Ο Ολυμπιακός είναι στις οκτώ καλύτερες ομάδες της Ευρώπης για δέκατη συνεχόμενη χρονιά, αφού η νίκη επί της Εφές του εξασφάλισε το ελάχιστο που δικαιούται από τη φετινή πολύ καλή χρονιά στην διοργάνωση. Σε μία εβδομάδα στην Μόσχα, θα προσπαθήσει να νικήσει την ΤΣΣΚΑ και να αποφύγει στα προημιτελικά την άλλη μία και μοναδική ομάδα που έχει τόσο συνεπή παρουσία στην οκτάδα τα τελευταία χρόνια, Μπαρτσελόνα. Το «διπλό» στην Ρωσία, θα του εξασφαλίσει και το πλεονέκτημα έδρας στα πλέι-οφ, τουτέστιν θα έχει πάρει το απόλυτο που μπορούσε από το Top 16.
Συγγνώμη όμως, πόση αξία έχουν όλα αυτά μπροστά στο πραγματικό νόημα και την αύρα που αποπνέει αυτή η ομάδα; Σίγουρα για την ουσία του πράγματος μεγάλη, όμως για κάποιον που θέλει να δει τον αθλητισμό όπως πραγματικά είναι, θα κατατάξει το αν ο Ολυμπιακός βγει δεύτερος ή τρίτος σε δεύτερη μοίρα. Ήδη, οι επτά χιλιάδες που αψήφησαν τις καιρικές συνθήκες και πήγαν να στηρίξουν την ομάδα στα δύσκολα και να τιμήσουν την ζωντανή ιστορία της (σ.σ. Ίβκοβιτς, Αγγέλου, Περπέρογλου) το έχουν κατανοήσει απόλυτα. Αθλητισμός δεν είναι μόνο νίκη. Το χειροκρότημα το αξίζει και αυτός που προσπαθεί, καταθέτοντας και την τελευταία ικμάδα της δύναμής του.
Δεκαπέντε-δεκαέξι τέτοιους αθλητές και ένα προπονητικό τιμ που συνεχίζει-εξελίσσει την παράδοση των τελευταίων ετών έχει στη σύνθεσή του ο Ολυμπιακός. Παίκτες που παρά τα τεράστια προβλήματα και τις απουσίες κομβικών για την λειτουργία του συνόλου συμπαικτών τους, μπαίνουν στο παρκέ και τα δίνουν όλα. Βγάζουν υγεία, ομαδικότητα και ακόμα και αν χάσουν, έχουν τιμήσει και με το παραπάνω το… μεροκάματο, αλλά και τα χρήματα που έχουν δώσει κάποιοι για να τους παρακολουθήσουν. Αυτή η γλυκιά αίσθηση που απεκόμισαν όσοι βρέθηκαν στο ΣΕΦ για να διασκεδάσουν (αυτό είναι ο αθλητισμός) είναι ανεκτίμητη και ίσως να έχει ίση ή σχεδόν ίση αξία με πλεονεκτήματα έδρας, τρόπαια και νίκες, που απλά έχουν επέλθει από φυσιολογική ανωτερότητα.
Κόντρα στην αποφασισμένη Εφές που ήλεγχε το ματς για περίπου 26-27 λεπτά, ο Ολυμπιακός ευτύχησε να… ντυθούν, Σπανούλης και Σλούκας πολλοί παίκτες του. Ο Μάντζαρης αρχικά, οι Πρίντεζης, Λαφαγέτ, Χάντερ σε όλο το παιχνίδι και ο Παπαπέτρου στο τελευταίο δεκάλεπτο, «έσβησαν» με… blanco τις σημαντικές ελλείψεις και έδωσαν μαζί με τους υπόλοιπους ο,τι είχαν. Η ψυχολογία στην ομάδα επανήλθε, οι τραυματίες λογικά θα είναι διαθέσιμοι στη μάχη της Μόσχας και οι «ερυθρόλευκοι» απέδειξαν ξανά περίτρανα πως μπορούν. Υπό οποιεσδήποτε συνθήκες και είτε έχουν αβαντάζ έδρας είτε όχι. Αρκεί να είναι όλοι καλά.
