Λένε πως πίσω από κάθε επιτυχημένο άντρα βρίσκεται μια δυναμική γυναίκα. Στην περίπτωση όμως της Κατερίνας Στεφανίδη και του Μιτς Κριερ μάλλον συμβαίνει το αντίστροφο. Πίσω από την επιτυχία της Ελληνίδας επι κοντίστριας βρίσκεται ένας άντρας, ο άντρας και προπονητής της. Δεν είναι σίγουρο αν θα τον χαρακτήριζε ο όρος δυναμικός, αλλά περισσότερο το χαλαρός, ήρεμος και σίγουρος. Ο Μιτς έχει καταφέρει τα τελευταία χρόνια να οδηγήσει την αθλήτρια και σύζυγό του σε όλες τις κορυφές του επι κοντώ. Είναι χαρακτηριστικό οτι με προπονητή τον Μιτς, η Κατερίνα Στεφανίδη δεν έχει μείνει ποτέ εκτός βάθρου, με τα χρυσά σε Ολυμπιακούς Παγκόσμιο και Πανευρωπαϊκό να ξεχωρίζουν.
Συνέντευξη στον Γρηγόρη Ποζιό
Συναντήσαμε τον Μιτς ένα 24ωρο μετά την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου από την Κατερίνα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κλειστού Στίβου στο Μπέρμιγχαμ και αμέσως μετά την λήξη των αγώνων. Στο λόμπι του ξενοδοχείου των αθλητών, υπήρχε μια βαβούρα που κυρίως προερχόταν από τους Έλληνες. Ο Μιτς σε μια γωνία με μια τεκίλα στο χέρι και το χαμόγελο του να συνοδεύει αυτό της Κατερίνας λες και οι εκφράσεις τους βγαίνουν από συγκοινωνούντα δοχεία. Η πρώτη σκέψη που σου έρχεται στο μυαλό είναι οτι αντικρίζεις έναν Αμερικανό που δείχνει να απολαμβάνει τόσο την ελληνική παρέα γύρω του. Φυσικά δεν είχε πρόβλημα να μιλήσει για την αθλήτριά του, για την γυναίκα του και τη φίλη του που για εκείνον συνοψίζονται στο ίδιο πρόσωπο.
-Τελικά ποιος έχει περισσότερο άγχος, ο αθλητής ή ο προπονητής;
«Είναι δύσκολο να απαντήσω γιατί ποτέ δεν ήμουν αθλητής τέτοιου επιπέδου. Οπότε είναι πιο δύσκολο για μένα να είσαι προπονητής, αφού δεν μπορείς να ελέγξεις τα πράγματα. Απλά προετοιμάζεις την όλη κατάσταση κι ελπίζεις πως όλα όσα έκανες θα βγουν. Όταν είσαι αθλητής έχεις τον έλεγχο των συναισθημάτων και των πράξεων σου»
-Ναι αλλά στην περίπτωσή σου δεν είσαι μόνο προπονητής αλλά και σύζυγος, πως τα διαχωρίζεις;
«Α, τα καταφέρνουμε μια χαρά μ’ αυτό το ζήτημα. Δεν συζητάμε πολύ για επί κοντώ στο σπίτι. Όταν κάνουμε προπόνηση, τότε υπάρχει μόνο το επί κοντώ, όταν είμαστε σπίτι έχουμε τη φυσιολογική μας ζωή. Έχουμε ζωή και έξω από το επί κοντώ κι αυτό νομίζω ότι είναι το πιο υγιές. Προσπαθούμε να κάνουμε διαφορετικά πράγματα. Κι οι δύο λατρεύουμε το επί κοντώ, έτσι γνωριστήκαμε και προφανώς συζητάμε κάποιες φορές ή αν έχει προκύψει κάτι, αλλά μας αρέσει να κάνουμε διάφορα πράγματα. Το έχουμε ξεχωρίσει και προσπαθούμε να αφήσουμε την προπόνηση έξω από το σπίτι».
-Τελικά είναι γλυκόπικρη η γεύση που αφήνει αυτό το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κλειστού στίβου με το χάλκινο μετάλλιο; Γιατί σίγουρα θέλατε το χρυσό...
