολυμπιακούς αγώνες, και το υπέροχο της υπόθεσης είναι ότι έκανε πυγμαχία αγωνιστικά τα τελευταία 5 χρόνια.

Αν και η γυναικεία πυγμαχία δεν είχε την απήχηση που έχουν τα άλλα σπορ στους Ολυμπιακούς. Η Κλαρίσα κατάφερε με το πυγμαχικό της στυλ και την άνεση που την διακατέχει στο ρινγκ να καθηλώσει τα βλέμματα. Το ζευγάρωμα η αλήθεια είναι δεν την δυσκόλεψε πολύ. Ήταν για εκείνη μια απλή αποστολή.

Πρώτο αγώνα έπαιξε, με την Άννα Λορελ από τη Σουηδία και με ευκολία πήρε το παιχνίδι με 18-14. Στον ημιτελικό συνάντησε μια αθλήτρια από το Καζακστάν, την Μαρίνα Βολνοβα την οποία κέρδισε με 29-15, πλησιάζοντας έτσι την πρώτη θέση. Ο τελικός ήταν καυτός και εκρηκτικός. Το φαβορί από τη Ρωσία που ακούει στο όνομα, Τορλόποβα ήταν η αντίπαλος για την δεκαεπτάχρονη Κλαρίσα. Όλοι περίμεναν πως η Ρωσίδα θα επικρατήσει αλλά μόλις

Ο αγώνας ξεκίνησε οι θεατές πάγωσαν. Η Κλαρίσα Σιλντς το έκανε! Πήρε το πρώτο της χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο, αφού κέρδισε στα σημεία με 19-12.



Η πρώτη θέση στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου ήταν για την αθλήτρια από το Μίτσιγκαν, η αρχή για μια σπουδαία αθλητική καριέρα. Τράβηξε αμέσως τα βλέμματα, παραγόντων, προπονητών, χορηγών. Όμως δεν βρήκε την οικονομική βοήθεια και ενίσχυση που της άξιζε. Σε ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο Τ-REX λίγα χρόνια αργότερα η Κλαρίσα θα μιλήσει για όλες τις δυσκολίες που πέρασε ακόμα και μετά την κατάκτηση του χρυσού Ολυμπιακού μεταλλίου. Δεν το έβαλε όμως κάτω, συνέχισε τις προπονήσεις και άρχισε να δουλεύει τις τεχνικές που της πηγαίνουν.

Μια αθλήτρια με δυνατό κορμί, που αγαπάει τα δυνατά χτυπήματα και γουστάρει την κοντινή απόσταση. Κάτι που σημαίνει ότι δεν φοβάται τίποτα. Το αγαπημένο της δε είναι να πλησιάζει την αντίπαλο και να την χτυπάει δυνατά σε πρόσωπο και σώμα. Η Κλαρίσα πλέον θα προπονηθεί μόνο με άντρες και θα τους βγάζει νοκ αουτ, ο δρόμος λοιπόν για τους Ολυμπιακούς του 2016 σιγά-σιγά άρχισε να ανοίγει!

Το 2014 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ερασιτεχνικής Πυγμαχίας στην Κορέα θα κάνει αυτό που ξέρει καλά. Θα παίξει πυγμαχία και σε μια κατηγορία με πολλές αντιπάλους θα σαρώσει. Στα 75 κιλά θα δώσει 5 αγώνες. Με αθλήτριες από την Πολωνία, την Κίνα, την Ουγκάντα, τη Ρωσία και τον Καναδά. Αλλά δεν θα απειληθεί από καμία. Θα ανέβει στο πρώτο σκαλί του βάθρου δείχνοντας για ακόμη μια φορά σε όλους τους φίλους του αθλήματος και όχι μόνο ποια είναι και τι μπορεί να κάνει. Το επίπεδο της πλέον έχει εκτοξευτεί, και δεν υπάρχει για εκείνη ανταγωνισμός.

