Μια συνηθισμένη μέρα ελληνικού ποδοσφαίρου

Ένα πράγμα που πιστεύω ακλόνητα εδώ και πολλά χρόνια είναι πως τζάμπα καθόμαστε κι εμείς να αναλύουμε ματς, τακτικές, διαιτησίες στα ραδιόφωνα. Όπως επίσης τζάμπα περιμένουμε, όσοι περιμένουμε πως οι φίλαθλοι και οπαδοί των ομάδων, μπορούν ν’ αλλάξουν τις αγαπημένες τους συνήθειες. Αν βάλει κάποιος παλιότερες εκπομπές λόγου και τις πετάξει σε ένα ραδιόφωνο, ουδείς θα καταλάβει πως το ίδιο πρόγραμμα έχει παίξει και παλιότερα. Η ζωή στο ελληνικό ποδόσφαιρο, κυλάει τόσο ανιαρά, βαρετά και προβλέψιμα που όλα μοιάζουν απολύτως και με απόλυτη ακρίβεια, προγραμματισμένα.

Θα ξεκινήσω με το αγωνιστικό κομμάτι. Υπάρχει ένα ματς στο οποίο οι «πράσινοι» παίζουν καλά, για τα φετινά τους δεδομένα, αλλά βρίσκονται πίσω από ένα γκολ οφσάιντ κι ενώ νωρίτερα δεν έχει δοθεί πέναλτι κι αποβολή σε παίκτη αντίπαλης ομάδας του Παναθηναϊκού που μάρκαρε τον Μπεργκ. Είναι μια φάση που δεν έχουμε ξαναδεί; Σε καμία περίπτωση. Η μόνη διαφοροποίηση στην προκειμένη περίπτωση είναι πως ο Τζήλος (νεότερη ενημέρωση λέει πως ήταν ο βοηθός Δημητριάδης που το έπραξε) διέθετε και λίγο...συναίσθημα (δανείζομαι μια λέξη από μια επική ατάκα του Πανόπουλου παλιότερα) και παραδέχτηκε το λάθος του.

Οι τοποτηρητές που θα βελτίωναν τη διαιτησία δεν έχουν αλλάξει τίποτε απολύτως. Απλώς έχουν πείσει τους τρεις πως κάτι πάει να γίνει. Μπορεί σε αυτά τα παιχνίδια της φετινής χρονιάς να πάρουν κάποιο σπόρι παραπάνω, αλλά καραμπινάτο διαιτητικό σκάνδαλο υπέρ τους δεν έχει γίνει. Κι οι πιστολιές συνεχίζουν να πέφτουν. Έτσι ο ΠΑΣ μετά την ισοπαλία στην εκπνοή με το γκολ οφσάιντ του Μαμπουλού στο ΟΑΚΑ, προηγείται 1-0 σε βάρος του Παναθηναϊκού με γκολ οφσάιντ. Άντε μετά να μην πιστέψεις τον Ζαμάνη και όσα είχε πει μετά το ματς του Αστέρα με τον Πανιώνιο. Πάντως το παραμύθι της εξυγίανσης δεν το έφαγα ποτέ και ούτε πρόκειται, ειδικά όσο είναι εδώ τοποτηρητές από τις συγκεκριμένες Αρχές του ποδοσφαίρου.

Πιο προβλέψιμη και από τις...πιστολιές που πέφτουν στην Σούπερ Λίγκα ήταν η αναμπουμπούλα που προκάλεσε η τοποθέτηση του Ντέμη Νικολαϊδη που υποχρεώθηκε ν’ ανασκευάσει, γιατί έπρεπε να περάσει από... εξετάσεις ΑΕΚοφροσύνης για το αν τα είπε καλά ή όχι για την υπόθεση Βάλνερ. Οι ΑΕΚτζήδες μη χάνοντας την ευκαιρία για την αγαπημένη τους συνήθεια, μπήκαν στα χαρακώματα για να πολεμήσουν υπέρ ή εναντίον του Ντέμη. Το πόσοι ήταν από εδώ ή από εκεί δε με ενδιαφέρει. Μετά από τόσα χρόνια έχω αντιληφθεί πως ο πιο αλληγορικός χαρακτηρισμός οπαδών είναι το «Ενωσίτες» για τους οπαδούς της ΑΕΚ. Αν είναι έτσι η «Ένωση» δεν ξέρω ποιά έννοια έχει η λέξη διχασμός...

Στην ουσία του πράγματος, ακόμα και αν δεχτεί κανείς πως ο Ντέμης έκανε μια λάθος τοποθέτηση, δεν μπορεί να φτάνουμε σε σημεία να ζητάμε πιστοποιητικά φρονημάτων και ν’ αμφισβητείται η αγάπη για την ΑΕΚ για μια τοποθέτηση ενός ανθρώπου. Του Ντέμη που μπορεί να χρεώνεται εκατοντάδες λάθη, έχει πει άστοχες ατάκες τις οποίες έχω καυτηριάσει πολύ έντονα. Ακόμα και αν ο τρόπος που είπε αυτό που είπε, έδωσε δικαίωμα στην πλευρά του Ολυμπιακού να κάνει μια δική της μετάφραση, ο τρόπος που στάθηκε απέναντι στο σύστημα ο Ντέμης δεν μπορεί ν’ αμφισβητηθεί. Όσο για τη δική μου ερμηνεία. Θα γράψω το εξής απλό γιατί η κουβέντα ξεκίνησε από το «καλά έκανε ο Ολυμπιακός...». Το «καλά έκανε» αποτελεί μία φράση που λέμε καθημερινά στην ζωή μας. Αυτό δεν σημαίνει πως ο Νικολαϊδης θα έκανε το ίδιο. Όπως δεν σημαίνει πως για οτιδήποτε όλοι μας λέμε «καλά έκανε ο τάδε» θα το κάναμε κι εμείς. Μετά από όλα αυτά τα χρόνια το μόνο που δεν περίμενα να σκεφτεί κάποιος για τον Ντέμη Νικολαϊδη είναι πως θα μπορούσε ποτέ ν’ αθωώσει τον Ολυμπιακό. Πολύ περισσότερο, δεν θα περίμενα να του χρεώσουν κάτι τέτοιο, οπαδοί ή φίλοι της ΑΕΚ.

ΥΓ: Πριν σκεφτούν κάποιοι πως υπερασπίστηκα τον Νικολαϊδη για οποιονδήποτε λόγο, θα ενημερώσω πως έχουμε πει δύο «γεια» σε όλη μας τη ζωή. Κι αυτά πριν από πολλά-πολλά χρόνια.