«Όταν έχω εσένα ρε Μητσάρα»…

Είναι στιγμές σε αυτό το… ρημάδι το επάγγελμα, που εύχομαι να μην βρισκόμουν εν ώρα εργασίας και να έπρεπε να διαβάσω στο δελτίο ειδήσεων μια δυσάρεστη είδηση, ανεξάρτητα από το αν είναι αθλητική ή όχι. Όπως συνέβη πέρυσι, τέτοια μέρα, που μπήκε στο στούντιο για να εκφωνήσω το δελτίο στις 12:00. Μια σελίδα με… αδιάφορες ειδήσεις, (ανοίγοντας το αρχείο είδα ειδήσεις, όπως: το κάλεσμα του Ανδρέα Βγενόπουλου στους μετόχους της ΠΑΕ ΠΑΟ ενόψει της Γενικής Συνέλευσης, τη σχεδόν βέβαιη αποχώρηση του Ερνέστο Βαλέρδε από την τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού, το φημολογούμενο ενδιαφέρον του ΠΑΟΚ για τον Στάθη Ταβλαρίδη και κάποιες άλλες).

Γράφει ο Τάσος Νικολόπουλος

Λίγο πριν το τέλος, μπήκε στο στούντιο ο πολιτικός συντάκτης και μου έδωσε ένα χαρτί. Μόλις το πήρα στα χέρια μου, γούρλωσα τα μάτια, καθώς δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που διάβαζα. «Έφυγε» από τη ζωή ο Δημήτρης Μητροπάνος έγραφε το… παλιόχαρτο. Πριν προλάβω να το συνειδητοποιήσω, έπρεπε να το διαβάσω. Πώς να διαβάσεις κάτι τέτοιο, χωρίς να κομπιάσεις, χωρίς να στραβοκαταπιείς, χωρίς να μη βουρκώσεις; Ακριβώς έναν χρόνο μετά τον Νίκο Παπάζογλου να «φεύγει» και αυτός; Γιατί;

Ένα από τα πράγματα, που φέρω… βαρέως στη ζωή μου, είναι ότι δεν κατάφερα να τον δω να τραγουδάει ζωντανά είτε σε κάποιο μαγαζί, είτε σε κάποια συναυλία. Θεωρώ ευλογία, που έχω δει από κοντά καλλιτέχνες όπως ο Γιάννης Πάριος, ο Γιώργος Νταλάρας και η Χαρούλα Αλεξίου, που είναι της δικής του γενιάς, ακόμη και τη μεγάλη Μαρινέλα, που επέστρεψε στο πάλκο τα τελευταία χρόνια, αλλά τον «Μητσάρα» για έναν ανεξήγητο λόγο, δεν κατάφερα να τον απολαύσω σε κάποιο live. Ίσως και αυτός ήταν ένας από τους λόγους, που θέλησα να βρεθώ στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών για να τον χαιρετήσω και να τον ευχαριστήσω από καρδιάς για όλα όσα προσέφερε στο ελληνικό τραγούδι.

Και αυτά που προσέφερε με αυτή την τεράστια, αλλά και ταλαιπωρημένη τα τελευταία χρόνια, φωνή του, ήταν πάρα πολλά. Ένας αυθεντικός καλλιτέχνης, που υπηρέτησε με ταπεινότητα και συνέπεια το τραγούδι για σχεδόν 40 χρόνια. Αν κάτσω να απαριθμήσω τα τραγούδια που άφησαν εποχή, θα μας πάρει η… νύχτα. Το σίγουρο είναι ότι τα τραγούδια που έχει ερμηνεύσει θα μας συντροφεύουν για πάντα τόσο εμάς, όσο και τις νεότερες γενιές.

Με αυτά μεγαλώσαμε πολλοί από εμάς και σίγουρα σε κάποιες στιγμές της ζωής μας, είτε καλές, είτε κακιές, αναζητήσαμε καταφύγιο στα τραγούδια του. Μπορεί ο ίδιος να βρίσκεται ψηλά και να έχει γίνει φίλος με τον… Χάρο, αλλά εμείς που είμαστε ακόμη εν ζωή, τον θεωρούμε έναν από εμάς. Αλήθεια, πιστεύει κανείς πραγματικά ότι «έφυγε» σαν σήμερα πριν από ένα χρόνο;