«Όχι, όχι καθόλου γλυκόπικρη… Πηγαίνεις σε τέτοιους αγώνες με στόχο να βρεθείς στο βάθρο, αλλά δεν μπορείς να ελέγξεις το τι θα κάνουν άλλοι… Η Κατερίνα είχε την πιο σταθερή χρονιά της στον κλειστό στίβο. Κάθε χρόνο γίνεται και πιο σταθερή σε ψηλά ύψη και έχοντας ένα μέσο όρο αλμάτων 5.78 σε 6 μίτινγκ δεν μπορούμε να έχουμε παράπονο. Κι αυτή η σταθερότητα είναι ένα σημαντικό ζητούμενο για εμάς και να είστε σίγουροι ότι σύντομα θα έρθουν και τα μεγάλα άλματα.
Είχαμε την ατυχία με την τραυματισμό της κι ίσως έκανα κι εγώ λάθος πιέζοντας λίγο περισσότερο απ’ όσο έπρεπε για να αφομοιώσει κάποιες αλλαγές που κάναμε στην προπόνηση. Πίστευα ότι ήταν έτοιμη γι’ αυτές και «κόλλησα» λίγο παραπάνω, αλλά έβλεπα ότι δεν ήταν ιδιαίτερα άνετη. Κάναμε κάποιες προσαρμογές που δεν εύκολο να τις αποδεχθείς και ίσως δεν της έδωσα και πολύ χρόνο. Πάντως όταν τις εμπιστευόταν έκανε κάποια μεγάλα άλματα και νομίζω ότι στον ανοικτό που θα έχουμε περισσότερο χρόνο θα φανούν πολλά περισσότερο πράγματα».
Η γνωριμία τους και η... προφητική ατάκα για τον γάμο τους!
Μετά από ένα κουραστικό τετραήμερο στο Μπέρμιγχαμ, αθλητές, προπονητές αλλά και δημοσιογράφοι θέλουμε λίγο να χαλαρώσουμε, οπότε η κουβέντα δεν αργεί να ξεφύγει από τα αμιγώς αθλητικά και ας γράφει το μαγνητοφωνάκι. Εξάλλου φαίνεται ωραίος και χαμογελαστός τύπος ο Μιτς Κριερ οπότε γιατί να μην ξεφύγει.
-Με την Κατερίνα ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά ή προέκυψε μέσω του αθλητισμού;
«Δεν την ήξερα η αλήθεια είναι και η πρώτη φορά που την είδα ήταν στο φεστιβάλ επί κοντώ με τη συμμετοχή 3.000 αθλητών στο Ρίνο…
Εκείνη μόλις είχε αποφοιτήσει από το κολέγιο κι εγώ ήμουν εκεί με την αθλήτρια που προπονούσα εκείνη την περίοδο. Μας σύστησε η μάνατζερ της (όχι η τωρινή της μάνατζερ, Κάρεν Λοκ) που ήταν παρούσα εκεί και μου είπε εκείνη την ημέρα ‘Ωωω Μιτς θα παντρευτείς την Κατερίνα’. Γέλασα γιατί ήταν λίγο αμήχανο και παράξενο αφού δεν την ήξερα, αλλά μετά από λίγο καιρό ήρθε και με επισκέφτηκε στο Φοίνιξ όπου εκείνη την περίοδο ήταν η βάση μου και έκανε προπονήσεις. Αποφάσισε να μετακομίσει κι αυτή εκεί και για 6 μήνες νομίζω έμενε στο σπίτι μου… Μετά μετακόμισε στο δικό της σπίτι και εγώ το έφτιαξα, ήμασταν σαν φίλοι κολλητοί για αρκετό καιρό… Τότε είχαμε κι οι δύο σχέση, ξέραμε ο ένας τα μυστικά του άλλου, μιλούσαμε για τα πάντα και στο τέλος σιγά, σιγά γίναμε ζευγάρι»
-Έτσι είναι η ζωή
«Ναι (γέλια)… Ήταν το τέλειο σενάριο. Άλλες φορές δεν μπορείς να καταλάβεις την κοπέλα με την οποία βγαίνεις, αλλά εγώ με την Κατερίνα είχαμε έρθει τόσο που καταλαβαίναμε πολύ καλά ο ένας τον άλλον».