To 2015 είναι στα φόρτε της, όπως πάντα! Θα ταξιδέψει στον Καναδά για τα «Pan American Games.» Οι αντίπαλοι πλέον μόνο και μόνο στο άκουσμα ότι θα παίξουν εναντίον της έχαναν το ψυχολογικό κομμάτι. Όλες ήξεραν ότι δεν μπορούν να την κοντράρουν. Ένα κράμα, δύναμης, τεχνικής και ασταμάτητης ταχύτητας.

Για ακόμη μια φορά η αποστολή εξετελέσθη. Ανέβηκε στο πρώτο σκαλί του βάθρου, στον πρώτο αγώνα της κέρδισε μια αθλήτρια από την Δομινικανή Δημοκρατία, στον ημιτελικό έπαιξε και ισοπέδωσε μια κοπέλα από την Αργεντινή ενώ στον τελικό έπαιξε στα ίσα την Βραζιλιάνα Φλάβια Φιγκερειδο και επικράτησε με 3-0 (απόφαση διαιτητών). Για ακόμη μια φορά δεν φοβήθηκε ούτε λεπτό, γυρνώντας πίσω στο σπίτι με ένα μετάλλιο και ακόμη περισσότερη εμπειρία.



Το 2016, χρονιά των Ολυμπιακών Αγώνων στο Ρίο, η απόφαση είχε παρθεί, θα στελέχωνε την ομάδα στους Ολυμπιακούς. Λίγο πριν ταξιδέψει στην Βραζιλία θα δοκιμαστεί στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα όπου θα πάρει την πρώτη θέση παίζοντας κόντρα σε αθλήτριες από την Γερμανία, το Καζακστάν, την Ολλανδία, την Κίνα αλλά και το Ουζμπεικιστάν. Το Χρυσό μετάλλιο ήρθε δικαιωματικά και το ταξίδι για το Ρίο είχε μπει πλέον στην τελική ευθεία.

Η 21 ετών πλέον Κλαρίσα θα ταξιδέψει στην Βραζιλία οπού για δεύτερη φορά θα συμμετέχει σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Με αυτοπεποίθηση και θάρρος θα μπει στο ρινγκ χωρίς καμία δεύτερη σκέψη. Άλλωστε κάτι που κατάφερε με επιτυχία στα 17 της γιατί να μην το καταφέρει ξανά στα 21 της.

Στον πρώτο αγώνα θα παίξει κόντρα σε μια δυνατή Ρωσίδα αθλήτρια, την Γιαρουσλάβα Γιακουσίνα και θα κερδίσει εύκολα. Στους ημιτελικούς θα ριχτεί στη μάχη ενάντια στην Σακιμοβα από το Καζακστάν κερδίζοντας την, ενώ στους τελικούς θα σταθεί στη γωνία απέναντι στην Ολλανδέζα Νούσκα Φοντάιν, μια αθλήτρια με πολλές διακρίσεις και τρομερή εμπειρία. Παρόλα αυτά η νεαρή Κλαρίσα θα βάλει μυαλό, ψυχή και τεχνική σε δράση και θα τα καταφέρει. Φεύγοντας από τη Βραζιλία με ένα ακόμα Ολυμπιακό μετάλλιο, και μάλιστα χρυσό. Το δεύτερο χρυσό μέσα σε 4 χρόνια!

Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ

Η Κλαρίσα Σιλντς μετά τους Ολυμπιακούς του 2016, εκτός από δυο χρυσά Ολυμπιακά Μετάλλια είχε στην κατοχή της το ρεκόρ των 77 αγώνων, 1 ήττας και 18 νοκ αουτ. Και ενώ όλοι θα περίμεναν πως το 2020 θα πήγαινε για το τρίτο σερί Ολυμπιακό Μετάλλιο και στο ενδιάμεσο για πολλά ακόμα Παγκόσμι , τότε η είδηση που προκάλεσε σοκ είδε το φως της δημοσιότητας.

