Λίζα έλα, μπανάνααα!!!

Γυρνώντας την Δευτέρα από το γραφείο, ανοίγω το laptop, μπαίνω στο site και με διαφορά λίγων λεπτών βλέπω δύο ειδήσεις που αφορούσαν τα περιστατικά με ρατσιστικές επιθέσεις στα πρόσφατα παιχνίδια της Βιγιαρεάλ και του ΠΑΟΚ με Μπαρτσελόνα και Ολυμπιακό αντίστοιχα. Ως γνωστό, «θύματα» ήταν στη μια περίπτωση ο Ντάνι Άλβες και στην άλλη ο Λεάντρο Σαλίνο. Κοινός παρονομαστής ήταν η μπανάνα…

Του Τάσου Νικολόπουλου

Η διαφορά στην αντίδραση των δύο ομάδων είναι χαώδης. Ή καλύτερα δεν υπάρχει σύγκριση. Οι διοικούντες την ισπανική ομάδα με τη βοήθεια των Αρχών και των φιλάθλων, σε λιγότερο από 24 ώρες μετά το περιστατικό με τον Ντάνι Άλβες, όχι μόνο εντόπισαν τον δράστη, αλλά γνωστοποίησαν ότι θα του απαγορεύσουν την είσοδο στο «Μαδριγάλ» δια βίου. Οι νομικοί εκπρόσωποι του ΠΑΟΚ στην απολογία της ΠΑΕ για τα όσα έγιναν συνολικά στην Τούμπα στο εν λόγω παιχνίδι, ανέφεραν ότι ο δράστης μπορεί απλά να είχε φέρει τη μπανάνα στο γήπεδο για να τη φάει και να την πέταξε, όπως θα έκανε με οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο.

Η αλήθεια και δεν ξέρω αν αυτό είναι ανησυχητικό, είναι ότι δεν μου έκανε εντύπωση καμία από τις δύο αντιδράσεις. Σε μια προηγμένη χώρα όπως η Ισπανία, μου φαίνεται λογικό να αντιδράσει κατ’ αυτό τον τρόπο η οποιαδήποτε ομάδα. Ενεργοποίησε πολύ άμεσα τον μηχανισμό της και βρήκε αυτόν που έσφαλε, ανεξάρτητα με το τι έκανε. Θα τον τιμωρήσει όπως του αξίζει και θα τελειώσει το θέμα. Εξίσου αυτονόητη ήταν και η συγνώμη που ζήτησε από τη Μπαρτσελόνα για το ατυχές περιστατικό.

Στην Ελλαδίτσα μας, αντιδρούμε λες και έχουμε ανοσία. Στα φαινόμενα βίας μονίμως ανατρέχουμε στο παρελθόν με εκφράσεις του τύπου «ναι αλλά και οι δικοί σας έκαναν χειρότερα τότε», «γιατί δεν είχε τιμωρηθεί ο τάδε ή ο δείνα και εμείς τιμωρηθήκαμε» και πάει λέγοντας. Επί της ουσίας, όμως, δεν κάνουμε τίποτε. Και δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει μια αρρωστημένη κατάσταση όταν αρχίζουμε να την αντιμετωπίζουμε με απάθεια και ως κάτι αναμενόμενο. Γιατί αυτό που δε μας ξαφνιάζει, δε μας πληγώνει και δε μας πονάει, με την πάροδο του χρόνου το θεωρούμε φυσιολογικό και έτσι βάζουμε ταφόπλακα στην ελπίδα για κάτι καλύτερο.

Όσο για το περιστατικό με την ρατσιστική επίθεση, ο επίσημος ΠΑΟΚ έδωσε άλλη… διάσταση στο θέμα. Αλλά, ρε γαμ…, δεν γίνεται να μην το καταδικάσεις, δεν γίνεται να μην ζητήσεις μια συγνώμη, αν όχι από την αντίπαλη ομάδα, αλλά τουλάχιστον από τον ποδοσφαιριστή. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν έχει να κάνει μόνο με τον ΠΑΟΚ, αλλά αφορά όλους. Γιατί είμαι σίγουρος ότι έτσι θα αντιδρούσαν. Έχει ξανασυμβεί, αφού στην προσπάθεια αποφυγής κάποιας τιμωρίας, οι νομικοί εκπρόσωποι ΟΛΩΝ των ομάδων είναι ικανοί να σκαρφιστούν τις πιο απίθανες δικαιολογίες. Κυριολεκτικά δεν παίζονται…

Δυστυχώς, το θέμα είναι βαθύ και φυσικά δεν είναι μόνο ποδοσφαιρικό. Είναι θέμα νοοτροπίας, είναι θέμα παιδείας, είναι θέμα οργάνωσης, είναι, είναι… Οι ευθύνες ανήκουν σε πολλούς, διαφέρει απλά το μερίδιο που αναλογεί στον καθέναν. Μπορεί σε αγωνιστικό επίπεδο να έχουμε κάνει πολλές φορές την Ευρώπη να παραμιλάει, είτε σε συλλογικό, είτε σε εθνικό επίπεδο, αλλά υπάρχουν κι άλλα πράγματα, εκτός από την… βιτρίνα. Κι επειδή η κατάσταση είναι οριακή, αν δεν αποφασίσουμε να τα αλλάξουμε, θα είμαστε μια ζωή η… μπανανία της Ευρώπης!

Υ.Γ: Ο τίτλος προέκυψε από γνωστή διαφήμιση. Είναι περιπαικτικός και δεν υπάρχει καμία δόση ειρωνείας. Μην παρεξηγηθούμε κιόλας...