Χωρίς τους δύο καλύτερους δημιουργούς τους, μοίρασαν 19 ασίστ (συνέβαλε στη δημιουργία και ο Λοτζέσκι) και έκαναν μόλις 8 λάθη, μόλις τρία από το 10ο λεπτό και έπειτα. Ήλεγξαν σε μεγάλο βαθμό τα ριμπάουντ κόντρα σε ψηλότερα κορμιά και χωρίς τον καλύτερό ριμπάουντέρ τους (Πέτγουεϊ). Πέτυχαν καθοριστικά μεγάλα σουτ, καλύπτοντας το χάντικαπ των πολλών χαμένων βολών. Πήραν κάτι απ’ όλους όσοι αγωνίστηκαν και «διάβασαν» μαζί με τον προπονητή τους την «παγίδα» που είχε στήσει η Εφές και ο εξαιρετικός στην επιστροφή του στον Πειραιά ως αντίπαλος, Στράτος Περπέρογλου. Πλέον ο μεγάλος Ντούσαν Ίβκοβιτς (του άξιζε πιο μαζική παρουσία στην ολόσωστη κίνηση της βράβευσης του), ψάχνει το πώς δεν θα μείνει έξω από τα προημιτελικά στις εναπομείνασες δύο αγωνιστικές.
Όσο ο Ερτέλ δημιουργούσε με το πικ εν ρολ, τα μις ματς που έβγαζε συνεχώς η τουρκική ομάδα και η αδυναμία να δοθούν επαρκές βοήθειες από τις περιστροφές της άμυνας του Ολυμπιακού, τα πράγματα έμοιαζαν «βουνό». Σάριτς (αρχικά) και Κρίστιτς είχαν βρει τον τρόπο να σκοράρουν από το «ζωγραφιστό», ενώ η μέτρια μέχρι το 30΄ περιφερειακή άμυνα των παικτών του Σφαιρόπουλου έδωσε πολλά τρίποντα στην Εφές. Η είσοδος του Ιωάννη Παπαπέτρου, εκτός από τα όσα μεγάλα και ευδιάκριτα έδωσε στην επίθεση, κατέστρεψε εντελώς το πλάνο του αντιπάλου. Ο «μικρός» που φαίνεται πλέον πως επέστρεψε ολοκληρωτικά, έδωσε «βάθος» στην άμυνα όταν ο ψηλός πήγαινε στα χεντς άουτ, αντιμετώπισε αποτελεσματικά λόγω σωματοδομής τους αντιπάλους ψηλούς μετά τις αλλαγές, έφθειρε τον Περπέρογλου και άλλαξε άρδην την εικόνα και την ομαλή μέχρι εκείνο το σημείο επιθετική λειτουργία της Εφές (της στοίχισε η μοναξιά του Ερτέλ στην οργάνωση).
Η άμυνα έδωσε το έναυσμα και οι 33 πόντοι που πέτυχε ο… πυραυλοκίνητος στο τέταρτο δεκάλεπτο Ολυμπιακός, δεν άφησαν κανένα περιθώριο αμφισβήτησης. Πλέον, οι «ερυθρόλευκοι» πάνε στην Μόσχα για μία ακόμα υπέρβαση. Αν την κάνουν, θα έχουν κάνει αποφασιστικό βήμα για να είναι στα μέσα του Μάη στην Μαδρίτη. Με το πάθος, την αυταπάρνηση και την ποιότητα που διακατέχει αυτή την «παρέα», οι πιθανότητες να αργήσει απλά μερικές μέρες και πόλη αυτή η υπέρβαση, είναι πολλές και άρτια δομημένες…
Υ.Γ. Στον κόουτς Σφαιρόπουλο, δεν πιστώνεται μόνο το ότι έχει προσδώσει το προπονητικό του στίγμα στην ομάδα, αλλά και πολλά άλλα. Βασικότερο, το ότι για πρώτη φορά ως πρώτος προπονητής στο πολύ υψηλό επίπεδο, διαχειρίστηκε άριστα την πρώτη «κακή» ήττα από την Φενέρ και δεν πανικοβλήθηκε. Φαίνεται ξεκάθαρα στο θέμα των τραυματιών, όπου προέταξε την υγεία τους βλέποντας (ορθότατα) πιο… μακριά. Ίσως αυτό, να αποδειχθεί «κλειδί» για το μέλλον του Ολυμπιακού στην διοργάνωση…
Follow @ZervasNikolaos
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
