Οκ, «αλλιώς εδώ, αλλιώς εκεί», αλλά ως ένα βαθμό…

• Με ρώτησε ένας φίλος: «Ρε αδελφέ, πως γίνεται στο Τσάμπιονς Λιγκ να κάνουμε ξέρω ‘γω δύο φάσεις και να βάζουμε ένα γκολ, όπως με τη Γιουβέντους ή, να κάνουμε τέσσερις φάσεις και να βάζουμε τρία γκολ, όπως με την Ατλέτικο και στο ελληνικό πρωτάθλημα να χρειαζόμαστε πέντε φάσεις για να κάνουμε ένα γκολ στον ΟΦΗ;».

• Μα είναι απλό. Στο Τσάμπιονς Λιγκ οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού έχουν ποσοστό συγκέντρωσης από 80 έως 100%-γιατί εγώ είμαι σίγουρος ότι αν υπήρχε μέθοδος μέτρησης, αυτό θα μας έδειχνε. Στο ελληνικό πρωτάθλημα είναι συγκεντρωμένοι σε ένα ποσοστό γύρω στο 50%, άντε και λίγο παραπάνω σε κάποια παιχνίδια. Και μιλάω για τη συντριπτική πλειοψηφία των παικτών, όχι για την εξαίρεση στον κανόνα.

• Όταν παίζουν στην Ευρώπη είναι συγκεντρωμένοι κι αφοσιωμένοι στο παιχνίδι και για αυτό σκοράρουν πιο εύκολα, αναλογικά με τις ευκαιρίες που τους παρουσιάζονται και που δεν είναι και τόσο πολλές. Στο ελληνικό πρωτάθλημα τις ίδιες ευκαιρίες τις περισσότερες τις κλωτσάνε.

• Μην την ψάχνετε αγαπητοί. Θέμα νοοτροπίας είναι.

• Έβλεπες τον Ολυμπιακό με τον Εργοτέλη: στις αντεπιθέσεις του Εργοτέλη, ήταν τρεις επιτιθέμενοι, εναντίον δύο αμυνόμενων!!! Κι έβλεπες τον Ολυμπιακό με τη Γιουβέντους: στις αντεπιθέσεις της Γιουβέντους ήταν πάντα ένας αμυνόμενος του Ολυμπιακού παραπάνω… Γιατί η ομάδα ήταν και πιο οργανωμένη πίσω, αλλά κι οι παίκτες είχαν καλύτερες επιστροφές, π.χ. μετά από κόντρες της Γιουβέντους σε υπέρ τους στημένη φάση…

• Έβλεπες τον Μήτρογλου στο παιχνίδι με τη Γιουβέντους, τι ωραία σέρβιρε στον Κασάμι στη φάση του γκολ-ακόμη πιο ωραία ασίστ είχε δώσει πέρσι στον Τσόρι στο γκολ του Αργεντίνου στην Μπενφίκα. Στο ελληνικό πρωτάθλημα κάνει το ίδιο; Όχι, εκεί δεν είναι τόσο ομαδικός όσο πρέπει…

• Έβλεπες τον Μιλιβόγεβιτς με τον Εργοτέλη να μην κάνει ένα φάουλ στο κέντρο, για να κόψει την επικίνδυνη αντεπίθεση του Εργοτέλη. Με τη Γιουβέντους ο ίδιος παίκτης στο 15’ κιόλας έκανε το φάουλ που έπρεπε να κάνει για να σταματήσει την κόντρα επίθεση του Μοράτα, ρισκάροντας να πάρει κάρτα από τόσο νωρίς…

• Θα μπορούσα να δώσω κι άλλα παραδείγματα, όμως δεν έχει νόημα, αφού η ουσία παραμένει η ίδια. Αλλιώς παίζουν στα έξω ματς κι αλλιώς στα μέσα. Κι εγώ, για να είμαι ειλικρινής, δέχομαι ότι ως ένα βαθμό, είναι λογικό. Αλλά, αυτό ακριβώς: ως ένα βαθμό.

• Κι επειδή πέρσι και πρόπερσι το είχαν πάρει το πρωτάθλημα περίπατο, χάρη και στην δική τους μαγκιά αλλά και στην ανικανότητα των άλλων να πάρουν τα λεγόμενα εύκολα παιχνίδια, τότε αυτή η διαφορά απόδοσής τους σε Ελλάδα κι Ευρώπη, δεν έκανε τη διαφορά στην τελική έκβαση του στόχου. Όμως, φέτος το πράγμα μπορεί να είναι αλλιώς.

• Ειδικά ο ΠΑΟΚ τουλάχιστον τα μικρά παιχνίδια τα παίρνει κι αυτό στην Ελλάδα δίνει σοβαρό πλεονέκτημα. Ας κοιτάξουν οι παίκτες του Ολυμπιακού να ισορροπήσουν καλύτερα τις υποχρεώσεις τους, δηλαδή να μη «ρίξουν» το πρωτάθλημα, γιατί ήδη οι χαμένοι βαθμοί δεν είναι λίγοι.

• Κι όπως κατάλαβαν κι αμέσως μετά την τεράστια νίκη τους επί της Γιουβέντους, κι ο πρόεδρος του Ολυμπιακού κι ο κόσμος του Ολυμπιακού, ελάχιστα λεπτά μετά τη λήξη του ματς, ένα πράγμα τους ζήτησαν. Τη νίκη επί του Παναθηναϊκού…