Το Νοέμβριο του 2016 έκανε τη μεγάλη μετάβαση από την ερασιτεχνική πυγμαχία στην επαγγελματική. Οι λόγοι πολλοί, μα βασικότερο κίνητρο στάθηκε το οικονομικό. Όπως η ίδια σε συνεντεύξεις της θα πει, δεν βρήκε ποτέ την οικονομική ενίσχυση που της άξιζε. Δεν την στήριξαν και δεν την αναγνώρισαν όπως θα έπρεπε. Η Κλαρίσα Σιλντς είχε πια κουραστεί από την Ομοσπονδία και τα λιγοστά προνόμια που της έδιναν και πήρε την απόφαση να γίνει επαγγελματίας πυγμάχος. Άλλωστε στον κόσμο του μποξ, όλοι οι επιτυχημένοι επαγγελματίες ήταν κάποτε καταπληκτικοί ερασιτέχνες!

Tο ντεμπούτο της στην επαγγελματική πυγμαχία θα γίνει το 2016 κόντρα στην 29 ετών Φράνκον Κριου. Οι δυο αθλήτριες είχαν έρθει αντιμέτωπες και ως ερασιτέχνες με την Κλαρίσα να κερδίζει. Να σημειωθεί πως και για την αντίπαλο της ήταν ο πρώτος επαγγελματικός αγώνας. Η Κλαρίσα με ομόφωνη απόφαση των διαιτητών θα κερδίσει, και η αρχή για την επαγγελματική της καριέρα θα έχει μόλις γίνει.

Προκειμένου να σταθεί σε επαγγελματικούς αγώνες που έχουν μεγαλύτερη διάρκεια και άλλους κανονισμούς, θα προσαρμόσει την προπόνηση της, ενώ θα αρχίσει να παίζει πιο σταθερό παιχνίδι. Τα πατήματα της θα γίνουν πιο δυνατά ενώ τα χτυπήματα της θα έχουν στόχο να προκαλέσουν ζημιά.

To 2017 θα δώσει 3 επαγγελματικούς αγώνες. Ο πρώτος θα γίνει τον Μάρτιο, κόντρα στην Σίλβια Σαμπάντος από την Ουγγαρία. Θα την κερδίσει με τεχνικό νοκ αουτ. Ο δεύτερος θα πραγματοποιηθεί, τον Ιούνιο ενάντια σε μια πολύ δυνατή αθλήτρια την Αμερικάνα Σίντνει Λεμπλανκ. Η Κλαρίσα θα πάρει τη νίκη με ομόφωνη απόφαση των διαιτητών. Ενώ τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου θα ξανά μπει στο ρινγκ, με αντίπαλο την Νίκι Άντλερ από την Γερμανία, την οποία θα κερδίσει με απόφαση.

Το 2018 θα παίξει κόντρα στην 41 ετών αθλήτρια, Τόρι Νέλσον από την Αμερική. Θα κερδίσει εύκολα, στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα ότι η εμπειρία δεν την φοβίζει. Και ότι υπάρχει χώρος για τα νιάτα.

Ο επόμενος της αγώνας θα πραγματοποιηθεί 22 Ιουνίου. Αντίπαλος της θα είναι μια αθλήτρια από την Κόστα Ρίκα, ή 35 ετών, Χάνα Γκάμπριελς. Η Κλαρίσα δηλώνει πιο έτοιμη από ποτέ.

Η μέχρι τώρα πορεία της στην επαγγελματική πυγμαχία δείχνει ότι ο δρόμος θα είναι μακρύς, και οι αντίπαλες άτυχες! Η Κλαρίσα Σίλντς είναι πια 23 ετών και έτοιμη να χαράξει τον δικό της δρόμο στο επαγγελματικό μποξ. Για τις επαγγελματικές τις πλέον ανάγκες έχει αναγκαστεί να φύγει από το σπίτι της και τον πρώτο της προπονητή. Προπονείται σε διάφορες σχολές και συχνά την προσκαλούνε σε τοπ σχολές να παίξει σπάρινγκ με άντρες. Στο διαδίκτυο δε έχουν κυκλοφορήσει βίντεο που βγάζει νοκ αουτ συναθλητές της.

