Η πρώτη φορά χωρίς Σεμπά, οι αντιθέσεις και οι ομοιότητες…

• Πώς ήρθαν έτσι τα πράγματα και στο πρώτο φετινό παιχνίδι στο οποία ο Χάσι δεν έβαλε τον Σεμπά (είχε παίξει και στα εφτά προηγούμενα, είτε βασικός, είτε αλλαγή), ο Ολυμπιακός υπέστη την πρώτη του ήττα-και ήταν και πολύ οδυνηρή.

• Ήταν ένα από τα περίεργα του αγώνα της Τρίτης, να μην παίξει καθόλου ο Σεμπά, παίκτης που ειδικά στα ευρωπαϊκά ματς δίνει σημαντικές βοήθειες και που μόλις το περασμένο Σάββατο ήταν ο καλύτερος της ομάδας στο 1-1 στην Ξάνθη…

• Γενικά υπάρχουν πολλά στα οποία μπορείς να σταθείς από το παιχνίδι με την Σπόρτινγκ.

• Από τη μία ο Καρσελά να βρίσκεται τρεις φορές σε θέση βολής και να μην τελειώνει καλά ούτε τη μία-και σε 77΄ συμμετοχής να θυμάμαι μόλις μία δημιουργικά φάση του, μία μπούκα κι αυτή στο φινάλε με πάσα (προς τον Μάριν, ο οποίος καιροφυλακτούσε) που κόπηκε. Κι από την άλλη ο Πάρντο με τα δύο γκολ στις δύο τελικές! Και με δύο φοβερά σπριντ, στα οποία περίμενε την μπάλα για να κάνει μπάσιμο, αλλά κι ο Ζντιέλαρ κι ο Ομάρ απέτυχαν να του την περάσουν σωστά…

• Από τη μία ο Φιγκέϊρας να έχει τουλάχιστον τρεις πάσες και σέντρες που έβγαλαν φάσεις (και το δεύτερο γκολ του Πάρντο) κι από την άλλη ο Ομάρ με μία εντελώς «ανώνυμη» παρουσία σε 90 λεπτά, όπου τουλάχιστον εγώ συγκράτησα μόλις μία στιγμή να βγαίνει πρώτος στην μπάλα, ώστε να προκύψει μία πιθανή αντεπίθεση της ομάδας…

• Αλλά δεν είχε μόνο αντιθέσεις το παιχνίδι του Ολυμπιακού. Το πιο επώδυνο είναι ότι είχε ομοιότητες. Π.χ. τι πράγματα πήρε η ομάδα από τους δύο παίκτες της, που έπαιξαν σαν 10άρι στα δύο ημίχρονα; Από τη μία ο Φορτούνης στο α΄ να χάνει συνεχώς την μπάλα και να υπάρχει για 45 ολόκληρα λεπτά σε μόλις σε μία καλή επίθεση (κι αυτή με κατάληξη δικό του τραγικό σουτ) κι από την άλλη ο Οτζίτζα στο β΄ να μην μπορεί να περάσει ένα καλό σουτ η, μία καλή πάσα (με εξαίρεση που επιβεβαίωσε τον κανόνα, μία πλαγιοκόπηση και γύρισμα στον Εμενίκε).

• Θυμάμαι χαρακτηριστικά μία φάση στο 55’, να φεύγει ο Καρσελά μόνος σε αντεπίθεση κι ο Οτζίτζα να μην του πετάει καλά την μπάλα. Μα το 10άρι σου είναι ακριβώς για να δώσει μία τέτοια πάσα. Κι η σύγκριση με το αντίπαλο 10άρι, Μπρούνο Φερνάντες, ήταν καταλυτική και για τα δύο 10άρια του Ολυμπιακού.

• Άλλο: Ναι, είναι αλήθεια ότι Ρομαό κι Ένγκελς έπαιζαν μόλις σε δεύτερο παιχνίδι μαζί, αλλά ακόμη κι έτσι δικαιολογείται τέτοια έλλειψη συνεννόησης; Στη φάση του 88’ πηδάνε κι οι δύο μαζί με τον Ντοστ και καταλήγουν να κοιτάζονται μεταξύ τους κι η μπάλα να είναι στον φορ της Σπόρτινγκ απέναντι από τον Καπίνο.

• Η δε φάση του 3-0 αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή. Δείτε τη φωτογραφία:



• Την στιγμή της πάσας του Κοάτες προς τον σκόρερ Μπρούνο, ο ένας στόπερ (Ένγκελς) είναι πέντε μέτρα μακριά από τον άλλο (Ρομαό) και στην ίδια ευθεία με τον Μάριν!!! Χωρίς καν να μαρκάρει κάποιον αντίπαλο! Κι ο Ρομαό παρότι είναι δίπλα στον Μπρούνο δεν κάνει καν κίνηση να πάει προς την φάση! Κολλάει στη θέση του. Συγνώμη, αλλά τέτοιο στιγμιότυπο δεν μπορείς να δεις σε επίπεδο Τσάμπιονς Λιγκ…