-Τι είναι αυτό που θαυμάζεις περισσότερο στην Κατερίνα; Και ως προπονητής αλλά και ως σύζυγος;
«Η αφοσίωση της! Όχι μόνο στα σπορ αλλά στα πάντα. Είναι πεισματάρα κι ίσως για τους Έλληνες είναι σύνηθες οι γυναίκες να είναι ξεροκέφαλες και να κάνουν τα πράγματα με το δικό τους τρόπο. Για μένα όμως ήταν κάτι καινούργιο, αλλά πραγματικά λατρεύω που είναι σκληρή, πεισματάρα κι ακόμη κι αν προκαλεί κάποιες διαμάχες μεταξύ μας μου αρέσει. Με το πείσμα της με κάνει να γελάω και μ’ αρέσει να τη βλέπω να λειτουργεί έτσι τόσο στα σπορ όσο και στην προσωπική της ζωή»
-Δηλαδή στην προπόνηση δεν της φωνάζεις;
«Κάποιες φορές... αν και γενικά δεν μ’ αρέσει να φωνάζω... Εξαρτάται, πρέπει πάντα να «διαβάζω» την κατάσταση και φυσικά κάθε αθλητής δεν είναι το ίδιο. Καταλαβαίνω ότι η Κατερίνα είναι μεγαλωμένη με μια διαφορετική νοοτροπία και ίσως κάποιες φορές το χρειάζεται και θέλει να είμαι πιο… επιθετικός και κυρίαρχος μ’ αυτήν. Δεν μας αρέσει αυτού του είδους η συμπεριφορά από έναν προπονητή, δεν την θεωρώ παραγωγική, αλλά όπως σας είπα και πριν κάθε αθλητής είναι και μια ξεχωριστή προσωπικότητα. Κάποιες φορές πρέπει να παίξεις με το μυαλό τους και είναι κι αυτό μια λύση»
Το επι κοντώ των γυναικών και οι δυνατότητες της Κατερίνας Στεφανίδη
Θέλοντας και μη ξαναγυρίζουμε την κουβέντα στα αθλητικά, τον ρωτάμε μέχρι που μπορεί να φτάσει η Κατερίνα, ποιο είναι το όριό της; Η απάντηση βγαίνει αβίαστα από το στόμα του: «Νομίζω οτι δεν έχει όρια» φαίνεται όμως οτι δεν το λέει απλά επειδή είναι ο άνθρωπός του, αλλά το τεκμηριώνει. «Προσωπικά θεωρώ ότι έχει απεριόριστες δυνατότητες και μπορεί να πηδήξει πραγματικά πολύ ψηλά. Πιστεύω ότι μέσα στα επόμενα χρόνια το παγκόσμιο ρεκόρ στο επί κοντώ γυναικών θα ανέβει 15 με 20 εκατοστά γιατί υπάρχει ένα γκρουπ αθλητριών κι ανάμεσα τους κι η Κατερίνα που έχουν τρομερές προοπτικές. Το 5.20 είναι ένα εφικτό ύψος για τις γυναίκες και υπάρχουν πολλοί καλύτερες επικοντίστριες από άνδρες έφηβους επικοντιστές που πηδούν 5.20. Απλά είναι θέμα νοοτροπίας και μόλις το ξεπεράσουν θα ανεβαίνουν όλο και πιο ψηλά. Κι η Κατερίνα προετοιμάζεται για να είναι εκεί… »
Πως είναι όμως η ζωή τους στο σπίτι; Ο Μιτς εξηγεί το πως διαχωρίζουν τους ρόλους τους, πως προσπαθεί να κάνει την Κατερίνα να ασχολείται και με άλλα αθλήματα αλλά και τι παρακολουθούν οι ίδιοι. «Εγώ έχω το… κατασκευαστικό κομμάτι, αλλά κάποιες φορές θέλει να μπλέξει κι αυτή και την αφήνω… Κάθομαι και την πειράζω βέβαια όλη την ώρα, αλλά θεωρώ ότι είναι καλό να ασχολείται με πολλά πράγματα. Καμιά φορά μπορεί να φτυαρίζω κάτι και να έρχεται να πιάνει το φτυάρι, οπότε την αφήνω απλά προσαρμόζω το πρόγραμμα για να μην επιβαρύνεται. Όταν ήρθε στην Ελλάδα έκανε μόνο ένα πράγμα. Ήταν πολύ καλή επικοντίστρια, αλλά την παροτρύνω να κάνει κι άλλα πράγματα… Αν δεν ήταν επικίνδυνο θα πηγαίναμε για σκι και πατινάζ στον πάγκο, αλλά παίζουμε μπάσκετ, πινγκ πονγκ και την βάζω να χρησιμοποιεί πιο πολύ το αριστερό της χέρι αν και δεξιόχειρας γιατί θεωρώ ότι έτσι έχει καλύτερο έλεγχο του σώματος της και μπορεί να αντιλαμβάνεται πιο γρήγορα κάποιες καταστάσεις».