Η ΕΞΑΙΡΕΣΗ

Το σκουρόχρωμο αυτό κορίτσι, αποτελεί την εξαίρεση του κανόνα. Με την πυγμαχική της μαγκιά, τον δυνατό χαρακτήρα και το ταλέντο της έχει καταφέρει κάτι που στους περισσότερους φαντάζει ακατόρθωτο. Κατέκτησε χρυσό Ολυμπιακό Μετάλλιο μόλις στα 17 της, και δεύτερο σερί στα 21 της. Σε κάθε αγώνα της αποδεικνύει πως δεν απειλείται από τίποτα.

Η Κλαρίσα Σιλντς, δεν επαναπαύθηκε στην δόξα των Παγκοσμίων Διοργανώσεων ούτε στα μετάλλια και στα κύπελλα που για εκείνην πια ήταν ο εύκολος δρόμος. Αλλά πήρε την απόφαση να περάσει στην αντίπερα όχθη, αυτή της επαγγελματικής πυγμαχίας. Της αρέσουν τα δύσκολα και έχει μάθει να τα βγάζει πέρα.

Είναι παράδειγμα αθλήτριας μα πάνω από όλα ανθρώπου. Ποτέ δεν γκρίνιαξε για τα εμπόδια που η ζωή της έφερε στον δρόμο της. Κατάφερε να ανοίξει δίοδο και να χαράξει την πορεία της για την κορυφή στην οποία παραμένει από το 2006 όπου έκανε τα πρώτα αγωνιστικά της βήματα. Ποτέ δεν θα τη δεις αγχωμένη η με πρόσωπο λυπημένο πριν από τους αγώνες. Πάντα χαμογελάει και προσεύχεται. Ξέρει πολύ καλά πως η ζωή είναι ευλογία. Εκτιμάει τα λίγα και στοχεύει πάντα ψηλά. Το κορίτσι τούτο είναι ένα θαύμα, είναι αυτό το ένα στις χίλιες. Είναι πρωταθλήτρια στο ρινγκ μα και στη ζωή.

Το σίγουρο είναι πως δεν πήρε την προβολή και την στήριξη που της άξιζαν, παρόλα αυτά δεν το έβαλε κάτω. Τίμησε τη χώρα της, και όταν πια το οικονομικό την δυσκόλευε πήρε την απόφαση και με ήσυχο τρόπο έφυγε από το ερασιτεχνικό μποξ, με στόχο πια να βγάζει χρήματα μέσα από αυτό που αγαπάει και ξέρει πολύ καλά να κάνει.

Η Κλαρίσα Σιλντς είναι ένα θαρραλέο κορίτσι, που βγάζει νοκ αουτ τον φόβο. Είναι ένας ταπεινός άνθρωπος μα ένας σκληρός μαχητής. Μπορεί η ζωή να την ταλαιπώρησε και να την έφερε αντιμέτωπη με ζόρικα σκηνικά. Είχε όμως τη δύναμη και την ωριμότητα να πατήσει στα πόδια της και να βγει από όλο αυτό όσο πιο δυνατή μπορεί.

Είναι διαφορετική, και δεν φοβάται να το δείξει. Δεν ανέχεται κανένα είδος ρατσισμού και κυνηγάει τα όνειρά της. Και όπως λέει και η ίδια: «Αν αφοσιωθείς σε κάτι και αφιερώσεις πολύ χρόνο, γιατί κάποιος να εκφέρει άποψη; Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που μιλάνε για την γυναικεία πυγμαχία, δεν την έχουν καν παρακολουθήσει».

Επιμέλεια: Νικολέττα Γκαρέτσου