Η «πράσινη» νίκη και το «ερυθρόλευκο» αήττητο

Δεν θυμάμαι την τελευταία φορά που μετά από ένα ντέρμπι Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού δεν υπήρχε κάποιο μελανό σημείο, που… έκλεβε τη δόξα από τους πρωταγωνιστές. Έχουμε δει ντέρμπι «σούπες», ντέρμπι που έχουν κριθεί από μια στιγμιαία αδράνεια ή από ένα λανθασμένο σφύριγμα του διαιτητή και άλλα που έχουν στιγματιστεί από επεισόδια. Το αποψινό δεν είχε τίποτε από αυτά, παρά μόνο σκορ, θέαμα, έναν ρέφερι που δεν έδωσε ιδιαίτερα δικαιώματα και μια εκπληκτική ατμόσφαιρα.

Του Τάσου Νικολόπουλου

Μπορεί να μην υπήρξε νικητής στο ντέρμπι των «αιωνίων», αλλά σίγουρα αυτό που κέρδισε ήταν το ποδόσφαιρο, όσο κλισέ κι αν ακούγεται. Το παιχνίδι στο Ολυμπιακό Στάδιο ήταν από τα καλύτερα μεταξύ των δύο ομάδων τα τελευταία χρόνια, μολονότι η βαθμολογική τους διαφορά σε αυτό το χρονικό σημείο του πρωταθλήματος, είναι η μεγαλύτερη των τελευταίων χρόνων. Αυτό δεν φάνηκε καθόλου στο χορτάρι και αποδείχθηκε περίτρανα ότι ένα παιχνίδι μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού είναι ξεχωριστό, ανεξάρτητα από την κατάσταση των δύο αντιπάλων.

Αγωνιστικά, ο γηπεδούχος Παναθηναϊκός έπαιξε με μεγάλο πάθος και λαχτάρα για τη νίκη και θα μπορούσε να πετύχει τον στόχο του, αν ήταν πιο εύστοχος στην τελική προσπάθεια, αφού είχε περισσότερες ευκαιρίες. Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, ο Χουάν Ραμόν Ρότσα έχει μεταμορφώσει την ομάδα, που σιγά-σιγά εμφανίζει τις πραγματικές της δυνατότητες. Μπορεί οι «πράσινοι» να μην πήραν τους τρεις βαθμούς, αλλά με την εμφάνιση τους έκαναν και πάλι τον κόσμο τους να χαμογελάει και να ελπίζει. Αυτό είναι το σημαντικότερο.

Ο φιλοξενούμενος Ολυμπιακός, παρά την άμεση αντίδραση μετά το πρώτο γκολ και την «απάντηση» με δύο, φάνηκε περισσότερο κουρασμένος από τον αντίπαλο του, παρότι είχε δύο παραπάνω μέρες ξεκούρασης. Πιθανόν να μπήκε και με μια δόση υπεροψίας κυρίως στο δεύτερο ημίχρονο, εκτιμώντας ότι ο Παναθηναϊκός δεν θα έχει δυνάμεις, κάτι που δεν συνέβη και το πλήρωσε. Τα λάθη της αμυντικής του γραμμής ήταν πολλά και εντέλει έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος.

Εν κατακλείδι, το ντέρμπι έληξε ισόπαλο, αλλά αν υπάρχει ηθικός νικητής, αυτός είναι ο Παναθηναϊκός, που πάλεψε μέχρι το τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων για τη νίκη. Οι «πράσινοι» φαίνεται ξεκάθαρα ότι έχουν αδικήσει τους εαυτούς τους, όπως και ότι η ομάδα δεν είναι για… πέταμα, όπως λεγόταν συχνά-πυκνά επί των ημερών του Φερέιρα. Ο Ολυμπιακός, όπως και στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, πίστεψε ότι θα κάνει περίπατο. Στην Τούμπα μπορεί να άξιζε τη νίκη, αλλά στο ΟΑΚΑ, μάλλον θα πρέπει να αισθάνεται και λίγο τυχερός που δεν μπήκε τέλος στο αήττητο. Από το συγκεκριμένο παιχνίδι, αυτό κρατάει και τίποτε περισσότερο…

Υ.Γ.: Όταν έγραφα το κείμενο ξεκίνησαν το πινγκ-πονγκ δηλώσεων για τη διαιτησία από τους μεν και τη φιλοξενία για τους δε. Αναρωτήθηκα, λοιπόν, τι θα γινόταν αν συνέβαιναν σημεία και τέρατα στο ΟΑΚΑ. Ούτε να το σκέφτομαι θέλω…