-Παρακολουθείτε σπορ στο σπίτι;
«Όχι ιδιαίτερα… Μικρός έβλεπα αρκετά αμερικανικό ποδόσφαιρο και μπέιζμπολ, αλλά μετά το κολέγιο δεν είχα ιδιαίτερη επαφή»
-Αγώνες από ελληνικά πρωταθλήματα;
«Λίγο… Ο μπαμπάς της Κατερίνας είναι Παναθηναϊκός κι όταν είμαστε στην Αθήνα και έχει αγώνες τότε η τηλεόραση είναι γυρισμένη εκεί. Πριν δύο χρόνια μάλιστα υπήρχε ένα ματς Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός στο μπάσκετ και ήθελα να πάω, αλλά τη μέρα του αγώνα φύγαμε για μίτινγκ στο εξωτερικό. Ποδόσφαιρο για να πω την αλήθεια δεν βλέπω ιδιαίτερα γιατί δεν το καταλαβαίνω και δε μου κεντρίζει το ενδιαφέρον, όπως αντιστοίχως είναι λίγο δύσκολο για έναν Έλληνα να δει αμερικανικό ποδόσφαιρο».
Η Ελλάδα, τα νησιά και το... φαγητό της πεθεράς
Αν αναρωτηθήκατε ποτέ πως θα ήταν να ήσασταν γνωστός σε μια ξένη χώρα ο Μιτς έχει την απάντηση. Γεννημένος τον Γενάρη του '88 στο Στέρλινγκ του Κολοράντο ο Μιτς δεν θα φανταζόταν οτι στα 30 του θα είναι πιο γνωστός στην Ελλάδα παρά στην Αμερική.
«Στις ΗΠΑ δεν με αναγνωρίζουν, στην Ελλάδα ναι… Είναι κάτι που δεν το είχα σκεφτεί ποτέ η αλήθεια είναι. Εγώ χαίρομαι γιατί πρώτα απ’ όλα είναι πολύ καλό για την ίδια τη χώρα και μου αρέσει που ο κόσμος νιώθει ενθουσιασμό και περηφάνια μετά από κάποια επιτυχία της Κατερίνας. Είναι πολύ σημαντικό για την Ελλάδα και τους Έλληνες»
-Για σένα δεν είναι σημαντικό;
«Είναι, αλλά είναι και διαφορετικό, λατρεύω το επί κοντώ, το να προπονώ, αλλά μ’ αρέσει να είναι στο παρασκήνιο. Να είμαι έξω από το επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Αντιθέτως μ’ αρέσει να βλέπω την Κατερίνα να είναι εκεί… Εγώ προτιμώ να καβαλώ τη μηχανή μου και να κάνω μια βόλτα».
Πως όμως βλέπει ο ίδιος την Ελληνική νοοτροπία και τον τρόπο ζωής; «Την λατρεύω την ελληνική νοοτροπία! Είναι πολύ καλύτερη απ’ αυτή που έχουμε εμείς στις ΗΠΑ. Εδώ απολαμβάνετε τη ζωή σας. Ο κόσμος είναι συνέχεια στην κίνηση, πίνεται καφέ και το απολαμβάνετε, ο κόσμος μιλάει μεταξύ του, υπάρχουν παρέες και γενικά μου αρέσει πάρα πολύ όλο αυτό το σκηνικό. Έχετε βέβαια και τα νησιά...»
- Πήγατε εκεί το καλοκαίρι...
«Πέρσι το καλοκαίρι πήγαμε Μύκονο και Σαντορίνη, αν και οι περισσότεροι μας έλεγαν ότι καλύτερα θα ήταν να πάμε στα μικρότερα νησιά κι όχι στις τουριστικές ατραξιόν, αλλά όπως έλεγα για κάποιο λόγο έχουν αποκτήσει αυτή τη φήμη σ’ όλο τον κόσμο»
-Μύκονος ή Σαντορίνη;
«Για μένα η Σαντορίνη είναι πολύ πιο ωραία… Ειλικρινά τώρα στη Μύκονο νόμιζα ότι είσαι στην Αθήνα… Ωραίο μέρος δεν αμφιβάλλω, έχει έντονη ζωή αλλά η Σαντορίνη είναι κάτι ξεχωριστό»
Και αν για κάποιο λόγο νομίζετε οτι δεν ξέρει από ελληνικά φαγητά και όχι μόνο να τα τρώει αλλά και να τα φτιάχνει κάνετε λάθος, «Είναι δύσκολο να απαντήσω ποιο είναι το αγαπημένο μου. Έχουμε κάνει στο σπίτι παστίτσιο κάποιες φορές, φασολάκια μία φορά στις 15 μέρες και φακές στάνταρ μια φορά την εβδομάδα (σ.σ. όλα τα φαγητά τα είπε με άπταιστη ελληνική προφορά). Επίσης μου αρέσει το ‘λεμονάτο’, αλλά μόνο στην Ελλάδα γιατί στις ΗΠΑ το κρέας είναι διαφορετικό, αλλά και το γιουβέτσι που κάνει η πεθερά μου. Ίσως το γιουβέτσι είναι το αγαπημένο μου» καταλήγει γυρνώντας χαμογελαστά προς την μαμά της Κατερίνας που κάθεται παραδίπλα.
Λίγο πριν κλείσουμε τα μαγνητοφωνάκια δεν θα μπορούσαμε να μη ρωτήσουμε για τα συνεχόμενα - παρατεταμένα χαμόγελα των δύο αλλά και το θέμα οικογένεια γιατί μην ξεχνάμε πως μιλάμε για ένα ζευγάρι.
-Η Κατερίνα χαμογελά συνέχεια… Το ίδιο κι εσύ. Είναι μια στάση ζωής;
«Ναι κι είναι ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια που έπρεπε να περάσει η Κατερίνα για να γίνει καλύτερη. Δείτε την Ελάιζα Μακάρτνει μετά από κάθε της προσπάθεια. Ακόμη κι αν παραλίγο να σκοτώσει τον εαυτό της χαμογελάει συνέχεια. Δεν την νοιάζουν τα 20 πράγματα που έκανε λάθος, αλλά το ένα που έκανε σωστά και στο επόμενο άλμα της προσπαθεί να κάνει δύο πράγματα σωστά. Βέβαια αυτό είναι και θέμα νοοτροπίας και στην Ελλάδα δεν είστε τόσο αισιόδοξοι στον αθλητισμό και πιο συγκεκριμένα στον στίβο. Περισσότερο σκέφτεστε τι έκανα λάθος και να το διορθώσω κι όχι τι έκανα σωστά και να χτίσω πάνω σ’ αυτό. Πρέπει να είμαστε ρεαλιστές., Ίσως στις ΗΠΑ είμαστε υπερβολικά αισιόδοξοι. Θα πω ένα παράδειγμα. Η Σάντι Μόρις τεχνικά μπορούσε να φτάσει σε ύψη που έχει φτάσει μέχρι στιγμής, αλλά είναι ο πιο θετικός άνθρωπος που έχω γνωρίσει. Κι αυτή η στάση ζωής είναι πολύ σημαντική κι εφόσον κι η Κατερίνα έχει μεγαλύτερη αισιοδοξία θα έρθουν και τα μεγαλύτερα άλματα»
-Η διεύρυνση της οικογένειας είναι μέσα στα πλάνα σας;
«Ασφαλώς… Κι οι δύο θέλουμε, αλλά το που θα μένουμε θα είναι το πιο δύσκολο κομμάτι. Ο χρόνος θα δείξει πότε είναι η κατάλληλη στιγμή και φυσικά θα εξαρτηθεί από το πώς θα είναι και η πορεία της Κατερίνας»
-Να υποθέσουμε ότι το παιδί ή τα παιδιά θα είναι σίγουρα επικοντιστές;
«Χα, χα, χα… Κι οι δύο λέμε όχι σ’ αυτή την προοπτική! Σίγουρα δεν θα πιέσουμε να ακολουθήσουν το επί κοντώ. Το γκολφ και το τένις είναι πολύ ωραία αθλήματα για παράδειγμα και με πολύ περισσότερα λεφτά (γέλια)»
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
